Παγκόσμια Ημέρα κατα του Φόβου

Χθές έμαθα ότι ήταν η "Παγκόσμια Ημέρα κατά του Φόβου". Ομολογουμένως με ξένισε πολύ. Καταλαβαίνω ότι πολλοί χρειαζόμαστε να ενθυμούμεθα, έστω και για 1 ημέρα το χρόνο, θέματα όπως η Ειρήνη, η Υγεία, το AIDS, η Γυναίκα, οι Πρόσφυγες, οι υδροβιότοποι, ο Ερυθρός Σταυρός, η Μητέρα κλπ, θέματα που σκοπό έχουν να υπενθυμίζουν κάτι καλό, κάτι που δουλεύτηκε για να πετύχει, κάτι που έμεινε στη μνήμη για παραδειγματισμό. Δε τη καταλαβαίνω όμως την Ημέρα κατά του Φόβου. Γιατί να γιορτάζουμε το Φόβο, γενικά; Ποιός είναι ο Φόβος που πρέπει να δοξαστεί και να του δοθεί και επέτειος; Αντίστοιχα γιατί να μη γιορτάζουμε και τις Ημέρες φρίκης όπως, αρχή συρράξεων, δολοφονιών, εισβολών κλπ. ; Ποιό το πρόσωπο αυτού του Φόβου;

O φόβος είναι ένα αόριστο συναίσθημα που δεν προσδιορίζεται, όπως θα μπορούσε να επιτευχθεί με μία αρρώστεια. Φοβάσαι τη φυματίωση, το aids, τη νέα γρίππη. Ο φόβος αυτός έχει αντικείμενο φοβάσαι "την ασθενεια". Φοβάσαι για τη σωματική σου ακεραιότητα, φοβάσαι τους ξένους, φοβάμαι τους σεισμούς και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, φοβάσαι το θάνατο, τους εξωγήίνους, το πόλεμο, τη ρύπανση, φοβάμαι το Θεό και τις κατσαρίδες. Ολοι αυτοί οι φόβοι είναι συγκεκριμμένοι, δεν φοβόμαστε το άγνωστο, αλλά το γνωστό που λέγεται όπως το ονομάζουμε. Ο Φόβος σίγουρα είναι ένα συναίσθημα που μας αναστατώνει, μας αποδιοργανώνει, δεν το θέλουμε αυτό το συναίσθημα. Κανένας δε λάτρεψε τους φόβους του. Τίποτα δεν προσφέρει στον άνθρωπο η ανάμνηση ενός Φόβου. Αντίθετα μας κάνει να ανατριχιάζουμε, να θέλουμε να το πετάξουμε απο τη μνήμη μας όσο πιο γρήγορα μπορούμε.

Αν δεχθούμε λοιπόν ότι οι Παγκόσμιες Ημέρες εορτάζονται για να ξεσηκώσουν τα θετικά ένστικτα ενός ανθρωπου, να τον κάνουν να σκεφτεί για να γίνει καλύτερος και να συνεισφέρει στη βελτίωση ζωής του συνόλου της ανθρωπότητας, πρός τι να υπάρχει Ημέρα για το Φόβο;