Μία φορά το χρόνο προσκαλούμε παλιούς φίλους και συμμαθητές του Κ, φίλους τόσο απο το Δημοτικό οσο και απο το Γυμνάσιο, για να παίξουν χαρτιά και να ξαναβρεθούν. Παίζουν ως επί το πλείστον πόκα όχι για λεφτά αλλα σαν φόρο τιμής σε παλιές εποχές τότε που ήταν φοιτητές με λίγα λεφτά αλλά πολύ κέφι για χαβαλέ.. Και επειδή κρατάνε την παράδοση ολοζώντανη παίζουν με μάρκες που είναι σε δραχμές, ποντάροντας απο 50 δρχ μέχρι 3000..το ύστατο ποσό, που κάποτε ξόδευαν για να αγοράσουν ένα μπλου τζήν απο τα ακριβά..
Ολοι τους είναι πλέον παντρεμένοι και φέρνουν και τις γυναίκες τους, ίσως και τα παιδιά τους (τη φορά αυτή είχαμε 4 παιδάκια), με τις οποίες περνάμε πολύ ωραία αφού γνωριζόμαστε κάποια χρόνια..
Είχαμε χωρισθεί σε δύο παρέες, οι άντρες απο την μιά σε ένα δωμάτιο-τεκέ (όχι σκληρά πλήζ-μόνο τσιγάρα) να χαρτοπαίζουν και οι κούκλες με τα μωρά σε άλλο να γελάνε και να λένε διάφορα.., η οικοδέσποινα σαν διάτονας αστέρας να πηγαίνει απο λουλούδι σε λουλούδι και να ακούει μέρος συζητήσεων απο όλους..
Και ενώ με τις γυναίκες είχαμε σκάσει στα γέλια..όχι γιατί κοροϊδεύαμε τους άντρες..(μόνιμη αγωνία των ανδρών που ξέρω είναι ΜΗΠΩΣ και τους συζητάμε, άλλη όρεξη δεν έχουμε όταν μαζευτούμε 10 γυναίκες μαζί να ασχολούμαστε μαζί τους, αλλά έτσι είναι οι άντρες μυγιάζονται) αλλά λέγαμε ιστορίες καθημερινότητας, δουλειάς ...από το δωμάτιο των ανδρών ακουγόταν σιγή..πάω λοιπόν μέσα και τους βλέπω να έχουν σταματήσει τα χαρτιά και να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων
...........για μία μπριτζόλα 1600 γραμμαρίων που έφαγε ο Γ στην Πορτογαλία ΜΟΝΟΣ του και τη χώνεψε μία χαρά..και δεν βούλωσε την τουαλέττα την επομένη
...........για τον πατέρα ενός άλλου που είναι σοβαρά άρρωστος
...........για τον θείο του Κ που πέθανε και θα πάνε αύριο τα πεθερικά μας στην κηδεία..κάπου στην κεντρική Ελλάδα..
...........για τον Θ να λέει ότι γίορτασε με τη γυναίκα του 30 χρόνια γνωριμίας (φαντάζομαι ότι ήταν μαζί απο τα 12 τους χρόνια)..
και διαπιστώνω πόσο σημαντική είναι η φιλία μεταξύ των ανδρών όταν όλοι τους είναι παιδικοί φίλοι, που παίζανε μπάλα μικροί σε αλάνες..που τώρα η ζωή τους έχει χωρίσει, ο ένας εδώ ο άλλος κάπου αλλού , αλλά 1 φορά το χρόνο θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξαναγίνουν ανέμελοι, να βάλουν στη μπάντα ότι έγνοιες έχει ο καθένας και να κάτσουν στο τραπέζι των αναμνήσεων για να παίξουν, να καρπαζωθούν, να γίνουν τύφλα, να γελάσουν και να κλάψουν, να ξαναπροσπαθήσουν να κλέψουν στα χαρτιά, να μαδήσουν τον γνωστό φίλο τους που μάδαγαν ΧΡΟΝΙΑ, να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου πίσω..
Ολοι τους είναι πλέον παντρεμένοι και φέρνουν και τις γυναίκες τους, ίσως και τα παιδιά τους (τη φορά αυτή είχαμε 4 παιδάκια), με τις οποίες περνάμε πολύ ωραία αφού γνωριζόμαστε κάποια χρόνια..
Είχαμε χωρισθεί σε δύο παρέες, οι άντρες απο την μιά σε ένα δωμάτιο-τεκέ (όχι σκληρά πλήζ-μόνο τσιγάρα) να χαρτοπαίζουν και οι κούκλες με τα μωρά σε άλλο να γελάνε και να λένε διάφορα.., η οικοδέσποινα σαν διάτονας αστέρας να πηγαίνει απο λουλούδι σε λουλούδι και να ακούει μέρος συζητήσεων απο όλους..
Και ενώ με τις γυναίκες είχαμε σκάσει στα γέλια..όχι γιατί κοροϊδεύαμε τους άντρες..(μόνιμη αγωνία των ανδρών που ξέρω είναι ΜΗΠΩΣ και τους συζητάμε, άλλη όρεξη δεν έχουμε όταν μαζευτούμε 10 γυναίκες μαζί να ασχολούμαστε μαζί τους, αλλά έτσι είναι οι άντρες μυγιάζονται) αλλά λέγαμε ιστορίες καθημερινότητας, δουλειάς ...από το δωμάτιο των ανδρών ακουγόταν σιγή..πάω λοιπόν μέσα και τους βλέπω να έχουν σταματήσει τα χαρτιά και να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων
...........για μία μπριτζόλα 1600 γραμμαρίων που έφαγε ο Γ στην Πορτογαλία ΜΟΝΟΣ του και τη χώνεψε μία χαρά..και δεν βούλωσε την τουαλέττα την επομένη
...........για τον πατέρα ενός άλλου που είναι σοβαρά άρρωστος
...........για τον θείο του Κ που πέθανε και θα πάνε αύριο τα πεθερικά μας στην κηδεία..κάπου στην κεντρική Ελλάδα..
...........για τον Θ να λέει ότι γίορτασε με τη γυναίκα του 30 χρόνια γνωριμίας (φαντάζομαι ότι ήταν μαζί απο τα 12 τους χρόνια)..
και διαπιστώνω πόσο σημαντική είναι η φιλία μεταξύ των ανδρών όταν όλοι τους είναι παιδικοί φίλοι, που παίζανε μπάλα μικροί σε αλάνες..που τώρα η ζωή τους έχει χωρίσει, ο ένας εδώ ο άλλος κάπου αλλού , αλλά 1 φορά το χρόνο θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξαναγίνουν ανέμελοι, να βάλουν στη μπάντα ότι έγνοιες έχει ο καθένας και να κάτσουν στο τραπέζι των αναμνήσεων για να παίξουν, να καρπαζωθούν, να γίνουν τύφλα, να γελάσουν και να κλάψουν, να ξαναπροσπαθήσουν να κλέψουν στα χαρτιά, να μαδήσουν τον γνωστό φίλο τους που μάδαγαν ΧΡΟΝΙΑ, να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου πίσω..
Μήπως είναι οι άντρες πιό αισθηματίες απο εμάς?
23 σχόλια:
Δεν ξέρω αν είναι περισσότερο αισθηματίες. Νομίζω ότι βλέπουν πιο επιφανειακά τα πράγματα, δεν χαλούν τη ζαχαρένια τους στις αρρωστημένες αναλύσεις παντός τύπου και είδους, στις οποίες αρεσκόμαστε να αναλωνόμαστε οι γυναίκες με μεγάλη δόση σαδομαζοχισμού και έτσι γι αυτούς τα πράγματα είναι πιο απλά, πιο ξεκάθαρα.
Υπάρχουν βέβαια και οι ατομικές ιδιαιτερότητες... οπότε εκεί γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η κατάσταση.
Και του χρόνου Μαρίνα, να είστε όλοι καλά και να μπορέσετε να ξαναμαζευτείτε και να μοιραστείτε όμορφες στιγμές. Που είναι πολύτιμες.
είναι πολύ γλυκό που τους βλέπεις έτσι. το γεγονός ότι τους ακούς να λένε για μπριζόλες και καταλήγεις σ' αυτό το συμπέρασμα, δείχνει ποιος είναι ο αισθηματίας :)
Και γιατί θα πρέπει να γίνονται διαχωρισμοί (άντρες-γυναίκες) και γενικεύσεις;
Δεν είναι επιφανειακό. Ίσα ίσα είναι πιό βαθύ. Δεν χαλάνε την φιλία τους για ψύλλου πήδημα...
Και ναι.. εδώ και καιρό έχετε επιτέλους αρχίσει να ψηλιάζεστε ότι τελικά οι άντρες είναι πιό αισθηματίες και δίνουν μεγαλύτερη αξία σε ιδανικά πράγματα...
Το γιατί πρέπει να γίνονται οι διαχωρισμοί είναι δεύτερη ερώτηση Μάρκο μου... Η πρώτη ερώτηση είναι γιατί όλες αυτές οι αναζητήσεις ερωτήσεις έρχονται τώρα τελευταία από γυναίκες;
Ίσως επιτέλους ξυπνήσουν από τον λίθαργό τους και έρθουν και αυτές στην πραγματική ζωή αντί να ζούν στο Χόλυγουντ....
(Και τώρα εδώ είναι που αρχίζουν τα όργανα, αλλά κούκλες δεν έχω τίποτε εναντίων σας... ίσα ίσα σας αγαπάω.. αλλά ορισμένες φορές γίνεστε πολύ.. μα πολύ.... στριμένες...)
Τελαμώνα Στόκο, το υποψιάστηκα ότι είσαστε συναισθηματικά όντα περισσότερο απο εμάς..όμως δεν το βγάζετε πρός τα έξω, μας κάνετε και τους πολύ σκληρούς..
Juanita, ισως να είναι όπως τα λές, στη δική μας σχέση πάντως η λογική και η πραγματικότητα είμαι εγώ και ο Κ..στα σύννεφά του αρμενίζει..το παρελθόν πρέπει να μένει το ίδιο σαν ανάμνηση, οι φίλοι του εκεί βράχοι,.. δένεται εύκολα, εγώ όχι.
Χλόη, δεν θα έλεγα ότι είμαι συναισθηματικό άτομο, εντούτοις αισθάνομαι μιά γλυκιά ζέστη όταν βλέπω τους παλιούς φίλους να μαζεύονται..θυμάμαι μιά φορά μου σύστησε κάποιον, "και απο δώ το άλογό μου" κόκκαλο εγώ-και πρόσθεσε " ο Γ., ήταν το άλογό μου στο Δημοτικό..όταν παίζαμε το τάδε παιχνίδι..", εγώ δεν κρατάω εύκολα φιλίες γιατί είμαι κλειστός χαρακτήρας..
Μάρκο, δεν γίνονται διαχωρισμοί, κάποιοι άντρες είναι συναισθηματικοί κάποιοι άλλοι όχι. Απλά μου άρεσε το γεγονός ότι οι παλιοί φίλοι μαζεύτηκαν και τα λέγανε τα δικά τους..τα βρήκα όλα τόσο τρυφερά..αυτό δεν γίνεται κάθε χρόνο, άλλες χρονιές παιζουν συνέχεια και δεν μιλάνε..ήταν φαντάζομαι η στιγμή.. όταν οι άμυνες πέφτουν μπροστά στον παιδικό σου φίλο..
Dartiir, με προβλημάτισες πολύ..οχι δεν ζούμε στο ιερό δάσος (holy wood), πιό κοντά είμαστε στα καμμένα βούρλα..ούτε είμαστε βούρλα που δεν σας καταλαβαίνουμε πόσο γλυκείς και συναισθηματικοί είσαστε.. διακρίνω στο σχόλιό σου ένα παράπονο.. Υπάρχουν γυναικες-εγωκεντρικές και βούρλα που κυττάνε τον εαυτό τους και μόνο και φέρονται άσχημα πρός εσάς..υπάρχουν όμως και οι αντίστοιχοι άντρες..
Την ερώτηση στο τέλος την έκανα γιατί γλυκόπικρα με εντυπωσιάζουν οι παιδικές φιλίες που διαρκούν γιατί εγώ δεν έχω καμμία. Οσες φιλίες δημιούργησα τις έκανα αργότερα απο την δουλειά, ενώ σαν παιδί, δεν κράτησα καμμία..Και βγάζω το συμπέρασμα ότι κάτι κάνουν οι άντρες και διατηρούν σχέσεις με φίλους που εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε, ή τουλάχιστον εγώ δεν μπόρεσα να το κάνω..Απλά ζηλεύω.
αν μια γυναικεία φιλία είναι τόσων χρόνων, είναι εξίσου βαθιά με των αντρών. το θέμα είναι να κρατήσει.
πιστέυω ότι επειδή οι γυναίκες τα προηγούμενα χρονια κανόνιζαν τη ζωή τους ώστε να εξυπηρετεί τη ζωή των αντρών τους, δεν είχαν ούτε το χρόνο ούτε την κατανόηση των συζύγων ώστε να μπορέσουν να κρατήσουν φιλίες.
Εγώ πάλι πιστεύω ότι και οι άνδρες είναι τόσο αισθηματίες όσο και οι γυναίκες. Φυσικά εξαρτάται απ’ τον άνθρωπο. Έχω γνωρίσει ευσυγκίνητους άνδρες και κλειστές/σκληρές γυναίκες.
Αλλά ίσως η υπερ-πολυπλοκότητα του γυναικείου χαρακτήρα είναι που εμποδίζει τις πολύχρονες φιλίες. Έχω πιο πολλές φίλες απ’ το πανεπιστήμιο, λιγότερες απ’ το σχολείο. Σχεδόν καμία απ’ τα παιδικά μου χρόνια.
Πολύ όμορφο το ποστ σου Μαρίνα, συγκινήθηκα, πρωί-πρωί!
Όταν έρχεται σε φιλίες τα πράματα είναι δύσκολα για τις γυναίκες...
Το έχω δεί πολλές φορές...
Γενικά είστε πολύ εγωϊστριες ώστε να αφήσετε να φανεί κάποια ανώτερη από εσάς...
Οπότε είτε λόγω εμφάνισης είτε λόγω άντρα κάποια στιγμή θα τα τσουγκρίσετε...
Μου έκανε φοβερή εντύπωση αυτό που μου είπε κάποτε μια πολύ κοντινή μου φίλη, η οποία ισχυρίστηκε (και είχε απόλυτο δίκιο τελικά) ότι οι μισές από τις κολητές της την έθαυαν από πίσω της και οι υπόλοιπες απλά λάκισαν γιατί υπήρχε μια φίλη "φίδι" που έβαζε λόγια στην καθεμία για τις άλλες.
Και εδώ είναι το πρόβλημά σας. Είστε επιρρεπείς στο κουτσομπολιό και στα λόγια...
Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες όσον αφορά στο κουτσομπολιό. Οι γυναίκες το κάνουν και το έννοούν ενώ οι άντρες το κάνουν και το ξεχνάνε το επόμενο δευτερόλεπτο...
(και το έχω πεί πολλάκις.. μην τα ψυρίζετε βρε κορίτσαι όλα!!!)
Τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όντως οι περισσότερες γυναίκες που ψάχνουν για φιλία.. το κάνουν με άντρες...
Δεν είναι λίγες αυτές που λένε ότι οι πραγματικοί φίλοι τους είναι άντρες, ενώ με τις γυναίκες απλά περνάνε την ώρα τους και κουτσομπολεύουν.. αλλά όταν έχουν κάτι πραγματικά σε άντρα φίλο απευθύνονται...
Όντως, αν μια φιλία αντέξει να δοκιμαστεί θα γίνει όπως η αντρική ίσως αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο δεν θα είναι πάντα ευάλωτη στο κουτσομπολιό...
"Δεν είναι λίγες αυτές που λένε ότι οι πραγματικοί φίλοι τους είναι άντρες"
Δεν υπάρχει πραγματική φιλία ανάμεσα σε ένα άντρα και μια γυναίκα. Πάντα, μα πάντα υπάρχει ένα latent ερωτικό στοιχείο, κάποτε (και ίσως πάνω από μια φορά θα περάσει απ' το μυαλό τους το "αφού τα βρίσκουμε, μήπως να..."
(εκτός αν ο ένας απ'τους δύο είναι ομοφυλόφιλός-και εδώ μπαίνουμε σε άλλα χωράφια, my gay best friend κλπ).
"Όντως, αν μια φιλία αντέξει να δοκιμαστεί θα γίνει όπως η αντρική"
Ε, τα παραλές λίγο βρε Καμηλιέρη μου! Η πραγματική γυναικεία φιλία (και ναι, υπάρχει), έχει διαφορετική δυναμική, και δεν μπορεί να ακολουθήσει τα μοτίβα της ανδρικής, απλά γιατί είναι ξένη φύση προς αυτή.
Δεν μπορουμε να βαζουμε τους ανθρωπους σε κατηγοριες. Αυτη νομιζω πως πρεπει να ειναι η βαση του συλλογισμου μας. Επειδη ομως παντα υπαρχουν καποια κοινα γενικα χαρακτηριστικα, ας αναρωτηθουμε τι ακριβως εννοουμε οταν λεμε "αισθηματιας".
Οι γυναικες ειμαστε πιο ευσυγκινητες. Βλεπουμε μια ρομαντικη, κοινωνικη ταινια και πλανταζουμε στο κλαμα. Ανοιγομαστε πιο ευκολα. Γνωριζουμε καποιον και μεσα σε 3 μερες μπορουμε να του διηγηθουμε ολη μας την ζωη. Θυμομαστε παντα επετειους, γενεθλια και χαριζουμε απειρα γλυκα δωρακια. Καρτουλες με καρδουλες, αρκουδακια, πουλοβερ φτιαγμενα με τα χερακια μας (λεμε τωρα...).
Οι αντρες απο την αλλη, ειναι πιο μετρημενοι. Τους συγκινουν μονο πραγματικα γεγονοτα και για να σου μιλησουν για τον εαυτο τους και τα κρυφα τους ονειρα πρεπει πρωτα να κερδισεις τον σεβασμο και την εμπιστοσυνη τους. Επιπλεον, εχουν ασθενικη μνημη και τα δωρα τους εναν αερα λιγο πιο "πρακτικο". Στην περιπτωση που θυμηθουν την επετειο, θα σου δωρισουν εκεινα τα ηχεια για τον υπολογιστη που ολο λες οτι θα αγορασεις και ποτε δεν το κανεις.
Δεν ξερω πως ακριβως, αλλα παντα καταληγω να προτιμω τους αντρες. Ισως γιατι τελικα για εμενα μετραει πιο πολυ οταν μου λεει μια κουβεντα να την ακουω απο την φωνη, τα ματια, το σωμα του και οχι να την επαναλαμβανει με την συχνοτητα που λεμε "καλημερα". Ισως γιατι με εκνευριζουμε οι γυναικες, που με τον εγωισμο και τον ανταγωνισμο μας καταστρεφουμε ομορφες στιγμες και σχεσεις.
Αυτο ομως δεν σημαινει πως μπορω να εχω εναν αντρα για κολλητο μου. Γιατι θα αιωρειται καπου αυτο το υπολανθανον φλερτ και γιατι παντα θα υπαρχει μια ελλειψη στη φιλια μας. Ουτε σημαινει πως τωρα ξυπναμε σιγα σιγα οι γυναικες και ανακαλυπτουμε ποσο καταπληκτικοι ειναι οι αντρες. Οι ιδιοι ακριβως αντρες που χανουν την ταυτοτητα τους και εχουν αρχισει να προσεχουν την εξωτερικη τους εμφανιση πιο πολυ απο εμας.
Κοριτσια sorry, αλλα δεν μας συμπαθω ιδιατερα. Εννοειται βεβαια πως δεν βγαζω την ουρα μου απεξω απο ολα τα στοιχεια μας που με απελπιζουν. Κατι λαθος θα κανω κι εγω για να αλλαζω κολλητη καθε τρια χρονια.
Boys sorry, αλλα δεν ειστε τελειοι. Εχετε πολλες φοβιες ακομα να παλεψετε (δεσμευσης, ψυχικης απογυμνωσης, του τι θα πουν οι τριτοι) για να βρεθειτε σε ενα καλο δρομο.
Γιατι δεν κοιταμε πρωτα ο καθενας την δικη του καμπουρα και δεν αποδεχομαστε την διαφορετικοτητα των ρολων μας? Ισως ετσι να ειμασταν καλυτεροι σε καθε φυσεως σχεση...
Marina elpizw na min ekana kataxrisi tou xwrou sou. Thanks gia tin filoksenia :)
Marilina, με τις γυναίκες των συμμαθητών του γνωριζόμαστε χρόνια αλλά δεν είμαστε του τύπου που θα εκμυστηρευτεί η μία στην άλλη τον εαυτό της, όταν βρισκόμαστε μάλλον πλάκα κάνουμε.
Despoina, έχω γνωρίσει 4 κοπέλλες, μέσω του Κ., που είναι φίλες απο το Δημοτικό μεταξύ τους και την κρατάνε τη φιλία ακόμη με εκμυστηρεύσεις κλπ. Με καλωσώρισαν στο γκρούπ τους, όμως δεν ανοίγομαι με όλες μόνο με μία και έτσι κάτι λείπει..Στον γραπτό λόγο ανοίγομαι περισσότερο..
Darthiir, θα αναγκαστώ να συμφωνήσω μαζί σου, βλέπω πολλες γυναίκες να αλληλοσυγκρίνονται και να θάβουν η μία την άλλη, κάτι που δεν ωφελεί στην τελική..ενώ οι άντρες δεν το κάνουν, συγκρίνονται αλλά με βάση άλλων κριτηρίων..Οσο για την κοινωνική κριτική είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει, οπότε δεν την κάνω.
Το ερωτικό στοιχείο μπορεί να υπάρχει μεταξύ φίλων, μπορεί και όχι..δεν είναι εννοώ απαραίτητο..
Sikelia, διαβάζοντάς σε διαπίστωσα ότι ανήκω στο γυναικείο φύλλο κατά λάθος..Αυτά που καταχωρείς στους άνδρες τα εχω εγώ..επίσης μου αρέσουν τα πρακτικά δώρα (όχι ένα μίξερ) αλλά προγράμματα σε Η/Υ, παιχνίδια, gadgets κλπ.., ταξίδια, να σκεφτείς ότι μία φορά ζήτησα απο τον Κ να μου μαγειρέψει κάτι σαν δώρο γενεθλίων..
Και άντρες φίλοι υπάρχουν
Και γυναίκες φίλες υπάρχουν
Στο χέρι μας είναι να ρίξουμε τη μύτη μας και να απλώσουμε το χέρι.
Αυτα ειναι και εμενα τα αγαπημενα μου. Εχουν περισσοτερο εαυτο. :)
Βαθια μεσα μου το πιστευω πως υπαρχουν και φιλοι και φιλες. Μαλλον ομως δεν ειμαι ακομα ετοιμη για να σταθω σαν πραγματικη φιλη σε καποιον, γιατι πολλη ομιχλη εχει πεσει στα μερη μου. Αλλα δεν ανησυχω. Εχω υπομονη :)
Δεν ξέρω δεν απαντώ....
έχω και φίλους και φίλες, δεν τις βλέπω ερωτικά και δεν είμαι γκέι, είναι άσχημο πράγμα να τα γενικεύουμε όλα, κάποιες σχέσεις φιλικές με γυναίκες μπορεί να περάσανε και από μια ερωτική κατάσταση αλλά η φιλική υπερίσχυσε, όσο κατίνες μπορούν να γίνουν οι γυναίκες με τις φίλες τους άλλο τόσο έχω δει να γίνονται και άνδρες με τους φίλους τους
sikelia
απ τη μια λες να μη χωρίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με το φύλο αλλά αυτό κανεις εν τέλει.
Ας ρίξω ένα ψιχουλάκι κι εγώ, αν και σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τον καμηλιέρη.
Φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα σαφώς και υπάρχει, έστω κι αν συνήθως υποβόσκει ερωτισμός. Το ένα άλλωστε δεν αποκλείει το άλλο (είτε με είτε χωρίς την πρακτική πλευρά του ερωτισμού).
Δηλαδή ποιά γυναίκα θα πει "καλά ο πισινός σου δεν παίζεται" σε άλλη γυναίκα; Αντε να της πουν "τα πήρες τα κιλάκια σου" στην καλύτερη περίπτωση (μην πω τη χειρότερη), ενώ πολλοί άντρες θα το πουν με πάσα ειλικρίνεια.
Είμαστε βέβαιοι οτι ο Νάρκισσος ήταν γένους αρσενικού;
marilina
1. Δεν ισχυριστηκα οτι ειμαι σταθερος και κατασταλλαγμενος ανθρωπος. ;)
2. Παντα υπαρχουν καποια γενικα χαρακτηριστικα. Δεν μπορουμε να τα αποκλεισουμε. Εξαλλου οι ανθρωποι εχουμε την ταση να μπαινουμε σε ομαδες απο μονοι μας.
Πολλοι λετε οτι εχετε φιλες/φιλους. Οk. Δεν αντιλεγω. Ποσοι ομως εχετε κολλητο του αντιθετου φιλου? Σημειωση: κολλητος = ο ανθρωπος που κανω τα π α ν τ α μαζι. Μη μου πειτε οτι μπορειτε να δειτε την κολλητη σας με στρινγκακι την ωρα που ετοιμαζεστε να βγειτε εξω και να συνεχισετε να της μιλατε απτοητος για το νεο open source προγραμμα που ανακαλυψατε! Καποια πραγματα εχουν και τα ορια τους. Κι οταν αρχιζεις κατι βαζοντας ορια...
Αυτη ειναι η βασικη μου αντιρρηση.
Παιδιά, το θέμα του "κολλητού" ή τις "κολλητής" δεν το πολυπιάνω..τι δηλαδή με τους κολλητούς ζούμε κάτω απο την ίδια στέγη? Ε! Τότε το σέξ είναι αναπόφευκτο..
Εγώ μιλάω για φιλία που διαρκεί μέσα στα χρόνια..όσο πιό πολύ κολλάς τόσο πιό σύντομη είναι και η φιλία..
Προσωπικά κολλητούς φίλους είχα μόνο στο Γυμνάσιο, αλλά αυτό βάστηξε κανά χρόνο το πολύ..στο ενδιάμεσο βέβαια τα φτιάχναμε..επόμενο ήταν..και μετά τα χαλάγαμε.
Αργότερα που έκανα φιλίες, με άλλους ανθρώπους, μιλάγαμε, λέγαμε διάφορα που μας απασχολουσαν αλλά δεν έμπαινε ο ένας μέσα στη ζωή του΄άλλου να κάνει κατοχή, υπήρχαν όρια που τα θέταμε εμείς..έτσι σεβόμασταν ο ένας τον άλλο για πολλά χρόνια.
αυτό που μ' αρέσει στους άντρες (οκ.εκτός των άλλων) είναι ότι μπορούν να κάθονται επί ώρες σ' ένα καναπέ, να βλέπουν τηλεόραση και δεν λένε λέξη μεταξύ τους... υπάρχει όμως μιά συνένοχη δυνατή σιωπή που τους ενώνει... στις γυναίκες, δυστυχώς, όχι...
Για να είσαι κολητός δεν είναι απαραίτητο να δείς το βρακί του άλλου. Και ναι, ανάμεσα σε άτομα αντίθετου φύλου κάποια στιγμή το ένστικτο μπορεί να μπεί πάνω από την φιλία... (άμα η κολητή μου μου βγάλει το στριγκάκι της φάτσα φόρα πιθανότατα θα αντιδράσω ακούσια)
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να είναι κολητή ή ότι δεν είναι κολητή.
Οι κολητοί συνήθως δεν προκαλούν ο ένας τον άλλο οπότε δεν υφίσταται πρόβλημα.
Μία από τις πιο αγαπημένες μου φίλες την γνωρίζω και είμαστε καλά μαζί από την Α΄Γυμνασίου, κάποιες δεκαετίες πίσω. Την δεύτερη από την Β΄Λυκείου, την τρίτη λίγο μετά που τέλειωσα το σχολείο. Τους πιο καλούς μου φίλους άνδρες τους βρίσκω στα πρόσωπα του άνδρα και του κουμπάρου μου! ΧΑΧΑ! Να λείπουν τα σχόλια περί κουμπάρων παρακαλώ! Πού θέλω να καταλήξω; Σίγουρα στο ότι τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες μπορούν να έχουν μία μακρόχρονη στενή σχέση με άτομα του ιδίου φύλου. Απλά έχουν διαφορετική προσέγγιση, αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο και ζουν διαφορετικά τη σχέση τους. Πιστεύω επίσης ότι μπορούν κάλλιστα ένας άνδρας και μία γυναίκα να γίνουν "αδερφές ψυχές", ακόμα και όταν υπάρχει ένας υφέρπων ερωτισμός σε κάποιες στιγμές της σχέσης τους.
Δημοσίευση σχολίου