Στο τελευταίο τευχος της Lifo (τεύχος 126) διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον το άρθρο του M. Hulot για τη διαβίωση στην ακριβή Αθήνα, 5 νέων εργαζόμενων ηλικίας γύρω 20-30 που
δηλώνουν ότι οριακά επιβιώνουν χωρίς μεγαλα χρέη και ότι "αναγκάζονται να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα" της ακρίβειας και ότι έχουν μεταλλαχθεί στη "γενιά του τσάμπα". Μερικοί αντιδρούν στα νέα δεδομένα πιστεύοντας ότι " κάθε φορά που περνάω από μία συγκεκριμένη βιτρίνα με πανάκριβα ρούχα και τσάντες μου 'ρχεται να την κάνω κομμάτια» συμπεριφορά που ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει "καθόλου αδικαιολόγητη".
δηλώνουν ότι οριακά επιβιώνουν χωρίς μεγαλα χρέη και ότι "αναγκάζονται να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα" της ακρίβειας και ότι έχουν μεταλλαχθεί στη "γενιά του τσάμπα". Μερικοί αντιδρούν στα νέα δεδομένα πιστεύοντας ότι " κάθε φορά που περνάω από μία συγκεκριμένη βιτρίνα με πανάκριβα ρούχα και τσάντες μου 'ρχεται να την κάνω κομμάτια» συμπεριφορά που ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει "καθόλου αδικαιολόγητη".
Τα διάβασα και γέμισα απορίες και νεύρα.
Ας ξεκινήσουμε με το άρθρο, ολόκληρο εδώ Οσοι δεν το έχετε διαβάσει, κάντε το για να έχετε άποψη.
Λέει ο πρώτος ο Λ. ετών 24. Εσοδα 1400-1500 ευρώ, απο αυτά,
ενοίκιο 260 ευρώ μαύρα (ζεί χωρίς συμβόλαιο) σε μικρό διαμέρισμα της αρεσκείας του με υπέροχη θέα
γύρω στα 480 ευρώ το μήνα μετακινήσεις δλδ βενζίνη-Αττική οδός με δικό του αυτοκίνητο που του αγόρασαν οι γονείς του, δεν χρησιμοποιεί ποτέ ΜΜΜ και αν το αμάξι είναι συνεργείο, περπατάει μισή ώρα ως τη δουλειά του!
Εξω όταν βγαίνει προτιμάει τη διασκέδαση τσάμπα, σε πάρτι, μαγαζιά χωρίς είσοδο , "θα πήδαγε και κάγκελα" αν χρειαζόταν για να μπεί τσάμπα.
Κάθε 2 μήνες πάει εξωτερικό και ομολογεί ότι δεν έχει κανένα παράπονο απο τη ζωή του!
Ευτυχώς που δεν έχει και παράπονο γιατί θα τον έτρωγα αν είχε. Που ακούστηκε να παραπονιέται ένα παιδί 24 ετών που κερδίζει τόσα, που μένει στο ιδανικό σπίτι και με δικό του αυτοκίνητο στην ηλικία αυτή που άλλοι παίρνουν χαρτζηλίκι απο τον μπαμπά.
Διέκρινα και λίγη γκρίνια στο κείμενό του..ότι δλδ με τα λεφτά που παίρνει θα έπρεπε να μπορεί να πηγαίνει στις συναυλίες που του αρέσουν ή να πίνει και τα ποτάκια του στα μπαράκια. Σε μιά φτηνώτερη πόλη ίσως να μπορούσε να έκανε ΚΑΙ αυτά.
Ελεος βρε παιδιά! 24 ετών είναι και έχει τόσα.. Ξέρετε πολλούς 25άρηδες με τέτοιο lifestyle? Τι να πούνε όσοι παίρνουν 800 ευρώ και έχουν νοίκι κανονικό, δάνεια, υποχρεώσεις ίσως και οικογένεια? Μήπως είμαστε λίγο κακομαθημένοι και θέλουμε τον κόσμο όλο φθηνό στα πόδια μας?
Θέλουμε να μένουμε μακριά απο τους γονείς μας αλλά δεν παίρνουμε συγκάτοικο να μοιράζεται το νοίκι. Και μετά αχ βαχ! Το φαγητό στο σπίτι είναι φτηνότερο απο τα ντελίβερι που και παχαίνουν και σε αναγκάζουν να τρέχεις στα γυμναστήρια. Τα κινητά..άλλη πληγή. "Εσύ τι κινητό πήρες?¨" συνηθισμένη ερώτηση μεταξύ πιτσιρικάδων.
Με όλα αυτά θέλω να πώ ότι ναί μεν οι μισθοί είναι λίγοι, ναί μεν η Αθήνα είναι ακριβή πόλη συγκριτικά με άλλες στην Ευρώπη, αλλά και ο κάθε εργαζόμενος δεν είναι διατεθειμένος να βάλει νερό στο κρασί του, όοοχι! Ολα τα θέλει και τα ωραία κινητά, το τουτού, τα μπαράκια-ποτάκια-μπυρίτσες, ρουχαλάκια-κομμωτήρια, βόλτες, ταξείδια.. ε! πώς και απο πού θα βγούν αν δεν συνεισφέρει η φαμίλια? Ακόμη και εκεί όμως οι γονείς βοηθάνε, όσο μπορούν, του ενός του πήραν αυτοκίνητο, της άλλης μαγειρεύουν, κουρεύουν, καθαρίζουν το σπίτι, γεμίζουν το ψυγείο. Ο κάθε γονιός κάνει ότι μπορεί για τα παιδιά του εσαει.
Παρόλλα αυτά η γκρίνια και ο θυμός βασιλεύουν. Εφόσον "ίσα που επιβιώνω με τις 3,60 που παίρνω" λέει ο Χ νεαρός εργαζόμενος (δικό μου παράδειγμα) θέλω να σπάσω τις βιτρίνες των πανάκριβων καταστημάτων, να βγάλω το άχτι μου εκεί επειδή δεν μπορώ να τα αγοράσω. Είναι λογική αυτή; Δεν είμαστε καλά!
Για την ιστορία τώρα.Στα 24 μου δ'ιδασκα απο το πρωϊ ώς το βράδυ σε φροντιστήριο και έκανα και ιδιαίτερα γιατί δεν έβγαινα οικονομικά. Δεν είχα αυτοκίνητο, ούτε πιστωτική κάρτα..αστείο πράγμα . Η μοναδική διασκέδαση το σινεμά που ήταν προσιτό στη δεκαετία του '80, ρούχα απο φτηνά μαγαζιά, δεν είχα ούτε κινητό, ούτε βίντεο ούτε dvd, δεν είχαν εφευρεθεί. Διασκεδάζαμε σε σπίτια φίλων μας, κάναμε βόλτες σε φεστιβάλ, σε οτιδήποτε τσάμπα.
Ετσι τη βγάζεις όταν είσαι νέος. Τι άλλο να θέλεις δλδ?
20 σχόλια:
Πολύ καλά τα λες Μαρίνα. Είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος! Καλή εβδομάδα…
ρε.....μαζευτε τους ρεεεεεε!!!!!
τι θες δηλαδη....να αλλαξει; Αφου αυτη η ρουφιανα η ζωη δεν σου τα δωσε ποτε.....!!!! Απο τοτε που ημουν φοιτητης υπηρχαν οι φραγκατοι και οι "αλλοι"....και ετσι και εισαι με τους "αλλοι" την πατωσες την βαρκα !!!!! Σιγα μην σου φεξει η μερα....μονο που υπαρχει μια μεγαλη διαφορα.....
τοτενες κουβαλαγες μια ιδεολογια εφτυνες στα μουτρα τους φραγκατους και σε επαιρνε και ο οιστρος και γουσταρες που τα κοτσοβολευες με καφεδες, ρεφενεδες ,κιθαρες στο Θησειο, ηταν κι αλλοι μαζι σου που ειχανε τα ιδια μυαλα και θελανε να αλλαξουνε τον κοσμο......καναμε το σκατο μας παξιμαδι ....αλλα παραμεναμε "ατομα" και περναγαμε καλα. Επιανες και την πιο σωστη κοπελα ...και της 'ξηγιωσουνα σπαθι...και πορευοσουνα....επαιζες και το wish you were here ιδιο στην κιθαρα και ενιωθες μικρος θεος, ετοιμος να κατακτησεις τα συμπαντα.... τοτενες !!!!......
....τωρα ομως ο καθενας για παρτυ του....ο καθενας μονος του ...ακομα τα κουτσοβολευει...ακομα ψωνιζει στην Αθηνας...ακομα μενει μονος ...ακομα δεν εχει φραγκα....ακομα να κανει ονειρα....ακομα μενει ξυπνιος τα βραδια......ακομα χωρις ιδεολογια....πρωινο τσιγαρο στην βερανταρα...ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ.(αν μπορεις...)
πως η ιδεολογια εγινε κουρσαρα,
πως η κοπελια σου καταναλωνει μονο,
πως η μουσικη καταναλωνεται
πως ο χρονος σου καταναλωνεται κι αυτος,
πως οι οροι της πιστωτικης σου εγινε το βιβλιο που διαβαζεις πιο συχνα........
ΥΓ ...στο φαλιμεντο του κοσμου αυτου........
Π ρ ό τ α σ η…..
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες bloggers….:
βλέποντας κι ακούγοντας…., με μεγάλη μου λύπη κι εγώ…., κυρίως, τα εφηβάκια –μας
να τραγουδούν ‘’φτηνά’’ τραγούδια…., ως επί το πλείστον, της ερωτ’’αγάπης’’….,
και ξέροντας, ως όλοι μας, τη δύναμη που έχει το τραγούδι
στη διαμόρφωση χαρακτήρα και συμπεριφοράς…., κι όχι, μόνο, της ερωταγαπικής….,
κάτι που με ανευθυνότητα τους το ‘’επιβάλλουν’’….: δισκογραφικές εταιρείες,
ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί,….. λες και σε συμπαιγνία….,
τολμώ….,
αν και ξέρω πως…., και, μ’ αυτό…., θα ενοχληθούν’’ μερικοί και μερικές bloggers….,
να σας κάνω μια ‘’ανάλογη’’ πρόταση….!
Έχοντας…., ήδη….. και με ‘’ανάλογη’’ πρόταση…., προσφέρει
1095 τραγούδια και ‘’τραγούδια’’ –μου….,
και, σχετικής θεματολογίας μέσα απ’ το μπλογκ μου….: URL : www.alexandros-zivas.gr....,
κάτι σαν ‘’αντίπραξη’’ στη ‘’συμπαιγνία’’ των ως άνω αναφερόμενων παραγόντων….,
προτείνω…., πάντα, για τον ίδιο σκοπό….,
να δημιουργήσουμε μια ‘’Τράπεζα στίχων προσφοράς’’….,
όπου Έλληνες στιχουργοί και ποιητές να τους προσφέρουν…., αφιλοκερδώς κι αυτοί….,
είτε για επιτραπέζια ημερολόγια προσφοράς….. είτε για τη δημιουργία μουσικών CD’s….!
Ίσως….. να φανεί αφελής και ουτοπική η πρότασή μου….,
ή κι εγώ….. αφελής…. κι ονειροπόλος ουτοπιστής….,
αλλά….. ας σκεφτούμε τη δύναμη που μας προσφέρει η ‘’Μπλογκόσφαιρα’’….,
που….. από ‘’βαβελική’’ Κατάρα…., ως ‘’μερικοί’’ ‘’μοιροπλάστες’’ –μας τη θέλουν….,
μπορούμε…., και, με ‘’τέτοια’’ : ‘’τρελά’’ της ‘’τρελής’’ λογικής…., ή και λογικής ‘’τρέλας’’….,
να την κάνουμε Ευλογία….!
Έτσι…., καθώς πιστεύω πως….,
ως παλαιότεροί μου bloggers…., που, μόλις, 3 μηνών blogger εγώ….,
είστε οργανωμένοι, και, για ‘’τέτοια’’ : ‘’τρελά’’….,
ελπίζω…., κι εάν, βέβαια, βρίσκετε ενδιαφέρουσα κι εφικτή την πρότασή μου αυτή….,
να συναποφασίσετε…., πάντα, για ‘’τέτοιον’’ σκοπό….,
για τα περί μιας ‘’Τράπεζας στίχων προσφοράς’’….!
Και…., εάν…., πάλι και γι’ αυτό, τότε….,
σαφώς, κι αφού το συναποφασίσετε…., είτε για ‘’επιτραπέζιο ημερολόγιο’’ είτε για CD….,
τολμήσετε να ανοίξετε και τραπεζικό λογαριασμό….,
σας υπόσχομαι πως…., ως πρώτη προσφορά χρημάτων από πλευράς μου….,
θα συνεισφέρω στην ευλογητή προσπάθειά –σας, –μας, 300 Ευρώ….,
που, πιθανόν, να βρεθούν και εξωμπλογκοσφαιρικοί χορηγοί….!
Μα θα χαρώ, ‘’το ίδιο’’, και, εάν κάποιοι μουσικοσυνθέτες ή κάποιες μουσικοσυνθέτριες….,
συνάδελφοι ή συναδέλφισσες μπλόγκερ….. ή μη….,
ανταποκριθούν στην ανάλογη πρότασή μου….. που υπάρχει στο μπλογκ μου….,
όπου, το ξαναλέω, προσφέρω αφιλοκερδώς και για όποιον φιλανθρωπικό σκοπό
1095 τραγούδια και ‘’τραγούδια’’ –μου…., αφ’ ενός για τη δημιουργία
3 επιτραπέζιων ημερολογίων….. για τα έτη....: 2010, 2011 και 2012….,
κι αφ’ ετέρου για τη δημιουργία ενός, ή και πλέον, CD….!
Φυσικά, το 2ο, εφόσον τυχόν μουσικοσυνθέτες/θέτριες κρίνουν κάποια άξια μελοποίησης….,
πάλι, για τον ίδιο σκοπό…., κι εγώ…., μα κι οι ανταποκριθησόμενοι/σόμενες αυτοί/αυτές….,
όπου, τότε, θα έχω…., κι εγώ κι εκεί…., συμμετοχή και με δικιά μου μουσική και στίχο….,
ενώ, αργότερα κι έτσι και γι’ αυτό, και με τραγούδια –μου σε στίχο στην αγγλική γλώσσα….!
Εάν δε σας ενοχλεί το παρόν μήνυμά μου…., μπορείτε να το διαγράψετε….,
ναι, και διόλου δεν θα με πειράξει….!
Σας ευχαριστώ πολύ….. και, προπαντός, γεια….: Αλέξανδρος Ζήβας…..
Έχουμε καταλήξει όσα βγάζουμε, τόσα να τρώμε. Όσο περισσότερα ή λιγότερα μας δώσει κανείς, τόσα θα καταναλώσουμε. Απλό ή εύκολο, είναι σημείο των καιρών μας.
Λοιπόν εγώ στα 24 δούλευα σε δυο δουλειές (6 μέρες την εβδομάδα) και παράλληλα πήγαινα στο πανεπιστήμιο. Είχα συγκάτοικο, ένα σπίτι που τα περισσότερα έπιπλα ήταν δεύτερο και τρίτο χέρι (ό,τι είχε περισσέψει από θείες, θείους κ.λπ.), το ψυγείο μου ήταν το ίδιο ψυγείο που είχε ο πατέρας μου ως φοιτητής (Eskimo), δεν είχα αυτοκίνητο, ούτε και η συγκάτοικος, πηγαίναμε παντού με λεωφορείο, άντε να παίρναμε και κανένα ταξί, στο σπίτι είχαμε ένα κασετόφωνο, μια μικρή τηλεόραση και ένα πι σι μεταχειρισμένο, μου είχαν κάνει δώρο στα γενέθλιά μου ένα CD και δεν είχα σιντιέρα να το παίξω, αγόραζα ρούχα κυρίως από βιοτεχνίες - αλλά ποτέ δεν είχα θεωρήσει τον εαυτό μου κακομοίρη ούτε ήθελα να σπάσω βιτρίνες. Μήπως έχουμε ξεφύγει τελείως;
δεν νομιζω τα παιδια να ειναι οτι θα χαρακτηριζαμε πλειοψηφια της νεολαιας.μαλλον συχναζουν στα ιδια μερη με τον αρθρογραφο-φτανει να κοιταξεις τις φωτο τους-υπαρχουν νεα παιδια πολυ πιο προσγειωμενα αλλα δεν μπορει να τα βρει ο'δημοσιογραφος'
Aspa, χαίρομαι που ήρθες στη σελίδα μου και που συμφωνούμε! Φιλάκια στις ζουζουνίτσες
Iσσαλε, πάντα υπήρχαν οι "φραγκάτοι" και οι άλλοι. Εν τούτοις το άρθρο με ενόχλησε γιατί αναφέρεται σε μία θλιβερή πραγματικότητα: Αυτοί η υποβόσκουσα κακομοιριά και ή οργή να τα σπάσουν όλα/να τα κατεδαφίσουν όλα χωρίς να χτίζουν κάτι καλύτερο στη θέση τους..δεν με εμπνέει για γενιά που θέλει να σηκώσει κεφάλι. Θέλει να δώσει το ελάχιστο αλλά να πάρει τον ουρανό με τ' αστρα. Προκοπή με αυτό τον τρόπο δεν γίνεται. Θα το δούν στη πορεία.
Aλέξανδρε Zηβα, ενδιαφέρουσα η πρότασή σου, αν αποφασίσω να ασχοληθώ με μουσική θα σε έχω υπόψη μου.
Kitsomitse, έτσι είναι, είσαι σωστός. Αυτό που με τρελλαίνει είναι ότι πολλοί λίγοι απο εμάς αποταμιεύουν, ένα παιδί μόνο στη συνέντευξη είπε ότι βάζει κάτι στη πάντα για να πάρει σπίτι και μία κοπέλλα που πληρώνει δάνειο. Οι άλλοι όχι μόνο τα τρώνε όλα, βάζουν και χρέη!!!
Σοφία, βίοι παράλληλοι είμασταν αν σκεφτείς ότι τελείωνα και το μεταπτυχιακό στα 24 και δούλευα όρθια τόσες ώρες. Είχα παντρευτεί τότε αλλά ο άντρας μου έψαχνε για δουλειά.. Είχαμε και εμείς ένα πικ απ (το εφηβικό μου), ένα κασσετόφωνο παλιό και μία τηλεόραση δώρο γάμου. Παντού φυσικά με το λεωφορείο ή τον ηλεκτρικό, φαγητό στο σπίτι και μετά έξοδος, άντε να παίρναμε κανένα σουβλάκι. Δεν νοιώθαμε καθόλου κακομοίρηδες, μές τη χαρά είμασταν που τα καταφέρνουμε ανεξάρτητοι. Οταν δε βρήκε και εκείνος δουλειά σε φροντιστήριο..ξαλαφρώσαμε κάπως και αρχίσαμε να ψάχνουμε για έπιπλα (προ ΙΚΕΑ εποχής-υπήρχαν και τα 120, τα 45 καταστήματα φτηνών επίπλων για νέους)..Μαζεύαμε και ξοδεύαμε. Χωρίς χρέη και χωρίς μεγάλα ανοίγματα. Δουλεύαμε όμως σαν τα σκυλιά.
1961, το πιθανώτερο απ΄όλα αυτό είναι..ο δημοσιογράφος να πήρε συνέντευξη απο τα φιλαράκια του. Στη θέση του πάντως δεν θα έβαζα αυτά τα παιδιά σαν ενδεικτικά της ζωής των εργαζόμενων 20άρηδων σήμερα. Και δεν έβαλε καθόλου τον ηλικιακά αντίστοιχο μετανάστη, (κάτοικο Ελλάδος), πώς τα βγάζει εκείνος πέρα και με τι υποχρεώσεις.
Το βασικότερο πρόβλημα έιναι ότι στην ηλικία αυτή δεν έχει παιδί...
Αν είχε, να δεις πόσο διαφορετικά θα τα έβλεπε όλα...
Για εμενα εκτος απο τους
'φραγκατους' και 'μη' υπαρχει και μια αλλη μεγαλη
κατηγορια, που δεν εχει να κανει με οικονομο-ταξικους ορους:Οι ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΙ/ΕΣ! Οταν μερικοι απο αυτους δεν εχουν κανενα προβλημα να εξαρτωνται ΑΚΟΜΗ απο τη μαμα & τον μπαμπα για να τους καθαρισει το ..'σπιτι-γουρουνοστασιo', η να τους γεμισει το ψυγειο, η να παρουν ταπερακι απο το σπιτι, ωστε να μη κατσουν σαν αλλους νεους να μαγειρευουν (πως θα κυνηγησουν γκομενες τοτε;)τι να πεις; Φταινε η δεν φταινε οι Ελληνιδες μαμαδες της 'παλιας σχολης' που κακομαθαινουν
τους γιους τους, γιατι αυτο περισσοτερο συμβαινει με τους γιους! Οι κορες θεωρειται οτι ''πρεπει να τα ξερουν ολα''!! :(
Στα 24 ???
Οχτακόσιες δουλειές για τον άρτο τον επιούσιο και χωρίς αυτοκίνητο από...τον μπαμπά.
Ρε σύ! Κοντεύω τα 37, πληρώνομαι εδώ και 5 χρόνια αλλά τα 1500 το μήνα ΑΚΟΜΑ δεν τα πιάνω...γιαυτό δεν τα ξοδεύω κιόλας...άντε γιατί πολύ καλομαθημένα μου γίνανε όλα τους ;-)
Εγώ τα'χω ξαναπεί, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Ζω σε δικό μου σπίτι (με συγκάτοικο όμως), βγάζω γύρω στα 900 και είμαι ΥΠΕΡ-ευχαριστημένη.
Το μόνο που με χαλάει είναι η εργασιακή ανασφάλεια καθώς δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως τα 900 αύριο δε θα γίνουν μηδέν.
Συμφωνώ πως τα παιδιά της συνέντευξης είναι υπερβολικά, ειδικά αυτός που πάει κάθε μήνα εξωτερικό η κάποια που πληρώνει μόνη της στεγαστικό (εγώ αν ήμουν μόνη θα έμενα στο νοίκι για όλη μου τη ζωή, σιγά μην έπαιρνα ένας άνθρωπος ένα χιλιάρικο στεγαστικό).
Επίσης, το άρθρο αναφέρεται σε ανθρώπους χωρίς υποχρεώσεις. Οικογενειακές. Διότι με τα ίδια χρήματα άλλοι μεγαλώνουν δύο παιδιά και ΑΠ'ΑΥΤΟΥΣ θα έπρεπε να πάρουν συνέντευξη.
Και αυτοί δεν κλαίγονται για την πλάκα, εγώ τους πιστεύω πως δε βγαίνουν με τίποτα.
Το ίδιο ισχύει και για παιδιά που προέρχονται από οικογένειες μή εύρωστες. Αν οι δικοί τους ζούν σε κανα χωριό και δεν τους τσοντάρουν,΄γνωρίζω τέτοιες περιπτώσεις, τότε η διαβίωση στην Αθήνα με τα 700, τα 800 ή τα 900 ευρώ είναι πρακτικά αδύνατη.
Eγώ κάτι άλλο κατάλαβα.
Ότι ο 24χρονος νέος δουλεύει ως δημοσιογράφος (;) ή κάτι τέτοιο. Από αυτούς που χαρακτηρίζονται ανεξάρτητοι εξωτερικοί συνεργάτες με δικό τους μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών. Εκτός εταιρικής μισθοδοσίας.Που σημαίνει ότι με τα 1400 πρέπει να πληρώνει και τα ένσημά του.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος.
Darthiir, δίκιο, δίκιο γιατί αν είχε ένα παιδί και μία σύζυγο που έβγαζε άλλα τόσα, θα έβλεπε πόσα απίδια χωράει ο σάκκος. Και τι κόστος έχει το παιδί ΣΟΥ που θέλεις να μεγαλώνει αλλιώς.
Elva, έχουμε συνηθίσει να είμαστε όλοι κακομαθημένοι, έτσι δεν το προσέχουμε, το αφήνουμε σε εκείνους που ζούν στο εξωτερικό αλλιώς. Ο τρόπος που μιλάει για τη μάνα του που έρχεται απο μακριά προφανώς, για να την έχει υπηρέτρια..ντροπή του, να πάρει τα σφουγγαρόπανα και να καθαρίσει το χοιροστάσιο. Οταν ζούσα στο εξωτερικό ο φοιτητής αρκείτο με τα λεφτά που έπαιρνε απο τους γονείς του ή απο το κράτος. Αν ήθελε κι άλλα, επιανε δουλειά. Και το σπίτι του το έφερνε βόλτα μόνος του, ασε που θεωρείται υποτιμητικό να σέρνεις το γονιό σου στη πόλη να σε βρωμίζει. Οι πιο ξεφτίλες κουβαλάγανε τα άπλυτα στο σπίτι της μαμάς τους τα σβκ, ίσως επειδή δεν είχαν πρόσβαση σε laundrette (άγνωστη λέξη για την Ελλάδα). Τα μεγαλώνουν τα παιδιά στο εξωτερικό υπεύθυνα και δυνατά να επιβιώνουν μακριά απο τη φωλιά απο τα 18. Εδώ τα μεγαλώνουν χωρίς φτερά (τους τα κόβουν απο τη γέννα) για να αποδεικνύουν εσαει πόσο χρήσιμοι γονείς είναι!
Panagiota, παλαβό δεν είναι;
An-lu, μόνο εσύ!! Ενα σωρό κόσμος θα έκανε τούμπες για 1500 το μήνα!
patsiouri, το άρθρο είναι τελείως μονόπλευρο, πιάνει παιδιά με υπέρογκες απαιτήσεις (γιατί να πληρωνεις δάνειο μόνος σου=τρελλός)χωρίς έξτρα υποχρεώσεις π.χ. οικογένεια, θέματα υγείας κλπ.
Υπάρχει πολύς κόσμος που στα 24 του είναι γονιός..και εκεί πραγματικά ζορίζονται. Ενα γνωστό μου παιδί στα 29 του βρήκε τη πρώτη του δουλεια. Απο πολύτεκνη οικογένεια, πέρα απο τον πατέρα ήταν ο μόνος που δούλευε. Αν σου πώ ότι μετά τους πρώτους 6 μήνες πήρε καινούργιο μπλουτζήν, θα με πιστέψεις; Ολο το μισθό τον έδινε στη μητέρα του για να τα βγάζουν πέρα..Τώρα έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, δουλεύει και η αδελφή του, αγόρασε και παπούτσια. Πάει και καμμιά βόλτα έξω, όπως μου είπε, μπορώ να αγοράσω ένα ποτό στο κορίτσι μου. Δεν είναι για όλους τόσο εύκολα τα πράγματα.
Tanila, αυτό όμως αν είναι αληθινό δεν το λέει στην συνέντευξη. Θα ήταν υπέρ του αν το έλεγε απο το να δίνει τον τόνο je m'en fous!
Αφού το ξέρεις Μαρίνα, ότι είμαστε η χώρα της γκρίνιας.
Είναι διαχρονική μόδα (σχήμα οξύμωρο, αλλά ναι, στην Ελλάδα κάποιες μόδες είναι διαχρονικές) να γκρινιάζουμε.
Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του.
Dηλαδή τι μπορεί να εννοεί όταν λέει:
"Όταν σε πληρώνουν ως ανεξάρτητο δημοσιογράφο με το καταραμένο το μπλοκάκι επειδή δεν είσαι στη μισθοδοσία έχεις πρόβλημα. Αν για κάποιο λόγο δεν βγουν 5 εκπομπές, αλλά 3 τι κάνεις; Και στο περιοδικό τα ίδια. Μπορεί να έχεις σκιστεί να γράψεις δέκα κείμενα και να τα μοιράσουν σε δύο το μήνα, οπότε πάλι είσαι μείον γιατί πληρώνεσαι με το κείμενο. Δυστυχώς. Έχεις πάντα δουλειά, αλλά δεν έχεις σταθερό μηνιάτικο μ' αυτόν τον τρόπο. "
?????????????????????????????
Εσύ δεν το βλέπεις ότι το λέει;
Ακριβώς κάτω από 'κει που λέει FREE ΚΑΙ ΜΑΝΑ και ακριβώς πριν τα Τιπς. Δε μιλάει άλλο άτομο, ο ίδιος είναι.
Είχα διαβάσει σε κάποιο ιστολόγιο ότι οι μεγαλουπόλεις μας αναγκάζουν να καταναλώνουμε υπερβολικά για λόγους ανταγωνισμού και εξεύρεσης ταιριού, ενώ στην επαρχία δεν υπάρχει αυτή η "ανάγκη".
Ναι, και εγώ 25 είμαι αλλά έλεος! Από τα μικρά πράγματα μπορείς να περιορίσεις απίστευτες σπατάλες.
Και γιατί σνομπάρει τα ΜΜΜ; Περισσότερη ασφάλεια νιώθω όταν παίρνω λεωφορείο παρά αυτοκίνητο. Και είναι ΜΑΚΡΑΝ οικονομικότερο. Και παω και στη δουλειά με κάπως λιγότερα νεύρα και άγχος.
Καλά, τώρα που καταρρέει το οικονομικό Σύμπαν και οι τιμές πολλών αγαθών θα εκτοξευθούν στη Στρατόσφαιρα, θα ευτυχύσουμε να δούμε μετεμφυλιακές καταστάσεις...
Tanila, εντάξει το λέει και λοιπόν? .Απλά το εισόδημά του μειώνεται, λέει όμως για τα 1400 το μήνα που μάλλον είναι ό,τι περίσσεψε, ναί? Τον άνθρωπο δεν τον κατηγορώ που παιδεύεται, απλά λέω΄οτι δεν είναι ενδεικτικός σαν παράδειγμα των real budget20σ'αρηδων.
George, σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα όπως τα ΜΜΜ που δεν έχει νόημα να μη τα χρησιμοποιεί κανείς, ιδιαίτερα τα τραίνα που πάνε αμέσως στον προορισμό μας.
Για την επαρχία δεν λέει κουβέντα το άρθρο γιατί εκεί το κόστος ζωής είναι πολύ χαμηλώτερο και όλα είναι φθηνώτερα. Η Αθήνα σαν ακριβή πόλη αναγκαζει τον κόσμο σε μεγαλύτερα ανοίγματα.
Δημοσίευση σχολίου