Γειτονιές

Εχω ψώνιο με τους γείτονες..μία σχέση αγάπης-μίσους, αυτό είναι γνωστό απο το παρελθόν..όπως θα θυμάστε. Με το που ήρθαμε στη νέα αυτή συνοικία...τσούπ! ξεμύτησαν τα μπουμπούκια της γειτνίασης. Διαβάστε για να φρίξετε! Πριν ένα μήνα περίπου έρχεται η Ζ (ξαδέλφη-γείτονας, του Κ που όμως δεν έχουμε πολλά-πολλά) σπίτι για να
1) πεί ένα γειά αλλά κυρίως για να
2) να μας κάνει τις "πονηρές" ερωτήσεις που αθώοι εμείς απαντήσαμε και ανάλογα να πράξει.
Συμφεροντολογία Πράξη Πρώτη
"Πότε θα πάτε διακοπές".."Ααα! Ωστε τον Αύγουστο θα είσθε εδώ!!"
"Νααααι" απαντούν τα χαϊβάνια, δλδ εμείς "έχουμε να ταχτοποιήσουμε το σπίτι".

Και για να μας ενημερώσει (χεστήκαμε) ότι φεύγει αύριο για εξωτερικό μαζί με την οικογένειά της

"μπράβο, καλά να περάσεις ευχήθηκαν τα χαϊβάνια (δλδ εμείς)".

Την επομένη το μεσημεράκι, εμφανίζεται φάντης μπαστούνι με ένα σακκουλάκι που ήθελε να το πάρω να της το φυλάξω

"μιά που εσείς δεν φεύγετε"

"τι έχει μέσα" τη ρωτάω,

"Ψιλοπράγματα, λέει, να τα κλειδιά, διαβατήρια, κάρτες..

"Είσαι καλ'α της λέω, δεν παίρνω τέτοια πράγματα, εδώ μπαίνει ο ένας και ο άλλος μάστορας, να χαθεί τπτ και να φταίω, δεν τα παίρνω..

Πές, πές όμως με έπεισε. Ασε σκέφτηκα, ας μη τσακωθώ ακόμη δεν μπήκαμε, θα το βάλω με τις τσάντες μου, μικρό είναι, στα κομμάτια. Στην πορεία βέβαια σκυλομετάνιωσα, γιατί με έπιασε ΚΟΡΟΙΔΟ. Και σκυλιάζω όταν πιάνομαι.

Συμφεροντολογία Πράξη Δεύτερη

Το ίδιο βράδυ, ενώ εμές λείπαμε άφησε στην κα Π που μένει δίπλα (και χωρίς να έχει συννενοηθεί μαζί μας) 2 συρτάρια μπουφέ λέγοντάς της ψέμματα ότι τάχα είχαμε μιλήσει και συμφωνήσει, για να της τα φυλάξουμε

"μια που δεν θα πάμε διακοπές τον Αϋγουστο"

Τα συρτάρια βαριά, ασήκωτα, 2 άντρες χρειάστηκαν για να μεταφερθούν. Τι στο διάλο είχε μέσα? Τι θα τα κάνω, τα γμνα? Τσακώθηκα και με τον Κ, γιατί πήρες το σακκουλάκι, ορίστε και τα επόμενα, τσαντίστηκα και με τον εαυτό μου.. σιχτίρ!

Νευριάσαμε, θυμώσαμε αλλά είπαμε που θα μας πάς, θα γυρίσεις και θα τα πούμε.

Τέλος Αυγούστου, τελείωσαν οι κούτες, είπαμε να πάμε λίγες μέρες να ξεκουραστούμε. Και φύγαμε. Ουαί! Η Ζ με τον άνδρα της γύρισε το Σάββατο 25/8 και εμείς λείπαμε εκτός Αθηνών..

Βεβαίως δεν είχε ειδοποιήσει πότε θα έρθει, θεώρησε ότι εκεί θα είμασταν να την περιμένουμε.. πλήν όμως απατήθηκε.

Πάμε στην Πράξη Τρίτη

Τη ζώσανε τα φίδια. Που είμαστε? γιατί μέσα στο τσαντάκι είχε τα κλειδιά του γραφείου της, το πορτοφόλι με τις κάρτες της, ταυτότητες και κυρίως τα διαβατήριά τους. Και είχανε να πάνε επαγγελματικά ταξείδια. Θα πέσανε και 40 τηλέφωνα. Ολως τυχαίως άρχισε να αναρωτιέται για την υγεία μας. Για την ημερομηνία, ώρα επιστροφής μας. Χωρίς να αλλάξουμε το πρόγραμμά μας επιστρέψαμε μία Δευτέρα. Η θέση στάθμευσης ήταν πιασμένη απο το αυτοκίνητο της Ζ που θεώρησε ότι αφού ήταν άδεια ας να τη πιάσει. Πήγαμε λοιπόν και την κλείσαμε πανηγυρικά. Αλλη φορά να ρωτάει. Αργότερα της τηλεφωνήσαμε να έρθει να παραλάβει τα πράγματά της. Εκείνη έστειλε τον σύζυγό της που δεν είχε ιδέα ότι μας είχε στείλει τα προσωπικά τους είδη καθώς και τα μαχαιροπήρουνά τους. Αναγκάστηκε να τα φορτωθεί ολομόναχος και όταν ανέβηκε επάνω έγινε καυγάς τρικούβερτος. Μέχρι το δρόμο ακούστηκαν.

Ολοι όμως οι υπόλοιποι γελούσαν. Ακόμη γελάμε.