Τα εις εαυτόν

Οσο περισσότερα πράγματα κάνω στη ζωή μου πλέον, τόσο λιγώτερο γράφω στα μπλόγκς. Οτι είχα να πώ τα είπα χρόνια τώρα, απο το 2006 που ξεκίνησα τα γραφτά μου εδώ.Σαν να έσκασα με ηχηρό μπάμ και να εισακούσθηκαν οι επιθυμίες μου για μια ζωή με ποιότητα.
Βέβαια

οι επιθυμίες πραγματοποιούνται όχι όμως απολύτως, όχι 100%. Και αυτό είναι και το ζάρι, τι δεν θα μου βγεί, τι δεν θα επιτευχθεί. Μετά καλείται ο παραλήπτης του ποσοστού των επιθυμιών να σηκώσει τα μανίκια του και να βγάλει τα κάστανα απο τη φωτιά, να δεί τι θα κάνει με το ποσοστό που του λείπει.Πώς θα ζήσει μ' αυτό.Και αυτό κάνω. Εχω μία απώλεια της τάξης του 20%, ευτυχώς ξεπεράστηκε το πρόβλημα της υγείας. Εχει μείνει λίγος βήχας, κάποια τροφική αλλεργία, βρήκα όμως έναν προμηθευτή φιστικιών στην Αίγινα που κάνει σωστή-αγνή καλλιέργεια και τα φιστίκια που στερήθηκα για 10 χρόνια τώρα, αυτά τα φιστίκια μπορώ να τα φάω χωρίς πρόβλημα. Κάτι είναι και αυτό. 

Δεν ξέρω πώς θα ζήσω σ' αυτήν την Ελλάδα που παραπαίει. Ο θυμός και η απελπισία μας έκαναν καμικάζι. Θα ριχθούμε με τα μούτρα στο άγνωστο, ποτέ δεν θα μάθουμε αν η θυσία μας αυτή απέφερε καρπούς. Οι μεταγενέστεροι θα κρίνουν. 

Οι μικροί πιστεύουν ότι όσο μεγαλώνεις "πήζει το μυαλό σου" και ξέρεις τι είσαι, τι να ψηφίζεις, ποιόν να πιστεύεις, ποιούς να ακολουθείς. Τι πλάνη! Πρίν απο κάθε εκλογική περίοδο προβληματίζομαι γιατί δεν ανήκω πουθενά. Δεν με αντιπροσωπεύουν τα κόμματα, δεν με παρασύρουν οι δημαγωγοί. Τη σφαλιάρα που έφαγαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στις 6/5 την άξιζαν, γιατί η λανθασμένη πολιτική τους κατά τη δεκαετία του ευρώ, έφερε την οικονομική κατάρρευση των Ελλήνων. Ομως η σφαλιάρα των κομμάτων μεταφράστηκε σαν αλλαγή πλεύσης των πολιτών που δεν βρίσκουν φάρμακα, δεν έχουν λεφτά για να ζήσουν αξιοπρεπώς, δεν έχουν δουλειές και κυρίως δεν έχουν όνειρα. Με ή χωρίς μνημόνιο το πρώτο καιρό προβλέπεται αύξηση της ανεργίας, της βίας και της απελπισίας. Μετά έρχεται το jigsaw puzzle.

Aύριο πρέπει να επιλέξω τον λιγώτερο αχρείο. Αυτός τον δημαγωγό που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, που συνεργάστηκε για το καλό του λαού πρωτίστως και καθόλου δεν γνοιάστηκε για τη καρέκλα του. Αυτόν που θα τα δώσει όλα για το λαό, για την ανάπτυξη, για να βγεί η χώρα απο τη κρίση. 

Θα παίξω το παπά: Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;