Τρίτη, Αυγούστου 14, 2007

Κάποια πράγματα

με στέλνουν κυριολεκτικά. Θα ήθελα να ήμουν στη θέση του, όμως αυτό το σπόρ το κάνουν κυρίως άντρες. Θέλει και μυϊκή δύναμη.

Ετσι έμεινα να κυττάω, το όνειρο.


5 σχόλια:

nandia masoura είπε...

Μαρινάκι, γειά σου, καλώς σε βρηκα, ευχαριστώ για το σχολιο - Βεργίνα.
Βλεπω ότι ασχολείσαι και με τη μαγειρική. το μεγάλο μου μειονέκτημα, πιο μεγάλο απ όλα τ αλλα. Πασχίζω να τα βγάλω πέρα και χαιρομαι καθε φορά που συναντώ νεους ανθρωπους με κουζινολαγνεία
θα τα λεμε
Ritsmas

An-Lu είπε...

Νομίζω πως το Παραπέντε πλαγιάς, δεν θέλει μυική δύναμη, μόνο δεξιοτεχνία!
Κάνε μια βόλτα στον Κιθαιρώνα το φθινόπωρο και θα δεις τι εννοώ!

Marina είπε...

nandia masoura, καλώς την. Μη νομίσεις ότι είμαι μία κουζινόγατα, τα βασικά κάνω αφήνοντας τις κυρίως δημιουργίες για τον Κ που ξεκουράζεται μαγειρεύοντας (!!!). Εν τούτοις κύττα και αυτό http://eatingoutingreece.blogspot.com). Καλά να περνάς

An-lu, και γιατί το λένε Παραπέντε? Οσους έχω δεί πάντως έχω πολύ γερά πόδια και χέρια για να κρατιούνται-τραβάνε το αλεξίπτωτο. Ιδέα μου έδωσες για εκδρομή στον Κιθαιρώνα!! Καλόοο!

So_Far είπε...

Εντυπωσιακό πράγματι. Και το να τους κοιτάς πάντως ωραίο είναι. Να είσαι καλά

Ανώνυμος είπε...

Καλή φάση εάν και είμαι χέστρα...θα το έκανα!