O πρώτος έρωτας

Μετά απο πρόσκληση της Georgia, μου ζητήθηκε να συμμαζέψω τα μυαλά μου (χα! χα!) να κάτσω να θυμηθώ το πρώτο μου έρωτα ως παιδί και να τον διηγηθώ Το περίεργο είναι ότι την εποχή εκείνη τη θυμάμαι πολύ καλά, ενώ τα μετέπειτα χρόνια της εφηβείας όχι τόσο, ίσως γιατί σαν παιδί όλα ήταν ήσυχα-αγγελικά πλασμένα, χωρίς τις φουρτούνες που προέκυψαν μετά τα 12.

Οπως και να έχει..ερωτεύτηκα για πρώτη φορά στα 7 μου χρόνια τον Δημήτρη Τ. που έμενε στο ισόγειο της πολυκατοικίας μας. Μιλάμε για μία εποχή (τέλη της δεκαετίας του 60- ω!ναί μία γραία είμαι που αρνείται να ωριμάσει) που η περιοχή της Πατησίων στη οποία ήταν το σπίτι μας (σε μία πάροδο), είχε λίγες πολυκατοικίες ενώ οι μονοκατοικίες υπερτερούσαν. Ηταν τότε που ξεκίναγε η ανοικοδόμηση-καταστροφή της περιοχής, η κατάντια της οποίας έτρεψε σε φυγή όλους τους τότε λάτρεις της. Οι νεες πολυκατοικίες που ξεφύτρωναν συνεχώς ήταν γερές, με ωραίες μαρμάρινες εισόδους, πλούσιους καθρέφτες και χαμογελαστούς θυρωρούς που φρόντιζαν για τα πάντα. Η πολυκατοικία μου μέναμε ήταν στη μέση,γύρω-γύρω είχε σπιτάκια με εσωτερικές αυλές, κρεμιώμασταν απο τα μπαλκόνια και βλέπαμε τη ζωή απο κάτω, είχαμε και μία ταβέρνα δίπλα που έψηνε κάτι σουβλάκια..αχχχ! ποίημα. Υπήρχε η κομμώτρια που τα είχε φτιάξει με τον χασάπη, το ψιλικατζίδικο δ'ιπλα με τη κοπέλλα που μπάλωνε με μία ηλεκτρική βελόνα τα σκισμένα καλσόν, η ΕΒΓΑ, μία κάβα, όπου μοίραζε τις κόκα κόλες και τις μπύρες ο κ. Ανέστης με ένα τρίκυκλο, το κατάστημα με τις ελιές όπου βαρέλια γεμάτα διάφορες ποιότητες περίμεναν υπομονετικά να τις ψαρέψει, ο παπούς που το είχε, μέ μία τρυπητή κουτάλα και να τις βάλει στο τενεκεδάκι που έφερνες. Θυμάμαι ακόμη και το κάρο με το άλογο και το παιδί που κάθε πρωϊ, χαράματα σχεδόν φώναζε "Παγόοοοος" μεταφέροντας τυλιγμένους με λινάτσα, ντάκους πάγου για τα παλιά ψυγεία της γειτονιάς. Τους ήξερα όλους γιατί η μαμά μου με έστελνε να ψωνίσω απο μικρή, μόνη μου πήγαινα και περναγα τους δρόμους χωρίς κανένα φόβο. Τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα.

Ο Δημήτρης ήταν ένα παχουλό αγοράκι γύρω στα 8, με γαλανά μάτια (εξ ού και το κόλλημά μου με αυτά τα μάτια αργότερα= πρώτος γάμος) και λίγο απομονωμένο απο τη μαρίδα της γειτονιάς. Δεν ενσωματώθηκε με τους πιτσιρικάδες που παίζανε στο δρόμο - ένα δρόμο άδειο χωρίς παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ένα δρόμο ιδανικο για ποδόσφαιρο, βώλους, κάρτες, σκλαβάκια, πετροπόλεμο.. ένα δρόμο με μαρίδα παιδιών, τα κορίτσια απο εδώ, τα αγόρια απο εκεί, ο κόσμος μας όλος. Ημουνα στη μαρίδα των κοριτσιών όποτε με άφηνε η μαμά μου να παίξω μαζί τους, γιατί πάντα φοβόταν μη πάθει κάτι η μοναχοκόρη της, μη πέσει, μη χτυπήσει, μη το ένα, μη το άλλο.. Ο Θεός μάλλον της έστειλε το Δημήτρη Τ., γιατί απο τότε που εμφανίσθηκε, εμείς οι δυό κολλήσαμε και οι παλιές μου φιλενάδες σαν να έσβησαν απο τα μάτια μου. Φώς φανάρι ότι ερωτεύτηκα. Και ήταν και αμοιβαία τα αισθήματα. Και κράτησε ώς τα 10 μου χρόνια!!!

Μετά όμως έγινε ένας φοβερός καυγάς στο σπίτι του Δημήτρη Τ. Οι γονείς του σκοτωθήκανε στο ξύλο. Οι φωνές και οι βρισιές του πατέρα του πρός τη μαμά του ακουστήκανε μέχρι τη ταράτσα.. όλες οι μαρίδες της γειτονιάς είχαν αράξειι έξω απο τη πολυκατοικία για να μαθαίνουν τα νέα. Ετσι μάθαμε όλοι ότι η όμορφη μαμά του είχε φίλο και ότι ο μπαμπάς του διαφωνούσε. Το ζευγάρι χώρισε κακήν κακώς και ο μικρός μετακόμισε μαζί με τη μαμά του σε άλλη περιοχή. Το διαμέρισμα πουλήθηκε.

Τα δάκρυα και οι αγκαλιές που σπαρακτικά χύσαμε και ανταλλάξαμε τα θυμάμαι ακόμη. Και αργότερα χάσαμε την επαφή. Δεν ξέρω αν έγινε τελικά γιατρός που τόσο ποθούσε. Οι αναμνήσεις όμως ζεστές απο τις βόλτες μας χεράκι-χεράκι, τα υπαθρια σινεμά που πηγαίναμε, μιά βροχή που μας έπιασε και έβγαλε το σακάκι του να με σκεπάσει.. υπήρχαν και κάποια φιλάκια, στο μάγουλο κυρίως, πιο πολύ όμως μας ένωνε η αγάπη που είχαμε για το κοινό μας ενδιαφέρον.. τα τουβλάκια LEGO με τα οποία χτίζαμε κόσμους, εκείνος νοσοκομεία, κτίρια γενικά, εγώ αεροπλάνα, καράβια.. και ονειρα.

Δεν τον ξαναείδα ποτέ.

..................................................................................

Αν θέλουν οι Sotiris K, patsiouri, So far, Μερόπη, Ελληνίδα, An-Lu, AnnaSilia, Vista, Που πάς μωρή ξυπόλητη στ' αγκάθια, Stavraetos, Issalos, Stavroula-Renata, Νατασσάκι, Katerina ante portas και Juanita, ας γράψουν τη δική τους ιστορία για τη πρώτη τους αγάπη!