Απολογισμός εβδομάδας

Δύσκολη απ'όλες τις πλευρές.

Ο αναμενόμενος θάνατος ήρθε και ενώ πιστεύαμε ότι δεν θα λυπηθούμε - γιατί θα σήμαινε τη λύτρωση ενός ταλαίπωρου ανθρώπου - μας ταρακούνησε. Οχι τόσο για τον θανόντα όσο για τους ανθρώπους που άφηνε πίσω. Μιά νέα γυναίκα και δύο παιδάκια. Που θα επιβιώσουν όπως όλοι τελικά, όμως το ταξείδι πρός τη χαρά ίσως να πάρει περισσότερο χρόνο και πόνο.

Δεν είναι εύκολο να χάνεις τον άνθρωπό σου. Δεν είναι εύκολο να αναγκάζεσαι να παλέψεις για δύο, χωρίς έναν ώμο ν' ακουμπάς.

Οχι δεν είναι

Και για εμάς άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Μετακομίζουμε σε άλλο προάστειο ως το τέλος του μήνα. Ο Κ άρχισε ήδη να στενοχωριέται ότι θα του λείψουν οι κίσσες, τα πουλιά και τα χαρούμενα τραγούδια τους, η εξοχή, η ησυχία ακόμη και οι καψούρες του γείτονα, πλάκα είχαν. Δεν είναι εύκολη η αλλαγή όταν δένεσαι με τόπους και αντικείμενα.

Ηδη άρχισα να φοβάμαι μήπως η επιλογή σπιτιού δεν μου βγεί σε καλό. Απο την ησυχία της εξοχής πάω σε πόλη, θέα απο το μπαλκόνι, η μπουγάδα του γείτονα, επάνω απο εμένα κάποιοι, απο κάτω άλλοι. Και οικογενειακή πολυκατοικία - με το σόϊ του Κ. Δεν ξεκολλάω εύκολα απο την πεπατημένη, δένομαι με τόπους και αντικείμενα- κάτι μας είπες τώρα.

Και έχω και όλους τους άλλους που αντιμετωπίζουν πολύ θετικά το θέμα. Τα πεθερικά είναι χαρούμενα, λάμπουν - πιστεύω ότι μας θέλουν πολύ. Ετσι δείχνουν. Τα αδέλφια του Κ επίσης, παρόλλο που ο Μ δεν είναι ιδιαίτερα ομιλητικός, έχω την αίσθηση ότι δεν έχει αντίρρηση. Η κυρία Π, ήδη κάνει σχέδια για μελλοντικές βόλτες με το τράμ και κατακτήσεις..

Παίρνουμε το ρίσκο και όπου μας βγάλει.