Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς

Είχα ένα ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας σήμερα και επειδή ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος ώσπου να έρθει η ώρα της συνάντησης είπα να πάω στο Νέο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς να ρίξω μιά ματιά.

Είδα 3 αξιόλογες εκθέσεις η πρώτη για τον σκηνογράφο-σχεδιαστή κοστουμιών Διον. Φωτόπουλο, μία τεράστια παρουσίαση με οτιδήποτε είχε σχέση με την προσωπικότητά του, τις συλλογές του, τα πορτραίτα που του είχαν κάνει διάφοροι ζωγράφοι, τα κοστούμια που είχε σχεδιάσει σε παραστάσεις, είχαν και ταινίες διάφορες απο αποσπάσματα θεατρικών παραστάσεων, πώς έντυνε τους ηθοποιούς με τα κοστούμια, πώς φρόντιζε τις μάσκες, τις διακοσμήσεις των διαδημάτων, μέχρι τα παπούτσια.. κούκλες ντυμένες με κουρέλια ή με μετάξια έδιναν στις συγκεκριμμένες παραστάσεις αίσθημα μεγαλείου..μουσική Στραβίνσκυ, η ιεροτελεστεία της άνοιξης, ταξίδι στο μέλλον, είτε είναι ιδεατό, είτε όχι..το ταξίδι δεν το χάνεις..

Η δεύτερη ήταν φωτογραφικό οδοιπορικό του Nίκου Οικονομόπουλου, ασπρόμαυρες κορνιζαρισμένες φωτογραφίες διαφόρων λαών, ο ταξιδευτής όργωνε με τη μηχανή του τα Βαλκάνια, την Τουρκία και την ενδοχώρα της, την Αλβανία, Σερβία, Ινδία, πάντα η κάμερα έπιανε στιγμές καθημερινότητας, ένα χωριό Ρόμ στην θήβα, παιδιά να παίζουν ξένοιαστα μέσα στα γκρεμίδια του Σεράγεβο..μία τρακαρισμένη Κράϊσλερ φάνταζε μπροστά σε ένα πλινθόκτιστο κτίσμα στη Ρουμανία.. Αλλο ταξίδι αυτό, μέσα στη στυφή πραγματικότητα μιάς άλλης γής, όπου δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, δεν απολαμβάνουν όλοι το ίδιο..στυφά και πικραμένα τα πρόσωπα των επιζώντων της Σερβίας..ένα ταξίδι στη συνείδηση..που ξεχνάει ότι ναί μεν (ελευθερία) αλλά( φτώχεια, πόλεμος, γιατί?)...

Η τρίτη ήταν για τους πίνακες του θανόντος ζωγράφου Μανουσάκη..εκεί ακόμη και τα πιό ταπεινά αντικείμενα, ένα βάζο, ένα μολύβι ξεχασμένο, ένα καράβι μισοβουλιαγμένο αποκτούν χρώμα και υπόσταση. Από αδιάφορα αντικείμενα γίνονται τέχνη, γεμίζουν χρώμα και παίρνουν λίγη απο την ψυχή του ζωγράφου.. Μικροί σε μέγεθος οι πίνακες αποθανατίζουν ένα άλλο ταξίδι, στην οδό των ονείρων που ακόμη και οι αποβάθρες του Πειραιά μας χαιρετάνε πρόσχαρα.. "έλα"!!

Ευτυχισμένη αισθάνθηκα μετά τις εκθέσεις αυτές

Με χαρά λοιπόν κατευθύνθηκα πρός το πωλητήριο του Μουσείου, για να πάρω ένα αναμνηστικό απο όσα είδα, καμμιά καρτ ποστάλ..οτιδήποτε να μου θυμίζει τις όμορφες στιγμές που έζησα..Αυτό είναι κάτι που συνηθίζω..όταν πάω κάπου θέλω να αγοράσω κάτι, μιά ανάμνηση, ένα σουβενίρ..ας είναι και το τσολιαδάκι..οτιδήποτε να μου υπενθυμίζει τη στιγμή

Πλήρης η απογοήτευσή μου όταν είδα τι περιείχε αυτό το κατάστημα. Προσωπικές συλλογές κοσμημάτων απο χρυσά μέχρι πλαστικά, κεραμικά, κρύσταλλα που δεν εκτίθετο στο Μουσείο, αντίθετα..δεν είχαν καμμία σχέση..Οι τιμές δε υψηλές, τίποτα δεν είχε κάτω απο 50 ευρώ.. Ετριβα τα μάτια που απο αυτά που έβλεπα..

Υπήρχαν βέβαια κάποια φθηνώτερα βιβλία, ημερολόγια..κάτι μολυβάκια...

Το περιεχόμενο όμως του πωλητήριου του Μουσείου δεν είχε καμμία σχέση με τις εκθέσεις, ούτε ένας οδηγός δεν υπήρχε..

Από όσα Μουσεία έχω δεί και εδώ και στο εξωτερικό, πάντα οι του Μουσείου, προσπαθούν να προωθούν στο κοινό αντίγραφα των εκθεμάτων και να εκμεταλλεύονται στο έπακρο το περιεχόμενο των εκθέσεων. Στο κυρίως κτίριο του παλαιού Μουσείου Μπενάκη..υπάρχουν ένα σωρό αντίγραφα, από πλαστικό έως χρυσό των εκθεμάτων, μαντήλια, κάρτες, μολύβια, βιβλία, πάζλς, τετράδια, παιχνίδια για παιδιά..για όλα τα βαλάντια..έτσι ώστε ο επισκέπτης να φύγει ευχαριστημένος..να εξασφαλίσει την ανάμνησή του..

Προφανώς το Μουσείο της οδού Πειραιώς, εκφράζει μία πλήρη αδιαφορία για τον επισκέπτη.. "δεν θα αγοράσεις αυτό που θέλεις εσύ, θα επενδύσεις σε αυτό που σου πουλάω εγώ" "επένδυση" είναι η λέξη γιατί εδώ δεν πρόκειται για απλές αγορές όταν ένα πλαστικό βραχιολάκι κοστίζει 65 ευρώ!!!

Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι τα Μουσεία απευθύνονται σε όλο τον κόσμο και όχι στους ζάπλουτους και τους σνόμπ ας μου εξηγήσει κάποιος τι νόημα έχει ένα πωλητήριο με είδη άσχετα με το κυρίως κτίσμα που εκπροσωπεί. Είναι σαν να γράφει η επιγραφή του μαγαζιού μου "Φρουτεμπορική" και εγώ να πουλάω ζώνες. Και όχι φτηνές. Πανάκριβες, επώνυμες και ή δυνατόν και επίχρυσες!!!

Και ερωτώ.

Σε ποιούς απευθύνεται αυτό το πωλητήριο?