Τρίτη, Ιουλίου 15, 2008

"Μη με αγκαλιάζεις

..γιατί δεν σε θέλω.
Δεν θέλω να μ' αγγίζεις, οι παιδικές σου ιδρωμένες παλάμες με λερώνουν.
Με πνίγεις, τ' ακούς? Φύγε"
"Συγνώμη μαμά, δεν το έκανα επίτηδες " είπε ο 8χρονος μικρός και απομακρύνθηκε, πήγε στο άλλο δωμάτιο να παίξει με κάτι αεροπλανάκια

Την αγριοκύτταξα. Είδε το μάτι μου που γυάλιζε και το πήρε το γράμμα.
Τα μάσησε απολογητικά και μου εξήγησε:

"Δεν το μπορώ το παιδί να τυλίγεται κοντά μου, θέλει να με πασπατεύει συνέχεια, ακόμη και στο κρεββάτι μου θέλει να κοιμάται. Γι αυτό το έβαλα εσωτερικό στο σχολείο, που είναι μέν δίπλα στο σπίτι, αλλά τουλάχιστον δεν θα τον έχω συνέχεια δίπλα μου. Θέλω να έχω ελεύθερο χρόνο να ψάξω για άλλο σύζυγο"

Ο διάλογος αυτός έγινε σπίτι μου στις 30 Ιουνίου. Η "μητέρα" αυτή ήταν η Ιρλανδή "φίλη μας", που πέρυσι έχασε τον 47 χρονο σύζυγό της απο καρκίνο, τον Τζό φίλο του Κ.

Η μητέρα αυτή έχει δύο παιδιά, το 8χρονο αγοράκι που θέλει ν' αγκαλιάζει όλο τον κόσμο γιατί του λείπει απίθανα η ανθρώπινη επαφή και ο μπαμπάς του που τον είχε σχεδόν πάντοτε αγκαλιά και μία 19χρονη κόρη που ζεί σε άλλη πόλη σπουδάζοντας. Εκείνη έχει βρεί άλλους να την αγκαλιάζουν.

Τη πλακώνεις στο ξύλο αυτή τη μάνα ή δεν την πλακώνεις?Εμεινε το παιδί ορφανό απο πατέρα και η μάνα του το κάνει ορφανό και απο τη μητέρα με τη κάθε της κίνηση.

Της τα είπα ένα χεράκι, δεν έδειξε να κατάλαβε, μου είπε ότι επειδή έμεινε μόνη δεν μπορεί να κάνει συνέχεια τη νταντά, μεγάλωσε ο μικρός, ας τα βγάλει πέρα μόνος του, εκείνη χρειάζεται να βρεί έναν ευκατάστατο σύζυγο για να τους παρέχει υλικά αγαθά, σπουδές κλπ που με τον μισθό της όπως είναι τώρα δεν μπορεί. Απίθανος ο εγωϊσμός της, μου έσπασε τα κόκκαλα. Μου ερχόταν να πιάσω το μπώλ του παγωτού να της το πετάξω στη μούρη.


Καημένο παιδί.

28 σχόλια:

Unknown είπε...

Μμμμ δε πα να βρεί κανά σκυλάκι να το έχει σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε;

Lina είπε...

όσο μεγάλο γιατρικό είναι το χάδι τόσο τοξική είναι η έλλειψή του...

να μπορούσαμε να σφίξουμε σε μια μεγαλη αγκαλιά όλα υατά τα παιδιά! =(

Marina είπε...

Darthiir, μην είσαι τόσο σίγουρος. Και τον προηγούμενο σύζυγο σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε τον είχε. Θα βρεί σίγουρα κάποιον άλλον, αν δεν τον έχει βρεί ήδη. Men love bitches, είναι γνωστό πιά αυτό, μέχρι και βιβλίο έχει γραφτεί.

Lina, αυτό το γλυκό παιδάκι θα σκληρύνει γρήγορα, θα μεγαλώσει μέσα στην άρνηση. Εκτός κι αν βρεί καμμιά καλή δασκάλα να της κολλήσει, σαν το ιδεατό υποκατάστατο. Καημένο παιδί!

An-Lu είπε...

Γιατρός την έχει δει τη "φίλη" σου; Διότι αυτά όπως σου είπα και πέρσι είναι ή συμπτώματα κατάθλιψης ή ψύχωσης....
Κρίμα για τον πιτσιρίκο...

ZouZouna είπε...

Διαφορετική mentalite, o τρόπος που η ξένη αντιλαμβάνεται την ζωή της.
οσο για το παιδί.... μην σας κάνει εντύπωση. Το χάδι δεν το δίνουν απλώχερα όλες οι μητέρες. Θα μεγαλώσει μια χαρά κι αυτό όπως και άλλα.

Ανώνυμος είπε...

Έτσι είναι οι ξένοι και όλα αυτά τα πολλά μικρά καθημερινά είναι που χτίζουν τη διαφορετική νοοτροπία, πολιτισμό και κατ επέκταση λαό.

Ανώνυμος είπε...

προς ανώνυμο: καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι το σχόλιό σου είναι απίθανα ρατσιστικό, έτσι; έχω ζήσει 10 χρόνια συνολικά στο εξωτερικό, και ανάλογη συμπεριφορά μάνας έχω δει από Ελληνίδες, Γερμανίδες, Αγγλίδες, Χιλιανές, Γιαπωνέζες, μαύρες, άσπρες και μπλε. για όνομα δηλαδή...

Marina, συγγνώμη που το πρώτο μου (νομίζω...) σχόλιο στο "σπίτι" σου είναι αυτό :-/ σε διαβάζω καιρό και πρόθεσή μου μπαίνοντας σήμερα ήταν να πω ότι αυτή η γυναίκα έχει πασιφανές πρόβλημα - φάνηκε από τους σελιδοδείκτες... χαρά στο κουράγιο σας που την φιλοξενήσατε κιόλας, τι να πω

νατασσΆκι είπε...

Αδιανόητο μου φαίνεται -και θα διαφωνήσω κάθετα με τη Ζουζούνα πώς "Θα μεγαλώσει μια χαρά κι αυτό όπως και άλλα" -κανένας άνθρωπος δεν μεγαλώνει "μια χαρά" όταν του λείπει η αγκαλιά, η στοργή, το χάδι.

Κρίμα...
(και χαράς το κουράγιο σου να της μιλήσεις -δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει, νομίζω)

snikolas είπε...

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτή την γυναίκα. Είχα δικαιολογίες για τα προηγούμενα post που έκανες, αλλά καμία για αυτή την περίπτωση.

Ανώνυμος είπε...

@ trivialll Εσείς το ρατσισμό τον έχετε καταντήσει καραμέλα. Ρατσιστής είσαι και φαίνεσαι. Αϊ σιχτίρ πια !!!

vangelakas είπε...

Καημένο παιδί... Όντως... :-(

Princess είπε...

ποσο νωρις θα πεθανει το παιδι μεσα σε τουτο το παιδι....

patsiouri είπε...

Σόρι για την έκφραση αλλά είναι μεγάλη καρ...α.
Το καημενάκι.
Της ζήτησε και συγγνώμη το μαναράκι μου.
Πιστεύω πως επειδή καμιά φορά λειτουργούν και τα αντανακλαστικά, το αγοράκι αυτό θα παντρευτεί πολύ μικρός, με μια στοργική κοπέλα.
Τουλάχιστον αυτό έχω δει από γνωστούς με μαλακισμένες μανάδες, ψάχνουν αποκούμπι και το βρίσκουν το νωρίτερο δυνατόν.

ELvA είπε...

Θα συμφωνησω με την ανωθεν @patsiouri!Πως μπορει μια μανα να αρνηθει να αγκαλιασει το παιδι της, οταν της το ζηταει και ειδικα μαλιστα οταν εχουν χασει προσφατα και τον πατερα, ο οποιος ηταν πολυ εκδηλωτικος,οπως λες;Το οτι
το παιδι ζητησε και συγγνωμη, νομιζω δειχνει την κατασταση αλλοφροσυνης που υπαρχει στη σχεση αυτη!
Δεν θα ηθελα να βρισκομουν στη θεση σας να φιλοξενειτε
μια τοσο κρυα και στειρα απο συναισθηματα γυναικα
και ειδικα μαλιστα οταν εσυ, Μαρινα, δειχνεις τετοια ευαισθησια στο θεμα
''παιδια''!Καποιες γυναικες
να το πουμε απλα και ωμα δεν πρεπει να γινονται μανες.. Ας βρισκουν λοιπον
ενα γκομενο με χρημα, γιατι
αυτο που τις ενδιαφερει
τελικα, ειναι να τυλιξουν
καποιους ανδρες(που δεν ειναι φυσικα και τοσο καπατσοι,πρεπει να πουμε εδω, ωστε να καταλαβουν απο την αρχη τι μερος του λογου ειναι!)και οχι να μεγαλωνουν παιδια,πραγμα που χρειαζεται πολυ κουραγιο και κυριως ζεστασια στη καρδια!Κριμα το παιδακι.Ελπιζω μεγαλωνοντας να κοψει καθε σχεση με τη...''μανα'' του!

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

... Δεν έχω λόγια, δεν έχω λόγια , δεν έχω λόγια. Δάκρυα μόνο, ρε γαμώτο...

Marina είπε...

An lu, ότι ε΄χει ψύχωση είναι γεγονός. Της έχει μπεί τώρα η ιδέα του συζύγου, της άμεσης αποκατάστασης, ψάχνει παντού..είναι και γελοίο να το σκέφτεσαι, μου είπε ότι πάει σε θέρετρα που συχνάζουν οι πλούσιοι, κλπ κλπ..δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω.

Zουζούνα, αυτή τη διαφορετική νοοτροπία την είχα δεί και παλιά όταν ζούσα στο εξωτερικό. Οι Αγγλοι γονείς είναι απίθανα εγωϊστές και μαθαίνουν τα παιδιά τους να είναι και εκείνα. Σαν τα καγκουρώ που μπροστά στον κίνδυνο αντί να πάρει το μωρό μαζί και να το σώσει, η μητέρα το αφήνει να φαγωθεί αυτό και να σωθεί εκείνη. Εχω δεί καταστάσεις που μαλώναν 5 άτομα για το ποιός έφαγε 1 μπανάνα - γιατί η μητέρα είχε πάρει 5 μπανάνες, μία για τον καθέναν, ενώ η αντίστοιχη ελληνίδα μάνα θα έπαιρνε 5 αρμαθιές. Αλλη νοοτροπία δεν λέω, στοργή, αποδοχή και αγάπη όμως υπήρχε.

Aνώνυμε, να σε παρακαλέσω κατ' αρχήν να μη βρίζεις στο μπλόγκ μου άλλους σχολιαστές. Εχεις κάτι να πείς πές το με επιχειρήματα. Λές ότι έτσι είναι οι ξένοι. Δεν είναι έτσι ΟΛΟΙ οι ξένοι, ήξερα πολλές ξένες Ευρωπαίες και Αμερικάνες μητέρες που είχαν άπειρη στοργή και ενδιαφέρον για τα παιδιά τους. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η συμπεριφορά είναι ένα απλό μεμονωμένο γεγονός γιατί είναι κρίμα για το έρημο το παιδί.

trivialIII, ώστε και εσύ έχεις δεί τέτοια συμπεριφορά διεθνώς; Η δική μου η μητέρα ήταν και εκείνη προβληματική, μόλις πέθανε ο πατέρας μου κλείσθηκε στον εαυτό της, στα πέπλα της κατάθλιψης και με ξέχασε. Εγινα προστάτης οικογένειας στα 17 μου χρόνια. Δεν ήταν όμως άστοργη, απλά "έσβησε" το κερί της χαράς απο μέσα της. Κόσμος και ντουνιάς.

Nατασσάκι, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τόσο εύκολα όσο θα ήθελα, χρειάζεται να θέλουν ν' αλλάξουν.

snikolas, εγώ να δείς πόσες δικαιολογίες έδινα, κάθε φορά ξέχναγα τις γαϊδουριές και έλεγα "ας δώσουμε άλλη μία ευκαιρία" μήπως ήταν η κατάθλιψη, ο πόνος, ψυχώσεις διάφορες. Κι αν ξανάρθει, ξέρω τον εαυτό μου, θα τα σβήσω όλα και πάλι θα τη δεχθώ σπίτι για έναν καφέ. Οσο κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν να με απογοητεύουν, λές και δεν βλέπω, πάντα πιστεύω ότι είναι κατά βάθος καλοί. Τρομάρα μου!

patsiouri, τα παιδιά που κακοπερνάνε σπίτια τους χωρίς στοργή πάντα μικροπαντρεύονται το άκρως αντίθετο. Μακάρι το πουλάκι μου να το αγαπούν. Είναι τόσο γλυκό και έξυπνο παιδί, όλο επαίνους στο σχολείο του, αριστούχος.

elva, η φιλοξενία ήταν αναπόφευκτη. Το κάναμε εις μνήμην του φίλου μας, ήταν τόσο πρόσχαρος και καλός - τρυφερός άνθρωπος και εξαιρετικός πατέρας. Και με εκείνη μιλούσαμε, καλή φαινόταν, απόμακρη, ήξερε ότι έχω κάνει προσπάθειες για παιδιά. Γι αυτό θύμωσα όταν μου είπε αυτές τις γαϊδουριές, γιατί ήξερε πώς αισθάνομαι για το θέμα "παιδί". Πάλι καλά που δεν την πέταξα κλωτσηδόν έξω, συγκρατήθηκα παρόλλη τη άκαρδη συμπεριφορά της.
Πιστεύω ότι δεν θα την ξαναδούμε..μόλις βρεί τον μίστερ Φράγκα, θα εξαφανισθεί.

Georgia, δάκρυα για αυτή τη γυναίκα δεν αξίζουν. Μιά σκούπα της αξίζει που θα τη δείρει μπάς και συνέλθει! Οσο για το παιδί, έχει δεί και χειρότερα. Θυμάμαι πρόπερσι όταν έμαθε ότι ο άνδρας είχε καρκίνο, της λέω
"πώ! πω! Πως θα το πείς στα παιδιά!"
"Τους το έχω πεί απο τη πρώτη στιγμή" μου απάντησε και πρόσθεσε
"ο μικρός δεν πολυκατάλαβε, όμως τη μεγάλη τη χρειάζομαι ΝΑ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕΙ αν πεθάνει ο Τζό"
Και λέω ότι καρδιές έχουν μόνο τα μαρούλια..γιατί οι άνθρωποι..καλά!

Psipsinel είπε...

pos mpori kapios na arnithi mia agkalia se ena opiodipote paidaki poso mallon sto idio sou to gio...

Ανώνυμος είπε...

τι λες οικοδέσποινα? Έρχεται κάποιος εδώ πέρα για πρώτη φορά και η πρώτη λέξη που γράφει είναι ότι είμαι ρατσιστής. Αν ήταν δικό μου το μπλογκ θα είχε φάει πόρτα. Αντί λοιπόν να τον βάλεις στη θέση του έρχεσαι και μου λες εμένα να μην το βρίζω? Είναι τυχερός που είναι σε μπλογκ. Αν είχα φυσική επαφή θα είχε φάει μερικά μπουκέτα να στρώσει λίγο για να μάθει να σέβεται. Κρίμα και είχα σε εκτίμηση το περιβάλλον αλλά μάλλον έπεσα έξω.

ZouZouna είπε...

Mαρίνα μου, να θυμίσω στο Νατασσάκι, πως τα παιδιά του ορφανοτροφείου, μεγαλώνουν χωρίς στοργη και χάδι και γινονται πολλές φορές καλύτεροι άνθρωποι απο τα δικά μας.
Εκεί ειχε επικεντρωθεί το σχόλιό μου.
ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Πειράζει να μην πω την άποψή μου επί του θέματος;
17 του μήνα τώρα που γράφω, άρα προτιμώ να σου ευχηθώ για τη γιορτή σου.
Να χαίρεσαι το όνομά σου, να είσαι πάντα χαρούμενη και το ίδιο ευαίσθητη όσο και με αυτό ποστ δείχνεις!
Χρόνια σου Πολλά
Φιλιά

Unknown είπε...

Χρόνια πολλά...

(ξεφύγατε κι εδώ μέσα... πάει... αρχίσατε να μου μοιάζετε :p)

"ζαχαρούλα.." είπε...

κακώς την ονομάζεις "μητέρα"....

κατά τα άλλα ήρθα να ευχηθώ τα καλυτερότερα!!!!!!!!!!! ότι πιο φανταστικό έχεις ποτέ ονειρευτεί, στο εύχομαι!!!!!!!!!!!1

φιλάκια πολλά και γιορτινά!!!!!!!!!

Marina είπε...

Ευχαριστώ παιδιά για τις ευχές σας, έγραψα νέο ποστ με καλούδια, περάστε να κεραστείτε.

Ψιψινέλ, φαντασου τώρα τον εαυτό σου, να μη θέλει το μωρό που μόλις έκανες, για οποιοδήποτε λόγο, να το σπρώχνεις..Η ιδέα και μόνο φαντάζει τόσο ξένη, τόσο αφύσικη..Θέλω να πιστεύω ότι η γυναίκα είναι διαταραγμένη.

Ανώνυμε, μπήκες ΑΝΩΝΥΜΑ πρώτη φορά στο μπλόγκ μου και παραπονιέσαι που κάποια σχολιάστρια θεώρησε ρατσιστική τη τοποθέτησή σου και που δεν σε υπερασπίστηκα. Απο τη στιγμή που γράφεις ένα σχόλιο οπουδήποτε, μπορεί να προκαλέσεις αντίδραση. Μετά ως μεγάλα παιδιά μπορεί να κάνετε μεταξύ σας διάλογο, πολιτισμένα χωρίς απειλές για "μπουκέτα" και μαθήματα σεβασμού. Η ιδιοκτήτρια του μπλόγκ επεμβαίνει αν το πράγμα ξεφύγει.Και τελικά εσύ ξέφυγες είτε είχες δίκιο, είτε άδικο με το "αει σιχτίρ" σαν απάντηση σε όλα. Ετσι δλδ θα δίδασκες τον σεβασμό;

Ανώνυμος είπε...

Είχα αφήσει κι άλλα σχόλια σαν ανώνυμος αλλά αυτό είναι το τελευταίο. Ναι δικαιούμαι να σιχτιρίζω όποιον με λέει ρατσιστή χωρίς να του έχω δώσει δικαίωμα. Μια γραμμή έγραψα. Όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Ανώνυμος είπε...

Αρχικά να σου ευχηθώ χρόνια πολλά Μαρίνα!!! (της Αγ. Μαρίνας ήταν η αγαπημένη μου γιορτή όταν ήμουν παιδάκι γιατί είχαμε το μεγαλύτερο πανηγύρι όλης της χρονιάς στο χωριό! πολύ γλυκές αναμνήσεις) Και συγγνώμη που βρήκα τη μέρα σήμερα να επεκταθώ σ'αυτό το ζήτημα... όχι για πολύ όμως.

Απλώς ανώνυμε να διευκρυνίσω πως δεν σε αποκάλεσα ρατσιστή, ούτε που σε ξέρω, είπα ότι το σχόλιό σου ήταν ρατσιστικό, κι εμμένω σ'αυτή την άποψή μου. Αν το ξαναδιαβάσεις και λάβεις υπ'όψιν την ερμηνεία που σου έδωσε η Μαρίνα, ίσως (;) να το καταλάβεις και να το αποδεχτείς κι εσύ. Από εκεί κι έπειτα, τα επόμενα σχόλιά σου μου δίνουν το δικαίωμα να σχηματίσω μια κάποια εικόνα για σένα και.. χμμμ... ας πω απλώς ότι με τέτοιους συνομιλητές δεν βρίσκω κανένα μα κανένα λόγο να συνδιαλέγομαι.

Όσον αφορά το θέμα του post, Μαρίνα ναι, έχω ζήσει διάφορες περιπτώσεις, πραγματικά όμως όχι δραματικά διαφορετικές σε Ελλάδα κι εξωτερικό. Ξέρω για παράδειγμα ελληνίδα μάνα (που τυχαίνει να ειναι και συγγενής μου..), η οποία (μεταξύ πολλών άλλων) δεν αφήνει τα δυο παιδάκια της να την αγκαλιάσουν γιατί "ασφυκτιά", γιατί φοράει το τάδε πανάκριβο κοστούμι και θα της το τσαλακώσουν, γιατί "βρωμάνε" επειδή μόλις έτρεχαν... και φυσικά τα μειώνει μπροστά σε κόσμο και τα κάνει ρεζίλι συνέχεια... μου ανάβει τα λαμπάκια, και κυρίως θυμώνω που δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τα μικρά (είναι τεσσάρων και επτά χρονών) που κοκκινίζουν και ντρέπονται και κρύβονται.. Όταν υπάρχει σκληρότητα, πάντα βρίσκει τρόπο να βγει στην επιφάνεια δυστυχώς.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί νομίζεις ότι έχω εγώ καλή άποψη για εσένα? Ένα γλοιώδη βλάκα σε θεωρώ. Άκοθ λέμε το σχόλιο ρατσιστικό αλλά όχι αυτόν που το κάνει! Άντε ρε κωλόπαιδο!

Marina είπε...

trivialll, ευχαριστώ για τις ευχές, ελπίζω να πέρασες απο το νεο άρθρο μου να κεραστείς έστω και εικονικά.

Ανατρίχιασα για τη μάνα που δεν θέλει να τη πιάνουν τα παιδιά της για να μη της λερώσουν τα ρούχα..Μπλιάχχ! Ξέρασμα μάνας που δεν θα έπρεπε να έχει παιδιά.

Και μία παράκληση
Δεν ανοίγει το nic σου, προφανώς δεν το έχεις ενεργοποιήσει. Αν όμως θα ήθελες να σε διαβάζω, στείλε μου ένα μέιλ.

Ανώνυμος είπε...

δεν έχω μπλογκ, απλώς χρησιμοποιώ αυτό το νικ όταν αφήνω σχόλια για να έχω κι εγώ ένα όνομα ;) αν ποτέ ανοίξω δικό μου μπλογκ πάντως θα σε ενημερώσω - ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!