Για πολλούς ανθρώπους το να αντιμετωπίσουν κάτι εντελώς καινούργιο με τα δεδομένα τους, τον τρόπο που λειτουργούν, που σκέφτονται και ζούνε........θεωρείται ΠΡΟΚΛΗΣΗ
γιατί
έτσι θα δούν αν και κατά πόσο τα καταφέρνουν, αν μπορούν να ζούν κάτω απο άλλες συνθήκες, αν ήρθε η στιγμή της μεγάλης αλλαγής
Για 'αλλους πάλι ανθρωπους το να αντιμετωπίσουν κάτι εντελώς κανούργιο με τα δεδομένα τους....θεωρείται ΑΠΕΙΛΗ
γιατί
φοβούνται μη σκοντάψουν, μη γίνουν γελοίοι, μη φάνε τα μούτρα τους, μην αλλάξουν, μήπως η αλλαγή δεν τους βγεί σε καλό..
Πώς παντρεύονται όμως αυτά τα δυό?
Τώρα που έγραψα παντρεύονται, πάτησα κάτι κουμπάκια και έσβησα κατα λάθος το άρθρο μου για την επέτειο γάμου...καθώς και τα ωραία σας σχόλια...
παραμένω οικοδομικό υλικό (τούβλο) σε θέματα html
12 σχόλια:
Δεν παντρεύονται μαρινάκι. Πώς να βάλεις λογική στην ανάγκη να προκαλέσεις την ζωή, πώς να βάλεις φτερά στην λογική;
Όντας φανατικά υπέρ της ζωής, θεωρώ το δεύτερο, θάνατο.
Δεν παντρεύονται. Στο ορμητικό ποτάμι που τα χωρίζει δεν υπάρχει γέφυρα για να τα ενώσει κι ο βαρκάρης που σε πέρναγε απέναντι έχει πνιγεί.
έχεις απάντηση; γιατί θα συμφωνήσω με τα παιδιά... ο βαρκάρης ήταν μύθος δεν σε πέρναγε ποτέ απέναντι... ;)
Όποτε κι αν χρειάστηκε να
πάρω την ζωή σαν πρόκληση
το έκανα.
Τα μάτια μου γέμισαν πολλά
δάκρυα και η καρδιά μου με
πολλά δώρα.
Και κάθε φορά ελπίζω...
κάποιες φορές λιγότερο
άλλες περισσότερο.Όμως ελπίζω.
για να παντρευτούν σίγουρα δεν παντρεύονται.
όμως μπορει ένας άνθρωπος που μέχρι σήμερα φοβόταν το καινούριο και το έβλεπε σαν απειλή,
να αλλάξει στάση ζωής και να το δει σαν πρόκληση.
έτσι να ανακαλύψει ένα καινούριο κόσμο έξω απο το καβούκι του και να μάθει να ζει.
αρκεί να το θελήσει.
αρκεί να βρεί το κατάλληλο κίνητρο.
Καλημέρα.
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας..Εχω πρόβλημα, μεγάλο που αφορά και τα δύο αυτά πράγματα..Δεν είναι υπαρξιακό.
Τα δύο αυτά πράγματα με απασχολούν πολύ τελευταία. Είμαι άνθρωπος της πρόκλησης όσον αφορά τον εαυτό μου και μόνον, αν όμως έχω μαζί μου κάποιον άλλο, που δεν έχει σωματική ακεραιότητα, τείνω να θεωρώ το καινούργιο, απειλητικό για το άτομο που συνοδεύω..Απλό παράδειγμα.
Εχουμε να πάμε κάπου, που δεν ξέρω την περιοχή καθόλου, δεν ξέρω τις συνθήκες που θα βρώ μπροστά μου και κατά πόσον αυτές οι συνθήκες είναι εύκολες για τη γιαγιά που περπατάει με μπαστούνι ή για τον τυφλό (σαν παραδείγματα τα θέτω) . Είμαι ικανή να αρρωστήσω απο το άγχος, του πώς θα αντιμετωπίσω το άγνωστο..όταν λέμε άγνωστο εννοώ την περιοχή, το παρκάρισμα, σκαλιά, χώματα, εμπόδια, λάσπες, ο χώρος που πάμε, γλιστερά παρκέ κλπ.
Σημειώστε ότι το πρόβλημα το αντιμετωπίζω στην Ελλάδα μόνο, στο εξωτερικό δεν τίθεται θέμα..όλες οι χώρες είναι πολύ προηγμένες σε θέματα ανθρώπων με σωμ. προβλήματα.
Απ΄την άλλη, ο άνθρωπος που συνοδεύω, θεωρεί ότι κάθε τι το καινούργιο είναι πρόκληση, να πετύχει και άλλον ένα στόχο..και βλέποντας τη δικιά μου αγωνία, χαλιέται...
Τι να κάνω εγω τώρα?
Ερώτηση. Γιατί ασχολείσε με την γιαγία ή τον τυφλό και δεν ασχολείσε με τον εαυτό σου;
Μπορεί να μου πείς βέβαια ότι απάντησα σε μια ερώτηση με ερώτηση.
Γνώμη μου λοιπόν είναι να ασχοληθείς περισσότερο με τον εαυτό σου
Η γιαγιά ή ο τυφλός είναι παραδείγματα. Με τον άνδρα μου έχω πρόβλημα. Εχει χτυπήσει το πόδι του
Έχω κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν
το λάθος να αγχώνομαι για κάτι που ο
άλλος θεωρούσε σαν πρόκληση ή απλά
ειχε διαφορετική άποψη μέχρι που κατάλαβα
ότι χάλαγα το σάλιο μου και έπερνα την
ευθύνη του άλλου ενώ δεν ήταν δική του.
διόρθωση " ενώ δεν ήταν δική μου"
Johny, τό πιασα αυτό που λές για την ευθύνη..Ναι, δεν είναι δικιά μου η ευθύνη καθότι ο άλλος είναι ενήλιξ άρα καταλαβαίνει που στέκεται και ποιες οι δυνατότητές του..
Το θέμα είναι να μπορέσω να βγώ απο τη φάκα του άγχους που μπαίνω κάθε φορά που είναι να πάμε σε ένα νέο μέρος..
Δημοσίευση σχολίου