Για τα πανηγύρια..

Που θα πάει αυτή η δουλειά δεν ξέρω. Οσο μεγαλώνω (δεν έγινα και γριά, μη σας μπαίνουνε ιδέες βρωμόπαιδα) χάνω τα αυγά και τα πασχάλια. Αλήθεια τι είναι τα πασχάλια?

Οταν ήμουνα μικρή θυμάμαι φόραγα κάτι βαρετά ρούχα, όλες φοράγαμε μαύρα, ημί-μαυρα, σκούρα μαύρα, ανοιχτά μαύρα και οι πιό πρωτοτυπες φοράγανε σκούρα μπλέ ή σκουρα καφέ! Μπρρρρ! Σαν καρμπόν ίδιες είμασταν..αφού μας κοροίδευαν και μας έλεγαν "οι στάμπες"..

Και μετά ήρθαν οι γάμοι..κάθε γάμος και καϋμός, κάθε καϋμός και ενδυματολογική αλλαγή.. Εκεί έκανα του κεφαλιού μου, ότι μου κατέβαινε το φόραγα..

Με ένδυμα περιπάτου οι άλλες, μπότες και σκισμένα τζίν εγώ

Μακρύ φόρεμα οι άλλες, hot pants και αφάνα το μαλλί..

Παλιά άκουγα ρομαντικά ξένα τραγούδια και πολύ ροκ, με ακουστικά πάντα ώστε να κουφαθώ μόνο εγώ και όχι οι άλλοι.. μιλάμε για πολύ μελό..σινεμά κλάμα, τσάντα και κοπάνα, έρωτες στο πανί όμως.. με θέλει δεν με θέλει, σ' αγαπώ και αει παράτα μας

Τώρα, άστα να πάνε

Ολο γέλια και χορούς είμαι, όπου και χορός εμφανίζομαι σαν μαϊντανός, θέλουν δε θέλουν θα με υποστούν..

Η καινούργια τρέλλα μου τώρα είναι με τον Μπάλο.

Πίκρα, δάκρυ κορόμηλο γιατί ΔΕΝ ΞΕΡΩ να χορεύω μπάλο.. ντρέπομαι που δεν ξέρω και όλο στην τουαλέττα πάω, κρύβομαι πίσω απο τη λεκάνη.. η άμοιρη τι μού μελλε να πάθω.

και θέλω να μάθω.. τώρα που το σκέφτομαι μόνο καλαματιανό ξέρω, όχι γιατί δεν με δίδαξαν, απλώς τότε που με μάθαιναν, είχα άλλα μουσικά ακούσματα και δεν μου εντυπώθηκε η γνώση..

Τώρα όμως που έχω φθάσει στην ενδυματολογική ηλικία της συχωρεμένης Queen Mother (ενδυματολογική είπα, όχι ηλικιακή)

και στα καπέλλα λέμε ...........ναί

και στα γάντια λέμε ...........ναί

όχι λέμε στα μαύρα,

όχι στα κυριλέ

λέω να πάω σε καμμιά σχολή χορού, να μάθω νησιώτικα κλπ (όχι τσιφτετέλι, αυτό το ξέρω...το έμαθα κατά την διάρκεια κάποιου γάμου μου όταν ανέβαινα στα τραπέζια και χόρευα και μετά μου είπαν ότι χόρευα τσιφτετέλι, όπως το καταλάβαινα εγώ..) και μπάλο..

Να λείπουν τα κραξίματα.

Αρκετά άκουσα χθές απο τον Κ.