Ημερολόγιο πόλεως

Κάθε πρωί ξυπνάω γύρω στις 06.00, χωρίς ξυπνητήρι. Σηκώνομαι και φτιάχνω τον καφέ μου όπου τον πίνω στο μπαλκόνι του νέου σπιτιού. Αφουγκράζομαι την πόλη που ακόμη κοιμάται και συγχρόνως αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί στις πολυκατοικίες απέναντι.

Στο παλιό μου σπίτι στο Ελληνικό, ποτέ δεν καθόμουνα πουρνό-πουρνό στη βεράντα, ίσως γιατί είχε ήλιο-ήθελα να λέω, μάλλον όμως γιατί πέρα απο τα δένδρα και τα πουλιά δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον να δώ. Παράξενη η φύση του ανθρώπου, όταν ζεί εκτός λιγουρεύεται την πόλη και όταν ζεί στην πόλη, οδύρεται για λίγη εξοχή και πράσινο. Μήπως είμαι πιο κοινωνικό ζώο απο όσο νομίζω?

Ηδη η πόλη έχει να προσφέρει και να της προσφέρω. Υπάρχουν άνθρωποι απέναντι που κινουνται πίσω απο τις κουρτίνες τους. Εμείς δεν έχουμε βάλει κουρτίνες ακόμη και αυτό βλέπω τώρα ότι είναι προτεραιότητα. Συνεχώς πρέπει να τραβάω τα παντζούρια, να μην μας βλέπουν όταν π.χ. βγαίνουμε απο το μπάνιο. Γιατί κρέμωνται απο τα παράθυρα να δούν τους καινούργιους.. μην αρχίσουμε στραβά με χειροκροτήματα και σφυρίγματα ε?

Κάθομαι 3 μέρες τώρα πρω'ι στο μπαλκόνι και περιμένω. Τους γείτονες βέβαια. Ηδη άκουσα τους πρώτους σκυλοκαυγάδες, τη γειτόνισσα απέναντι που σουτάρει τα σκουπίδια απο τον 5 όροφο και τη διαχειρίστρια απο κάτω να καιροφυλακτεί.. "Μωρήηηη!" Γαβ, νιάρ και πολύ γέλιο. Είναι και ο Καζαντζίδης που μας την έχει στημένη, σβκ γύρω στις 16.00 ώρα. Που απο κάποιο χέρι ανεβαίνουν τα ντεσιμπέλ..και λέει ο Κ "δεν πά να είσαι και αετός, θα στα κόψω εγώ τα φτερά, αρχ###, που ούτε την Κυριακή δεν μ' αφήνεις να κοιμηθώ" . Ανήμερα δε την ημέρα της μετακόμισης, όταν έρχονταν τα έπιπλα και οι κούτες έδωσε παρόν και η κυρία του κάτω διαμερίσματος. Με παράπονα. Οτι κάνουν οι μεταφορείς πολύ θόρυβο με τα παπούτσια τους και τρέμει το ταβάνι απ' όπου έχει κρεμάσει τα κρύσταλλά της !!!!! Μήπως να περπατήσουν και ξυπόλητοι μη σπάσει και κανένας πολυέλαιος ε? Μήπως και σε pas de deux?

Δουλειές πολλές και πολλές χαρές. Χθές μας συνέδεσαν την ηλεκτρική κουζίνα, τέρμα λοιπόν τα έτοιμα και τα δανεικά απο μαμά/πεθερά/τραλαλα, χρειάζεται απο σήμερα να μαγειρέψω. Και βέβαια να πάω να ψωνίσω. Για πλυντήριο ακόμη δεν μας προέκυψε.. βουνά τα άπλυτα, θα δούμε. Εδώ οι ηλεκτρολόγοι, έρχονται για τα πράγματα ενα-ένα, σήμερα η κουζίνα, μετά ουφ, πούφ δεν μπορώ κουράστηκα, αύριο το πλυντήριο (λέμε τώρα), μεθαύριο κάτι άλλο αλλά θα πληρωθούν για όλα μαζί. Πάλι καλά.

Και βέβαια δεν έχω ADSL, no Sir, σαν τρελλό φορτηγό με κλεμμένη ασύρματη σύνδεση πορεύομαι. Ανάμεσα απο τα κιβώτια και τα τυλιγμένα. Με πολλά όνειρα. Για να δούμε αυτή η κούτα θα έχει μέσα κανένα πιάτο/μαχαιροπήρουνο/ποτήρι που ακόμη λείπουν? Οχι κυρία μου. Αυτή η κούτα έχει κουρτίνες.

Ούφ. Πάλι σε πλαστικά θα φάμε.