Σήμερα το πρωϊ πήγα σε ένα νοσοκομείο να δω μία φίλη της μαμάς μου (την κα Κ). που είχε κάνει εγχείρηση. Απο τις τελευταίες φίλες της που ζούσαν ακόμη. Οταν ήμουνα μικρή, η κόρη της η Π και εγώ είμασταν πρώτες φίλες και οι μητέρες μας κάναν και εκείνες παρέα. Στην πορεία βέβαια η Π και εγώ χάσαμε την επαφή, εκείνη παντρεύτηκε αμέσως μετά το Γυμνάσιο, εγώ συνέχισα σπουδές..αλλά οι μαμάδες είχαν δέσει.
Μαθαίνοντας οτι εγχειριστηκε πήγα να της κάνω μία επίσκεψη στο νοσοκομείο. Πήρα και την κα Π μαζί που γνώριζε την ασθενή απο τη μητέρα μου. Κάτσανε οι γιαγιάδες μαζί και η Π και εγώ κατεβήκαμε στο σαλόνι να τα πούμε λίγο. Μου είπε τα δικά της, ότι περιποιήται τη μάνα της απο το πρωϊ ως το βράδυ, την αλλάζει, της κάνει παρέα κλπ.
Οταν ξανα ανεβήκαμε επάνω έφριξα. Η κα Κ μιλούσε πολύ άσχημα στη κόρη της μπροστά μας. Χοντρή την ανέβαζε, ζουμπουρλού τη κατέβαζε. Η Π είναι εύσωμη, της αρέσει που είναι έτσι, τρώει τον άμπακο και τη βρίσκει και με τον γκόμενο που τη γουστάρει όπως είναι. Η μάνα της όμως δεν θέλει να τη βλέπει παχιά. Θέλει να την κάνει αδύνατη. Η κατάσταση μεταξύ τους είναι ένας ανελέητος πόλεμος μόνο με μάχες-αψιμαχίες και προσωρινές ειρήνες.
Τα "πώς είσαι έτσι" δίνουν και παίρνουν, μιά ζωή τα ίδια ακούω. Η κόρη βέβαια έφυγε απο το σπίτι νωρίς, απο την εφηβεία της την είχε κάνει..με κάποιον. Μετά παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, όποτε ερχόταν κοντά στη μάνα της τα ίδια, απορούσε κιόλας "πώς είναι δυνατόν έτσι χοντρή που είναι να τη θέλει άντρας"..κλπ, κλπ
Ηλπιζα όμως ότι τώρα που η μάνα έχει μία δύσκολη ασθένεια (έχει καρκίνο-ίσως ζήσει-ίσως όχι) να επέλθει η αποδοχή, η ανακωχή, η ειρήνη σε αυτόν τον άδοξο και ανόητο πόλεμο.
Μπά!!
Η αχαριστία προσωποποιημένη. Να σε περιποιούνται, να σε προσέχουν, να σε αγαπούν και εσύ να τους χτυπάς στο ευαίσθητο σημείο. Του πάχους.
Ω! Τι κόσμος μαμά!.
13 σχόλια:
πόσο σκληρό να μη νωθεις ποδεκτός απ το γονιο σου.....
μαρινάκι μερικές φορ η αρρώστια μας βγάζει απέραντη κακία.
Θα πρέπει να έχει μεγάλα αποθέματα καλωσύνης κι αγάπης αυτή η κόρη!
Μπράβο της!..
Δε νομιζω να τη χτυπάει σε κανενα ευαισθητο σημείο παντως. Αν η κοπέλα ειναι μια χαρά με το παχος της -και γιατι να μην είναι, θα ηταν καλυτερα αν μετραγε τις μπουκιές της και σκαρφάλωνε τις ζυγαριές σαν παλαβή;- κι ειναι μια χαρά με τον εαυτό της, τοτε ο μονος που φθειρετε απο αυτη την ιστορία ειναι η γκρινιάρα μανα -στην ευαισθητη κατάστασή της κιολας.. Δεν ειναι το παχος που ενοχλει τη μάνα μωρέ... Ειναι εκεινη η αισθηση του -πως-τα-καταφέρνεις-και-εισαι-εντάξει
-με-τον-εαυτό-σου-, εξω απο τα στερεοτυπα, απο αυτα που σου εμαθα, απο αυτα που εγω πιστευα οτι ειναι σωστα...
Καλο κουράγιο και στις δυο τους...
Μου θυμίζει, συγγνώμη κιόλας, τα ανέκδοτα με την Αννούλα...
-Είσαι χοντρή.
-Κι εσύ έχεις καρκίνο.
Όντως, η γριά κυρία πρέπει να βαράει μεγάλο ζόρι εδώ και χρόνια...και είναι πολλές οι περιπτώσεις μανάδων που "κρύβουν" τα παιδιά τους όταν είναι ασχημούτσικα η χοντρούτσικα τη στιγμή που εκείνες είναι ωραιοπαθείς...
Lina, είναι δράμα το παιδί να υποφέρει έτσι επειδή δεν μπαίνει στα καλούπια που έχει σχεδιάσει ο γονιός για εκείνο. Είχα παλιά μια συνάδελφο που οι γονείς της τη σακάτευαν στο ξύλο όταν ήταν κοπέλλα 19 ετών, αν έβγαινε με κάποιον που δεν ήθελαν εκείνοι γιατί κατά τη κρίση τους έπρεπε να ακολουθεί τις συμβουλές τους. Μια μέρα που ελειπαν εκείνοι και την είχαν κλειδώσει μέσα, ετοίμασε μία βαλίτσα με τα βασικά της πράγματα, τη πέταξε απο το παράθυρο στο κήπο,μετά και η ίδια κρεμάστηκε με σεντονια απο το παράθυρο έξω, κατέβηκε,και πήρε δρόμο. Ποτέ δεν ξαναγύρισε και ποτέ δεν ξαναείδε τους γονείς της!!!!!!! Οταν μου έλεγε την ιστορία της ήταν ήδη 35 ετών παντρεμένη με παιδιά. Τα οποία ποτέ δεν γνώρισαν τους παπούδες τους!!
ΝΙΟΒΗ, πρέπει να διαθέτει γιατί αυτό το βιολί κρατάει ΧΡΟΝΙΑΑ!
princess, μπορεί κατά βάθος και να τη ζηλεύει. Γιατί η κόρη είναι ευτυχισμένη και έχει βρεί και ανταπόκριση, ενώ η μάνα μένει με τις νουθεσίες
patsiouri, καλύτερα δεν θα μπορούσες να το πιάσεις. Η μητέρα της κοπέλλας ήταν το κάτι άλλο όταν ήταν νέα, για τα ελληνικά δεδομένα μία κούκλα. Ομορφη, Λεπτή, νέα και κολυμβήτρια με βραβεία και επαίνους. Η κόρη της του μέσου όρου. Ισως λοιπόν να την έκρυβε, όπως λές ώστε μόνο εκείνη να έλαμπε!! Σκατόκοσμος μωρέ!
λεπτα και δυσκολα θεματα!
αντε να τα διευθετησεις μεσω μιας ασθενειας...
εγω ξερω πως στις δυσκολες στιγμες ο ανθρωπος βγαζει τον αληθινο εαυτο του...και στην προκειμενη περιπτωση, η κορη πραττει το σωστο και η μαμα βγαζει ολο τον 'καλο' εαυτο της...
δεν υπαρχει καποιο συμβολαιο που να λεει πως τα παιδια μας θα βγουν ομορφα η ομορφοτερα απο εμας, πιο πετυχημενα η πιο μορφωμενα...αυτο εξαλλου ειναι δικο τους θεμα...στις σχεσεις γονιων-παιδιων η αγαπη μετραει και η κατανοηση!
Μαρινα μου
το ειχα αναφερει στο πρωτο πρωτο σχολιο που σου εκανα στο αλλο μπλογκ σου!
Το δυσκολοτερο πραγμα για τους γονεις ειναι να σεβονται τα παιδια τους και τις επιθυμιες τους.
Επρεπε να την ειχα εγω μανα να δεις τι θα την εκανα!
Αντε γιατι τα παιρνω χοντρα με κατι τετοιες αναξιες οχι μονο να γινονται αλλα και να ονομαζονται μανες!
Φιλι
Nα πούμε όμως και πως το πάχος δεν φανερώνει υγεία, σκοτώνει και δίνει πολλά δυσοίωνα προγνωστικά για το μέλλον;
Και φυσικά το παχύ είναι το ίδιο αντιαισθητικό με το "ανορεξικό" μοντέλο.
Κάπου πρέπει να υπάρχει το μέτρο. Το να προσέχεις τον εαυτό σου άλλωστε έχει μεγαλύτερη σημασία από τις διαστάσεις σου.
Η αλήθεια είναι πως οι σχέσεις μάνας-κόρης, μπορούν να είναι πολύ δηλητηριώδεις, συνήθως με υπαιτιότητα της πρώτης.
Για να μην σου πω την αντίδραση της μάνας μου όταν έχασα τα 20 κιλά...αν ήμουν σε άλλη ψυχολογική κατάσταση, θα είχα αυτοκτονήσει ;-)
Είναι νομίζω η επιθυμία της μάνας (των γονιών γενικότερα) να συνεχίσουν να έχουν εξουσία πάνω στο παιδί.Κάποιοι απλά δεν λένε ποτέ να τα παρατήσουν...!
Ακατανόητα πράγματα όταν μιά μάνα, οποιοσδήποτε γονιός ή ακόμη και στενός θείος/α εκδηλώνεται έτσι για το παιδί του/της! Με ανατριχιάζει αυτή η συμπεριφορά που είναι ενδεικτική της ψυχικής ανωμαλίας του ανθρπώπου που τρέφει τέτοια συναισθήματα για το παιδί του και που είναι άσχετα από το πάχος ή όποια εμφανισιακά ελαττώματα!
νταρθ μου, η καία/αχαριστία και αγένεια είναι μεγαλύτερη αρρώστια απ το πάχος κι επιμένω σ αυτό.
Δημοσίευση σχολίου