Θερμοπληξία

προχθές.
Πιθανοί λόγοι

• έσκασα που πήγα άδικα ΚΤΕΟ, απο την μαλακία τους έχασα μία ολόκληρη μέρα..
• έσκασα που πήγα το αυτοκίνητο στο σέρβις (ενώ δεν ήταν η εποχή να πάει) κατά πολλά χλμ, νωρίτερα γιατί φοβόμουνα τον λύκο του ΚΤΕΟ
• έφαγα πολύ ήλιο και λόγω χρώματος του δέρματος (πολύ άσπρο), δεν τον σηκώνω
• κάτι άλλα που δεν θυμάμαι

έτσι προχθές πότε μούσκευα στον ιδρώτα και πότε τουρτούριζα..έκανα και πυρετό..

Χθές το βράδυ, μέσα

Σήμερα μέσα...

Ούφ!

KTEO και το ΚΑΛΟ συναπάντημα

Το ραντεβού για το ΚΤΕΟ ήταν σήμερα στις 10.30-11.00 το πρωϊ, το είχα κλείσει αργά για να μην έχει κόσμο. Φθάνουμε εκεί με τον πεθερό και στεκόμαστε στο περίπτερο της εισόδου για να μας μπάσουν. Οταν λέω περίπτερο, εννοώ αληθινό περίπτερο είναι το κτίσμα..οι εφημερίδες μόνο του λείπουν. Εκεί είχε μία κοπέλλα μπροστά σε μία οθόνη του Πισιού (άλα της μοντερνοποιηθήκαμε) και άλλους 3 νωματαίους. Να την βοηθάνε. (Μου θύμισαν το ανέκδοτο με τον Πόντιο, πόσους Πόντιους χρειάζεται για να αλλάξουν μία λάμπα, ...6, ένας αλλάζει τη λάμπα, 2 κρατάνε τη σκάλα και οι άλλοι περιμένουν το ρεύμα να έρθει.. ). Ο ένας ήταν απέξω και έκανε τσιγάρο, ο άλλος έπαιρνε την άδεια κυκλοφορίας και της διάβαζε τον αριθμό του αυτοκινήτου για να δούν το ραντεβού και ο τρίτος, έπινε φραπέ μέσα στο περίπτερο. Ολοι τους ευγενέστατοι..

Μόνο που ενώ ο αριθμός στην άδεια ήταν ΥΗΚ, εκείνοι με είχαν γράψει ΥΖΚ.. και τώρα, ? Γουάτ? Μείζον πρόβλημα..να πάτε στον διευθυντή να το λύσετε στα νέα μας γραφεία.. Περνάμε μέσα στα νέα κτίρια, η κυρία που σφουγγάριζε την είσοδο και πέταγε παντού χλωρίνες ήταν ευγενεστάτη, ευθεία και όλο δεξιά, πρώτος διάδρομος αριστερά, ευθεία, γραφείο νο. 3. Δρόμο πέρνουμε, δρόμο αφήνουμε προχωράγαμε..πόρτες εδώ φρεσκοβαμμένες, πόρτες εκεί, νούμερα πουθενά.. κάτι θα έχουν τα μάτια μου..

"πατέρα βλεπετε εσείς νούμερα",

"ναι πολλά με δύο πόδια βλέπω"...

φθάνουμε τελικά στο γραφείο του διευθυντή, φυσικά έλειπε, περιμέναμε, εμφανίζεται ένας τύπος με καρώ πουκάμισο, καπρι παντελόνι και σαγιονάρες, εμείς περιμέναμε, "τι θέλετε?" μας ρωτάει..ήταν ο διευθυντής. Του εξηγούμε...

"Α! Για το θέμα σας να πάτε στην Γραμματεία, να γράψετε αίτηση και μετά εδώ. Γραφείο Νο. 8". (Εδώ δεν βιάζονται...αργά-αργά πηδάν τα πρόβατα τους φράχτες)

(Θυμήθηκα εκείνον τον Αστερίξ που είχε πάει να καταταχτεί στις Ρωμαϊκές Λεγεώνες και τον πήγαιναν απο γραφείο σε γραφείο).

Βρίσκουμε τη γραμματεία όχι επειδή είχε νούμερο η πόρτα, δεν είχε καν πόρτα γιατί τη βάφανε, πέφτουμε σε έναν ευγενέστατο υπάλληλο που όταν άκουσε το πρόβλημά μας γέλασε και είπε "αυτό είναι μόνο? Α! Καλά!" και μας παρέπεμψε σε μιά γλυκιά κυρία η οποία μας έρριξε τη βόμβα.

"Μας συγχωρείτε λάθος εγγραφή. Τώρα περνάνε τα ΥΖΚ το δικό σας δεν θα περάσει νωρίτερα απο τις 31/12/2006. Αποκλείεται να κάνετε τώρα τον έλεγχο, δεν έχει νόημα. Πάρτε ένα σφραγισμένο χαρτί μήπως σας σταματήσει η τροχαία και απο το νέο έτος τα λέμε". Και μας ξαπόστειλε. (Τι να πώ τώρα? Για το λάθος, το πρόβλημα που δημιουργήθηκε χωρίς λόγο, το χάσιμο χρόνου, την αδιαφορία τους..ότι και να πώ λίγο είναι. Βέβαια ξεπέρασαν κάπως την κάφρικη συμπεριφορά προς τις γυναίκες..κάτι είναι και αυτό..παρόλλο που βάλανε στην κοπέλλα 3 νωματαίους να τη προσέχουν..πάλι χοντρές πατάτες έκανε..Δεν μαζεύεται το Δημόσιο και πάντα ο πολιτης την πληρώνει)

Μετά πήραμε την λεωφόρο Αλίμου και μετά την Λεωφ. Χεσιδώνος (γιατί στο ΚΤΕΟ δεν με έπιασε η κοιλιά μου καθόλου, με θυμήθηκε όμως όταν φύγαμε)...κάναμε κανά 2 στάσεις, πήραμε και παγωτό όπου το φάγαμε στο σπίτι των πεθερικών μου...

Αυτάάάάά!

ΚΤΕΟ και το κακό συναπάντημα

Αύριο περνάει το αυτοκίνητό μου έλεγχο απο τα ΚΤΕΟ. Για πρώτη φορά το συγκεκριμμένο αυτοκίνητο. Δεν θέλω να πάω. Οποτε πηγαίνω με πιάνει η κοιλιά μου και οι τουαλέττες είναι ιδιαίτερα βρώμικες. Απο εδώ το πήγα, απο εκεί το πήγα να καθυστερήσω, έφαγα τελικά πρόστιμο και δεν με παίρνει άλλο. Εχετε γειά βρυσούλες...και σφιχτό ρύζι να φάω σήμερα, το κόψιμο δεν το γλυτώνω..

Με το παλιό αυτοκίνητο που είχα, είχα περάσει ΚΤΕΟ 3 φορές. Οι δύο πρώτες απο ατυχείς έως χάλια μαύρα. Κώλος έγινα με τους ΚΤΕίστες που μάλλον θεωρούν ότι οι γυναίκες είναι 5ης, 10ης και 100στής κατηγορίας πιό κάτω ακόμη και απο τις φλάντζες.. δεν λέω ζάντες γιατί αυτές έχουν πολύ high κάρμα, υπάρχουν διάφοροι που δίνουν τα χίλια όσια για τις ζάντες τους..που τις βλέπουν άλλοι άντρες μόνο, καμμία γυναίκα δεν ασχολείται με ζάντες..με τσάντες ναί, πολύ..με ζάντες, φλάντζες κλπ...χαιρετίσματα. (Τι στο διάλο είναι οι φλάντζες και πού μπαίνουν - πέρα απο το γνωστό σε σας μέρος?) . Σημειώστε ότι ΠΑΝΤΑ πρίν περάσω ΚΤΕΟ περνάω απο το συνεργείο του αυτοκινήτου για έναν έλεγχο.

Την πρώτη φορά που πήγα σαν ερίφιο για σφάξιμο, πήγα νωρίτερα απο το ραντεβού μου που ήταν νούμερο 22 και βρήκα μία ουρά 100 αυτοκινήτων μπροστά. Αφήνω λοιπόν το αμάξι και φθάνω στην είσοδο και κάνω του διαόλου τη φασαρία πώς ενώ έχω το νο. 22 θα μπώ μέσα 353η". Που ήρθα απο τα άγρια χαράματα και βρίσκω μπροστά μου κάτι άσχετους χωρίς νούμερα..άντε να μου εξηγήσει ο υπεύθυνος ότι οι εμβόλιμοι είναι επαγγελματίες...(και εγώ εργάζομαι..) ..και εσείς βεβαίως εργαζεσθε αλλά είναι ταρίφες που βιάζονται να βγάλουν το μεροκάματο..φωτιά και λαύρα εγώ..τους βγάλανε λοιπόν όλους έξω και πέρασαν τα νούμερα με τη σειρά ως την πριμαντόνα του 22 (αυτό το κάνανε για να σκάσω όχι γιατί λιγωθήκανε απο την περίσσεια ομορφιά μου)... Περνάω λοιπόν μέσα, αφήνω το αυτοκίνητο στην ουρά και πάω να πληρώσω και εκεί τα είδα όλα.. 3 ουρές. Μία για να πάρεις τα χαρτιά, μία για να πάρεις άλλα χαρτιά και μία για να δώσεις όλα τα χαρτιά και να πληρώσεις... 2 ώρες έκατσα εκεί... Και βέβαια πέρασα απο τον έλεγχο....μαντέψτε με τι σειρούλα!! 353η.. κότα έ κότα!

Την δεύτερη φορά είχα περισσότερη υπομονή, έφθασα μέχρι τον τελικό έλεγχο αλλά δεν καταλάβαινα την γλώσσα των τεχνικών όταν μου έλεγαν "τσ τσ τσ αριστερά, φέρτο, όλο, τσ τσ τσ δεξιά, κι άλλο, με τη μία, δώστου κλπ) και έκανα μάλλον κακή εντύπωση και κάνανε εξονυχιστικό έλεγχο στα άσχετα και μη επουσιώδη, όπως λαμπάκια, φωτάκια κλπ. αλλά κάτι είχε πάθει το πίσω φωτάκι του φρένου και δεν άναβε την ώρα που το εξέταζαν και ενώ τους έδειχνα τα χαρτιά ότι την προηγούμενη είχα κάνει σέρβις...αυτοί τίποτα, μέχρι που τους κέρασα μία εικονική μπύρα, με 20 σουβλάκια και με πέρασαν.

Την τρίτη όμως φορά πήρα τον πεθερό μου μαζί. Ενώ κάθισα στην ουρά του δεινόσαυρου για να βγούν τα χαρτιά, των χαρτιών, ώ χαρτιά! στην διάρκεια των οποίων βγήκα απο την ουρά καμμιά 10 φορές γιατί με καλούσε σε προσοχή το έντερο και δεν έπαιρνε αναβολή, ο πεθερός μανουβράριζε το αμάξι στα κενά ώστε να προχωράει πρός τον έλεγχο.

Και όταν βλοσυρός ο τεχνικός το έβαλε πάνω στα κολοκύθια αυτά που σηκώνουν το αυτοκίνητο ψηλά, κάτι σαν γρύλλους και απο κάτω έχει μία τρύπα όπου εξέχει η κεφάλα ενός άλλου τεχνικού, όλα τα λαμπάκια άναβαν κανονικά...έτσι το βρήκε το αυτοκίνητο πολύ της αρεσκείας του

και δεν χρειάστηκε να τον κεράσω κι άλλες μπύρες. Και η παρουσία του πεθερού βοήθησε πάρα πολύ γιατί του έκοψε του μαλάκα τον βήχα απο την αρχή, έχει τον τρόπο του ο πεθερός από τότε που ήταν Στρατηγός και που χεζόντουσαν όλοι .. Ετσι ευγενικά ο ευτράπελος κόλλησε ένα στρογγυλό αυτοκόλλητο στην πινακίδα μου και με ξαπόστειλε, μυστικά προσευχόμενος να μην με ξαναδεί μπροστά του..γιατί όλως τυχαίως με είχε θυμηθεί τότε που είχα κάνει τη φασαρία..

Φέτος όμως που θα πάω μάλλον δεν θα με θυμάται, έχω ξανθύνει το μαλλί, έχουν περάσει και κάτι χρόνια.. άσε που μπορεί να είναι σε άλλο πόστο.. θα πάρω όμως και τον πεθερό μαζί, καλού κακού..

Σήμερα έχω μαγειρέψει κοτόπουλο και ρύζι. Μήπως στουμπώσω γιατί οι τουαλέττες στα ΚΤΕΟ δεν βλέπονται. Ούτε ένδειξη δεν έχουν μπροστά στην πόρτα αλλά έτσι κι αλλιώς σε καθοδηγεί η μπόχα απο μόνη της...

Ελα ρε Χαραλάμπη..

Χτές πήγαμε σε ένα γάμο.
Ηταν ευκαιρία να δούμε φίλους και γνωστούς και να χαρούμε.
Εντάξει υπήρχε και μία πανεμορφη νύφη (όπως όλες οι νύφες όλου του κόσμου), ενα χαριτωμένο ζευγάρι, οι γονείς περήφανοι και ευτυχισμένοι (έχω πάει σε γάμους που οι γονείς και όλο το σόϊ του γαμπρού ήρθαν ντυμένοι στα μαύρα - χάνω τον γιό μου ωρέέέ - άσε μία φορά που κάποια μητέρα γαμπρού έκλαιγε κιόλα, όχι απο συγκίνηση, από νεύρα) λάμπανε αυτοί οι άνθρωποι που πάντρεψαν και την δεύτερή τους κόρη..τα σπάσανε κυριολεκτικά και χόρεψαν μέχρι πρωϊας..Και εμείς φυσικά δεν πήγαμε πίσω..(γράφω αυτά ενώ τα πόδια μου κάνουν ποδόλουτρο).


Ηταν ευκαιρία να δούμε και μακρινούς συγγενείς που όπως έχουμε καταντήσει μόνο σε γάμους, βαπτίσεις και κηδείες τους βλέπουμε παρόλλο που έχουν εφευρεθεί τα τηλέφωνα, τα κινητά, τα Πισιού και οι συγκοινωνίες..

Ηρθαν απο όλα τα μέρη της Ελλάδας για να γιορτάσουμε όλοι μαζί..
Εντάξει μερικοί απουσίαζαν...είτε δεν μπορούσαν ..είτε είχαν τσακωθεί με κάποιους άλλους που θα παρευρίσκοντο και απο το να κάνουν επεισόδιο (εγώ δεν κάθομαι μαζί με αυτόν τον γρουσούζη που έγινε η αιτία και έγινε εκείνο...έκανε ετούτο..., ή όταν σου δάνειζα τα λεφτά ήμουνα καλός, τώρα όμως με έβαλες να κάτσω πίσω-πίσω..) ή ήρθαν και άλλαξαν θέση για να μην βλέπουν κάποιους αντιπαθητικούς..ή κρύφτηκαν να μην χαιρετισουν κάποιους άλλους στις τουαλέττες της Εκκλησίας..(Το αιώνιο ερώτημα "καλά έχουν οι Εκκλησίες τουαλέττες?"Γιατί βρε παιδιά, άμα τον πιάσει τον παπά κόψιμο, τι θα κάνει, ή μάλλον που θα τα κάνει?).

Οι άλλοι βέβαια κάνουν πως δεν βλέπουν τους ταραξίες ούτε και τους ακούνε, βεβαίως σε ένα σόϊ Ελληνικόν ουδέν κρυπτόν υπο τον ήλιο, πόσο μάλλον από τις διάφορες θείες που για αυτό το λόγο ήρθαν...(αν δεν ήταν το κουτσομπολιό, θα ξόδευαν για ένδυση, περικεφαλαία δηλαδή κομμωτήριο, μπιζού, γόβες κλπ..) για τη νύφη θα ερχόντουσαν..σιγά. Ξύπνα άνθρωπέ μου, που ζείς.

Μου αρέσει αφάνταστα η ελληνική οικογένεια, με τα παιδάκια να τρέχουν γύρω-γύρω ξένοιαστα, τις γιαγιάδες παντού και πάντα, τα αθώα-λιγώτερο αθώα-παν-κάκκιστα κουτσομπολιά, τις συγκρίσεις των υφασμάτων, γαμπρών, την ανταλλαγή πληροφοριών (αυτή δεν πήρε το γιό της Ζουρλοπούλου που τελικά παράτησε τον άνδρα της και έφυγε με μία γυναίκα γιατί είναι της μόδας το ομοφυλο..λεσβο..πως το λένε τον ποταμό, και προσεβλήθει το πεθερικόν σόϊον και πήγαν να τους τα χαλάσουν.., πώ, πώ ποσο πάχυνε η Τ.. μπόγος έχει γίνει και γέρασε, πατσαβούρα το πρόσωπό της..είναι μεγάλη..θάναι τουλάχιστον 55, δηλαδή 7 χρόνια μικρότερή μου..γκούχ, γκούχ..Χριστός! ).

Οποτε γίνεται κάποια οικογενειακή συγκέντρωση πετάω τη σκούφια μου να πάω.. Απο τις πρώτες που ενώ δεν μεταδίδω πληροφορίες γιατί δεν συμμετέχω ενεργά σε κοινωνική κριτική, ακόμη τα αυτάκια μου τα έχω. (αν και απ' ότι μου είπε ο Ωρυλά, αν πάω έτσι και ακούω τη μουσική στη διαπασών, θα τα έχω μόνο σαν οντότητες και το λειτουργικό κομμάτι θα γίνει καπνός...ούφ! ).

Αθάνατη Ελληνική οικογένεια

Αντε και καλά στέφανα to whom it may concern.

Μη μου τους κύκλους τάραττε!

Οταν ο λαός δεν εμπιστεύεται το Κράτος είναι γιατί το τελευταίο πάντοτε προσπαθούσε να εξαπατήσει τον πολίτη. Αυτό δεν έγινε απο τότε που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος, έχει πιό παλιές ρίζες. Εγινε απο τότε που οι υποδουλωμένοι δυσπιστούσαν στην Οθωμανική διοίκηση.
Αυτή η δυσπιστία έχει μπεί μέσα στο πετσί του Ελληνα και δεν λέει να φύγει. Αυτή είναι και η βασική διαφορά μας απο τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, εκείνοι έχουν μάθει να εμπιστεύονται το Κράτος που αντίστοιχα σέβεται τον πολίτη.

Οταν δεν υπάρχει αυτή η αλληλο-εμπιστοσύνη μεταξύ πολίτη-κράτους, το έθνος πάει για φούντο. Γιατί όλες οι νέες προτάσεις της όποιας κυβέρνησης θα κριτικάρονται ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ και θα αναιρούνται. Οποια στάση να κρατήσει το Κράτος δεν θα πείσει, ακόμη και αν έχει το δίκιο στο τσεπάκι του.

Αντίστοιχα καμμία αλλαγή δεν θα γίνει δεκτή απο τον δύσπιστο πολίτη. Που έχει μάθει να μην κάνει τίποτα, να μην προσπαθεί, να μη δέχεται γιατί κατά βάθος φοβάται μη χάσει τα κεκτημένα, μη του την φέρουν.

Το μέλλον?

Ποιό μέλλον?

Δεν υπάρχει κανένα μέλλον στα κράτη που δεν επενδύουν στους πολίτες αλλά τους θυμούνται παραμονές εκλογών μόνον, τις άλλες μέρες τους έχουν γραμμένους ή ακόμη χειρότερα "αποφασίζομεν και διατάσσομεν"...

Επίσης καμμία εξέλιξη δεν υπάρχει σε αυτόν που δεν θέλει να κάνει ένα βηματάκι πάρα πέρα. Που θέλει να βλέπει ώς την άκρη της μύτης του

Εχετε γειά βρυσούλες

Για την Ελλάδα λέω κρίμα.

Κάτι περίεργα πράγματα

Οπου και να πηγαίνω πάντα πέφτω πάνω σε 1 σκούπα.
Πήγαινω να περπατήσω πορεία στην εξοχή, παίρνω ένα ξύλο μαζί μου για υποστήριγμα, κυττάω καλύτερα, το ξύλο είναι παλιό σκουπόξυλο
Με στήνουν για να με φωτογραφήσουν, οπουδήποτε, να είσαι σίγουρος/ρη ότι κάπου εκεί κοντά θα καιροφυλακτεί μια σκούπα. Που θα βρεί τρόπο να μπεί στη φωτογραφία.
Οπως και έγινε με τη φωτογράφιση για νέο διαβατήριο.
Είχε μία σκιά απο πίσω, την κύτταζε, την ξανακύτταζε το στρουμφάκι (έτσι λένε τα παιδάκια, τους αστυνομικούς), κάτι του ξύνιζε, κάτι του θύμιζε, κάτι σαν μαγκούρα, κάτι σαν παλούκι αλλά at close view, ήταν μία σκούπα.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό το χούϊ με τις σκούπες, ποτέ δεν είχα ιδιαίτερο πάθος μαζί τους, πάντα οι σχέσεις μας επαγγελματικές.. εσύ σκουπίζεις, εγώ σε συντηρώ. Ουτε ποτέ παθιαζόμουνα απο τις μοδάτες, σούπερ-ντούπερ ηλεκτρικές που πλένουν, σκουπίζουν, γυαλίζουν, ξεσκονίζουν, μεταλάσσονται σε βούρτσες βάφουν και το ταβάνι, πλένουν και τα δόντια μας όχι με τις ίδιες όμως τρίχες..

Ούτε βεβαίως δεχόμουνα τις συγκεκριμμένες κυρίες σαν δώρο.. σκέψου τώρα να έχεις γενέθλια και να σου πάρει ο λεγάμενος μία σκούπα..ή χειρότερα ένα μίξερ....άντε και μιά τοστιέρα..τον σφάζεις εκείνη την ώρα ή δεν τον σφάζεις..(τον σφάζεις αργότερα).?

Το πρόβλημα δεν είναι σε μένα, είναι σε εκείνες..έχουν μία κάποια εξάρτηση απο εμένα γιατί συνεχώς μέσα στα πόδια μου βρίσκονται.. έμαθα βέβαια με τον κακό τρόπο να κρατάω σεβαστές αποστάσεις και να μην τις πατάω γιατί τότε το σκουπόξυλο γίνεται ράβδος...ωωωχχχχ το κεφαλάκι μου..

Και ζήσαμε εμείς καλά και οι άλλοι..

...............καλύτερα? Ανέβαλλε η Κυβέρνηση τα μέτρα για την Παιδεία για .......μετά τις δημοτικές εκλογές...........και βλέπουμε. "Πρέπει να προσέξουμε τώρα μη δεν μας ψηφίσει η νεολαία, τα "νέα μυαλά" της χώρας"
Αθάνατη Ψηφοθηρεύουσα Ελλάδα, στο μεγαλείο σου. Μεταρρυθμίσεις έλεγε ο ηλίθιος.. προσέξτε μη σας χαλάσει η μυτζήθρα..την ώρα που τη γυρίζετε..


...........καλύτερα? Ψάχνουν στη Βέροια και δεν βρίσκουν. Δεν βρίσκουν τον Αλεξ, δεν βρίσκουν ενόχους, τίποτα δεν βρίσκουν...το μόνο που βρίσκουν είναι δημοσιογράφους να καιροφυλακτούν κάτω απο τις πέτρες, κρυμμένοι μέσα στις απλωμένες μπουγάδες των σπιτιών των "ένοχων παιδιών", μόνο μέσα στους τοίχους δεν μπήκαν για να ψαχουλέψουν τις ζωές θυτών-θυμάτων, όλα για να βγάλουν είδηση για τα πρωϊνάδικα.. Σεβασμός μηδέν.


΄...............καλύτερα σίγουρα είναι ο Παλαιοκώστας εκτός φυλακής..τι λέω πολύ καλύτερα. Μιά χαρά περνάει.. και δεν τον βλέπω να επιστρέφει πολύ γρήγορα.. Αμα όμως του υποσχεθούν και ιδιωτικό τζέτ..που ξέρεις ίσως να περάσει απο πάνω να δεί τους γνωστούς του εφόσον τον συνοδεύουν και τα Red Arrows (έχω καβαλήσει το καλάμι, το ξέρω, μη δέρνετε παιδιά) , μην τους ραίνει και με γαρδένιες (όπως στα σκυλάδικα)


...........καλύτερα είναι να παρακολουθήσουμε το Μουντιάλ, το θέαμα μόνο. Οι σκέψεις απαγορεύονται. Πόσο μάλλον ο άρτος και οι εικασίες..

"Κι αν δεν μπορούμε να κάμουμε τη ζωή όπως τη θέλουμε

τούτο ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον

όσο μπορούμε, να μην την εξευτελίζουμε"

(διασκευασμένο απόσπασμα απο το ποίημα του Κ. Καβάφη "Οσο μπορείς")

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια

Γιατί φωνάζετε τόσο?

Γιατί δηλαδή να μην ιδρυθούν ΙΣΟΤΙΜΑ ιδιωτικά πανεπιστήμια?

Γιατί τα ήδη υπάρχοντα να μην αναγνωριζονται ώς ισότιμα?

Επειδή απευθύνονται σε κάποιους ματσωμένους γονείς που θα πληρώσουν όσο-όσο για τα βλαστάρια τους προκειμένου να μορφωθούν?

Ετσι κι αλλιώς πληρώνουν, είτε εδώ (σε Deree και παρεμφερή), είτε σε χώρες τις ΕΕ. Τουλάχιστον με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων τα λεφτά των διδάκτρων θα μένουν στην Ελλάδα και άεργοι αξιόλογοι καθηγητές θα βρούν δουλειά.

Θα υποβαθμιστούν τα κρατικά πανεπιστήμια? Πώς! ΚΙ ΑΛΛΟ?

Υπάρχει και μεγαλύτερη υποβάθμιση απο αυτή που κάνουν οι ίδιοι οι φοιτητές, οι καθηγητές τους και το όλο σύστημα...Ο,τι καινούργιο πολεμιέται με λύσσα απο τα νέα μυαλά..τους φοιτητές της ταλαίπωρης αυτής χώρας..

ΝΕΑ ΜΥΑΛΑ!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑα! Είμαι βαθιά νυχτωμένη! Βοήθειαααααααααααααααα!

Omerta

Οι κάτοικοι της Βέροιας μιά χαρά γνώριζαν το μυστικό.

Σαν κλειστή και ωραία κοινωνία αντέδρασαν συλλογικά "να προστατέψουμε τα παιδιά μας, τους γονείς τους που κοπιάζουν για αυτά και τους δασκάλους που τα μορφώνουν".

Ούτε γάτα, ούτε ζημιά

Παραδείγματα σαν αυτό? ΑΠΕΙΡΑ

Θυμηθείτε στην ευρύτερη Ελλάδα γονείς να κτίζουν στα υπόγεια τα ανάπηρα, καθυστερημένα παιδιά τους, πατεράδες να απομομώνουν τις έγκυες κόρες τους μέχρι να ξεπλυθεί η ντροπή τους...όχι δεν γίνονται αυτά το 1800, γίνονται και τώρα..αυτός ο πατέρας στην Κυψέλη που ασελγούσε πάνω στην κόρη του απο 8 ετών και τώρα στα 15 της συνέχιζε να την εκδίδει..κανείς δεν άκουσε τίποτα, ούτε είδε τίποτα στην πολυκατοικία που ζούσαν στην ΚΥΨΕΛΗ ...όχι σε ένα απομονωμένο καλύβι...έλεος βρε παιδιά..

Απλά, κλείναν όλοι τα μάτια..

Πολιτισμός, ευαισθησία? Πώς! Δύο βήματα μπρός και τέσσερα πίσω.

Συμμαθητές

Χθές επιστρέφοντας απο το γυμναστήριο γύρισε ξαφνικά το ρολόϊ της ύπαρξής μου 25 χρόνια πίσω. Επεσα πάνω σε μιά παλιά μου συμμαθήτρια Λυκείου.

Και με γνώρισε αμέσως.

Αμέσως τη γνώρισα και εγώ.

Λές και δεν είχε αλλάξει τίποτα, λές και τα έτη φύγανε απο πάνω μας γρήγορα αφήνοντάς μας ανέγγιχτες. Εντάξει υπήρχαν οι αλλαγές στο χτένισμα και στα ρούχα, όμως είμασταν εμείς να κυτταζόμαστε εκστασιασμένες στο πεζοδρόμιο και με κραυγές χαράς να αγκαλιαζόμαστε σφιχτά.

Κόσμος πέρναγε και μας έρριχνε γελαστά βλέμματα, κάποιος απο ένα μαγαζί βγήκε ενθουσιασμένος να μας χαρίσει ένα μπαλόνι (πούλαγε μπαλόνια για παιδικά πάρτυ κλπ), τα ρολόγια σταμάτησαν και γύρισαν πίσω...

σε ξένοιαστες εποχές που είμασταν ερωτευμένες με τον Νίκο και τον Φώτη, τι απέγινε η Μάνια, η Ολγα..η Λένα παντρεύτηκε τον Χρήστο που έγινε πιλότος...σώπα! αυτός πιλότος που μονίμως τον πέταγε έξω ο μαθηματικός γιατί κοιμόταν!!! Θυμάσαι τότε που φάγαμε αποβολή γιατί καπνίζαμε στις τουαλέττες? Η τότε σε εκείνη την περίφημη εκδρομή στο Ξυλόκαστρο που χωρίς να πούμε τίποτα σε κανέναν πήραμε το ΚΤΕΛ και γυρίσαμε Αθήνα και πήγαμε στο σπίτι του Μ...και όταν το βραδυ, ίδιες οσίες Μαρίες γυρίσαμε σπίτι μας φάγαμε της χρονιάς μας γιατί οι γονείς μας είχανε ειδοποιηθεί ΄...

Πόσες αναμνήσεις

Πόσες όμορφες στιγμές

Αυτή τη φορά δεν θα χαθούμε, η ΛΚ έχει ανοίξει εστιατόριο στη Γλυφάδα, ανταλλάξαμε τηλέφωνα, μήπως μπορέσουμε να οργανώσουμε κάποια συνάντηση και με άλλους παλιούς αγαπημένους συμμαθητές?

Μαντήλες

Λυσσάξανε να τους βγάλουν τις μαντήλες.
Μήπως ρωτήσανε τις γυναίκες αυτές ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΝ?