Περιπέτειες μιάς κουζινόγατας

Εχετε γειά βρυσούλες
και εσείς νοικοκυρούλες
έχετε γειά τυρόπιττες
και εσείς μπουγατσοπούλες
έτσι και η Μ μπεί στην κουζίνα
σκουντιώνται πανηγυρικά
όλα τα κατσαρολικά

Το οδοιπορικό ενός γεύματος

Το μαγείρεμα ξεκίνησε κατά τις 11.30 το πρωϊ, έφτιαξα πίττες λιβανέζικες και ταμπουλέ, απλά πράγματα (έχω εκείνο το τραλαλά σκεύος από φαγιάνς που υπάρχει για να ακουμπάμε το κουτάλι την ώρα που τηγανίζω αλλά ποτέ δεν το ακουμπάω, μόνο το βάζω όπου μου κατέβει, ενώ έχω μία μαζωχιστική αγάπη να το βάζω στα νερά και μετά φλάτς μές το τηγάνι και μετά χλατςςςςς! λαδικά πυροτεχνήματα ΠΑΝΤΟΥ!) .
Είμαι ντυμένη πολύ μοδάτα, με πλαστική ποδίτσα (πλαστική γιατί σκουπίζονται εύκολα τα παράσημα απο το λάδι), φοράω και πλαστικά γάντια κουζίνας για να προστατεύω τα χεράκια μου βρε παιδιά. Αμ πώς!

Μην ακούω γκρίνιες μαγειρεύω πάντα σε χαμηλή φωτιά, είμαι πολύ καλύτερη απο τον πρώτο συζυγούλη που όλα ταξερε, όλα τα μάσαγε όπως τότε που ξέχασε το τηγάνι στο μάξιμουμ (γιατί μιλούσε στο τηλέφωνο) και πήρε φωτιά το λάδι και οι φλόγες γλείφανε τον απορροφητήρα απο πάνω που ήταν (γιατί απεδήμησεε) από πλαστικό που έλιωσε και έπεσαν τα λιωσίδια μέσα στο τηγάνι που έκανε τις φλογίτσες φλογάρες και άρχισε ο σκύλος να γαυγίζει μανιασμένα και να δέρνεται και έτρεξε ο λεγάμενος να δεί τι γίνεται και έβαλε τις φωνές
Μαρίνα τρέξε καιγόμαστε,
λές και εγώ θα έκανα "ΤΑ ΤΖΟΥΝ! και θα έσβηνε, ο σκύλος είχε χωθεί κάτω απο το τραπέζι και κατούραγε τα πλακάκια της κουζίνας (πολύ ιδιαίτερο σκυλί ήταν αυτό γιατί όταν φοβόταν έκανε πιπί αντί για το άλλο..πάλι καλά! ) και ανοίγει ο Μ το παράθυρο να πετάξει έξω το τηγάνι...
Μηηηηηηηηη! σε πολυκατοικία είμαστε βρέ όχι στο βλαχοχώρι σου με τον κήπο έξω, θα σκοτώσεις κανέναν άνθρωπο..
Εν τω μεταξύ να καίγεται και ο υπόλοιπος απορροφητήρας και τι έκανε ο Αγγλικός Φωτεινός Παντογνώστης (γιατί οι αντίστοιχοι υπάρχουν σε κάθε χώρα, όπως και οι Ντιούκς) παρά να πάρει μιά καράφα νερό και χλάτς να την πετάξει στις φλόγες, ενώ εγώ και ο σκύλος πεταχτήκαμε έξω απο την κουζίνα εγκαίρως
Ακούστηκε ένα ΜΠΟΥΜΜΜ, πετάχτηκε ένα μαύρο σύννεφο που κόλλησε στο ταβάνι, στα ντουλάπια, στους τοίχους τα πατώματα, κάηκε και το χέρι του Μ, ...τρέχανε οι γείτονες και χτυπάγανε τα κουδούνια.
πάλι ρεζίλι έγινες βλάξ!
Επλυνε την κουζίνα μόνος του, έβαψε και το ταβάνι με ταβανόβουρτσα 3 χέρια στο πρωτότυπο χρώμα μπέζ-άσπρο, έβαψε και τους τοίχους, όχι τι νομίσατε..ήταν προκομένο παιδί..εφ΄όσον τον κράταγες ΜΑΚΡΥΑ απο φωτιές και πλημμύρες..και κυκλοφορούσε με μαντιλοδεμένο το βα-βα του το χεράκι του για να λιώνουν οι κυρίες..

Οχι τέτοια πληζ, αρκετά βάσανε έχουμε. Τέσπα. Τηγανίσθηκαν οι πίτες, ξαναπλύθηκε το πάτωμα, έκοψα τις σαλάτες κλπ.. ήρθε ο Κ και μετά αρχισε το μαγείρεμα. Αρχοντας είναι ο μάγειρας που έχει επιτελείο απο καμμιά 10ριά δούλους, να παστρεύουν, ξεφλουδίζουν, ανακατεύουν, καθαρίζουν.. Αισθάνεται ότι εκπλήρωσε την ύπαρξή του, τώρα θα δημιουργήσει το καλύτερο μενού. Στην περίπτωσή μας εγώ είμαι η τελική συμπύκνωση των 10 δούλων, ναί η Μ με τα 10 χέρια.. Και βεβαίως ο Κ έφτιαξε το τέλειο έδεσμα.

Συμβουλή πρός τις/τους ανύπαντρους.

Μάγειρες να παντρεύεσθε. Το φαγητό σας θα είναι θεσπέσιο. Οσο για τη λάντζα έτσι κι αλλιώς εσείς θα την κάνετε, οπότε ας απολαύσετε πρώτα..