Φήμες, πολιτικές, ρίμες

Αναπολώντας
των διακοπών τις αναμνήσεις
κάθισα εδώ
τον πόνο μου να σας τον πώ.

Με το που ελέχθει η λέξη "κρίση"
οι έμποροι εφάρμοσαν
τη δευτερη τους φύση,
να "ρίξουν" τις υπέρογκες τιμές των προϊόντων
σαν στάχτη στα μάτια των γυναικών,
που έχοντες μεγαλώσει με το θαύμα της "συλλογής κουπονιών"
νομίζουν ότι αδράχνουν και ευκαιρίες
με τη κατρακύλα των τιμών.


Με το που ελέχθει η λέξη "κρίση"
όλοι φοβήθηκαν μη και δεν τους φτάνουν τα λεφτά
να καλοκαιριάσουν σε μέρη εξωτικά.
Τα ναύλα για τα νησιά..υψηλά
πόσο μάλλον και τα αεροπορικά..

Τί να κάνουμε λοιπόν;

Μήπως να επισκεφθούμε τη μακρινή μας θειά

στα Ανω Δολιανά;

Η να κατασκηνώσουμε οπουδήποτε..κοντά;
Ετσι έπηξε σε κόσμο,
η στεριά.

Ποτέ δεν είχα δεί
τόσο πνιγμένη
την Αργολική γή!
Η τζιπούρα κυκλοφορούσε
σε κοπάδια, μεγαλύτερα
απο τη πελαγίσια τη τσιπούρα.
Και όλες παρκάρανε μαζί
μπροστά στα κέντρα, τα φανταιζί.
Οι τιμές στα ξενοδοχεία, τσουχτερές
κανείς δεν πτοείτο..
έχει και για μάς ο μπαξές..
τι κάναμε τόσα χρόνια ρε παιδιά;
Τρώγαμε και μαζεύαμε και ..για τα μετά!

Αρα να συμπεράνω ότι η κρίση
είναι σκέτη φαντασία
στα μυαλά μερικών
μικρών σκεπτικιστών
ατόμων που δεν έχρησαν
θέσεις βουλευτών..

Η κρίση δεν είναι σίγουρα εδώ.

Η καλοκαιρινή Ελλάδα ξεφαντώνει
αν όχι στα νησιά,
στις παραλίες
πρός τη Ζαχάρω μεριά
και σκορπά, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και
γλυκό παρά.

Αμ' πώς!