Παρασκευή, Ιουλίου 02, 2010

Νους υγιής εν σώματι ασθενές

Πρίν 3 μέρες έπεσε η πεθερά μου και έσπασε το πόδι της. Και πέρυσι την άνοιξη είχε πέσει και είχε σπάσει ωμοπλάτη, πλευρά ενώ χτύπησε και στο κεφάλι. Η πεθερά είναι άνω των 82 Ιουνίων, με αρκετά προβλήματα υγείας. Ομως το μυαλό της..πετάει σαν να είναι 30χρονη. Η και 20αχρονη. Και το σώμα δεν συμβαδίζει, αντίθετα δίνει σήματα κινδύνου.
Ολοι το ξέρουμε.Οπως και έχουμε πιά καταλάβει ότι μόλις ξεπεράσει και αυτό το σκόπελο, πάλι θα ξαμολυθεί..είτε περπατάει μόνη της, είτε έχει μπαστουνι, είτε τη πάνε..
Και όλα αυτά για να γλυτώνει ..απο την αδελφή της που η χρόνια γκρίνια, μουρμούρα, οργή, που ξύνει τα νύχια της για καυγά..αλλά που έχει καρδιοπάθεια, κάνουν τη πεθερά μου να παίρνει τα βουνά ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ της ίδιας της, της ζωής. Δεν μπορεί να τη βάλει στη θέση της γιατί φοβάται μήπως απο το σόκ η άλλη, της μείνει στα χέρια. Και δεν τη θέλει στη συνείδησή της. Προτιμάει..να φεύγει, να καταπονείται και να προκαλεί το μοιραίο, να τη πάρει μία ώρα αρχίτερα, αλλά να μη συνεισφέρει σε έναν θάνατο, ή σε ένα έμφραγμα.


Αυτά τα καταλαβαίνουμε εμείς. Δεν ξέρω αν τα καταλαβαίνουν και οι άλλοι όμως..

Οταν λέω άλλοι , εννοώ το μικρότερο γιό της και την οικογένειά του. Οταν γίνει μια στραβή πάντα στους δικούς τους ώμους σκάει. Εκείνου και της γυναίκας του. Ας τους πούμε ο Α και η Β. Τους τρέχουν σαν να είναι άλογα κούρσας, ο Α έντρομος να περιμαζέψει τους παπούδες απο τη Θεσσαλία π.χ. όταν πήγαν οδηγώντας (!!!) αλλά που κουράστηκαν και λιποθύμησε ο ένας στο δρόμο, η Β να της πέφτει η μέση να σηκώνει τη πεθερά και να τη φροντίζει σαν μάνα όταν είχε σπάσει τα κόκκαλά της πέρυσι..και πόσα άλλα.

Ναί τα πεθερικά μου δέχονται πίεση απο την αδελφή της πεθεράς. Η οποία είναι μία 8Ο+ σωματικά και ψυχολογικά τραυματισμένη γυναίκα. Που εγωϊστικά έμαθε απο νέα, να παιδεύει τους γύρω της, να τους εκβιάζει ίσως λόγω της πάθησής της, τόσο όσο να περνάει το δικό της και κανένας να μη της πηγαίνει κόντρα.. Και όλοι να φεύγουν πρός οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Μία λυπηρή κατάσταση, με πολλά θύματα. Είκοσι χρόνια το βιώνω αυτό το ενδο-οικογενειακό καθεστώς. Που όσο πάει και χειροτερεύει, μεγαλώνουν οι γονείς, μεγαλώνουν τα προβλήματα. Μεγαλώνει και η οδύνη των τρίτων, της ευρύτερης οικογένειας, των γιών της πεθεράς, των εγγονιών της, των συγγενών. Το φυσικό σώμα όμως των παπούδων πλέον δεν μπορεί τη κακουχία. Και αντιδρά. Και τις αντιδράσεις αυτές τις πληρώνουμε όλοι..Και πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουμε να τις πληρώνουμε..μέχρι το τέλος. Οποτε έρθει. Με όποιον τρόπο.

Vanitas vanitatum

8 σχόλια:

Pink_Fish είπε...

Φοβερό. Και τι μπορείς να κάνεις? Τελικά, ορισμένοι άνθρωποι είναι γεννημένοι για να κάνουν τους άλλους να υποφέρουν...

Marina είπε...

Pink fish.Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Στην αρχή που ανακατεύτηκα, που ήθελα να βοηθήσω, έσπασα τα μούτρα μου και το άφησα το θέμα. Ο άνδρας μου και εγώ πληρώνουμε το τίμημα σε οδύνη, σε αίμα (φιάλες), σε τρέξιμο, Ξέροντας ότι τα χειρότερα έπονται.

Unknown είπε...

Καλησπέρα Μαρίνα...
Καθαρό παράδειγμα αυτό που μας δίνεις, το πόσο μόνο ένας "λάθος" άνθρωπος, μπορεί να ανακατέψει ή και να σακατέψει την ζωή πολλών άλλων. Και βέβαια τα λόγια εδώ δεν "πιάνουν". Κάποιες κατάλληλες ενέργειες (έργα) θα έπρεπε να έχουν γίνει, χρόνια πριν, για να μπει στη θέση της η εν λόγω κυρία. Υπομονή και καλή δύναμη παιδιά.

amalthia είπε...

συμφωνώ με τις απο πάνω!

αλλά να σου πω κάτι? ακούγεται τόσο γλυκιά η πεθερά σου που ρε γαμώτο την νταντεύεις για οποιοδήποτε λόγο ίσα για να μην την κακοκαρδίσεις!(δεν έμοιασε στην αδελφή της....)

Unknown είπε...

Αυτή είναι η ζωή...

Meropi είπε...

Μαρίνα μου,
ο ψυχικά διαταραγμένος άνθρωπος μπορεί να κάνει σκ.... τη ζωή των άλλων, ιδίως αν δεν του μπουν εγκαίρως κάποια όρια. Και απ' ότι καταλαβαίνω, στη θεία δεν μπήκαν καθόλου όρια και τώρα είναι αργά.
Θυμάμαι ότι η πεθερά είχε και πέρσι κάτι προβληματάκια υγείας. Θυμάμαι κάτι με ασπιρίνες....

Leviathan είπε...

auta oi oikogeneiakes katastaseis iparxoun se pollous distixos...kai to xeirotero einai pos de boreis na tis apofigeis eukola...kalispera! :)

Marina είπε...

Meropi, Ζούμε μία κατάσταση χωρίς λύτρωση. Πέρυσι η πεθερά ξανα-έπεσε, χτύπησε στο κεφάλι, πως δεν έμεινε στο τόπο.. Εδώ και χρόνια πίνει απο μία χούφτα χάπια..

Το θέμα είναι εδώ που φθάσαμε..ο καθένας μας κυττάει να αποφεύγει αυτή τη θεία..με όσο λιγώτερες απώλειες.. αλλά εκείνη δώστου και κολλάει.. . Βρίσκω όμως την επιλογή φυγής της πεθεράς, πολύ τραβηγμένη.. Ας πιάσει την αδελφή της και ας τη μαζέψει..ποτέ δεν είναι αργά. Και να μη φοβάται ότι θα της πεθάνει στα χέρια..οι κακομαθημένοι γαϊδαροι δεν πεθαίνουν τόσο εύκολα..αντιθετα κορακοζώητοι..συνεχίζουν να βασανίζουν τους γύρω τους.

Leviathan, ο καθένας μας κάνει ότι μπορεί για να μην ανακατεύεται..εδώ και χρόνια έχω βγάλει την ουρά μου έξω..αφού προηγουμένως με έκανε σκουπίδι αυτή η θεία..ασε.. Εν τούτοις, ό, μη γένοιτο πάθει κάτι, όλοι τρέχουμε.. κανέναν δεν έχει, μόνο την οικογένεια..