Μαύρη πέτρα

..ρίχνω στο τέλος της κάθε χρονιάς που περνάει..και προχωράω για την επόμενη. Δεν θέλω να σκέφτομαι τα οδυνηρά που πέρασα, αν και αναγκαστικά κουβαλάω κάποιες αναμνήσεις..νωπές, αλλά ξέρω οτι στη πορεία η επιλεκτική μνήμη μου θα τις ξεκαθαρίσει ώς τον Μάρτιο, έτσι μόνο τα όσα αξίζουν θα θυμάμαι.

Γενάρης - Φλεβάρης 2009

Οπως κάθε χρόνο..απο τραπέζι σε τραπέζι, απο γιορτή σε γιορτή. Οσους δεν είδαμε τις γιορτές θα τους δούμε αυτό το μήνα.. Ολες οι υποσχέσεις για δίαιτα, πάνε περίπατο. Αυτό που δεν μπόρεσε να αναβληθεί είναι η πονεμένη μέση. Βρέθηκε λύση μέσω φυσικοθεραπείας και επιθέματα πάγου στη φλεγμονή.. έφυγε ο αφόρητος πόνος. Μαζί φύγανε και τα πακέτα φαρμάκων που αβέρτα έγραφαν οι γιατροί..δεν τα πήρα βεβαίως..μη τρελλαθούμε τώρα..

Αρρώστησε η μία γάτα μου, εκείνη που ήταν κληροδότημα απο τη μάνα μου..ήδη 20 ετών....κάθε τόσο στο γιατρό για μετάγγιση.. ΗΘΙΚΟ ΧΑΜΗΛΟ. Φοβάμαι μη τη χάσω. Την αγαπώ.

Μάρτιος

Δύσκολος μήνας. Ξεκίνησα με βήχα..χωρίς πυρετό, αλλά βήχας που δεν σταματούσε..και ο γιατρός βέβαια έλεγε ότι είναι αλλεργία..Αθεράπευτη περίπτωση, τσίμπαγε την επίσκεψη και έξω απο τη πόρτα. Μέσα Μαρτίου πεθαίνει η γάτα της μαμάς μου απο νεφρά. (Το φοβερώτερο είναι ότι απο τον ίδιο λογο πέθανε και η μητέρα μου το 2001!!) . Απίστευτος ο πόνος.
Δύο μέρες αργότερα πέφτει η πεθερά στο αεροδρόμιο και χτυπάει στο κεφάλι. Μένει αναίσθητη και μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Τρέχουμε όλοι σαν τρελλοί.

Δύο μέρες μετά τη πεθερά αρρωσταίνω σοβαρά με υψηλώτατο πυρετό. Επαναληπτική διάγνωση φαρυγγίτιδας..χορήγηση (ξανα-μανα) αντιβιοτικών.

Απρίλιος

Πάω να δώ έναν ειδικό για το βήχα..μου βρίσκει οξυτάτη πνευμονία και θέλει να με βάλει στο Νοσοκομείο. Εκφράζει επιθυμία επίσης να σφάξει το συνάδελφό του γιατρό που για μήνες έλεγε ότι είχα αλλεργία, ενώ είχα πνευμονία και μου έδινε άλλα αντ' άλλων φάρμακα. Ο άλλος γιατρός τη γλυτώνει, εγώ όμως όχι..μπαίνω νοσοκομείο και μένω 15 μέρες..με εξετάσεις και θεραπείες. Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν έσπαγαν οι φλέβες..και πλημμύριζαν τα αίματα..και μετά οι νοσοκόμες έψαχναν να βρούν γερή φλέβα..τρυπώντας..παντού.. Σαν του Εσταυρωμένου έμοιαζαν τα άκρα μου όταν βγήκα απο το Νοσοκομείο..και τρύπες όπως των ναρκωμανών.. Γύρισα σπίτι με πολλά φάρμακα και θεραπεία..ενός έτους.. Μόνο που δεν φίλησα τα πλακάκια της εισόδου! Σπίτι μου σπιτάκι μου!

Καλά τα νέα της πεθεράς, επιπόλαιο το χτύπημα και τα σπασμένα κόκκαλα θα κολλήσουν. Ευτυχώς. Ωσπου να κολλήσουν όμως..γίνεται της κακομοίρας στο σπίτι της..όλοι τρέχουν.. εκτός απο εμένα..που δεν μπορώ..

Μάϊος-Ιούνιος

Χρειάζεται να χάσεις για να μάθεις να εκτιμάς. Ξαφνικά ο κόσμος έγινε πιο γλυκός, πιο φιλικός. Ολοι συνεργαστηκαν για να με βοηθήσουν. Αλλη έννοια πήρε η ζωή μου, άρχισα να απομακρύνομαι απο την απομόνωση του κομπιούτερ..ήθελα να ξαναβρώ τις χαμένες στιγμές.. Αντί να γράφω για συναισθήματα, έβγαινα έξω και τα ζούσα, τα αποτύπωνα με μία φωτογραφική λήψη.. Η φωτογραφία εξελίχθηκε σαν αντικαταστάτης των λέξεων. Εγραφα βέβαια ακόμη γράμματα στις φίλες μου (χόμπυ που το έχω πολλά χρόνια), όχι όμως και στα μπλογκ.. Σαν να στέρεψα, σαν να ήθελα να ζώ τις εικόνες της ζωής, να τους δίνω αποχρώσεις, πινελιές, να τις λούζω με τον ήλιο και με σταγόνες βροχής, αντί να γράφω γι' αυτές..

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και αυτό το μπλόγκ που με κέντρισε να διαβάσω τα βιβλία που πρότεινε.. Εκεί με τα fantasy books..ξετρελλάθηκα..με τα μούτρα έπεσα..στους φανταστικούς κόσμους και δεν έλεγα να πατήσω πάλι στη πραγματικότητα..

Βιβλία και ταξείδια στην αγαπημένη μου Β. Ελλάδα..Φωτογραφίες και ανθρώπινες επαφές, βόλτες, παρέες, χαρά. Ξανα-εκτιμώ τη ζωή, παρόλλη τη δυνατή φαρμακευτική αγωγή.. ΣΥΝΕΡΧΟΜΑΙ

Ιούλιος- Αύγουστος

Το γεγονός ότι τα θαλάσσια μπάνια απαγορεύτηκαν για φέτος..μου χάλασε το κέφι για τις διακοπές.. Οταν βράζει ο τόπος η βουτιά στις Αιγιοπελαγίτικες θαλασσίτσες μας είναι Παράδεισος..που αναγκαστικά θα περιμένει. Εκδρομές στα βουνά και στα λαγκάδια.. Βιβλία πολλά και ταινίες.. Είδαμε τη Πίνδο απο όλες τις πλευρές..οργώσαμε όλη τη Θεσσαλία.. μέχρι και camel trophy κάναμε στους κατσικόδρομους.

Ξεκινάμε μία χορηγία επ' αόριστον πρός ένα παιδί. Είμαστε ανάδοχοι γνώσης. Το εφοδιάζουμε με ό,τι χρειάζεται για τη μόρφωσή του. Είμαστε πολύ χαρούμενοι γι' αυτό.

Σεπτέμβριος-Οκτώβριος

Στροφή πρός το Facebook και τη φωτογραφία σαν μέσα έκφρασης. Διαβάζω πολύ άλλους που γράφουν..αλλά δεν αφήνω γραπτά ίχνη εδώ. Πολύ μουσική και γεμάτο το πρόγραμμα.. Τι στην ευχή..έπρεπε να μπώ στο Νοσοκομείο για να μάθω να ζώ;

Συμμετοχή μου στις Ευρωεκλογές. Ωραία η εμπειρία, για μία φορά. Να λείπει η επανάληψη. Βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβριο.. Ολοι σύσσωμοι τρέχουμε να ψηφίσουμε..τους ίδιους και τους ίδιους..ώστε να τους μουτζώνουμε για άλλη μία φορά. Πότε θα βγούμε απο τη ντενεκεδούπολή μας; Είμαστε περίγελως στο εσωτερικό, τείνουμε να γίνουμε και στο εξωτερικό.

Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τα γυμνάσια που κάνει ο Μπαμπάκης (γάτος Αγκύρας 5 ετών) στη κα Π. (ετών 86). Μισιούνται απίθανα, ο ένας παραφυλάει την άλλη για να αλληλο-αρπαχθούν. Αμα όμως τους χωρίσεις..μελαγχολούν. Ο γάτος πάντως είναι κούκλος. Και το ξέρει!

Νοέμβριος-Δεκέμβριος

Αρρώστησε σοβαρά μία φίλη με καρκίνο...μάλλον θα το παλέψει. Ισως. Μακάρι να το ξεπεράσει χωρίς πόνους.

Συνεχίζει η φυγή μου..περπάτημα ώρες και πολλές εξωτερικές δουλειές. Μαγειρέματα στο σπίτι και συχνά τραπέζια σε φίλους. Καλά είναι τα εστιατόρια, το σπιτικό όμως φαγητό δεν παίζεται!

Χριστούγεννα. Στήνουμε το δένδρο μας και όπως κάθε χρόνο βρίσκουμε τρόπους να δένουμε τα σπασμένα κλαδιά.. Δεν θέλουμε να αγοράσουμε νέο..το παλιό είναι φορτωμένο με τόσες αναμνήσεις..που έχει γίνει πλέον σαν αγαπημένο συνεταιράκι, παρόλλα τα στραβο πατημένα κλαδιά του... Τα δένουμε με σπάγκο και στολίζουμε το σπάγκο με φωτάκια ωστε να μοιάζει εξωπραγματικός.

Γλυκά μεταβαίνουμε στον καινούργιο χρόνο..οικογενειακώς..

Καλή χρονιά