Χθές εκεί που καθόμασταν...

ωραία - ωραία στην σχετικά (με την γύρω θερμοκρασία) βεράντα μας, φρττττ, κάτι πέρασε από μπροστά μας σαν πουλί.

- Νυχτερίδα, θα είναι λέω γιατί έχουμε πολλές στην περιοχή

- Μπά, μου λέει ο Κ, καμμιά κουκουβάγια θα είναι πάλι (είχε μπεί μία πέρυσι προκαλώντας αίσθηση στις ψιψίνες, που αντί να της επιτεθούν είχαν καθίσει κάτω και γουργούριζαν. Ανάβυσσος η ψυχή της γάτας)

Σηκώνομαι και πάω μέσα να δώ. Τίποτα δεν είδα. Αρχισα να ψάχνω, τίποτα, σηκώθηκα και έφυγα. Φάγαμε, μάζεψα τα πιάτα, πήγε ο Κ. λίγο να ξαπλώσει και εκεί που έπλενα και τα τελευταία, βλέπω μία τερατώδους μεγέθους ΚΑΤΣΑΡΙΔΑΡΑ από εκείνες τις κόκκινες με τα φτερά να είναι σκαρφαλωμένη πάνω σε ένα κορνιζαρισμένο πάζλ και να κάθεται..απολαμβάνοντας την Τέχνη θαρρώ (το πάζλ ήταν του Ραφαέλο "Η Σχολή των Αθηναίων"). Αλα της, κουλτουριάρα η μαντάμ!.

Δεν πτοήθηκα από τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις της κατσαρίδας, έπρεπε να την εξολοθρεύσω γιατί...σύγκρυο με πιάνει τότε που θυμάμαι μία από του είδους της να περπατάει επάνω μου μία νύχτα του Αυγούστου που είχε ζέστη, που κοιμόμουνα στρωματσάδα στο μπαλκόνι, που δεν είχα γάτες τότε αλλά έναν καλοκάγαθο σκύλαρο ο οποίος γελούσε όταν με είδε να πετάγομαι έντρομη μέσα στις άγριες νύχτες ουρλιάζοντας και τρομάζοντας τους γείτονες..

Μέθοδοι εξολόθρευσης κατσαριδο-θηρίων

1) Αν περπατάνε στο έδαφος, έρχεται η αείμνηστη Εγκυκλοπαίδεια Αρχιτεκτονικής, δώρο που μου έχει μείνει από τον πρώτο μου γάμο, και με βρόντο πέφτει πάνω στην ανύποπτη κατσαρίδα και την κάνει αλοιφή.

2) Αν χωθεί μέσα στο μπάνιο και περπατάει πάνω σε ανώμαλες επιφάνειες, έρχεται ο Κ. (που δεν φοβάται τις κατσαρίδες - Ο ΗΡΩΑΣ για τα ματάκια μου) με την παντόφλα και κάνει την κατσαρίδα..λιώμα.

3) Αν η δεσποινίς περάσει από κανένα τοίχο, έρχεται και η δυσκολώτερη μέθοδος του ψεκασμού της με κατσαριδοκτόνο. Εκεί είναι δύσκολη η δολοφονία της γιατί, αν πάρει λίγη δόση τσαντίζεται και ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ όπου λάχει, οπότε έντρομη εγκαταλείπω το δωμάτιο τσιρίζοντας, αν πάρει τη σωστή δόση γίνεται ...milk shake.

Δυστυχώς η παρουσία της συγκεκριμμένης συνετέλεσε στο να συμπληρώσω το λεξικό. Ωσπου να αποφασίσω με τι θα την ξεκάνω, άλλαξε θέση και πήγε στην κουρτίνα. Ε! δεν θα λερώσουμε τώρα την άσπρη μου κουρτίνα με αίματα (το αίμα της κατσαρίδας είναι μπλέ) (υπάρχει και ένα ωραίο test στο Internet για την νοημοσύνη της κατσαρίδας, όσοι πιστοί προσέλθετε http://yucky.kids.discovery.com/noflash/roaches/pg000099.html) . Πρέπει να την κατεβάσουμε κάτω.

Παίρνω λοιπόν η καλή σου παλιά απόχη που χρησιμοποιούσα στο Δημοτικό για να πιάνω αφρόψαρα (νόμιζα ότι ήταν αφρόψαρα, αλλά ήταν καλογριές. Περήφανη τα πήγαινα στη μαμά μου, χαρούμενη τα έπαιρνε "να τα μαγειρέψει" εννοώντας να τα πετάξει στα σκουπίδια και να μου σερβίρει άλλα ψαράκια μετά για μεσημέρι). Καπάκωσα με την απόχη την κατσαρίδα η οποία ήταν μάλλον λίγο ζαβλακωμένη και δεν αντιστάθηκε. Επεσε με θόρυβο στο πάτωμα και έμπλεξε στα δίχτυα της απόχης. Δυστυχώς έπεσε και η κουρτίνα μαζί.

Ναί.

Ας το ξεχάσουμε αυτό το τελευταίο.

Το αποτέλεσμα μετράει.

Η κατσαρίδα ξεπατώθηκε κάτω από το βάρος της μόρφωσης.

Σήμερα το πρωϊ σηκώθηκα νωρίς για να μαζέψω την κουρτίνα και να την κρεμάσω.