Δύο απο τους φίλους μας είναι εκπαιδευτικοί, ο ένας καθηγητής σε δημόσιο Λύκειο, η άλλη σε Πανεπιστήμιο. Η τάξη του ενός κανόνισε για φέτος εκδρομή στο Παρίσι. Εξι μέρες όλα πληρωμένα, σε καλά ξενοδοχεία με ένα γεύμα. Πέρυσι που είχε συνοδέψει την τελευταία τάξη στη Κρήτη, τους είχε κοστίσει τα 3πλά λεφτά. Γιατί στην Ελλάδα άμα ακούνε σχολική εκδρομή τρίβουν οι ξενοδόχοι τα χέρια τους. Ευκαιρία για ένα ακόμη άρμεγμα. Και τα παιδιά 9/10 φορές όντας μαντρωμένα σε ένα χώρο κάνουν του κόσμου τις ζημιές.
Ενώ μία εκδρομή στο εξωτερικό έρχεται σε όλους φθηνώτερα, τα μισά λεφτά απ' ότι κατάλαβα. Γιατί τα έξω ξενοδοχεία κάνουν ακόμη πιο καλές τιμές στα σχολεία που τους επισκέπτονται. Οσο για τα αξιοθέατα..Παρίσι είναι αυτό, απο το να κάθονται μέσα στα δωμάτια των ξενοδοχείων, να κατεβαίνουν απο τα Γρεβενά για να δούν το Mall, καλύτερος δεν θα είναι ο Πύργος του Αίφελ ή το Λούβρο?
Θυμάμαι όταν ήμουνα στην Γ Λυκείου, μας πήγαν εκδρομή στο Υδρα Μπήτς. Μας χώσαν σε ένα ξενοδοχείο και γύρω-γύρω περιφρουρούσαν καθηγητές σαν τα ντόμπερμαν. Τίποτα δεν είδαμε. Κάναμε βέβαια τις πλάκες μας, αλλά δεν ήταν και το ΟΥΑΟΥ πιά!. Ενώ τώρα..
Πραγματικά ζηλεύω αυτά τα παιδιά!
.....................................
Οταν οι γονείς μου καλούσαν κόσμο στο σπίτι τους, ακόμη και μερικούς φίλους, μετά τα γεύματα έπεφτε τραγούδι και/ή χορός. Καθόταν η μαμά στο πιάνο και ο μπαμπάς είτε έπαιζε με τη κιθάρα, είτε φυσαρμόνικα ή τη συνόδευε και εκείνος στο πιάνο (4 χέρια).
Ενα απο τα αγαπημένα τους τραγούδια ήταν αυτό
στο οποίο όλη η παρέα τραγουδούσαν είτε ελληνικά, είτε αγγλικά, όπως βολεύονταν. Και το κοριτσάκι απλά χαμογελούσε ευτυχισμένο.
