Ξυπνάω το πρωϊ, το χάραμα, πρίν από όλους. Ο Κ. τις Κυριακές κοιμάται, το ίδιο και η κα Π. Ξυπνάω χάραμα για να αφουγκραστώ τη Φύση. Στη στάμνα κατοικούν ένα ζευγάρι καλόγεροι (είδος πουλιών) για δεύτερη συνεχή χρονιά.. έρποντας τους πλησιάζω για να ακούσω τα πουλάκια τους να τιτιβίζουν περιμένοντας το επόμενο πιάτο..
Τα τζιτζίκια ξεκίνησαν νωρίς σήμερα, τσούπ! ένα προσγειώθηκε παραλίγο μέσα στον καφέ μου.. φτηνά τη γλύτωσε...εδώ μπροστά μου κάθεται και με παρατηρεί.. 'ηρθε και η φίλη μου η καρακάξα να απαιτήσει τα χθεσινά αποφάγια..σήμερα έχει φτερούγα κοτόπουλο. Ευγενικά την συμμαζεύει από το πρεβάζι, χαϊδευτικά με ακουμπάει με την ουρά της "Γειά σου".
Το κλαρί της γλυτσίνιας αγγίζει το κεφάλι μου...στάλες δροσιάς λάμπουν στα πέταλά της...
Οσο διαρκεί το χάραμα...
2 σχόλια:
ωραια που' ναι την αυγηηηηη!!!!
Οταν γλυκοχαραααααζει !!!
Αν και παραπεμπει σε θαλασσα...
τι περιμενες απο μενα ε ;
-στο χαριζω !!!
Issale, το χάραμα στην θάλασσα έχει άλλη γεύση, άλλη μέθη
Ηνίοχε, το χάραμα στο βουνό είναι το άνοιγμα της πύλης του παραδείσου για μένα και το λυκόφως όταν η πύλη κλείνει, αφήνοντάς με απέξω να προσμένω..την επόμενη αυγή. Είμαι άνθρωπος των βουνών, των δένδρων, όχι των νερών, εκτός και αν αυτά είναι ποτάμια.
Δημοσίευση σχολίου