Η πίσω πόρτα του Παραδείσου

Χθές που τρώγαμε το μεσημέρι μαζί με τον Κ. και την κυρία Π. (ετών 85) έγινε ο εξής διάλογος.

Π : "Μαρίνα μου δεν έχω κανένα παράπονο μαζί σου, μου έχεις πάρει ΤΑ περιοδικά για να βλέπω τι γίνεται στον κόσμο και στην Ελλάδα, ποιός τα έχει με ποιά, τι λέει η Τατιάνα και πως έπαθε το ατύχημα η Μαντόνα, το καλύτερο όμως δεν μου το έχεις πάρει ως τώρα και απορώ πώς σου ξέφυγε.."

Μ : "Ποιό περιοδικό θέλεις?"

Π : " Το Νίτρο"

Μείναμε και οι δυό κάγκελλο.

Π : " ...το Νίτρο που το διαβάζαμε ανελλιπώς μαζί με τον συγχωρεμένο τον άνδρα μου...μα τι πάθατε, τι μούτρα είναι αυτά... μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε το Νίτρο? Το βγάζει ο Κωστόπουλος, που παλιά έβγαζε το Κλίκ.."

Και βλέποντας τα γουρλωμένα μας μάτια συνέχισε την επιμόρφωσή μας..

Π : " τον ξέρετε δα τον Κωστόπουλο που τα είχε παλιά με την Μελίνα Μερκούρη, πρίν παντρευτεί την Μπαλατσινού...πολύ σέος κύριος και το περιοδικό του λίαν επιμορφωτικό όπως μου είπε η Σ και η Μ φίλες μου... . Γιατί χρυσή μου, (εδώ πρέπει να είδε το σηκωμένο μου φρύδι) τι παραπάνω έχει το Fortune που διαβάζεις που όλο για τα εξωτερικά μιλάει, τις Αγγλίες, Αμερικές, ενώ το Νίτρο έχει άκρως ενδιαφέροντα θέματα για την Ελλάδα ρε γαμώτο? "

Σηκώθηκα λοιπόν και εγώ και της αγόρασα το Νίτρο για να μάθει που βρίσκεται η " πίσω πόρτα του Παραδείσου" και ότι στην Ελλάδα έχουμε "business ass usual" από θέματα θρησκείας και πολιτικής αλλά και για τα καθημερινά όπως "ποιός πηδάει τι" και "ποιός πλένεται 1 φορά το μήνα"..

Και της το έδωσα στο χέρι

Κυττάει η Π το εξώφυλλο (που έχει μία ημίγυμνη) και απορεί:

Π : " μά τι πράγμα είναι αυτό! Πώς την βάλανε έτσι ημι-τσίτσιδη στο εξώφυλλο?"

(και που να δείς και το εσώφυλλο...σκέφτηκα)..

Ο Παλιατζής

Επειδή αυτές τις μέρες είμαι λίγο στενοχωρημένη, αποφάσισα να εκτονωθώ επιτιθέμενη σε κάποιες αποθήκες που έχω και που, ναι μεν τις μισώ, αλλά που κάποια στιγμή χρειάζεται να σταματήσω να τις μισώ και για να γίνει αυτό, πρέπει να τις αντιμετωπίσω, όπως θα αντιμετώπιζα μιά στρατιά απο κατσαρίδες, (μπρρρρ!) παρόλλο τον φόβο μου για αυτές..

Δυναμικά λοιπόν φορώντας στολή Αμεσης Δράσης, στολή που με προστατεύει απο τη σκόνη, βρωμιά, αράχνες, ζουζούνια που πέφτουν απο το ταβάνι, σκολόπενδρες, 40ποδαρούσες...ποντικοσκατά και άλλα χαρμόσυνα.. και που αποτελείται - η στολή - από παλιά φόρμα γυμναστικής και πράσινη νάυλον σκούφια που φοράνε οι γιατροί και ένα ζευγάρι γάντια της κουζίνας και ελβιέλλες, αποφάσισα χθές να αρχίσω επίθεση απο τα μετόπισθεν..να τους τη φέρω δηλαδή πλαγίως..γιατί μετωπικά αδύνατον, χρειάζομαι και 2-3 άντρες να σηκώσουν τα χμ βάρη της ζωής, τα βάρη των επίπλων κλπ...που δεν έχω αρκετούς μύς για να τα σηκώσω μόνη μου..πρέπει να φάω κι άλλο κουάκερ για να δυναμώσω..(μπλιάχχχ! σιχαίνομαι το κουάκερ..)

Εβγαλα μερικά πραγματάκια - τα πιό εύκολα - τα έπλυνα στη βρύση του κήπου, τα σκούπισα και τα ετοίμασα για φωτογράφηση.

Εφτιαξα και ένα μπλόγκ για να τα ποστάρω..

Αν σας αρεσει κάτι..μου λέτε..

Αν πάλι δεν σας αρέσει.. μου λέτε..

Κουβέντα να γίνεται..

Νεφέλες..

Τα σύννεφα είναι το αγαπημένο μου καιρικό φαινόμενο. Είτε είναι μικρούτσικα λευκά σαν μπαμπάκι, είτε μαβιά, παχιά και θυμωμένα..με μαγεύουν, με μάγευαν, πάντα θα τ' αγαπώ.


Δεν ξέρω τι είναι αυτό που έχω για τα σύννεφα. Ισως το ότι η
συγκέντρωσή τους πάντα προμηνύει αλλαγές. Αλλαγή στον άνεμο, αλλαγή στη θερμοκρασία, αλλαγή στον καιρό, αλλαγή στο πεδίο, αλλαγή στα σχέδια των ανθρώπων ,

Αλλαγή στα ρούχα μας
Αλλαγή στη διάθεσή μας

και προσμονή

για κάτι νέο που θα φανεί, μετά το ουράνιο τόξο.

Θα τη σφάξω τη κότα

Τσαντίστηκα πρωϊ-πρωϊ και τα πήρα. Αιτία, η παραδουλεύτρα που έρχεται 1 φορά την εβδομάδα και καθαρίζει..

Είναι γεγονός ότι την ξέρουμε πολλά χρόνια, είναι καλή κοπέλλα και δουλευταρού.

Επίσης είναι γεγονός ότι είναι και πολύ ζημιάρα

Οι γάτες μου δεν κάνουν καμμία ζημιά

Η κοπέλλα όμως...δεν παίζεται..

Μας έχει ταράξει στις ζημιές και δεν μιλάμε για ένα ποτήρι ή πιάτο, αυτά άστα...(τα πιό καθημερινά έξω, τα άλλα μαζί με γυαλικά τα κρύβουμε), αλλά για ΜΕΓΑΛΕΣ ζημιές.

Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις στρωθεί να δείς τον αγώνα και να έχει χαθεί το τηλεκοντρόλ?

Τρώς τη πολυθρόνα, τα χέρια της και τα ποδαράκια. Ισως να φάς και τον καναπέ.

Ψάχνεις όλο το σπίτι να βρείς το ρημάδι και στο τέλος την παίρνεις τηλέφωνο.

1) Αν το θυμηθεί σου λέει ότι το έβαλε στο ντουλάπι του μπαλκονιού με τις σκούπες. Τη στέλνεις πάραυτα στο διάολο για τη κουταμάρα της, πάς το παίρνεις, βλέπεις αν λειτουργεί ακόμη (γιατί μπορεί να το έβαλε και στον κουβά με το νερό, για να ξεβρωμίσει και βεβαίως πάπαλα) και εάν όντως λειτουργεί βλέπεις τον αγώνα.

2) Αν δεν θυμηθεί που το έχει χώσει...παίρνεις δρόμο και βλέπεις τον αγώνα απο τον γείτονα, το καφενείο ή δεν τον βλέπεις καθόλου και την επομένη αγοράζεις νεο τηλεκοντρόλ..

Ξέρεις τι σημαίνει να αλλάζει τη θέση στα κουζινικά σου και να μη σου λέει που στο διάολο έβαλε το μίξερ, λεμονοστίφτη, φίλτρα του καφέ, καφέδες, μπρίκια κλπ...

Μες τη νύχτα, σαν το φάντασμα ψάχνω τα ντουλάπια να βρώ άσχετα πράγματα αλλά όχι το ποθητό..ψάχνω ένα κύπελλο να πιώ τσαγάκι και βρίσκω το μπουκάλι με τη βενζίνη που την έψαχνα πρίν μιά εβδομάδα για να καθαρίσω κάτι..

Ανοίγεις το ψυγείο και μπορεί να βρείς εκεί μέσα τη χλωρίνη να δροσίζεται

Πάνω στο τζάκι ξεκουράζεται η πατσαβούρα που σκουπίζει το μπιντέ και την τουαλέττα

Στο γραφείο έχει γραφική ύλη, βεβαίως-βεβαίως αγαπητή κα Παπασταύρου μου, μπορεί όμως και να έχει ξεμείνει και ένα μανταλάκι, ένα σακκουλάκι καφέ Λουμίδη, ένα κουτάλι..

ή όταν πάς να κοιμηθείς και να ακουμπήσεις το κεφαλάκι σου στο μαξιλάρι, γκάπ! βρίσκεις το τηλεκοντρόλ του dvd που είχες χάσει πρίν ένα μήνα, παρήγγειλες άλλο, πήρες το καινούργιο.

Το παλιό, το είχε βρεί, αλλά δεν ήξερε τι να το κάνει, το έθαψε λοιπόν σε ένα σκοτεινό μέρος κάπου...και όταν κάναμε γενική καθαριότητα το βρήκε, θεώρησε ότι σαν εξάρτημα ανήκει στον άνδρα του σπιτιού και το κότσαρε στο μαξιλάρι του..

Εσπασε και την κουλούρα της τουαλέττας. Δεν καταλαβαίνω πώς έσπασε την κουλούρα, δεν έκατσε επάνω της με δύναμη, ούτε χόρεψε τσιφτετέλι για να δεί πόσο γρήγορα θα πέσει μέσα, ούτε τη χτύπαγε με την ξεσκονήστρα των χαλιών..εντούτοις την κομμάτιασε...

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΛΕΞΗ

Και αμα της πείς και τίποτα, ανοίγει τις ματάρες της, παίρνει το ύφος της αθώας περιστεράς, δανείζεται και το φωτοστέφανο του Αγίου Ονουφρίου και ορκίζεται ότι δεν το έκανε εκείνη,

αλλά ποιός το έκανε? Ισως να διακατέχεται, να της έχουν κάνει μάγια, οι χυλοπιττιασμένοι γκόμενοι που σφαζόντουσαν για εκείνη (παλιό πόστ)..., ίσως να έχει το ακαταλόγιστο, το ανεξέλεγκτο.... ένα είναι σίγουρο, όταν τη τσακώσω επ αυτοφόρω με τα σπασμένα στα χέρια...κουνάει το κεφάλι της και μονολογεί "δεν το πιστεύω ότι το έκανα εγώ αυτό"!!!

Επειδή λοιπόν, όπως μου έχει εκμυστηρευτεί, τρώει πολύ κοτόπουλο

και επειδή η νόσος των πουλερικών είναι της μόδας

τώρα που σφάζουνε τα πετεινά του ουρανού, να τη σφάξω και αυτήν ώς "κάτοχο μυαλού κότας" να τελειώνουμε?

Βαρέθηκα πιά.

Το καινούργιο

Για πολλούς ανθρώπους το να αντιμετωπίσουν κάτι εντελώς καινούργιο με τα δεδομένα τους, τον τρόπο που λειτουργούν, που σκέφτονται και ζούνε........θεωρείται ΠΡΟΚΛΗΣΗ
γιατί
έτσι θα δούν αν και κατά πόσο τα καταφέρνουν, αν μπορούν να ζούν κάτω απο άλλες συνθήκες, αν ήρθε η στιγμή της μεγάλης αλλαγής


Για 'αλλους πάλι ανθρωπους το να αντιμετωπίσουν κάτι εντελώς κανούργιο με τα δεδομένα τους....θεωρείται ΑΠΕΙΛΗ
γιατί
φοβούνται μη σκοντάψουν, μη γίνουν γελοίοι, μη φάνε τα μούτρα τους, μην αλλάξουν, μήπως η αλλαγή δεν τους βγεί σε καλό..

Πώς παντρεύονται όμως αυτά τα δυό?








Τώρα που έγραψα παντρεύονται, πάτησα κάτι κουμπάκια και έσβησα κατα λάθος το άρθρο μου για την επέτειο γάμου...καθώς και τα ωραία σας σχόλια...
παραμένω οικοδομικό υλικό (τούβλο) σε θέματα html

Ενδυματολογικά

Μ : "τι θα φορέσεις αύριο που θα πάμε στο πάρτυ του Χ"?

Κ : "Ελα ντέ? Τι να βάλω? Εκεί όλο με κάτι καρφιά θα κυκλοφορούν.."

Μ : "και μαύρα πουκάμισα"

Μ : "βάλε και εσύ μαύρο πουκάμισο.. :-))

Κ : "Πρίτς! Εγώ δεν θρηνώ ακόμη τον Λαμπράκη"

Ας βάλει κάποιος ένα τίτλο..

....για αυτό που συνέβει σήμερα ξημερώματα..

κοιμάμαι ελαφρά, όχι επειδή είμαι αγχωμένη, ούτε γιατί δεν χαλαρώνω..απλά κοιμάμαι ελαφρά ..ακούγοντας ήχους της νύχτας να μπερδεύονται με ότι χρωματιστά όνειρα βλέπω

Σε κάποια φάση μαύρου σκοταδιού αισθάνομαι κίνηση δίπλα μου..αλλόκοτη αίσθηση, δεν είναι ο Κ. που αλλάζει πλευρό και τραβάει όλα τα σεντόνια-κουβέρτες πρός το μέρος του..(σαν λουκάνικο τυλίγεται και εγώ μένω ξεσκέπαστη), η κίνηση αυτή είναι γνώριμη..αυτή που αισθάνομαι διαφέρει..

γυρίζω πρός τη μεριά του, αφουγκράζομαι κίνηση επαναληπτική, εισπνοή-εκπνοή.

Κάνει κοιλιακούς.

Γυρίζω απο το άλλο πλευρό.

Οι κοιλιακοί συνεχίζονται, μόνο που τώρα ακούγεται και ψιθυριστό μέτρημα..

Κυττάω το ρολόϊ μου που φωσφορίζει στο σκοτάδι.

Είναι 03.12 το πρωϊ.

" Χριστιανέ μου " τον ρωτάω, "είναι 3 το πρωϊ. Σούστριψε?"

Και παίρνω την εξής απάντηση

" Α! Και εγώ που νόμιζα ότι ήταν 07.15!!!. Και λέω, που είναι τα γλυκά κελαϊδήματα των κοτσυφιών και των αηδονιών που με συντροφεύουν κάθε πρωϊ που ξυπνάω και κάνω τη γυμναστική μου, με κλειστά όμως μάτια γιατί έτσι κι αλλιώς σκοτάδι είναι"!!!

Τρώνε γατοτροφή τα σαλιγκάρια?

Αν όχι, ας μου εξηγήσει κάποιος σαλιγκαρολόγος τι στην ευχή κάνει το σαλιγκάρι στο πιάτο του γάτου μου?

Το χρυσό κουφέτο (δοντάκι)

Πρίν 10 περίπου ημέρες πήγαμε σε ένα γάμο. Ωραία ήταν η νυφούλα, η οικογένειά της, το νυφικό της, ΄το μπουκέτο της, τον γαμπρό δεν τον θυμάμαι, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θυμάται τον γαμπρό στους γάμους (μόνο οι γονείς του τον προσέχουν με πίκρα που τους τον πήρε η πονηρή...) ..όλοι την κοπέλλα κυττάνε.. είχανε και ωραίες πλούσιες σε κουφέτα μπομπονιέρες.. με μεγάλα κουφέτα μέσα, άλλα με αμύγδαλο και άλλα με σοκολάτα.

Τρελλαίνομαι για κουφέτα. Το πιό σημαντικό πράγμα για μένα είναι το κουφέτο σε ένα γάμο.. Οι νύφες πάντα όμορφες είναι, δεν έχω ακόμη δεί κακάσχημη νύφη, την ημέρα του γάμου της πέφτουν επάνω στην ασχημούλα μακιγιέρς, κομμωτές, στυλίστες τη σουλουπώνουν και γίνεται κούκλα στην τελετή.. τα μετά του γάμου δύσκολα δεν μας αφορούν εδώ, αυτό που αφορά είναι τα κουφέτα.. πώς θα είναι η μπομπονιέρα, ασημένια κουτάκια με 3 κουφέτα μέσα για δείγμα, ή πλούσιο τούλι με μπόλικα? Αυτή τη φορά ήμουνα τυχερή, είχε πολλά μεγάλα κουφέτα με αμύγδαλο μέσα.

Ωσπου να τελειώσουν οι χαιρετούρες είχα φάει τα δικά μου και άρχισα να τρώω και τα κουφέτα του Κ που με κύτταζε υποτιμητικά καθότι σιχαίνεται και τα κουφέτα και αυτούς που τρώνε κουφέτα.. πολύ φασιστικό αυτό αλλά ετσι είναι. Ξαφνικά ακούστηκε ένα ΚΡΑΚ, μέσα στο στόμα μου. Μόνο εγώ το άκουσα. Αει στο καλό με μάτιασε ο Κ και παρόλλο που δεν είναι σαββατογεννημένος όπως ο Darthiir (αναγκάζομαι να τον αναφέρω για να μην θεωρήσει ότι πάω να του φάω τον προνομιακό τίτλο και με ματιάσει, γιατί δεν με παίρνει άλλο αρκετά έχω τραβήξει αυτές τις μέρες) το βλέμμα της αποδοκιμασίας του απο τη μιά και το σκληρό περίβλημα του κουφέτου απο την άλλη έγιναν αιτία να ακουστεί αυτό το ΚΡΑΚ.

Μιλιά δεν είπα όλη τη βραδυά. Σαν βρεγμένη γάτα γύρισα σπίτι και χώθηκα στο μπάνιο, με έναν καθρέφτη μήπως δώ που έγινε η ζημιά.

ΣΚΑΤΑ.

Είδα ότι έσπασε ένα χρυσό δοντάκι...που δεν είναι στ' αλήθεια χρυσό από πορσελάνη είναι η αξία του όμως είναι σαν να ήταν απο ατόφιο χρυσάφι..

Το δοντάκι αυτό συγκρατεί μία γέφυρα.

Η γέφυρα βρίσκεται στην κάτω γνάθο.

Αρχισα να γράφω τη διαθήκη μου.

Μία διευκρίνηση για τους τυχερούς που δεν τρώνε πολλά γλυκά, άρα έχουν γερά δόντια.

1) Τα δόντια που συγκρατούν γέφυρες είναι ευαίσθητα. Αμα σπάσουν χρειάζεται να επιδιορθωθούν ΑΜΕΣΩΣ γιατί μπορεί να φύγει όλη η γέφυρα. Και άμα φύγει η γέφυρα είναι σημαντικό να ξέρεις που πήγε. Είχα ένα θείο κάποτε που ήταν πολύ φαγάς και μέσα στην βιασύνη του να χλαπακιάσει κατάπιε και την γέφυρα..το κατάλαβε βέβαια αργότερα όταν πήγε να μιλήσει και τα 'σ' γινόντουσαν "θ". Αφού ματαίως ψάξανε όλα τα σκουπίδια, μήπως καταλάθος κόλλησε σε κανένα κοψίδι και δεν τη βρήκαν βέβαια, περίμενε ο εν λόγω θείος να βγεί από την άλλη έξοδο, κάνοντας καθημερινά τα κακά του σε γκιογκιό (δοχείο νυχτός).... ώσπου βγήκε. Την πλύνανε, την απολυμάνανε, την πήγε στον οδοντιατρό που του την ξαναφόρεσε..

2) Εάν το δόντι αυτό σπάσει, φτιάχνει ο οδοντογιατρός καινούργια γέφυρα που είναι πολύ επίπονο για την τσέπη σου. Εχω ακούσει ιστορίες ανθρώπων που πουλήσαν οικόπεδο για να φτιάξουν τα δόντια τους (με γέφυρες, εμφυτεύματα κλπ).

3) Οποιαδήποτε δουλειά με τον οδοντιατρικό τροχό στην κάτω γνάθο είναι πιό επίπονη απο την πάνω με αποτέσμα να χρειάζεται ένεση με τοπική αναισθησία. Η ένεση αυτή γίνεται στο τέρμα της γνάθου, μετά τον φρονιμήτη και δεν πονάει ΣΚΟΤΩΝΕΙ.

Σήμερα το πρωϊ, φόρεσα μαύρη μπλούζα, πήρα το τραίνο, βγήκα στην Πλ. Βικτωρίας και περπάτησα όλη την Αχαρνών μέχρι τα Πατήσια που είναι ο οδοντίατρος αποχαιρετώντας μαγαζιά με ρούχα και τυροπιττάδικα, μιά τελευταία βόλτα, βρε παιδιά, πρίν το σφάξιμο.

Η Ετυμηγορία

Το δόντι έσπασε και δεν διορθώνεται

Η γέφυρα θέλει άλλαγμα

Κάπνισα και 3 τσιγάρα (παρόλλο που δεν καπνίζω..μήπως μου σταματήσει η τρεμούλα).

Πήγα και στην τουαλέττα του γιατρού 2 φορές γιατί με έπιασε η κοιλιά μου

Τελικά

έκανα και την στελεχιαία ένεση. Λιποθυμία μου ήρθε όταν άκουγα το "κρίτςς, κρίτςς" της σύριγγας που τρύπαγε τη γνάθο..

Τώρα γύριθα θτο θπιτάκι μου. Δεν θα φάω τίποτα για καμμιά ώρα. Πήγα δίπλα να δανειθτώ μία θαλιάρα απο τη γειτόνιθθα που έχει μωράκι για να μπορέθω να φάω κάτι χωρίθ ατυχήματα..

Πήρα και πολλέθ εφημερίδεθ για να τις θρώθω πάνω θτο τραπεζομάντηλο..για να μην λερώθω..

Γάλα

γιατί το γάλα Ολυμπος είναι το ωραιότερο που έχω πιεί ως τώρα?

Εχω δοκιμάσει όλα τα ελληνικά και ξένα γάλατα που κυκλοφορούν και μόνο στο Ολυμπος βγάζω το καπέλλο.

τι στην ευχή τρώνε τα πρόβατα του παραγωγού που δεν το τρώνε τα άλλα πρόβατα?

Σήμερα δοκιμάσαμε και την ομώνυμη πορτοκαλάδα που έβγαλε στο εμπόριο..
και αυτή μας άρεσε καλύτερα απο τις αντίστοιχες.. κάποιος γνωστός μου κακκούλης μου είπε ότι πολλοί χυμοί στην Ελλάδα, εισάγονται σαν παγοκολώνες πορτοκαλιού απο την Βραζιλία. Και βέβαια οι χυμοί αυτοί έχουν την ίδια γεύση. Ο Ολυμπος όμως παίρνει τα πορτοκάλια απο την Ελλάδα, απο την Πελοπόννησο, εξ'ού και η ιδιάζουσα γεύση.. Οτι και να είναι, εμάς μας γοήτευσε ο χυμός αυτός.

Σημείωση : επειδή δεν χωνεύω τη λακτόζη ο γιατρός μου έχει κόψει τα γαλακτοκομικά. Το γάλα αυτό είναι το μόνο που χωνεύω, χωρίς κανένα πρόβλημα..