Bookmark

Εκλεισε χρόνος απο τότε που πέθανε ο κολλητός του Κ ο Τζό (ετών 46) . Με την οικογένειά του δεν έχουμε πολλά-πολλα, ο θανών ήταν ο φίλος μας, αυτός που ερχόταν συχνά και μας έβλεπε, αυτός με τον οποίον τηλεφωνιόταν ο Κ σχεδόν καθημερινά μέσω skype, αυτός που σκορπούσε τη χαρά και το γέλιο, η γυναίκα του άλλος άνθρωπος, πιο απρόσιτη. Τη γαϊδουριά της βέβαια την έκανε πέρυσι όταν μας έγραψε ότι δεν θέλει να ξαναδεί Ελλάδα και Ελληνες στα μάτια της και μας πόνεσε πολύ, τη συγχωρήσαμε γιατί συχνά ο πόνος μας κάνει σκληρούς και όταν όλα ξεθωριάσουν συχνά μετανοιώνουμε.

Λάβαμε χθές ένα δεματάκι. Που είχε μέσα μία καρτα απο τη Ν. Αφρική (ήταν επιθυμία του Τζό να σκορπίσουν τη στάχτη του εκεί) και ένα μάτσο σελιδοδείκτες. Είχαν τυπώσει τη φωτογραφία του νεκρού μας φίλου επάνω στους σελιδοδείκτες. Οχι όταν ήταν καλά, αλλά όταν έκαμε χημειοθεραπεία και είχε μείνει ένα κρανίο με πελώρια μάτια. Και περούκα που φάνταζε καλοχτενισμένα ξένη επάνω του.

Φρικάραμε. Μετά απο τόσο καιρό...να σου έρχεται αυτό!

Η χήρα του, έκανε τον φίλο μας bookmark, να τον βάζουμε στις σελίδες των βιβλίων που διαβάζουμε και να υποφέρουμε βλέποντας τον, αναθυμώμενοι την αγωνία του ξανά και ξανά. Η λήθη να μην έρχεται ποτέ. Λές και δεν έχουμε φωτογραφίες των όμορφων στιγμών που περάσαμε πρόπερσι όταν πήγαμε το μεγάλο μας ταξείδι, Αθηνα-Θεσσαλονίκη-Καβάλα-Κομοτηνή - Θεσσαλονίκη - Βεργίνα - Μετεωρα - Καλαμπάκα -Αθήνα. Λές και δεν έχουμε ζήσει γλυκές ώρες μέσα στο γέλιο και στη χαρά. Λές και δεν έχουμε περάσει αγωνίες όταν του διεγνώσθει το αδενοκαρκίνωμα. Λές και δεν συμπάσχαμε όταν στα γρήγορα προσπαθούσε να μαζέψει τα οικονομικά του όσο μπορούσε για να εξασφαλίσει την οικογένειά του. Λές και δεν τον είχαμε μέσα στην καρδιά μας. Ακόμη τον έχουμε.

Φρικάραμε!

Το καταλαβαίνω, είναι άλλη κουλτούρα. Οπως και ενα δίμηνο πρίν πεθάνει του έκανε η γυναίκα του εικονική κηδεία σε μεγάλο ξενοδοχείο, με μουσικές και με προσκλήσεις γνωστών και συγγενών. Οταν ο μελλοθάνατος ήταν ζωντανός ακόμη..και έβλεπε όλους να τον κλαίνε προτού πεθάνει. Μακάβριο μου ακούγεται, "συνηθίζεται μου είπαν"..χέστηκα αν είναι άλλης κουλτούρας, εμείς δεν πήγαμε.

Τώρα τον έκανε σελιδοδείκτη Αύριο θα τον κάνει μπρελόκ, σου βέρ, σου πλά, μπλουζάκι, στάμπα για την κωλότσεπη του μπλου τζήν, σημαιούλα, φανέλλα, σιδερότυπο, μαγνητάκι ψυγείου, αγαλματάκι, ακόμη και μπαλόνι. Ισως για να τον θυμάται. Ισως για να αναγκάζει τους αλλους να τον θυμούνται όταν κωπηλατούσε μαζί με τον βαρκάρη..για Αχέρωντα.

Αλλης νοοτροπίας άνθρωποι. Τόπαμε.

Για μια φορά όμως είμαι ευχαριστημένη που είμαι απο αυτή την άλλη κουλτούρα που σέβεται τους νεκρούς.

Βίοι παράλληλοι;

Επεισόδιο πρώτο
Χθές το απόγευμα που επέστρεφα, ήθελα να βάλω το αυτοκίνητο στο υπόγειο πάρκινγκ. Βγάζω φλάς αριστερά και διαπιστώνω ότι κάποιος είχε σταματήσει ακριβώς μπροστά. Ευτυχώς ήταν μέσα. Του κορνάρω για να φύγει. Τίποτα. Του ξανακορνάρω πιο έντονα αυτή τη φορά. Ενας νεαρός γύρω στα 25 βγαίνει έξω απο το αυτοκίνητο που με εμπόδιζε. Και γίνεται ο εξής διάλογος:

Μ : "Σας παρακαλώ μπορείτε να το μετακινήσετε λίγο πιο μπροστά να στρίψω να μπώ στο πάρκινγκ;"

Νεαρός : "Αει στο διάλο μωρή απο εδώ, δεν πάω πουθενά".

Τι του λές τώρα που βρίζει στα καλά καθούμενα;

Βεβαίως μουλάρωσα, τραβηξα χειρόφρενο στη μέση του δρόμου με αυτοκίνητα πίσω να μαζεύονται και άρχισα να του κορνάρω συνέχεια.

Αυτός να χειρονομεί, να με στολίζει με τα χειρότερα επίθετα. Αλλο να σας τα λέω και άλλο να τα ακούτε. Εντάξει είχε ζέστη χθές, δεν είναι δικαιολογία αυτή για τέτοιο παραλήρημα!! Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή ήρθε μία γειτόνισσα που μένει απο πάνω, ευγενεστάτη, είδε τι γινόταν, έτρεξε πρός εμένα και μου είπε ότι ο γάϊδαρος ήταν υπάλληλος στην εταιρεία που δουλεύει, είχε περάσει να τη πάρει..

"Να μας συγχωρείτε πολύ" και μετά με αυστηρή φωνή του είπε να το τσουλήσει το αμάξι 3 μέτρα πιο μπροστά, ώστε να μη κλείνει την είσοδο του γκαράζ!

Επεισόδιο δεύτερο.

Χθές το πρωϊ, κινήθηκα με το τράμ! Είχα καθίσει κιόλας, μια χαρά ήμουνα. Μπροστά μου καθόντουσαν δύο μετανάστες, μάλλον Ινδικής καταγωγής γύρω στα 25. Σε κάποια στάση μπήκε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων με σόρτς, τα μπανιερά τους, προφανώς πηγαίναν θάλασσα νότια. Οι ηλικιωμένοι ήταν ευσταλείς, ο άντρας γύρω στα 70 ή και παραπάνω και δεν του φαινόταν, αδύνατος με το καπελάκι του και τα πάνινα παπούτσια, η γυναίκα καλοθρεμμένη αλλά ζωηρή. Αμέσως σηκώθηκαν οι μετανάστες να τους δώσουν τη θέση τους. Δεν ήταν απαραίτητο να σηκωθούν, οι άνθρωποι δεν έπασχαν απο τίποτα. Εκεί, σώνει και καλά να τους καθίσουν.

Και σκέφτομαι τις δύο συμπεριφορές. Οι ηλικίες σχεδόν ίδιες. Οι κουλτούρες..τελείως διαφορετικές. Οι καλοί τρόποι μάλλον διεθνείς. Σίγουρα όλες οι μάνες του κόσμου θέλουν τα παιδιά τους να είναι ευγενικά.

Το αποτέλεσμα..

Και μου το έλεγε ένας γνωστός μου. " Οι Πολωνοί εργάτες που δούλευαν στην οικοδομή άκουγαν κλασσική μουσική την ώρα που μας έβαζαν τα πλακάκια"

Tα μεταλλαγμένα 3+1

Με κάλεσε ο Σουρωτήρης σε άλλο ένα μπλογκοπαίγνιο. Να γράψω 3 ψέμματα και μία αλήθεια για μένα και ν' αφήσω τους άλλους να μαντέψουν!! Απίστευτα πράγματα. Πού να ξέρουν οι άνθρωποι τι και τι ισχύει για τον οποιονδήποτε εικονικό τους φίλο. Εδώ δεν ξέρουμε τι ισχύει για τους κοντινούς μας ανθρώπους. Οσο για τα ψέμματα έχω πεί τόσα που έχω χάσει το λογαριασμό πιά, στην πραγματική ζωή. Ας γίνει το μπλόγκ η εξαίρεση. Σπάω τη μπάνκα και γυρίζω τον τροχό ανάποδα.

Δύο αλήθειες και δύο ψέμματα.


1) Μ' αρέσει να εξερευνώ νέα μέρη χωρίς καμμία προετοιμασία, έτσι με βάρκα την ελπίδα και όπου με βγάλει, κάτι σαν το camel trophy
2) Εχω καπνίσει μαριχουάνα περισσότερο από μία φορά
3) Εχω παντρευτεί 3 φορές ως τώρα
4) Μ' αρέσει να τροποποιώ μία συνταγή όταν μου λείπουν υλικά. Να αφήνω ελεύθερη την φαντασία μου να οργιάζει.

Αϊντε με τις υγείες σας!
Ας συνεχίσει παρακαλώ όποιος αντέχει.

Ιδιωτικά ΚΤΕΟ

Μετά απο αυτά που είχα τραβήξει πρίν 2 χρόνια στα δημόσια ΚΤΕΟ για να περάσω το αυτοκίνητό μου, είπα φέτος να πάμε σε ιδιωτικό μετά απο ραντεβού.

Σηκωθήκαμε λοιπόν το προηγούμενο Σάββατο και πήγαμε σε ένα νέο ΚΤΕΟ κοντά σχετικά στο σπίτι μας. Ηταν σε έναν πολύ όμορφα περιποιημένο χώρο, με άψογη υποδοχή απο ευγενέστατες κοπέλλες.Πήραν τα στοιχεία μας, μας πέρασαν σε ένα καθαρό όμορφο σαλόνι πελατών με μία τηλεόραση 40άρα πάνω απο το κεφάλι μας να παίζει αλλά χωρίς ήχο (καλόοο) είχε μηχανάκια για καφέ, αναψυκτικά, νερό κλπ...για να περιμένουμε.

Πίσω μας ο χώρος της εξέτασης των οχημάτων καθαρός σαν χειρουργείο και αστραφτερός. Ετριβα τα μάτια μου. Καμμία σχέση με το αντίστοιχο ΚΤΕΟ στον Αλιμο που σιχαινόσουνα να πατήσεις, πόσο μάλλον ν' αγγίξεις.

Σε μία ώρα είχαμε τελειώσει. Ενας ευγενέστατος τεχνικός μας έδωσε τα χαρτιά μας, μας υπέδειξε τι πρέπει να διορθώσουμε στους τροχούς (μία ευθυγράμμιση), μας άφησε το αυτοκίνητο μπροστά-μπροστά, μας χαιρέτησαν, και μας ξαπόστειλαν

Κόστος 96 ευρώ.

Χαλάλι τους!

"Ποτέ μη λές ποτέ"

Με κάλεσε σε αυτό το παιχνίδι η So far, να γράψω κάτι για μία έκφραση που λέω αρκετά συχνά και κατά κάποιο τρόπο με χαρακτηρίζει. Εσπασα το κεφάλι μου τι να γράψω γιατί πολλές είναι οι φράσεις που τις έχω ψωμοτύρι, ο τίτλος όμως του άρθρου κέρδισε τον αγώνα με διαφορά μεγαλύτερη του στήθους..

Πόσες μα πόσες φορές έχω βγάλει κλισέ συμπεράσματα ότι "ποτέ πλέον δεν θα κάνω αυτό" , "ποτέ πλέον δεν θα αισθανθώ εκείνο" και κάθε φορά τρώω κάτι ανάποδες, κάτι φάσκελα που λέω και καλά να ήμουνα 15 ετών χωρίς τη πείρα της ζωής να τρώω τις ανάποδες, αλλά ακόμη και τώρα που είμαι αυτή που είμαι..είναι ανήκουστο να συνεχίζει το βιολί του μεταλλαγμένου ποτέ.

Προφανώς θεωρώ ότι η εμπειρία είναι μία, ανεπανάληπτη με τον τρόπο που την αντιλαμβάνομαι στη δεδομένη στιγμή!

Αγγούρια καλαβρέζικα

Ερχεται η επόμενη στιγμή, η επομενη εμπειρία και μου βάζει τρικλοποδιά. Πέφτοντας λοιπόν μονίμως ανάσκελα, ατενίζω τον ουρανό και δεν πιστεύω ότι την πάτησα για μία ακόμη φορά..

Μερικά παραδείγματα

Ελεγα παλιά

1) "ποτέ δεν θα κάνω κάμπινγκ, είναι κουραστικό"

Μετά πήγαμε με μία συμφοιτήτριά μου σε ένα νησί, στήσαμε μετά απο ώρες τη σκηνή σε λάθος έδαφος, ήρθε η θάλασσα και μας πήρε..την ξαναστήσαμε και έβρεξε και την ξαναστήσαμε και το έδαφος είχε πετρούλες, μυρμηγκάκια, βαθουλωματάκια και εμείς κοιμώμασταν κάτω χωρίς στρώματα που δεν είχαμε μαζί μας. Γυρίσαμε στο σπίτι μας σαν να μας είχε πατήσει μπουλντόζα.

2) "Ποτε δεν θα πάω σε μπάρ ασυνόδευτη χωρίς άντρα, είναι μπελάς"

Πήγαμε με μία φίλη μου στις Σπέτσες σε ένα μπάρ παρόλλες τις αντιρρήσεις μου, μπελάδες βρήκαμε γιατί ήπιαμε κάτι μπόμπες, Μετά δεν καταλαβαίναμε ποιοί ήσαν αυτοί που μας συνόδεψαν στο ξενοδοχείο μας, που σκούπισαν τον εμετό απο το πάτωμα, μας ξέντυσαν, μας βάλαν να κοιμηθούμε και εκείνοι ξάπλωσαν στις πολυθρόνες (γιατί στοματάκια μετά απο ρουκέττες..ζεχνουν) και μας σέρβιραν το πρωϊνό στο κρεββάτι. Εμείς να έχουμε ανοίξει τις ΜΑΤΑΡΕΣ μας ΤΟΟΟΟΣΕΕΕΕΣ! (Τελικά ο ένας παντρεύτηκε τη φίλη μου).

3) "Ποτέ δεν θα κόψω το τσιγάρο, μου είναι αδύνατον"

Καλά! Ο πρώτος μου άντρας δεν κάπνιζε..μαγείρευε όμως ωραία. Εκοψα το τσιγάρο και έγινα μπαούλο. Αδυνάτισα, το ξανάρχισα το κάπνισμα και ήρθα στα ίσια μου όταν χώρισα. Η δεύτερη πεθερά όταν τη γνώρισα κάπνιζε αρειμανίως κάτι χόρτα, Παναγία μου τι πράγμα ήταν αυτά βρώμαγε όλο το δωμάτιο και εκείνη μαζί. Συνείσφερα και εγώ στο τεκέ, όχι σαν τα δικά της, εμένα μου άρεσε απο τα Ελληνικά τσιγάρα το άφιλτρο Αρωμα (φαντάζομαι ότι δεν κυκλοφορεί πιά) και κανένα Marlboro κάπνιζα πότε-πότε. Και μετά έφαγα φλασιά με τη γυμναστική. Δεν μπορούσα όμως να τρέξω γιατί λαχάνιαζα. Ετσι το μείωσα το τσιγάρο μέχρι που το σταμάτησα τελείως..και τόρριξα στις τσίκλες. Καφάσια μάσαγα συνέχεια. Τώρα πιά..τόκοψε και η πεθερά. ..τέλος.

4) "Ποτέ δεν θα μάθω κομπιούτερ, είναι κινέζικα για μένα"

Χαχα! Δεν χρειάζονται εξηγήσεις εδώ!..Πιο πολύ με το ΠιΣιού ασχολούμαι παρά με τον άντρα μου! (Αυτό το λέει εκείνος)

Ποτέ μη λέτε ΠΟΤΕ γιατί τα ποτέ σας η ζωή θα σας τα τρίψει στη μούρη

Αν θέλουν να συνεχίσουν το θεάρεστο αυτό παχνίδιον let's nominate the following

Sotiris, Citronella, una mama, Yoryia, an-lu, marialena, kitsosmitsos, Radio Marconi, Zoyzoyna, Georgia (too-far-away-from-home), Lina, Panagiota, Kwlogria, vista, patsioiuri, Elisavet, Jojo, της τρελλής, Ελληνίδα, Παυσίλυππη.

e-banking

Γιατί κύριε τραπεζικέ υπάλληλε, όταν σου τηλεφωνώ για να ανανεώσω το ψηφιακό μου πιστοποιητικό, μου ζητάς πάντα ΤΑ ΑΣΧΕΤΑ πράγματα και 9,9999 φορές μου λές ότι πρέπει να ξαναπεράσω απο κατάστημα της Eurobank για να πάρω νέους κωδικούς και έτσι με ξαποστέλνεις

ΕΝΩ

όταν για το ίδιο ακριβώς πράγμα με τις ίδιες ερωτο-αποκρίσεις ΑΝΤΙΔΡΑΣ αλλιώτικα όταν ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ?

Γάιδαρε!