Lego

Φέτος τα Χριστούγεννα ήρθαν πιο νωρίς. Ο Αγιος Βασίλης σκάλιζε τα ντουλάπια του, "βρε! βρέ! λέει, "να κάτι συλλεκτικά lego , σε ποιόν να τα δώσω, σε ποιόν να τα δώσω?" Ανοιξε τα κιτάπια του, κύτταξε προσεκτικά γιατί τα σημερινά πιτσιρίκια όλο με ηλεκτρονικά παίζουν και βρήκε..ένα κοριτσάκι..που είχε κάπως μεγαλώσει.. χμμ! Εμένα δλδ!

Ετσι ήρθαν απο τον ουρανό, κυριολεκτικά και πέσανε στην ποδιά μου. Για άλλον προοριζόντουσαν, τον πεθερό, που δεν είχε ενδιαφέρον ..ο οποίος όμως τα έδωσε σε μένα "Μαρίνα εσύ φτιάχνεις πάζλς, μήπως σ' αρέσουν και αυτά?" Πώς δεν κατουρήθηκα εκείνη την ώρα..

Τα παιδικά μου χρόνια με lego τα έβγαλα, άπειρες οι κατασκευές, 1000άδες τα κομμάτια σκόρπια παντού ακόμη και μέσα στα πιάτα μας. Τα πρώτα ήταν σαν τα παραπάνω, μου τα αγόραζε ο μπαμπάς μου, βοηθούσε κιόλας, μετά χάθηκαν αυτά και ήρθαν κάτι άλλα σαν τουβλάκια που πωλούνται σε κουβαδάκια..και απο αυτά έφτιαχνα πολυ-κατασκευές.

Τα άρπαξα σαν το καλύτερο δώρο, άνοιξα τις οδηγίες στο πάγκο της κουζίνας, παράτησα και το φαγητό μου και.... νάμαι! Εχω χωθεί ολόκληρη μέσα στην κατασκευή, ούτε η μέση μου με πονάει, ούτε τίποτα. (Η φωτό δεν είναι καλή, φαίνεται η άβαφη ρίζα..καλά ρε παιδιά, άυριο θα πάω κομμωτήριο) . Με αυτά και με αυτά..την ξέχασα!.

Δεν είχε πολλά κομμάτια (έτσι δεν μπόρεσα να φτιάξω όλα τα σχέδια, σνίφ), είχε αρκετά όμως ώστε να φτιαχτεί ένα σαλονάκι (λάμπα, τραπέζι, καρέκλα), ένα αεροπλάνο και μία καμηλοπάρδαλη.

Το δώρο μου για φέτος το πήρα. Ευχαριστώ Αϊ Βασίλη!