Στάση εργασίας

Σας έχει τύχει να προγραμματίζετε 1001 πράγματα και τίποτα να μην κάνετε γιατί το σώμα σας να κάνει απεργία? Δεν μιλάω για ασθένεια, μιλάω για μία στάση εργασίας, να ζητάει το σώμα μία μέρα άδεια απο τη σκληραγώγηση που του επιβάλλεται καθημερινά?

Χθές το βράδυ κοιμήθηκα άσχημα, πολύ περίεργο αυτό γιατί συνήθως ότι κι αν διαβάσω πρίν κοιμηθώ (επιστημονική φαντασία, εξωγήϊνους, αίματα, ξεκοιλιάσματα, σκοτωμούς, τέρατα) δεν περνάνε στον εγκέφαλο ή στο υποσυνείδητο, σαν παραμυθάκια χάνονται στα σύννεφα της λήθης. Μέσα στη νύχτα με έπιασε ένας πόνος που μου τρύπαγε τη μνήμη. Πόνος στη πλάτη. Καμμία στάση δεν ήταν η σωστή, γύρναγα πότε εδώ και πότε απο εκεί βογγώντας.

Το πρωϊ βέβαια σηκώθηκα ουρλιάζοντας. Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που πιάνεται η μέση μου (ευτυχώς μόνο απο τη μία πλευρά). Τα χρειάστηκα. Ολα ανεβλήθησαν για όποτε. Εβαλα ένα έμπλαστρο και χώθηκα στο κρεββάτι μου. Σήμερα δίνω άδεια στο σώμα μου να ξεκουραστεί και να μου υπενθυμίσει ότι χρειάζεται να το παίρνω στα σοβάρα και να μην
α) κάνω τη μικρή αγρότισσα όταν έχω μεσάνυχτα απο καλλιέργειες και ξεχορταριάσματα
β) κουβαλάω ξύλα και βαριά εργαλεία
γ) ανεβοκατεβαίνω σκάλες τρέχοντας κρατώντας 10κιλα

για να αποδείξω πρώτα σε μένα σε τι καλή φυσική κατάσταση είμαι και μετά σε όλους τους άλλους οτι είμαι και Κουταλιανή αλλά και κουτή, γιατί υπάρχει και το κουδουνάκι του κινδύνου που λέει "πρόσεχε" θα πιαστούμε και μετά φινίτο.

Αύριο η κα Π μετακομίζει. Την εβδομάδα του Πάσχα έπαιζα τον κηπουρό που ξεχορταριάζει, σκαλίζει και βοτανίζει, επίσης τον μικρό ξυλοκόπο και κουβαλητή καυσόξυλων. Το προηγούμενο Σάββατο έκανα τον Ταρζάν και καθάρισα την αποθήκη της πετώντας ένα σωρό σκουπιδαριό αφού πρώτα το κουβάλησα έξω, ανεβοκατεβαίνοντας 20 σκαλιά τρέχοντας....Μάλλον κούρασα τη μέση και τα χεράκια μου.

Ετσι σήμερα εδώ. Παρέα με τις ψιψίνες που κάτι μάλλον κατάλαβαν γιατί εκ περιτροπής θελουν να κάτσουν πάνω στο πονεμένο μου΄ή τουλάχιστον όσο πιό κοντά του γίνεται. Το Φακούλι σε μία φάση μου έφερε το πιάτο του να με ταϊσει.

Ηδη πονάω λιγώτερο αλλά δεν ξεθαρρεύομαι. Θα καθίσω ήσυχη ως αύριο το πρωϊ. Μετά ...βλέπουμε.