Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007

Στάση εργασίας

Σας έχει τύχει να προγραμματίζετε 1001 πράγματα και τίποτα να μην κάνετε γιατί το σώμα σας να κάνει απεργία? Δεν μιλάω για ασθένεια, μιλάω για μία στάση εργασίας, να ζητάει το σώμα μία μέρα άδεια απο τη σκληραγώγηση που του επιβάλλεται καθημερινά?

Χθές το βράδυ κοιμήθηκα άσχημα, πολύ περίεργο αυτό γιατί συνήθως ότι κι αν διαβάσω πρίν κοιμηθώ (επιστημονική φαντασία, εξωγήϊνους, αίματα, ξεκοιλιάσματα, σκοτωμούς, τέρατα) δεν περνάνε στον εγκέφαλο ή στο υποσυνείδητο, σαν παραμυθάκια χάνονται στα σύννεφα της λήθης. Μέσα στη νύχτα με έπιασε ένας πόνος που μου τρύπαγε τη μνήμη. Πόνος στη πλάτη. Καμμία στάση δεν ήταν η σωστή, γύρναγα πότε εδώ και πότε απο εκεί βογγώντας.

Το πρωϊ βέβαια σηκώθηκα ουρλιάζοντας. Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που πιάνεται η μέση μου (ευτυχώς μόνο απο τη μία πλευρά). Τα χρειάστηκα. Ολα ανεβλήθησαν για όποτε. Εβαλα ένα έμπλαστρο και χώθηκα στο κρεββάτι μου. Σήμερα δίνω άδεια στο σώμα μου να ξεκουραστεί και να μου υπενθυμίσει ότι χρειάζεται να το παίρνω στα σοβάρα και να μην
α) κάνω τη μικρή αγρότισσα όταν έχω μεσάνυχτα απο καλλιέργειες και ξεχορταριάσματα
β) κουβαλάω ξύλα και βαριά εργαλεία
γ) ανεβοκατεβαίνω σκάλες τρέχοντας κρατώντας 10κιλα

για να αποδείξω πρώτα σε μένα σε τι καλή φυσική κατάσταση είμαι και μετά σε όλους τους άλλους οτι είμαι και Κουταλιανή αλλά και κουτή, γιατί υπάρχει και το κουδουνάκι του κινδύνου που λέει "πρόσεχε" θα πιαστούμε και μετά φινίτο.

Αύριο η κα Π μετακομίζει. Την εβδομάδα του Πάσχα έπαιζα τον κηπουρό που ξεχορταριάζει, σκαλίζει και βοτανίζει, επίσης τον μικρό ξυλοκόπο και κουβαλητή καυσόξυλων. Το προηγούμενο Σάββατο έκανα τον Ταρζάν και καθάρισα την αποθήκη της πετώντας ένα σωρό σκουπιδαριό αφού πρώτα το κουβάλησα έξω, ανεβοκατεβαίνοντας 20 σκαλιά τρέχοντας....Μάλλον κούρασα τη μέση και τα χεράκια μου.

Ετσι σήμερα εδώ. Παρέα με τις ψιψίνες που κάτι μάλλον κατάλαβαν γιατί εκ περιτροπής θελουν να κάτσουν πάνω στο πονεμένο μου΄ή τουλάχιστον όσο πιό κοντά του γίνεται. Το Φακούλι σε μία φάση μου έφερε το πιάτο του να με ταϊσει.

Ηδη πονάω λιγώτερο αλλά δεν ξεθαρρεύομαι. Θα καθίσω ήσυχη ως αύριο το πρωϊ. Μετά ...βλέπουμε.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Περαστικά, το σώμα μας έχει περιορισμένες δυνατότητες, θέλει και την ξεκουύρασή του! ;) Φιλιά

Unknown είπε...

Επιμένω, φταίει το ότι δεν φοράς φούστα :ppp

Εγώ πάλι μιας και ποτέ δεν κοιμάμαι καλά, έχω συνηθίσει :(

issallos είπε...

περαστηκα σου.....αλλα εμενα με επειασε η μεση μου Παρασκευη κατα της 12 το μεσημερι καιετσι την εκανα απο την δουλεια ηθοποιηστικα και πονεμενα.....και μεσα σε μιση ωρα πηγαιναμε οικογενειακως στο εξοχικο.....για ενα υπεροχο.....ΠΣΚ
Γιατι ο πονος θελει καλοπεραση !!!!!!!!ΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕ !!!!!

An-Lu είπε...

Κάτσε καλά και άσε την κυρία Π να μετακομίσει μόνη της!
Και μην τολμήσεις να σηκλωσεις τίποτα βαρύτερο του ενός πιάτου με φαγητό για 40 μέρες!!!!!
Διαταγή γιατρογοργόνας.

Unknown είπε...

H mesi einai upoulo pragma...kai thelei ksapla...
Perastika....

afterhours είπε...

Καλή ξεκούραση!!& να πέρνεις πιο συχνά τέτιου τύπου άδειες.Τις χρείαζεται ο οργανίσμος σου.Εγώ πάντως μια φορά το μήνα απεργώ!

Attalanti είπε...

Γρήγορα περαστικά, όμορφη. Ευκαιρία ν' αφήσεις κανέναν άλλο να σε φροντίσει λίγο πιο πολύ!

AVRA είπε...

περαστικα! πρεπει να φροντιζεις λιγο περισσοτερο τη Μαρινα...

Marina είπε...

Renata, ούφ! Ακούγεται σαν να γέρασα όλως τυχαίως. Δεν θέλω να πονάω!

Darthiir, πώς κάνετε έτσι με τις φούστες ε? Καλά θα πάω να πάρω μερικές όταν καλοκαιριάσει..φρού-φρού πάντα.
Ακόμη δεν κοιμάσαι? Και εγώ που νόμιζα ότι άπαξ και ξεφορτωθείς τον Ν, τον χαλαρωτικό ύπνο τον έχεις στο τσεπάκι.

Isallos, κοπανατζήήήή!

An-lu, το πώς πέρασα σήμερα θα το γράψω..οσο για να μετακομίσει μόνη της μία 86χρονη..κρίμα είναι. Τη βοήθησα όσο μπορούσα

zoaki, πρώτη φορά αισθάνθηκα τέτοιο πόνο..ξάπλα όμως δεν μπορώ να κάθομαι. Κάθισα χθές, 1 ολόκληρη μέρα, σήμερα..ακόμη όρθια είμαι..

afterhours, Μία φορά τον μήνα! Μπά! Τέτοιες πολυτέλειες δεν είναι για μένα..

attalanti, ευχαριστώ πολύ, προσπαθώ να βελτιωθώ, αλλά το λουμπάγκο δεν μ' αφήνει!

avra, ευχαριστώ, είναι που την ξεχνάω μωρέ.