Τρίτη, Μαρτίου 01, 2011

Πελάααατες μου!

Θυμάμαι το Βέγγο να λέει την ατάκα του τίτλου..εννοώντας φυσικά ότι οι πελάτες ήταν σημαντικοί για την επιχειρησή του δλδ το εκάστοτε μαγαζάκι που είχε στήσει, πελάτες που με την απειλή όπλου τους έμπαζε μέσα. Τώρα γίνεται ακριβώς το αντίθετο: Χωρίς απειλές όπλων, οι Ελληνες μαγαζάτορες της κρίσης του 2011, φροντίζουν να πετάνε (με τη πολιτική τους) τους πελάτες έξω απο τη πόρτα, με τις πέτρες να τους κυνηγούν μακριά!!
"Μα δεν είμαστε καλά", μου λέει φίλη μου. "Μην έχοντας πελάτες, θα κλείσουν". Ε! Ναί! Προτιμούν να κλείσουν παρά να ρίχνουν τις τιμές για να έχουνε πελάτες.

Η γειτονιά μου έχει πάρα πολλά μαγαζιά. Παλιότερα είχε ελάχιστα, ένα για εσώρουχα, ένα για παιδικά-εφηβικά ρούχα, 1 βιβλιοπωλείο, ελάχιστα μπακάλικα-μανάβικα-περίπτερα και τέλος. Μετά αυξήθηκε και ο κόσμος που κατέβηκε νότια, πολλοί αγαπούν τη θάλασσα. Αυξήθηκαν και τα μαγαζιά, γεμίσαμε ρούχα, μπιζού, δωρο-μάγαζα, καλλυντικά, σουπερ μάρκετς. Τώρα με τη κρίση..ένα-ένα αρχίζουν και κλείνουν. Είναι εκείνα που αρνούνται να ρίξουν τις τιμές. Πέφτει το βαλάντιο του αγοραστικού κοινού, του πελάτη σου δηλαδή και εσύ συνεχίζεις να έχεις ψηλά τον αμανέ. Ερχεται σε σένα ο παλιός σου πελάτης να πάρει κάτι και κυττάς να "του φορτώσεις" το έλλειμά σου. Πειράζεις τις τιμές, άλλα γράφει, άλλα τον χρεώνεις. Πειράζεις και τα είδη, δοκιμάζει μία μπλούζα και ταχυδακτυλουργικά την αλλάζεις κάτω απο τη μύτη του..με μία άλλη πιο μικρή-πιο στενή ώστε να ξανάρθει για αλλαγή που φυσικά δεν θα έχεις το ίδιο νούμερο..όλο και κάτι άλλο θα ψωνίσει.
Μερικοί είναι πιο άκομψοι πρός τους "πελάαατες τους". Με το που μπαίνει μέσα ο αγοραστής κόβουν μονέδα..έτσι και πιάσει στα χέρια του το χ..το χτυπάνε στη μηχανή (χωρίς ο πελάτης να βλέπει)..έτσι όταν έρθει η ώρα του ταμείου, "του φοράνε" 5-6 πράγματα που δεν τα θέλει και ένα ΧΧΧ ποσό, κατά πολύ μεγαλύτερο απο το βαλάντιό του. Τι θα κάνει η πελάτισσα τώρα; H θα το "καταπιεί" και θα πληρώσει για να μη χάσει μούρη (επειδή είναι απο τις παλιές), ή θα ακυρώσει τη συναλλαγή. Νομίζει ο καταστηματάρχης ότι κέρδισε. Εχασε όμως τη συγκεκριμμένη πελάτισσα. Γιατί αν "πληρώσει" τη παγαποντιά, θα θυμώσει και δεν θα ξαναπατήσει. Αν ακυρώσει την αγορά, πάλι θα θυμώσει που πήγε ο παγαπόντης να της τη φέρει.
Η "κρίση" τίποτα δεν μαθαίνει τελικά σε μερικούς εμπόρους. Αντί να κυνηγάνε να κρατήσουν τους πελάτες, τους δέρνουν κι απο πάνω. Μετά μουρμούρα γιατί το Κράτος τους έκλεισε το μαγαζί.
Μήπως τελικά για όλα φταίμε ΚΑΙ εμείς;

4 σχόλια:

DaisyCrazy είπε...

εχεις δίκιο. οι κλέφτες και αυτοί που πάνε να ξεγελάσουν το πελάτη μια φορά θα την σκαπουλάρουν μετά παπαλά γιατί το όνομα δε θα αργήσει να τους βγει και μετά δε φεύγει η ρετσινιά σχεδόν με τίποτα.

αν θέλουν να κλείσουν και συμπεριφέρονται έτσι με γεια τους με χαρά τους. οι υπόλοιποι που δε θέλουν ας προσέχουν διπλά και τριπλά!

Unknown είπε...

Σιγά που θα είχαν κανά πόνο για οτιδήποτε άλλο πέρα από την τσέπη τους...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Συμφωνώ απολύτως. Οι μεγάλες επχιειρήσεις παρά την τεράστια γραφειοκρατία τους κατάφεραν να μειώσουν τιμές -έστω και εικονικά μέσω προσφορών. Αντίθετα, ο μικρόμεσαίος μαγαζάτορας προτιμά το εύκολο μεγάλο κέρδος από τον έναν πελάτη παρά τα πολλά μικρά κέρδη. Πίστεψε και ο ίδιος την επιχειρηματολογία που διαλαλούσε περί κόστους συντήρησης του καταστήματος.

Μιλώντας με την έμπορο κουμπάρα μου την υποχρέωσα να τα βάλει όλα τα έξοδα κάτω και να κάνουμε αναγωγές εξόδων και πιθανών εσόδων. Αποδείχθηκε ότι αντί για 100% και 170% θα μπορούσε να πουλά με κέρδος 20%-50% ποιοτικά λευκά είδη και να κερδίζει τα διπλά χρήματα σε ένα μήνα. Δεν το δέχτηκε. Συνέχισε με την ίδια τακτική. Μια μέρα αποφάσισε να προχωρήσει σε εκποίηση. Μέσα σε μία βδομάδα όλο το εμπόρευμα έφυγε, ξεχρέωσε τους πάντες και έβαλε και στην άκρη όσα λεφτά χρωστούσε σε προμηθευτές.

An-Lu είπε...

Μην ξεχνας αλλωστε οτι οι πλειοψηφια των εμπορων, εκανε τη μπαζα της με τη μετατροπη στο ευρω και τωρα δεν πεινανε ακριβως, απλα δεν κερδιζουν.