Πάνω στο πεζοδρόμιο ήταν ξαπλωμένη μία ηλικιωμένη κυρία. Ηταν καλοντυμένη, με την τσάντα της, τα βραχιολάκια της και τα γυαλιά ηλίου και αναίσθητη.
Κόσμος περνούσε, κύτταγε και προσπερνούσε. Τελικά βγήκε η κοπέλλα απο το βιβλιοπωλείο, μαζί τραβήξαμε τη κυρία λίγο πιο πέρα και της βάλαμε κάποιο προσκέφαλο, ενώ καλέσαμε ασθενοφόρο. Περιμέναμε μέχρι που ήρθαν και την πήραν. Ωσπου να έρθει το νοσοκομειακό, της βρέξαμε το πρόσωπό της, της κάναμε αέρα και άνοιξε τα μάτια της.. "μου έπεσε πάλι η πίεση" ψέλλισε. Ηρθε το φορείο και την πήρε.
Αυτό που με τσάκισε ήταν η αδιαφορία του κόσμου!
Η γυναίκα ήταν πεσμένη σε κεντρικώτατο δρόμο γεμάτο κόσμο..που πηγαινοερχόταν. Κύτταγαν τον πεσμένο συνάνθρωπο σαν να κύτταγαν ένα στύλο της ΔΕΗ, ελιγμός και πώς να βγάλουμε την ουρά μας έξω. Την ίδια συμπεριφορά έχουμε αν δούμε κουτσουλιές ή περιττώματα σκύλων. Προσπερνάμε και δεν πατάμε.
Εχουμε αποκτηνωθεί εντελώς.
13 σχόλια:
Δεν παραξενεύομαι καθόλου.
"Μάθαμε" να φοβόμαστε τους πάντες και να ζούμε παρωπιδικά και μόνο για το άτομό μας.
(Φυσικά νευριάζω...)
το θεωρώ απόλυτα φυσικό σε μια ποόλη του σήμερα, να φοβόμαστε να βοηθήσουμε τον οποιοδήποτε ξένο.
αυτό συμβαίνει και σε άλλες χώρες.
ΑΛΛΑ, αυτό που γίνεται αλλού είναι να υπάρχει κρατική μέριμνα. κι έτσι ο πολίτης που θα δει κάποιον πεσμένο, τηλεφωνεί σοτυς αρμόδιους κι εκείνη ΑΜΕΣΑ τρέχουν για βοήθεια.
το βρίσκω τραγικό που πλεον φοβομαστε ακομα και μια γριούλα, αλλά τουλαχιστον να ειχαμε κι εμείς άμεση βοήθεια αππο αρμόδιους...
οι αρμοδιοι κανουν την δουλεια τους
οι αναρμοδιοι ομως.....παντα θελουν να βγαζουν την ουρα τους απεξω.....κι οσο περναει ο καιρος
δεν θα νοιαζομαστε για κανεναν....
σαν το σκυλι στ αμπελι....θα παμε
ολοι μας.....ωρε τι μας περιμενει ακομα.........
ευτυχως που ακομα φιλοτιμουνται κανα δυο περαστικες.....
:( eftihos pou vrethike sto telos kapios na tin voithisi
Είναι σίγουρο πια: έχετε γίνει Ευρώπη.
"και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και καρδιά
και πετάμε τους γέρους και πετάμε παιδιά..."
...που λέει και ο Χατζής.
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.
Καλή εβδομάδα.
Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Γιατί πάντα ήμασταν άνθρωποι. Τι έχει γίνει και χαλάμε;
Αυτό με τρελαίνει ,πραγματικά.
Μπορεί να στο έχω ξαναγράψει.
Πριν κανα-δυο χρόνια περίπου περίμενα το μετρό στο μοναστηράκι. Αργούσε. Ξαφνικά ο κόσμος άρχισε κάτι να ψιθυρίζει και δημιουργήθηκε ένας πανικός.
Σε λίγο βγήκε και ανακοίνωση από τα μεγάφωνα.
Ο συρμός θα αργούσε είκοσι λεπτά περίπου λόγω αυτοκτονίας, ή μάλλον λόγω απόπειρας αυτοκτονίας.
Ενας νεαρός είχε πέσει στις ράγες...
Ένας αγχωμένος καλωδιωμένος και κουστουμαρισμένος γιάπης δίπλα μου ούρλιαξε:
"Τώρα βρήκε ο μαλάκας????? Βιάζομαι, έχω δουλειά γαμώτο!"
Έτσι είναι φίλοι μου....
Αν κάποτε θελήσετε να θέσετε τέλος στη ζωή σας, πάρτε και την άδεια από τους συμπολίτες σας πρώτα.....
Ίδια συμοεριφορά είχε συναντήσει ο πατέρας μου πριν πολλά χρόνια στην Αμερική. Σήμερα εκεί σε σκοτώνουν και δεν ασχολείται ούτε ο γειτονάς σου. Λέτε και εδώ στο μέλλον??
Δυστυχώς η εικόνα αυτή τείνει να γίνει όλο και πιο συχνή,
αν και στο κακέκτυπο του Beverly Hills ( Γλυφάδα ) η καθημερινή αδιαφορία με τη γαϊδουριά είναι τα πλέον συνηθισμένα
Φόβος Φόβος φόβος.
Και αν τους ψυχαναλυ΄σεις τί ακριβώς φοβούνται δεν ξέρουν τί να σου απαντήσουν.
Η νέα τάξη όπως έχουμε μάθει να τη λέμε στηρίζεται στο fear dominance
Οργουελικό μήπως?
Η Σταυραετοφωλιά θα σε φιλοξενήσει μαρινάκι
Δημοσίευση σχολίου