Δόσεις, δόσεις, πόσα θα δώσεις;

Σαν το παιχνίδι με το παπά έχει γίνει το θέμα "πότε θα πάρουμε τη δόση απο την Ευρώπη", τη δόση που θα μας σώσει, "τρομάρα μας", όπως άκουσα κάποιον να λέει.

Και γιατί καθυστερούν οι Ευρωπαίοι;

Γιατί δεν μας δίνουνε τη δόση μας που τόσο έχουμε ανάγκη; Σνίφ, σνίφ και κλάψ, κλάψ

Και δώστου δάκρυ Μάρθας Βούρτη.

Τόσα χρόνια επι GAP που κάναμε κόνξες, που όλο νόμους περνάγαμε αλλά κανένα δεν εφαρμόζαμε τότε, που οι μέν κρατιώντουσαν απο τη καρέκλα τους μπας και ξεκολλήσει απ' εκεί ο κώλος τους και πάθουν κάτι και οι δέ λυσσαλέα ήθελαν να τους ξε-θρονιάσουν για να θρονιαστούν εκείνοι, τότε τους γράφαμε τους Ευρωπαίους. 

Τώρα μας γράφουν αυτοί. Ναί θα σας δώσουμε τη δόση σας..υπό όρους. Ξαφνικά γίνανε Μαυρογιαλούροι. Μόνο που εμείς δεν το καταλάβαμε, δεν το είδαμε ότι ερχόταν.

Τα ξύλα πάνε Παράδεισο?

Ιστορία για αγρίους ή για κάθε πικραμένο.

Ο κύριος Νίκος το 2011, μάζεψε τις ελιές απο το κτήμα του και κλάδεψε και τα δένδρα. Τα ξύλα απο το κλάδεμα τα έκανε σωρούς με σκοπό κάποια να κρατήσει για το χειμώνα και κάποια άλλα να τα διαθέσει. Ο κύριος Νίκος έχει και βοηθό τον Β. πρώην μετανάστη που έχει πάρει ελληνική υπηκοότητα και ζεί αξιοπρεπώς στη περιοχή με την οικογένειά του. Προσφέρει τα ξύλα στο Β και εκείνος με μεγάλη του χαρά δέχεται.
Περνάει το καλοκαίρι, τα ξύλα στο χωράφι του κυρίου Νίκου. Ερχεται ο Σεπτέμβρης με τα πρωτοβρόχια..
"Πάρε τα ξύλα σπίτι σου", λέει στο Β "άμα βραχούν θα καπνίζουν και δεν θα καίγονται εύκολα". Μαλιάζει η γλώσσα του.
"Καλά, καλά" απαντάει ο Β και δεν τα παίρνει.
Πέφτουν βροχές, καταιγίδες, γίνονται παπάρα τα ξύλα στο νερό και στις λάσπες..

Ερχεται μετά μία γειτόνισσα, που κάνει τη κακομοίρα, ιδιαίτερα πονηρή. Του κλαίγεται του κυρίου Νίκου για τα απίστευτα δεινά που πέσανε στο κεφάλι της. Κάθε που πάει να τον δεί του φέρνει ένα πεσκέσι, πότε γλυκό του κουταλιού, πότε ψωμί ζυμωμένο απο τα χεράκια της. ..και δώστου κλάμα Μάρθα Βούρτση. Στο τέλος της δίνει τα ξύλα ο κυρ Νίκος, αφού όπως απεδείχθει ο βοηθός δεν τα θέλει. 

Μόλις φεύγουν τα ξύλα, ξυπνάει ο βοηθός, βλέπει τα ξύλα στην αυλή της γειτόνισσας και γίνεται Τούρκος, με το ζόρι της τα παίρνει και την απειλεί να της σπάσει στο ξύλο. Μετά παίρνει τον κυρ Νίκο τηλέφωνο και του κάνει παράπονα. 

"Μου τα είχες υποσχθεθεί, γιατί τάδωσες σ' ΑΥΤΗΝ (την έτσι, την αλλιώς).." γίνεται ολόκληρο θέμα.. 

Ο κύριος Νίκος, φοβούμενος μη παρεξηγηθεί ο βοηθός και του φύγει,  πάει στη γειτόνισσα της λέει ότι έκανε λάθος που της έδωσε τα ξύλα γιατί είχε ξεχάσει ότι τα είχε καπαρώσει. Μουτρώνει η γειτόνισσα και τον στολίζει με ότι λέξεις ξέρει και δεν ξέρει. 

Τα μπαλώνει με το βοηθό του, αφού τον ξεχέζει και η γυναίκα του για τη κουταμάρα του. 

Αίνιγμα : Ποιός πήρε τα ξύλα? 

ΚΑΝΕΙΣ είναι η απάντηση. 

Εμειναν στο χωράφι του κυρ Νίκου, φωλιά για τα φίδια. Γιατί ο βοηθός δεν τα ήθελε πραγματικά, γιατί αν τα ήθελε θα τα είχε πάρει όταν ήταν στεγνά. Ηλπιζε να τα κλέψει η γειτόνισσα, η οποία τον είχε παλια σκυλοβρίσει για την εθνικότητά του, ώστε να βρεί πάτημα να τη σπάσει στο ξύλο. 

Τα ξύλα έμειναν και παραμένουν στο χωράφι του κ. Νίκου. Περιμένουν το κλέφτη που θα τα πάρει, μαζί με το μπερντάκι που θα του αναλογεί..

Για πολύ ξύλο λέμε η ελληνική ύπαιθρος.

Ηθική κατάρρευση & Φασισμός

Με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα, απο πολιτικής και οικονομικής άποψης, έχουν γραφτεί και λεχθεί πολλά. Οι υποσχέσεις για τη πλούσια τα ελέη μετά θάνατον ζωή, στη προκειμένη την ανάπτυξη, με τα ουρί του Παραδείσου και τα βουνά απο πιλάφια που θα περιμένουν το πεινασμένο και ψυχικά διαλυμένο Ελληνα μετά τα μέτρα της Τρόϊκας, άφθονες. Η πραγματικότητά μας σε τέλμα.

Καλούμεθα να κολυμπήσουμε σε ανήθικους καιρούς. Οταν η ηθική κατακερματίζεται συνεχώς, η πολιτική γραμμή δείχνει τη πορεία που ακολουθεί η τελική κατάρρευση των πάντων.  Η στάση της πορείας φέρνει την αποχαύνωση. Απαθέστατοι παρακολουθούμε τα καμώματα της ΧΑ που με τις ευλογίες ή την ανέχεια του κρατικού μηχανισμού παίρνει ρόλους Lone rangers, εκδικητή Ζορρό και προστάτη Whyatt Earp που μάχεται τους κακούργους και Ινδιάνους στο O.K. Coral (στη προκειμενη Μετανάστες) και επικροτούμε και απο πάνω. Τι πιο ανήθικο να καλείς οικονομικούς μετανάστες στη χώρα σου για να σου κτίσουν τη ζωή σου, απο το να σπέρνουν εκείνοι το χωράφι σου (εσύ στο καφενείο) μέχρι να σου κατασκευάζουν την Ολυμπιάδα 2004 και όταν σφίξουν οι κ**λοι, όχι μόνο να τους πετάς έξω απο τη χώρα, όχι..πρέπει να χρηματοδοτείς τη ΧΑ για να "καθαρίζει" το ελληνικό  Ο.Κ. Κοράλ απο τους ξένους, τους δικούς μας Ινδιάνους.. τους πρώην φίλους μας. Και βέβαια τα ΜΜΕ, ως φερέφωνα της πολιτικής, κάνουν τη προπαγάνδα τους, δίνοντας εκτενείς περιγραφές των "επιχειρήσεων" της ΧΑ ώστε να εντυπωσιαστεί η κύρια μάζα του λαού, η πλειονότης που στήνεται καθημερινά στη τηλεόραση, που βλέπει και σκέφτεται ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ. Τι πιο ανήθικο να κάνεις πλύση εγκεφάλου στο λαό, ώστε πέρα απο μπατιρημένος να διοχετεύει το θυμό του στους αδικημένους παρά στους αληθινούς φταίχτες!! Αντί να προσπαθήσουμε όλοι να κάνουμε κάτι να βγούμε απο το τέλμα (το σταύρωμα των πολιτικών που μας έφεραν εδώ, βοηθάει πολύ) κυττάμε το γυαλί αποχαυνωμένοι, καταπίνοντας τους σπόρους της χειραγώγησης. 

Ενας νέος Φασισμός γεννιέται στη χώρα μας..με αυτό το τρόπο..πρώτα με φόβο, οικονομική κατάρρευση, πλύση εγκεφάλου, απάθεια και κατεύθυνση πρός συγκεκριμμένους στόχους. Στο τέλος θα υποψιαζόμαστε ο ένας τον άλλον, θα κλεισθούμε στον εαυτό μας, θα κατηγορήσουμε για όλα μας τα δεινά τους άλλους και ελεύθεροι πιά θα δοξάσουμε το νέο μας Ντούτσε είτε είναι άνθρωπος είτε πολιτικό κίνημα, με νέες "αξίες" και πειθήνιους υπηκόους. 
 

Η ύστατη ηθική κατάρρευση