Παρασκευή, Νοεμβρίου 21, 2008

Το άφαντο χαμόγελό μας

Περπατάω στους δρόμους και κυττάω τα πρόσωπα του κόσμου που βιαστικά περνάει απέναντί μου. Ολοι μα όλοι έχουν ένα κοινό σημείο. Ενώ οι ηλικίες παίζουν, από τους πολύ νέους μέχρι τους ηλικιωμένους, υπάρχει ένα βαρύ και ασήκωτο ύφος, ένα συνοφρυωμένο μέτωπο, ένα κατσούφικο στόμα. Νέα κορίτσια αγριοκυττάζουν μουρτζούφλικα και μουτρωμένα. Τι κι αν είναι στα μαγαζιά, τι κι αν δοκιμάζουν ρούχα και αξεσουάρ, το πρόσωπό τους δεν φωτίζεται ποτέ. Απορώ, άραγε τα χαμόγελα τα φυλάνε για τους/τις εκλεκτές;

Ο αντίποδας έρχεται απο ένα γκρούπ αλλοδαπών. Τους άδειασε το εκδρομικό πούλμαν μπροστά στο Κέντρο Αττικα για να ψωνίσουν. Μεγάλης ηλικίας άνθρωποι, με έντονα χαραγμένες τις ρυτίδες του γέλιου στα πρόσωπά τους. Χαρωπές μορφές ακόμη και όταν κυττούν τα εμπορεύματα.

Γελάνε οι ξένοι περισσότερο απο εμάς?

Οχι δεν φταίει ο τιμάριθμος, οι απαιτήσεις απο τη ζωή και οι μισθοί. Πάντα κατσουφιασμένοι πορευόμαστε, αυτό το πρόσωπο βγάζουμε πρός τα έξω και όσοι χαμογελούν ή έχουν χαρωπό ύφος χαρακτηρίζονται ως "ξένοι" ή τρώνε και τη ρετσινιά "χάχας-χαζοχαρούμενη". Αναρωτιέμαι γιατί οι άλλοι λαοί να βλέπουν ίσως τη φαιδρά πορτοκαλέα της ζωής όταν αντίστοιχα για μερικούς υπάρχει φτώχεια, μιζέρια, χαμένα όνειρα όπως σε εμάς. Γιατί να διακωμωδούν τα όποια χάλια τους και εμείς όχι. Οταν όμως πετύχουμε κάποιο ευχάριστο πρόσωπο, ένα χαμογελαστό, ευπροσήγορο υπάλληλο, δεν είναι σαν ν' ανοίγει ο ουρανός; Δεν αισθανόμαστε ότι χαλάλι που κουραστήκαμε, το χαμόγελο του/της Χ μας αποζημίωσε;

Ομως δεν ακολουθούμε την εξαίρεση, δεν χαμογελάμε σχεδόν ποτέ. Και αυτό κάτι λέει για το τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη ζωή που είτε μας χαρίζεται είτε όχι, πάντα θα ζητάμε κι άλλα.

15 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Μαρίνα μου δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο! Κατσούφης λαός είμαστε ρε παιδί μου κι εγώ που πάντα ΄χαμογελώ και γελάω κι εύκολα, με κοιτάνε περίεργα! Ξέρεις πόσες φορές μου έχουν σχολιάσει το αυθόρμητο και σχεδόν μόνιμο χαμόγελό μου; Αυτό σημαίνει ότι αποτελεί εξαίρεση δυστυχώς...
Καλή σου μέρα και φιλί χαμογελαστό!

seaconfused είπε...

Δεν έχεις άδικο.
Το βλέπω και στον εαυτό μου. Πριν μερικά χρόνια στο λεωφορείο κοίταγα τα κατσουφιασμένα πρόσωπα και έλεγα μα γιατί;
Τώρα έχω κι εγώ το ίδιο κατσούφιασμα.
Εκτός αν ακούσω κάτι χιουμοριστικό από το ράδιο.

Σημάδια των καιρών :(

Olga είπε...

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτά που γράφεις...Όντως το παρατηρώ κι εγώ πολύ συχνά..
Πολύ συχνά επίσης με κοιτούν περίεργα στο δρόμο επειδή χαμογελώ - χαζογελώ..
Όχι δεν θέλω να είμαι κατσούφα... Προτιμώ να σκέφτομαι θετικά και να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο...και όχι μισοάδειο...
Καλημέρες!

An-Lu είπε...

Η Εθνική μας Τσαντίλα γαρ....

Aspa είπε...

Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις. Να σου πω την αλήθεια δεν το είχα προσέξει ότι το μουρτζούφλικο οι κοπέλες το κουβαλάνε ακόμα κι όταν δοκιμάζουν ρούχα και αξεσουάρ, αλλά φαντάζομαι ότι έτσι θα ‘ναι. Για να μοιάζουν ίσως στα top model της πασαρέλας; Αν είναι ποτέ δυνατόν!
Εδώ ισχύει το ρητό που λέει: «Είσαι χαρούμενος; Ειδοποίησε το πρόσωπό σου!»
Χαιρετώ με χαμόγελο :)

phlou...flis είπε...

Διαφωνώ. θαρρώ πωε είμαστε λαός "έξω καρδιά". Οι πόλεις φταίνε και το αστικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε.

Marina είπε...

Ισως το κατσούφικο στύλ μας να πηγαίνει με την Εθνική Τσαντίλα, όπως σωστά είπε η An Lu

Βέβαια τα πιο κρεμασμένα μούτρα απαντώνται στα αστικά κέντρα, όπως λές phlou...flis, αλλά και στην ύπαιθρο, ιδιαίτερα αν πάς στη Κρήτη εκεί να δείς κάτι άγρια πεσμένες φάτσες. Το ότι είμαστε έξω καρδιά αυτό δηλώνει το χαρακτήρα μας όχι απαραίτητα το πρόσωπο που προβάλλουμε στο κόσμο!

Marina είπε...

Μαρία Τζιρίτα, Ολγα, Ασπα όπως και εσείς χαμογελώ όταν περπατάω και δεν με νοιάζουν οι χαρακτηρισμοί.

confused, παλιά ήμουνα βαριά και ασήκωτη, πρωταθλήτρια στη κατσουφιά, τώρα τα ξεπεράσαμε αυτά. Η ζωή είναι σύντομη και ωραία

Σοφία είπε...

Όσο λιγότερο χαμογελάς, τόσο λιγότερες ρυτίδες κάνεις. Εκτός βέβαια αν κάνεις γκριμάτσες ;-)

KitsosMitsos είπε...

Και επαναλαμβάνω ότι δε φταίει η πόλη. Οι ίδιοι φταίμε που την ασχημαίνουμε.
Την καλησπέρα μου.

ELvA είπε...

Θα συμφωνησω με την Εθνικη κατσουφια...Παλιοτερα ομως οι Ελληνες χαμογελουσαν περισσοτερο,πιστευω.Το
χαμογελο καπου χαθηκε οταν ηρθε στη ζωη μας το μπετον,
οι απροσωπες πολυκατοικιες,
το αγχος για τα καθημερινα και η ανασφαλεια που νιωθει
ο καθενας,μια και η ανεργια
χτυπαει πολλες πορτες τελευταια,σ ολο τον κοσμο.
Μετα η ζωη σε πολλες πολεις
στο εξωτερικο,οπως ξερεις
και εσυ, ειναι πιο κοντα στη φυση και ειναι φυσικο να προδιαθετει το κοσμο
πιο θετικα. Με αυτα που βλεπουμε και διαβαζουμε
καθημερινα ευχομαι πραγματικα να μπορεσει να διατηρησει ο κοσμος το χαμογελο του και σε τετοιες
δυσκολες εποχες!

panagiota είπε...

Μαρινάκι, πιάσε ένα χαμόγελο βραδινό και αγαπησιάρικο από την(ταλαίπωρα ευτυχισμένη)Παν.

Φιλιααααααααααααα

νατασσΆκι είπε...

Μ' αυτά που λες, χαίρομαι που είμαι μονιμα η εξαίρεση -γελάω, χαμογελάω, γεμίζω χαμόγελα ακόμα και τις blogoαναρτήσεις μου και τα σχόλια που κάνω. Και δε με νοιάζει καθολοι για το πως θα με χαρακτηρίσουν -προτιμώ το "χάχας, χαζοχαρούμενη" από το "γκρίνιας, σκουντούφλης, μουρτζούφλης" κλπ.
:)
(και δεν είναι πως δεν έχω λόγους να "σκοτεινιάζω", να είσαι σίγουρη)

Αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι, να, εδώ το παραδεχόμαστε όλοι, αλλά ποσοι θα χαμογελάσουν αύριο το πρωί στο δρόμο για τη δουλειά;

Δεν έχω πιο όμορφο από το να με κοιτάζουν και να χαμογελούν!

Καλή βδομάδα
με λίγο περισσότερα χαμόγελα από την προηγούμενη ;))

Φιλιά

flipper-idis είπε...

αυτο που εκνευριζει τον κοσμο ειναι οταν βλεπουν αλλους να κοιτουν τη ζωη χαρουμενα...ετσι αν εσυ χαμογελας,φοβουνται!Νομιζαν οτι τελικα δεν υπαρχει αυτο το φαινομενο!ετσι πως μας εχε καταντησει και ο κοσμος και η κοινωνια,με το αγχος και το στρες...το χαμογελο και η θετικη σκεψη ειναι υπο εξαφανιση!

Ανώνυμος είπε...

Η πολλή καχυποψία που χαρακτηρίζει τους Έλληνες, κατάφερε τελικά να εξαφανίσει το χαμόγελό τους.
Αν δεν είσαι κατσούφης, είσαι χαζοχαρούμενος! Οι ατάκες και τα... βλέμματα πέφτουν βροχή.
Κάποια στιγμή, μεγαλώνοντας, πιστεύω ότι πολλοί από μας - που συνηθίζαμε να χαμογελάμε - το κόψαμε αναγκαστικά...
Δεν είναι τυχαίο το ότι μόλις συναντήσεις ξένο άνθρωπο εμφανίζεται αυτόματα το χαμόγελο στο πρόσωπό σου!
Οι γνήσιοι και ακομπλεξάριστοι άνθρωποι απενοχοποιούν αυτόματα και τη δική σου χαρούμενη διάθεση!