Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 25, 2008

Δύο ώρες ελεύθερες

Ακυρώθηκε ένα ραντεβού μου σήμερα το πρωϊ στις 10.45 και αντί να φάω το δίωρο σε κάποιο καφενείο..πήγα βόλτα στο Πολεμικό Ναυτικό.
Πήγα στη Μαρίνα Φλοίσβου, στο Φάληρο να δώ το αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ και την αρχαία τριήρη. Ο καιρός βέβαια μιά χαρά, δροσιά στα πρόθυρα βροχής..όμως μ' αρέσει έτσι αυτή η μουντάδα, έτσι ξεκίνησα με τα πόδια.
Φθάνοντας είδα κάτι ναύτες κακομοίρηδες με βούρτσες και ρολλά να βάφουν 1) τα κάγκελλα της περίφραξης και 2) το πεζοδρόμιο μπροστά απο τα πολεμικά πλοία ενώ ένας γαλονάς να τους φωναζει κιόλας να κάνουν γρήγορα..και λές, δεν βλέπουν τον ουρανό;;, δεν μυρίζουν τουλάχιστον τη βροχή που έρχεται;; Λέω στον γαλονάτο δείχνοντας τους ανασκουμπωμένους "Θα βρέξει" . "Το ξέρω" μου λέει "αυτοί όμως κάνουν αγγαρεία".
O Asterix ήταν πολύ μπροστά στην εποχή του.


Το ΒΕΛΟΣ ήταν εντυπωσιακό εξωτερικά τουλάχιστον γιατί δεν επιτρεπόταν η είσοδος στα ενδότερα (καμμία σχέση με το απέναντι πλοίο τον ΑΒΕΡΩΦ που είναι ένα πλήρες μουσείο, με την ιστορία του και με κατάστημα αναμνηστικών), έβγαλα πολλές φωτογραφίες, εδώ το έχω απο το πλάί και απο τη πλώρη πρός τα πίσω. Μου δώσανε και ένα φυλλαδιάκι για την ιστορία του, ειλικρινά περίμενα και κάτι ακόμη, το βρήκα το υλικό φτωχό, αδιάφορο κάτι άλλο έπρεπε να δώσει. Ισως οι αρμόδιοι εδεήσουν να ασχοληθούν και γι' αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας.


Ηδη έβρεχε όταν άφησα το ΒΕΛΟΣ στη λήθη του και πήγα δίπλα να δώ την τριήρη.

Πελώρια και όμορφη με γυαλιστερά ξύλα και κουπιά που λές και ήταν έτοιμη να σαλπάρει. Ούτε εκεί είχαν να μου δώσουν ένα βιβλιαράκι, κάτι αναμνηστικό, ένα φυλλάδιο παρά μόνο ό,τι φωτογραφίες απο το υπόμνημα δεξιά έβγαζα μόνη μου. Νευρίασα. Ηθελα κάτι παραπάνω, να διαβάσω για το έκθεμα με την ησυχία μου αργότερα. Κρίμα! Μέσα σε μισή ώρα είχα δεί 2 καράβια, ενώ στο ΑΒΕΡΩΦ είχα κάτσει 1,5 ώρα ωσπου να το δώ όλο!. Ετσι πήρα το δρόμο του γυρισμού, άλλα 2,5 χλμ με τα πόδια κάτω απο βροχή. (Τα μαστόρια βεβαίως είχαν πάρει τις βούρτσες τους και είχαν φύγει..θα το ξαναβάψουν το πεζοδρόμιο αύριο).

Ο γυρισμός στο σπίτι μου έφερε αναμνήσεις απο τα παιδικά μου χρόνια. Πέρασα απο ένα φούρνο και αγόρασα 2 φρατζόλες ψωμί, τη μία την έφαγα στο δρόμο - όπως τότε που ήμουνα μικρή και έναν καφέ. Ο θερινός κινηματογράφος κλειστός, μου κλείνει το μάτι: ραντεβού το άλλο καλοκαίρι, λέει.

Προχωρώντας πρός το σπίτι μου περνάω απο την ακροθαλασσιά. Στα βραχάκια αυτά χοροπήδαγα όταν ήμουνα παιδί, δεν υπήρχαν ούτε προβλήτες τότε, ούτε προσχώσεις, ούτε μαρίνες , ούτε πάρκα. Η λεωφ. Ποσειδώνος στο ένα τρίτο του μεγέθους της είχε σπίτια απο τη μιά πλευρά και απο την άλλη βράχια και θάλασσα πλατιά και βαθιά. Σαν τα κατσίκια τρέχαμε στις πέτρες και βουτάγαμε, δεν φοβόμασταν τίποτα. Τώρα μόνο ψαράδες πάνε εκεί και αμα πιάσουν κανένα ψαράκι το ταϊζουνε στις γάτες ή στους γλάρους που παραμονεύουν.


Δεν πρόλαβα το ουρανιο τόξο. Μόνο τα πουλάκια που στέγνωναν σε κάποια κλαδιά
Με το που γύρισα στο σπίτι με περίμενε άλλη έκπληξη. Ενα δέμα απο ξένη χώρα με ένα βιβλίο μέσαμε θέμα τις προσπάθειές μου να μάθω να πλέκω (ώς τώρα άνευ διδασκάλου-αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι, είναι απίστευτες οι βλακείες που κάνω, γερνάω μαμά και δεν πήζει το μυαλό μου). Είναι κάτι άνθρωποι που ακόμη κι αν έχουμε βρεθεί ελάχιστες φορές ή ποτέ πώς τα καταφέρνουν να ζούν μέσα μας; Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

Με κέφι έφτιαξα σουτζουκάκια. Με δικές μου ντοματούλες όμως.

10 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Από τις ομορφότερες περιγραφές βόλτας που έχω διαβάσει.
Τα είχε όλα.
Για να βλέπουμε ότι αν θέλουμε υπάρχουν τόσα να κάνουμε, ακόμη και εκεί που δεν τα περιμένεις. Αρκεί να τα ζήσεις λίγο ως τουρίστας...

Unknown είπε...

Ψιτ...
Όταν έβρεχε, οι ναύτες συνέχισαν να βάφουν ή βάλανε σκοπιά να προσέχει το βαμένο κάγκελο;

ci είπε...

Πανέμορφη βόλτα:)
(Και το εξώφυλλο τού βιβλίου ό,τι πρέπει για τον καιρό)

νατασσΆκι είπε...

Όντως, πολύ όμορφη βόλτα!


Μου φαίνεται θα ξαναρχίσω κι εγώ το πλέξιμο :)))))

Καλό ΣΚ Μαρίνα!

ELvA είπε...

Καλες οι φθινοπωρινες βολτες, Μαρινα, αλλα διαβαζοντας το αρθρο σου δεν μπορω να σου κρυψω οτι εμενα προσωπικα μου την
..εδωσε το ολο γυρω κλιμα με τους διαφορους
κομπλεξικους γαλονατους, που τη βρισκουν με το να κανουν καψονια σε ταλαιπωρα
'στραβαδια'!
Φυσικα ξερω τη κατασταση στον Ελληνικο στρατο, αλλα δε σημαινει οτι και το αποδεχομαι. Το βρισκω απαραδεκτο να δεχομαστε ΑΚΟΜΗ, το ετος 2008, τετοιες καταστασεις και μαλιστα χαριν καποιας μλκσμνης 'προσφορας στο ονομα της ...πατριδας'! :(
Οσο για το πλεξιμο, ισως σε απογοητευσω, αλλα με πιανει ..αλλεργια και μονο που το ακουω! :)

Σοφία είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση, πολύ όμορφες φωτογραφίες!

Χαίρομαι που βρέχει εκεί και όχι εδώ :-)

patsiouri είπε...

Εγώ ξέρω να πλέκω, μη φανταστείς βέβαια, μόνο καλή, ανάποδη και λάστιχο, παλιά ήξερα και να τα ενώνω, τώρα δε θυμάμαι Χριστό!
Ούτε να ρίξω πόντους θυμάμαι...

Κι'εγώ συγχίστηκα με τα καψόνια, παραφωνία στην ωραιότατη βολτούλα σου...

jojo είπε...

όμορφη βόλτα, φθινοπωρινή!
ωραία ασχολία το πλέξιμο!
και γω ήθελα να μάθω, για στείλε info για το βιβλίο....

φιλιά πολλά!

Marina είπε...

Δεν απάντησα νωρίτερα στα σχόλιά σας δεν είχαμε τηλέφωνο λόγω έργων του ΟΤΕ.

kitsomitso, είναι ωραίο ναί, να ξεφεύγουμε απο τη καθημερινότητα και να γινόμαστε τουρίστες στην ίδια μας τη πόλη. Που έχει τόσες γειτονιές, μέρη και αξιοθέατα για μία μικρή βόλτα.

darthiir, χιχι, δεν το ξέρω αυτό. Ξέρω όμως μία ιστορία απο κάποιο γνωστό που τον βάζανε σκοπιά δίπλα σε ένα παγκάκι. Και όταν ρώτησε κάποια στιγμή γιατί, του είπαν ότι πρίν χρόνια είχαν βάψει το παγκάκι και βάζαν σκοπό να το φυλάει να μη κάτσει πάνω του κάποιος και λερωθεί. Η Ελλάδα αρέσκεται να κρατάει τις παραδοσιακές της συνήθειες καθώς φαίνεται!!

citronella, όμορφη και ενδιαφέρουσα. Εσείς έχετε πιο πολλά κρύα απο εμάς, ότι πρέπει για ένα απαλό μάλλινο ζακετάκι.

natassaki, ξέρεις να πλέξεις!! Τυχερή. Ψάχνω για να κάνω μαθήματα τώρα..δεν μπορώ να προχωρήσω άλλο, κάνω τα ίδια και τα ίδια λάθη, δεν έχω δάσκαλο να μου δείξει!

Marina είπε...

elva, παλιά ήταν χειρότερα..ξέρω που σου λέω, στρατιωτική ήταν όλη μου η οικογένεια. Τα καψόνια συνεχίζονται και απο τους "αποπάνω" αλλά και μεταξύ τους οι στρατιώτες στους νεοσύλλεκτους. Δυστυχώς.

Σοφια, ευτυχώς που βρέχει λίγο και στην Αθήνα, έχουμε γεμίσει σκόνη. Λόντρα νο τσουρ-τσούρ?

patsiouri, θα ήθελα να μάθω σωστά. Γι' αυτό θα ψάξω να βρώ που κάνουν μαθήματα. Η κα Π. δεν μου δείχνει, ενώ ξέρει. Θα το μάθω και βλέπω αν μ' αρέσει να κάνω κάτι, να το συνεχίσω ή να το αφήσω. Θα δείξει.
Αυτό με το καψόνι ήταν απαράδεκτο, θα πίστευε κανείς ότι κάτι τέτοια δεν γίνονται πιά. Εντάξει να βάψουν, όχι όμως 10λεπτά πρίν βρέξει..ο μλκας επίτηδες τους έβαλε. Απο την άλλη, όπως μου λέει και ο πεθερός μου, "απο το να κάθονται στη καντίνα και να παίρνουν τις πρέζες τους που καταστρέφουν τη ζωή τους, καλύτερα να δουλεύουν χωρίς νόημα". Αλλη άποψη.

jojo, τώρα που κρυώνει ο καιρός και μόνο η επαφή με το μαλακό μαλλί, όνειρο. Το βιβλίο είναι μυθιστόρημα για μια ομαδα γυναικων που γνωρίστηκαν μέσω μαθημάτων πλεκτικής. Τρυφερό βιβλίο.
"Μαλλιά κουβάρια την Παρασκευή" της Kate Jacobs, εκδ. Μοντέρνοι Καιροί ISBN 978-960-441-938-8