Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007

Οσο υπάρχουν άνθρωποι

πάντα θα αναρωτιέμαι, τι είδους άνθρωποι είναι όλοι αυτοί γύρω μας. Επενδύω συναισθηματικά στους ανθρώπους , χαίρομαι που το κάνω, κάθε φορά. Ομως κάποιες φορές, όπως η τωρινή αυτές μου οι επενδύσεις γίνονται στάχτη. Ξεκινάει λοιπόν η ημέρα Χ λαμβάνεις ένα e-mail και ούτε λίγο ούτε πολύ σου λένε οι γκαρδιακοί φίλοι (τουλάχιστον φίλοι τους νόμιζα) ότι σκοπεύουν να μη σε ξαναδούν γιατί ο συνδετικός κρίκος πέθανε ) η γυναίκα θα ξαναφτιάξει τη ζωή της, αλλά εσύ που τόσο τους αγαπούσες (και τον νεκρό και εκείνη) είσθε παρελθόν, της θυμίζετε πράγματα που θέλει να ξεχνά, ούστ λοιπόν απ' τη ζωή της. Η οποία ζωή της , τώρα που πέθανε ο φίλος σας, είναι πολύ καλύτερη απο πρίν, ετσι λοιπόν εσείς οι πρώην, στα τσακίδια. Θα μου πείτε, ότι σε έναν χωρισμό ή σε ένα θάνατο, επόμενο είναι ο επιζών, να κόβει δεσμούς. Οχι όμως τόσο σύντομα (πέθανε πρίν 4 μήνες) και όχι με τόσο βίαιο τρόπο) έλεος. Και εμείς πονάμε και σε εμάς λείπει.

Θα σκάσω σε λίγο, θα κάνω μπάμ!.


Δεν πίστευα ότι υπάρχουν άνθρωποι που λιώνουν τη φιλία κάτω απο τις σόλες τους. Τον Ιούνιο πέθανε ο Τζό, ακόμη κι αν εκείνη δεν τον αγαπούσε, τον αγαπούσαμε εμείς. Στα μάτια μου ήταν το γελαστό παιδί, ο Πήτερ Πάν, είχαμε κάνει ταξείδια μαζί, ήταν μέσα στη καρδιά μας.
Δεν έχω καμμία γνώμη ή αντίρρηση που η γυναίκα του φτιάχνει μετά το θάνατό του τη ζωή της, καλά κάνει η γυναίκα, είναι όμως ο τρόπος της γραφής αυτού του e-mail που λάβαμε χθές που μας λέει, ότι "δώσατε ό,τι ήταν να δώσετε, άντε και στο διάλο τώρα, εγώ δεν έχω σχέση μαζί σας, θα φτιάξω τη ζωή μου εκ νέου, σβήνω την Ελλάδα και την Ιρλανδία, βασικά αντε γειά". Θα μπορούσε να μη μας το είχε στείλει και απλά να σταματούσε την επικοινωνία. Η να το έκανε πιο κομψά. Το φτύσιμο όμως πονάει.
Οσο λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι, θα πασχίζω να τους καταλάβω. Σκέφτομαι μόνο πόσο γρήγορα έφυγε ο φίλος μας, σαν ταπεινό κεράκι, άναψε-φώτισε-έσβησε.

15 σχόλια:

Αταίριαστος είπε...

Πραγματικά αλλόκοτο το μήνυμα. Αν και ο πόνος (που είναι τεράστιος στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου) μπορεί να δικαιολογήσει πολλά, εγώ, αν έπαιρνα ένα τέτοιο μήνυμα, θα απαντούσα "Ευχαριστώ πολύ. Αντεύχομαι με τη σειρά μου "άντε στο διάολο" και φτιάξε τη ζωή σου οπουδήποτε αρκεί να είναι μακριά μου".

snikolas είπε...

Αν και διαφωνώ εντελώς με το mail που έλαβες, θεωρώντας το τελείως άστοχο και ανούσιο από την μεριά της συζύγου, θέλω να πιστεύω πως απλά προσπαθεί να γιατρέψει την πληγή παρακάμπτοντας την δύναμη του χρόνου. Βέβαια, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να είναι απλά αγενής και τίποτα άλλο. Πιστεύω ακόμη στους ανθρώπους όμως και δεν θα ήθελα να ισχύει το σενάριο.

Marina είπε...

Κανονικά θα έπρεπε να το παραθέσω αυτούσιο για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Ξεκίναγε στην αρχή με μία περιγραφή εκδρομής 10 ημερών στην Connemara - ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος στη ΒΔ. Ιρλανδία, περιγραφές όμορφων στιγμών, αγάπης (!!!-με κάποιον άλλον?)τι ωραία που φάγανε-ήπιανε, μετά η απόφαση να ρίξει μαύρη πέτρα, να τα πουλήσει όλα όσα είχαν στο Δουβλίνο και να ξεκινήσει νέα ζωή, αλλού, μακριά απο Ελλάδα-Ιρλ, τίποτα και κανέναν δεν θέλει να της θυμίζουν το χθές. Μας είπε ότι δεν θα μας ξαναστείλει μήνυμα και αν έχουμε περιέργεια να της απαντήσουμε, όποτε εκείνη μπορέσει ίσως να έρθει σε επαφή, αν και δεν το βλέπει.

Marina είπε...

Αταιριαστε, ήταν πάντα λίγο αλλόκοτη, καμμία σχέση με τον πρώην σύζυγό της που ήταν σαν και εμάς, ίσως να αντιδράει έτσι επειδή υπέφερε, τι να πώ. Δεν της απάντησα στο γράμμα της και ούτε πρόκειται. Θα το αφήσω να πέσει στο κενό.

snikola και σε μάς φάνηκε άστοχο. Και η μητέρα μου απομακρύνθηκε πρόσκαιρα απο φίλους όταν πέθανε ο μπαμπάς μου, δεν τους πήρε όμως τηλέφωνο να τους πεί ασιχτίρ! Αποφάσισα να μην κάνω την οποιαδήποτε κίνηση, θα το αφήσω φλού. Με πονάει όμως γιατί η φιλία μας ήταν 7ετής. Και η αποκοπή..άσε.

An-Lu είπε...

Μου φαίνεται πως λόγω πόνου η φίλη σας κάνει σπασμωδικές κινήσεις...ίσως ακόμα και να έχει πέσει σε κλινική κατάθλιψη. Καλά κάνεις που δεν της απαντάς, αλλά πιστεύω πως δεν είναι απαραίτητο να τη βάλεις στο "φοριαμό" της ψυχής σου. Αργά ή γρήγορα, πιθανόν να επιστρέψει και ίσως ακόμα και να ζητήσει συγγνώμη για αυτό το μήνυμα, απλά περίμενε (but don't hold your breath!)

Julia_Dream είπε...

Κι εμένα αυτές οι δυο επιλογές μου ήρθαν στο μυαλό: Είτε περνάει δύσκολες στιγμές και κάνει σπασμωδικές κινήσεις, είτε πραγματικά θεωρεί ότι θέλει να διακόψετε τη φιλία σας. Μπορεί βέβαια να μην την κατανοώ την κοπέλα λόγω διαφοράς κουλτούρας, αλλά είναι κρίμα να πληγώνεις αξιόλογους ανθρώπους που έχεις περάσει όμορφες στιγμές μαζί τους χωρίς δεύτερη σκέψη...
Μη στεναχωριέσαι Μαρίνα μου, όσο μπορείς. Μερικές φορές δε μπορούμε να κάνουμε κάτι, μόνο να αφήσουμε το χρόνο να δειξει.

Stavros Katsaris είπε...

Ναι καμμιά φορά οι άνθρωποι στον πόνο αντιδρούν σπασμωδικά.
Νομίζουν πως με το να ξεκόψουν θα πάψουν να θυμούνται!
Δεν είναι όμως έτσι.
Γιατί έτσι οι ανμνήσεις γίνονται ενοχές και οι ενοχές εφιάλτες.
Τι να πω... η ζωή συνεχίζεται...
Θα μετανιώσει είναι σίγουρο!

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Συμφωνώ, δεν θα έπρεπε να στείλει ένα τέτοιο μήνυμα,υπάρχουν και πιο "ομαλοί" τρόποι να κόψεις επαφές που σε "ενοχλούν". Δεν της φταίτε εσείς αν δεν ήταν τόσο ευτυχισμένη πριν, ούτε την εμποδίσατε να ζήσει την "ευτυχία" της τώρα. Ασε που όταν δεν μας ενδιαφέρει η επαφή με κάποιον, δεν του περιγράφουμε τί καλά που περάσαμε! Μου θυμίζει απατημένες γκόμενες, που λένε στον πρώην τους πόσο υπέροχος είναι ο καινούργιος , για να του την σπάσουν! Από την άλλη, η ίδια μπορεί να θέλει να ξεχάσει τα πάντα, αλλά την κόλαση μας την κουβαλάμε μέσα μας, είτε στην Ιρλανδία , είτε στην Γροιλανδία φτάσουμε, αν το μέσα μας δεν αλλάξει, ίδια θα νοιώθουμε. Και τέλος, θα έπρεπε να σκεφτεί και τα παιδιά της, που σίγουρα οι φίλοι του πατέρα τους και τα πράγματα που έχουν κάνει μαζί, αποτελούν για αυτά έναν συνδετικό κρίκο με την μνήμη του. Ξέρω ότι πονάς, αλλά άσε τον χρόνο να δείξει...

Suspect είπε...

Ο μονος λόγος που ο θεός δεν στέλνει δεύτερο κατακλυσμό είναι γιατί ο πρώτος απεδείχθη εντελώς άχρηστος.

So_Far είπε...

Αν ήταν έτσι ο πόνος χαίρω πολύ. Όσοι πονούσαν θα είχαν ένα τέλειο χαμόγελο. Νομίζω ότι είχε ήδη επιλέξει το τί θα κάνει πριν το 'τέλος' του συζύγου και απλά περίμενε να έρθουν όλα στην ώρα τους.
Μπορεί η συμπεριφορά να είναι εξοργιστική , μπορεί να είναι σκληρή, ψυχρή αλλά τέλος πάντων είναι μάλλον ξεκάθαρη. Προκειμένου να υφίστασαι κάθε είδους τυπικότητες που εμπεριέχουν σε μέγιστο βαθμό την υποκρισία, καλύτερα έστω κι έτσι.

Blonde είπε...

Σίγουρα δεν μπορούμε να ψυχολογίσουμε τους ανθρώπους. Άβυσσος η ψυχή μας. Όσο για τη κυρία, τον αγάπησε ποτέ;, πραγματικά πονάε;, προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές;. Ένας Θεός ξέρει τί κρύβει το μυαλό της.

Juanita La Quejica είπε...

Αυτή δεν ήταν που κάποια στιγμή θα περνάγατε και μια μέρα μαζί με το ένα της παιδί, όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετά το θάνατο του άνδρα της;
Φαντάζομαι πως νοιώθεις. Ένας σωματικός και ένας ψυχικός θάνατος και δύο φίλοι έφυγαν με οδυνηρό και οριστικό τρόπο από τη ζωή σας.
Δεν μπορώ να σχολιάσω τη στάση της κοπέλας. Της συνέβη αυτό που θεωρώ το χειρότερο εφιάλτη μου και έτσι δεν ξέρω... ίσως απλά προσπαθεί να παλέψει με τα φαντάσματα και διαλέγει παιδικό τρόπο. Ίσως είναι και ο χαρακτήρας της τέτοιος, to start brand new.
Δεν έχει σημασία.
Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι η δική σας διπλή απώλεια. Σε καταλαβαίνω. Φιλιά.

Unknown είπε...

Είναι περίεργο βέβαια αλλά...
Όταν θες να ξεφύγεις από κάτι έχεις την τάση να κόβεις όλους τους δεσμούς με αυτό...
Δεν ξέρω, με προβληματίζει, αλλά ίσως ορισμένους, ορισμένες φορές τους βοηθάει. Τί να πείς...;

Marina είπε...

An-lu, Julia-dream. Θα περιμένουμε και θα δείξει. Ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση

Stavro Katsari, ίσως να ειναι έτσι. Αν πάλι μετανοιώσει, ξέρει που θα μας βρεί.

Georgia, δεν γνωριζομασταν τόσο ώστε να θέλει να "μας τη σπάσει", η φιλία ήταν μεταξύ των δύο ανδρών περισσότερο. Απλά είναι γαϊδούρα. C'est la vie!

suspect, ένας δεύτερος ίσως να έπνιγε τα σκουπίδια..δεν θα ήταν άσχημος

so far, τη θυμάμαι πολύ καλά. Σαν άνθρωπος ήταν "μπαστουνάτη" δεν χάριζε κάστανα. Επίσης τον γκρίνιαζε πολύ, ήθελε τούτο-κείνο, ξέρεις τώρα, τα θέλω της δεν ταίριαζαν με τα δικά του. Το φοβερώτερο απ' ολα ήταν ότι 10 μέρες πρίν πεθάνει, ενώ ήταν ήδη συνδεδεμένος με μηχάνημα, η κυρία πήγε ορειβατική εκδρομή στο Νεπάλ!!! Είναι να σου φεύγει το καφάσι, όσο και πιεσμένη να ήτανε δεν πάς στην άκρη του κόσμου χωρίς τηλέφωνο και επικοινωνία όταν ο σύντροφός σου είναι τέζα. Και αναρωτιώμαστε και λέμε..μήπως τελικά το ζευγάρι είχε προ πολλού απομακρυνθεί. Οπότε με ένα ξεκάθαρο e-mail, ξοφλάει και προχωράμε. Οχι θα μας χαριστεί! Εδώ δεν λυπήθηκε τον επί 20αετίες σύντροφό της, τους άσχετους θα λυπηθεί!!!

lianne, και εγω αυτή την απορία έχω. Υπάρχουν και κάποιες άλλες ενδείξεις, κάποια μηνύματα που είχε στείλει ο άντρας της στον Κ, πολύ φοβάμαι ότι ήταν στα χωρίσματα.Αν δεν πέθαινε δλδ, θα χώριζαν. Χώρισαν έτσι, και τελείωσε.

Juanita, ναί η ίδια είναι. Θέλω να πιστεύω ότι απο τον πολύ πόνο, παίρνει μία τελείως απρόβλεπτη στάση. Οπως και να έχει, ότι έγινε έγινε.

Darthiir, αποδεκτό αυτό, το έχω κάνει κιόλας όταν χώρισα. Ξέκοψα με κάποιους. Ομως άλλο να απομακρύνεσαι και άλλο να τους τη λές "ούστ" εγώ τώρα σας σβήνω. Λίγο τάκτ δεν βλάπτει.

Unknown είπε...

an exo katalavei kala h fili den einai ellinida... an isxuei auto tote uparxoun kai alles ptyxes koultouras genikotera