Αυτές τις μέρες ξυπνάω απο τα χαράματα, πρίν καλά-καλά βγεί ο ήλιος, με τις πρώτες ακτίνες. Γιατί?
Εδώ διαλέγετε την σωστή απάντηση (μια που είναι και της μόδας τα ερωτηματολόγια)
α) Δεν σου κολλάει ύπνος σαν τον Darthiir
b) Το στρώμα είναι κακό και σου χαλάει τον ύπνο
γ) Τρελλάθηκε το ξυπνητήρι
δ) Εχεις χεστεί απο το φόβο σου με τον Στήβεν Κίνγκ που διαβάζεις και όλο μεταλλαγμένους βλέπεις
ε) Αλλο, πιο παλαβό και πιό μεγάλο
Η απάντηση βέβαια είναι το "ε" γιατί κοιμάμαι που κοιμάμαι ελαφρά άρχισα απο τις 05.00 το πρωϊ να ακούω χαρωπά τιτιβίσματα πουλιών.
"Τι το ωραιότερο, να σε ξυπνάνε τα πουλάκια, μέσα στην τσιμεντούπολη?!!" θα έλεγε ο σώφρων αναγνώστης.
Τα πουλάκια αυτά όμως δεν τα ακούω έξω απο το σπίτι τα ακούω ΜΕΣΑ στο σπίτι. Και λόγω του ότι έχω γάτες ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να υπάρχουν ζωντανά πτηνά μέσα, θα είχε γίνει επανάσταση, με μάχες, οδοφράγματα, τραυματίες (και απο τις δύο πλευρές) Βατερλώ και τελικά τα πουλιά ή θα φεύγανε ή θα γινόντουσαν σνίτσελ. Κάτι άλλο ήταν.
Εψαξα πολύ και παντού. Τα τιτιβίσματα ακουγονταν απο το ταβάνι. Επάνω είναι άλλο διαμέρισμα..δεν έχω ταράτσα. Με τα πολλά βρήκα αυτό. 
Στο πατάρι μου που είναι μεγάλο μέν αλλά τελείως άδειο (πέρα απο τις αποθήκες σιχαίνομαι και τα πατάρια). Μια φωλιά. Μπροστά ακριβώς απο τη φωλιά υπάρχει μία τρύπα εξαερισμού, απο εκεί μπαίνουν οι γονείς τους.
Σύρθηκα μέσα στο πατάρι και επιθεώρησα τη φωλιά, είδα 5 πουλάκια που περίμεναν να φάνε με ανοιχτά τα στόματα.. Σπουργιτάκια. Αχ! Τι χαρά! Ξετραλλάθηκα που διάλεξαν το σπίτι μου τα πουλάκια για να ζήσουν. Και βέβαια ξυπνάνε νωρίς και κοιμούνται αντίστοιχα νωρίς. (Αυτό το τελευταίο δεν με στέλνει και στα ουράνια).
Με το που διελευκάνθηκε το μυστήριο, κλίκ! Αρχισα να κοιμάμαι κανονικά. Ετσι για να μη λέτε ότι ακούω ΚΑΙ φωνές!
16 σχόλια:
Και τι? Θα αφήσεις τη φωλιά μέσα στο πατάρι?
Εμείς έχουμε γύρω γύρω στο σπίτι. Η μάνα μου βουλώνει τις τρύπες κι εκείνα πάνε και τις ξεβουλώνουν! :)
Όμορφους νοικάρηδες έχεις! ;)
Εμείς είχαμε παλιά στο γείσο πάνω από το παράθυρο μία φωλιά.
Πάντως να προσέχεις τις γάτες, μην ανέβει καμία στο πατάρι και τα κάνει μια μπουκιά
Κελαηδίστε ωραία μου πουλάκια κελαηδίστε... :))
Αυτά είναι τα ωραία.
Κι εδώ στην Πάτρα, τίγκα στις φωλιές είναι οι καμάρες των σπιτιών στους δρόμους. Και τίγκα στις κουτσουλιές τα πεζοδρόμια...
δεν είναι υπέροχη αίσθηση να αισθάνεσαι ότι σε διάλεξαν αυτά τα ζωντανά;;;;)
Κι εσείς "πιάσατε" πουλάκια....τί ωραία ;-)
kotosalata. Ναί λέω να την αφήσω ώσπου να μεγαλώσουν τα μωρά πουλάκια και να σηκωθούν και φύγουν. Εγκλημα θα ήταν να τη χάλαγα τώρα και να καταδίκαζα τα νεογέννητα σε θάνατο απο πείνα. Αμα φύγουν τα πουλιά..σε 2 μήνες δλδ, θα έχουμε και εμείς μετακομίσει..και οι επόμενοι ας κάνουν καλά.
confused, κουκλάκια είναι
Yoryia, κάθονται απο κάτω κλαρίνο και οι τρείς μαζί σαν στρατιώτες και αφουγκράζονται. Ομως δεν φθάνουν με τίποτα. Ευτυχώς δλδ.
renata, γιατί δεν αφήνατε τα πουλάκια να κάνουν φωλιές? Η μήπως ήταν μέσα στο σπίτι σας? Οσο για το είδος νοικαρέων που είναι..μιά χαρά τους βρίσκω, οικογενειάρχες, φροντίζουν καθημερινά τα πρός το ζείν, αγαπούν τα παιδιά τους και τα ακολουθούν στα ταξίδια τους. Ασε που τα μωρά ωριμάζουν γρήγορα και την κάνουν.
Jason, μη μιλάς για κουτσουλιές. Τα σπουργίτια δεν ξέρω που τα κάνουν, όμως τα περιστέρια που υπάρχουν πλέον παντού τα αμολάνε πάνω σε όλα τα φρεσκοπλυμμένα αυτοκίνητα. Καμμιά φορά και στα κεφάλια μας. Εκεί να δείς.
street spirit, πραγματικά υπέροχη η αίσθηση, τα ακούω το πρωϊ που φωνάζουν για να φάνε, τρώνε και μετά ξαναφωνάζουν μπουκωμένα..
An-lu, ναι μωρέ! Τι γλυκά που είναι. Κάτι χρόνια πρίν υπήρχε μιά κουκουβάγια που είχε κάνει φωλιά στην καμινάδα. Μετά όμως κάποιος άναψε το τζάκι στο σπίτι του και έφυγε η κουκουβάγια.
:) Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Το μόνο καλό εδώ είναι ότι το ξημέρωμα ξυπνάμε από τα τιτιβίσματα, και το βράδυ μας καληνυχτίζουν οι κουκουβάγιες. Είχα χρόνια να ακούσω τιτιβίσματα και το εκτίμω αφάνταστα. Τί καλά που δεν χάλασες την φωλίτσα τους!!!
Τι ωραία τι καλά, τυχερηηηηή...
εμάς παλιά, είχαν κάνει φωλιά στο μπαλκόνι μας δεκαοχτούρες και γέννησαν τα δυο πιο άσχημα πουλάκια που έχω δει στη ζωή μου...αυτό αυτό είναι κι αλλη ζωή μέσα στο σπίτι .καλούς ύπνουυςςς
εγώ πάλι Μαρίνα,θα γούσταρα να είχα bats στο σπίτι....
(από δω και πέρα μπορείς να με λες Bruce Wayne...)
Spourgitomana den tous rixneis ligo kanavouri mesa sthn folia na fane na dunamosoun?
Μου βγήκε το όνομα ε;
Georgia-is-coming-to-town, η καλύτερη μουσική. Δεν θα μπορούσα να χάλαγα τη φωλιά με τα πουλάκια/αυγουλάκια μέσα. Και γιατί να το κάνω? Τον χώρο δεν τον χρησιμοποιώ και δεν λερώνουν περισσότερο απο τα γατιά. Ασε που δεν θέλω να το έχω στη συνείδησή μου ότι πήρα ζωές.
narita, με δεκαοχτούρες δεν μας έχει τύχει ακόμη.. Εμφανίσθηκε κάποτε μία με σπασμένο φτερό, κάθισε και την πιάσαμε, τη βάλαμε σε κιβώτιο με τρύπες και την πήγαμε στο λιμάνι, τη στείλαμε στο Νοσοκομείο Πουλιών στην Αίγινα. Εγινε καλά απ' ότι ξέρω.
Βασίλη, νυχτεριδούλες έχουμε πολλές αλλά εξω απο το σπίτι. Ιδιαίτερα πέρυσι που είχε πέσει πολύ κουνούπι, σβίν πέρναγαν πάνω απο τα κεφάλια μας. Τσίριζαν κιόλας.
zoaki, δύσκολο να ξανα-ανέβω στο πατάρι..ύψοφοβία δεν μπορώ να κατέβω μετά. Εξάλλου τα σπούργιτια βρίσκουν φαϊ, ότι περισσεύει απο τις γάτες το βγάζω έξω για όποιον το θέλει.
darthiir, Μου φαίνεται πώς ναί!!. Καλύτερα έτσι απο το να σου βγούν τα ματάκια. Keep walking
Έτσι εξηγείται γιατί σε εκείνη τη συνάντησή μας είχαμε ιπτάμενους και περιπατητές συν-συζητητές... μάλλον ηρεμούν από τη θετική σου αύρα....
Να είσαι καλά, Μαρίνα
Εδώ και κάτι χρόνια, συνήθως κάθε που γυρνάμε από το χωριό μετά το Πάσχα, υπάρχει μια φωλίτσα ανάμεσα στα φυτά στο μπαλκόνι μας. Παρ'ότι δεν είναι το καλύτερο της μαμάς μου για το μπαλκόνι, αφήνουμε τη δεκαοχτούρα στην ησυχία της και παρακολουθούμε την εξέλιξη... πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα άτιμα!:)
Δημοσίευση σχολίου