Εχει άραγε κάποιος σύμφωνα με το Νόμο δικαίωμα να αρνηθεί την όποια θεραπεία του προτείνουν οι γιατροί, όταν πάσχει απο καρκίνο; Εχει άραγε ηθικό δικαίωμα να αρνηθεί να τον βοηθήσουν και να επιλέξει την όποια οδό πρός..το τέλος του..με όποια μορφή κι αν είναι αυτό ;
Μία γνωστή μου διεγνώσθη με καρκίνο της μήτρας. Είχε ενδείξεις, έκανε κάποιες εξετάσεις και βρέθηκε η αιτία. Τρομοκρατήθηκε όχι τόσο για τον καρκίνο όσο για τις θεραπείες που της πρότειναν οι γιατροί, χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης όλων και μετά αναλόγως, χημειοθεραπεία ή ακτινοβολίες. Δεν θέλει να υποφέρει, να λιώνει κομμάτι-κομμάτι για ένα αμφίβολο αποτέλεσμα..ζωή..με κάποια μείον..ζωή με πιθανότητα μετάστασης.
Δεν θέλει να κάνει χημειοθεραπεία. Ουτε καμμία ακτινοβολία γιατί ξέρει ότι είναι πολύ επίπονες και με πολλές παρενέργειες. Προσπαθείς να διορθώσεις το ένα και τα άλλα χαλάνε.. θεωρεί.
Εχει προγραμματισθεί η εγχείρισή της μετά τα Θεοφάνεια δεν ξέρω όμως αν θα τη κάνει.
Οπως μου είπε..φοβάται ότι δεν θα επιζήσει με μία αξιοπρεπή ζωή, οπότε ..αφού ήρθε η ώρα της..ας φύγει. Κάτι σαν αυτοκτονία.
Οσο κι αν με σοκάρει, να μη δέχεται να προσπαθήσουν να τη θεραπεύσουν..είναι δικαίωμά της. Είδε τη μητέρα της να λιώνει κομμάτι-κομμάτι απο τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας..κάτι σαν η θεραπεία πέτυχε ο ασθενής απέθανε..και δεν θέλει να γίνει το αυτό με εκείνη. Οι υποσχέσεις για πιθανότητα ίασης 60% δεν την ενδιαφέρουν. Το τώρα είναι πιο τρομαχτικό.
Ως τώρα αρκετοί γνωστοί και συγγενείς είχαν καρκίνο. Ο μπαμπάς μου πρώτος με όγκο στον εγκέφαλο, έκανε ακτινοβολιες αλλά μετά πέθανε στα 57 του. Ο Τ. και εκείνος καρκίνο στο στομάχι..έκανε χημειοθεραπεία, πέθανε στους 6 μήνες στα 45. Διάφοροι άλλοι επίσης που πέθαναν είτε κατά τη διάρκεια των θεραπειών ή αμέσως μετά επειδή χάλασε κάποιο άλλο ζωτικό όργανο. Κανείς δεν επέζησε. Ολοι όμως αυτοί τη θεραπεία που πρότειναν οι γιατροί την έκαναν ελπίζοντας στην ίαση. Μόνο μία πολύ παλιά φίλη της μαμάς μου που είχε καρκίνο του δέρματος δεν δέχθηκε καμμία θεραπεία και πέθανε 5 μήνες μετά τη διάγνωση 40 ετών.
Είτε κάνουν θεραπεία, είτε όχι ο θάνατος καιροφυλακτεί. Ομως ..κρίμα δεν είναι να μη προσπαθήσει τουλάχιστον ..να ζήσει;
Εκτός κι αν η ποιότητα ζωής είναι πιο πολύτιμη απο την ίδια τη ζωή.
Αν όμως οι θεραπείες ήταν πιο προηγμένες, δεν προκαλούσαν τόσο σωματικό πόνο θα επιλέγοντο πιο εύκολα και απο αυτούς που φοβούνται;
Εχω στενοχωρηθεί πολύ. Και συνάμα απορήσει.
10 σχόλια:
Δικαίμωα άρνησης φυσικά κι έχει, αν και τέτοιες αποφάσεις παίρνονται συνήθως μετά από οικογενειακό συμβούλιο. Πάντως σήμερα πια οι γιατροί δεν προτείνουν τόσο εύκολο χημειοθεραπείες...
Δικαίωμά της είναι, ευτυχώς ή δυστυχώς, αλλά δεν παύει να είναι ένα παραιτημένος άνθρωπος αν αρνηθεί. Και υπό παραίτηση, ο θάνατος θα είναι πολύ πιο γρήγορος. Άλλωστε, ο θάνατος καιροφυλακτεί σε όλους μας, υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ η ιατρική τους έδινε μήνες ζωής ζήσαν χρόνια, μέχρι και που θάψαν τους υγιείς συγγενείς τους. Ούτε για την ποιότητα του μέλλοντος μπορείς να είσαι σίγουρος, τα πάντα ρεί σε αυτή τη γη.
Πάντως, για να υπάρξουν πιο προηγμένες θεραπείες, πρέπει να εφαρμόζονται οι υπάρχουσες, ώστε να βελτιώνονται. Υπό αυτό το πρίσμα, η άρνηση δυσκολεύει την εξεύρεση των προηγμένων θεραπειών.
Πέραν αυτών, η γνωστή σου δεν έχει ελπίδα, γιατί ακριβώς παραιτήθηκε, είναι ο πρώτος βασικός κανόνας για την ίαση: Μην παραιτείσαι, προσπάθησε τα πάντα.
Περί του ηθικού του δικαιώματος τώρα... ε δεν το θεωρώ καθόλου ηθικό.
Darthiir, για μία φορά (ever) θα συμφωνήσω μαζί σου..ούτε εγώ το θεωρώ ηθικό απο τη μιά να ζητάει βοήθεια απο τους γιατρούς και όταν πάει στα δύσκολα να τη κάνει με μικρά βηματάκια..αποχωρώ..δεν με ενδιαφέρει η όλη υπόθεση. Αντίο σας. Μόνο τον εαυτο της σκέφτεται..η οικογένειά της..στα σκουπίδια.. Κρίμα
Δείμο, κανείς δεν της είπε για χημειοθεραπεία, για αφαίρεση μήτρας κλπ οργάνων της είπαν. Θα κάνουν βιοψία και βλέπουμε. Τώρα όμως δεν θέλει ούτε την εγχείρηση... μας αποχαιρετάει με ένα τραπέζωμα έναν-έναν..Κατι δεν πάει καλά..
Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει. Ο καρκίνος στη μήτρα δεν έχει μεγάλη θνησιμότητα. Θα ταλαιπωρηθεί βέβαια για λίγο καιρό, αλλά έχει πολλές ελπίδες επιβίωσης για αρκετά χρόνια. Μια γνωστή μου με καρκίνο της μήτρας επιζεί εδώ και 13 χρόνια. Ήταν η κόρη της 4 ετών, όταν διαγνώστηκε. Είπε θα προσπαθήσω να ζήσω όσο μπορώ παραπάνω, για το παιδί μου. Σήμερα η κόρη της είναι 17 ετών. Ας σημειωθεί δε ότι έχει ένα πολύ καλό επίπεδο ζωής.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Μαρίνα μου σε σένα, την οικογένεια σου και τη φίλη σου.
Θα ήθελα να επέμβω και με απόλυτο σεβασμό στους ανθρώπους που αγαπάνε τη συγκεκριμένη γυναίκα και θυμώνουν που τη βλέπουν να παίρνει αυτή την απόφαση θα ήθελα να εκφέρω μια διαφορετική άποψη.
Η διαχείριση της ζωής της είναι απόλυτο δικαίωμά της. Θεωρώ τη στάση της απίστευτα γενναία και την απόφασή σαν την πιο ουσιαστική απόφαση που μπορεί να πάρει κάποιος για τον εαυτό του. Ναι για μένα η ποιότητα ζωής είναι μερικές φορές πιο σημαντική από την ίδια τη ζωή, ειδικά όταν η τελευταία θα είναι δείγμα ζωής. Δεν ξέρω αν έχει μικρά παιδιά, αλλά σαν μέλος οικογένειας που κάποιο άλλο μέλος της έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας, ξέρω την ταλαιπωρία που τραβάν οι υπόλοιποι. Και το ότι πολλές φορές μισείς τον άρρωστο και μετά τον εαυτό σου που κάνεις τέτοιες σκέψεις.Και το βάρος που κουβαλάς, και τη φθορά που βλέπεις και πρέπει να κάνεις τον καραγκιόζη για να μην στενοχωριέται ο άλλος, και την ταλαιπωρία, και την κατάθλιψη, και, και, και...
Κρύβει αξιοπρέπεια η απόφασή της, όχι απαραίτητα δειλία.
Είναι πολύ λεπτό το θέμα.Μην είστε τόσο βιαστικοί και επικριτικοί.
γεια σου μαρίνα και καλή χρονιά. θα συμφωνήσω με τον / την Μ από πάνω. αυτή έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει οι υπόλοιποι δεν έχουν δικαίωμα να την κρίνουν ως εγωίστρια (χελλόου;;;)
πιθανώς οι εμπειρίες της με κοντινούς της να ενισχύουν αυτή την απόφαση και αν είχε πιο ελπιδοφόρα παραδείγματα στον κύκλο της να το έβλεπε αλλιώς. ίσως να χρειάζεται να ενημερωθεί πιο εκτεταμένα.
έχω χάσει φίλη στα 26 με καρκίνο μαστού γιατί είχε αποφασίσει να πεθάνει ήδη από την εγχείρηση και μετά. και έχω μια φίλη 47 χρονών με όγκο στο κεφάλι η οποία "επισήμως" θα έπρεπε να έχει φύγει εδώ κι εφτά μήνες και ναι είναι ημιανάπηρη αλλά δεν το βάζει κάτω με τίποτα γιατί τώρα που βρήκε τη γυναίκα της ζωής της σιγά μη την αφήσει, λέει! και το εννοεί κιόλας (και παντρεύτηκαν τον ιούλιο)
Τα πράγαματα εξελίσσονται ραγδαία. Η εγχείρηση ανεβλήθει επ ' αόριστον γιατί ο καρκόνος ήδη έχει εξαπλωθεί σε όλα τα γυκαικολογικά όργανα. Οι γιατροί φάσκουν και αντιφάσκουν..ολοι έχουν και μία εκδοχή για του τι μέλει γενέσθαι..μόνο η ασθενής, ψύχραιμη..ατενίζει..το μέλλον
Τείνω να συμφωνήσω με την ασθενή: είναι προτιμότερη λίγη και καλή ζωή παρά τεχνητά παρατεταμένη και γεμάτη νοσοκομεία και τα παρελκόμενά τους...
Αν το παρουμε απο την ιατρικη/νομικη αποψη, ο/οι γιατροι δεν ειναι υποχρεωμενοι να μιλανε σε συγγενεις για τετοια θεματα. Η ζωη του ασθενους εκεινη την στιγμη αφορα μονο τον ιδιο. Εξου και το ιατρικο απορρητο που στην Ελλαδα δεν υπαρχει καθολου....
Οτι αποφαση παρει ο ασθενης εκεινη τη στιγμη ειναι αποκλιστικα δικη του, με την προυποθεση να μπορει βεβαια να την παρει (οπως ανηληκα παιδια, ηλικιωμενοι με αννοια, παθολογικη κατασταση η οποια εμποδιζει στην ληψη μιας αποφασης πχ Αλζχαιμερ).
Ας το δουμε απο την μερια του ασθενους...και απο την μερια των συγγενων γιατι καπου διαβασα πως ειναι εγωιστης ο ασθενης αμα δεν κανει χημειοθεραπεια....γελοια αποψη κατα τη γνωμη μου και ιδιαιτερα εξωφρενικη...
Ο ασθενης αν και εφ οσοσν αποφασισει το δρομο της θεραπειας θα περασει χημειοθεραπειες, ακτινοβολειες οι οποιες θα μπορει να διαρκεσουν εως και χρονια χωρις να του εγγυαται κανεις την ποιοτητα της ζωης που θα κανει και την ιαση (εξαρταται βεβαια απο τι ογκος ειναι). Ενας Γολγοθας...
Και μακαρι να τον τραβαγε μονος του...αλλα τον τραβανε ολοι μαζι...
και ισως, ισως να ειναι τοσο εγωιστης που να μην θελει να τραβηξουν οι συγγενεις τα προβληματα του, να μην θελει να ειναι βαρος, να μην θελει να γινει βαρος και ισως να ειναι μεγαλος αρκετα για να αποδεχτει την μοιρα του...τοσο εγωιστης...Φανταζομαι αν ηταν λιγο μικροτερος σε ηλικια ή αν ειχε καποια οικογενεια τοτε σιγουρα θα το σκεφτοταν διαφορετικα. Εχει διαφορα αν τα παιδια του ειναι μικρα, αν ειχαν μεγαλωσει, αν ο ιδιος πηγε πανεπιστημιο, αν δουλεψε, αν εχει η οχι εμπειριες.
Εγωιστης ειναι ομως και ο αλλος που ζητα στον ασθενη να μεινει στη ζωη γιατι με το να μεινει στη ζωη, εκεινος καλυπτει το κενο που θα μεινει. Μια δικια του αναγκη ...Βεβαια και εδω δεν θα μπορουσαμε να πουμε και τιποτα αν αυτος που του ελεγε να προσπαθησει να μεινει εν ζωη ηταν η γυναικα του ή το ή τα ανηλικα παιδια του...
Γενικα να βαζετε ταμπελες και να χαρακτηριζετε ατομα (πχ εγωιστες) χωρις ενδεχομενως να τα ξερετε και χωρις να εχετε βρεθει και ουτε καν εχετε γευτει αναλογες καταστασεις (δεν σας το ευχομαι) ειναι ευκολο, απαραδεκτο και ανεπιτρεπτο.
Μαρινα απλα ναν γνωριζεις και οι υπολοιποι, οι θεραπιες δεν πονανε. Πρενεργιεσ εχουν σιγουρα ζαλαδες καιεμετοι και διαφορα αλλα ... αλλα ο λογος που πονανε οι ασθενεις ειναι η εξελιξη της ανιατης νοσου...τιποτα αλλο...Και να σταματησουν οι θεραπιες ο πονος θα ειναι αν οχι ο ιδιος ισως και χειροτερος...
Δημοσίευση σχολίου