Παρασκευή, Οκτωβρίου 05, 2007

Ισλάμ και Δύση

Το ερώτημα είναι αν έχουμε δικαίωμα να κατακρίνουμε άλλες κουλτούρες με μόνο σκεπτικό τη διαφορά τους απο τη δική μας?
Διάβασα ένα άρθρο, αυτό, που πραγματικά στην αρχή με προβλημάτισε, τα σχόλια όμως που ακολουθούσαν πραγματικά με καθήλωσαν.
Λέγονται πολλά για τον μουσουλμανικό κόσμο, για την καταπίεση των γυναικών, για τους ξυλοδαρμούς που δέχονται, τους γάμους παιδιών, τους σωματικούς βασανισμούς-ακρωτηριασμούς-λιθοβολισμούς. Ολα μας δίνουν εικόνες άλλων λαών, για τα δυτικά μας "πολιτισμένα" μάτια τέτοιες έκδοχές σοκάρουν, καταθλίβουν, οργίζουν. Αντίστοιχα στον δυτικό μας "πολιτισμένο" κόσμο, οι γυναίκες έχουν περισσότερες ελευθερίες. Βέβαια κάποιες και μικροπαντρεύονται και τυγχάνουν οικογενειακής βίας, αλλά σου λένε "α! αυτές είναι οι αμόρφωτες φτωχές κακομοίρες - καμμιά σχέση με εμάς".
Τόννοι μελανιού έχουν χυθεί για το πώς ο δυτικός κόσμος οφείλει να προστατεύει τα θύματα της αυταρχικότητας του Ισλάμ. Οργανώσεις έχουν δημιουργηθεί και πολλοί κατατρεγμένοι βρήκαν ουσιαστική εκεί βοήθεια. Δεν λέω όχι στις οργανώσεις αυτές. Οποιαδήποτε βοήθεια στους πάσχοντες είναι απαραίτητη ανεξαρτήτως θρησκείας, όπως αυτή που προσφέρουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Λέω όχι όταν "κάποιοι" πρόσκειται σε προσητυλισμό!
Ο δυτικός κόσμος " ας πούμε ο Χριστιανικός κόσμος" δεν δέχεται τη διαφορετικότητα. Αμέσως κατατάσσει τις διαφορετικές κουλτούρες σε "χαμηλώτερες". Χαμηλώτερες γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν γίνονται αποδεκτά σύμφωνα με το δυτικό τρόπο αντιμετώπισης της ζωής, χαμηλώτερες γιατί οι αξίες έχουν διαφορετική βάση. Χαμηλωτερες γιατί το δόγμα κυβερνά, ΑΡΑ οφείλουμε να το αλλάξουμε. The White man's burden έγραφε παλιά ο R. Kipling, σε αυτή τη περίπτωση οφείλουμε να πατάξουμε ό,τι μας ενοχλεί στην άλλη κουλτούρα και αφού την κατακρίνουμε μέχρις εσχάτων να την βελτιώσουμε, να την κάνουμε σαν και εμάς.
Αυτό το τελευταίο με ενοχλεί αφάνταστα. Γιατί πρέπει να αλλάξουμε τον κόσμο, ώστε να μπαίνει στα καλούπια μας? Για την δική μας ασφάλεια, σίγουρα. Ας μη ΄κοροϊδευόμαστε, το διαφορετικό φοβίζει. Ερχεται ο αντίλογος εδώ και λέει "μα καλά, αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν σαν άγριοι, πάνω στα δένδρα. Να μη τους βοηθήσουμε να εξελιχθούν και να προσαρμοστούν?" Αλλο βοήθεια ανθρωπιστική άλλο προσητυλισμός.
Η βοήθεια δέχεται το διαφορετικό και φροντίζει στη βελτίωση της ευρύτερης ζωής του ατόμου, ώστε να συνεχίζει να βιώνει όπως εκείνο επιλέγει.
Ο προσητυλισμός αλλάζει τις αξίες των ανθρώπων και τους κάνει ένα με το άρχων σύνολο.
Τα ίδια κάνανε παλιά οι Οθωμανοί πρός τους σκλαβωμένους Ελληνες. Αυτοί όμως ήσαν οι κακοί της Ιστορίας. Ο κάθε λαός που θεωρεί εαυτόν ισχυρό τα ίδια κάνει παντού και πάντοτε.

Είναι όμως αυτό ΗΘΙΚΟ?

4 σχόλια:

Suspect είπε...

υπαρχει μια παγκοσμια σταθερα που λεγεται ανθρωπινα δικαιωματα.

το ανωτερο και το κατωτερο απο αυτη καθοριζεται.

Marina είπε...

Αυτή η παγκόσμια σταθερά που λές παίρνει νερό. Πόσο παγκόσμια είναι? Μήπως είναι για τις Χριστιανικές χώρες "παγκόσμια"?

Τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται στον μουσουλμανικό κόσμο, ενώ δεν καταπατούντο στον πόλεμο εναντίον της πρώην Γιουγκοσλαβίας?

kanataki είπε...

και εδω τις κακοποιουν
αλλά καποιες εχουν θαρρος (και στον ηλιο μοιρα) και ζητανε δαζυγιο
υγ έ,ρε το Ευάκι!

Jim.Hellas είπε...

Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά δημιούργημα του "Χριστιανισμου". Για την ακρίβεια οι θρησκείες πολύ λίγο βοήθησαν για την θέσπιση του χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία πιστεύω πως έχουν μια παγκόσμια σταθερά, η οποία υποβάλλεται από την λογική και μόνο, από τη στιγμή που αφαιρεθεί ο θρησκευτικός τρόπος σκέψης. Οι θρησκείες θεωρούν ότι επειδή ακριβώς δημιουργούν άμεσα ένα ηθικό σύστημα, τότε αυτόματα αυτό το ηθικό σύστημα είναι αλάνθαστο και πρέπει να το ακολουθούμε τυφλά (αφού υποτίθεται ότι ο Θεός το επέβαλλε).

Αν όμως ο οποιοσδήποτε άνθρωπος προσπαθήσει να σκεφτεί από μόνος του το τι ειναι ηθικό και τι όχι, τότε νομίζω ότι κατά 95% θα συμφωνούσαμε όλοι σε μια λίστα από βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όπως: δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, δικαίωμα στην αξιοκρατία, δικαίωμα του καθενός να κατευθύνει τη ζωή του με τον τρόπο που θέλει, εφόσον δεν βλάπτει σωματικά και ψυσικά κάποιον άλλο κ.α.

Με δυο λόγια δηλαδή πιστεύω πως υπάρχει μια παγκόσμια ηθική (ο Χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ είναι ένα πολύ καλό σχεδιάγραμμα κατά τη γνώμη μου).

Τώρα, από το να θέλω να βοηθήσω μια γυναίκα στο Ιράν που έμεινε έγκυος από το βιαστή της και πλέον έχει καταδικαστεί σε θάνατο ή το να θέλω να σταματήσω την λογοκρισία στην Κίνα μέχρι το να στείλω στρατό και να επιβάλλω τις απόψεις μου υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα.