Η χαρτοπαιξία είναι στενά συνδεδεμένη με την ύπαρξή μου. Απο μικρό παιδί είμαι μάρτυρας άπειρων παιχνιδιών, καυγάδων, μέχρι ξυλοδαρμών και λοιπών χαριτωμένων. Ημουνα μικρή και με πρόσεχε η γιαγιά μου που συγχρόνως έπαιζε κουμ-κάν με την κόρη της, την ξαδέλφη της και την αδελφή της ξαδέλφης της. Ολες γειτόνισσες και όλες εύκαιρες. Με κάθιζαν στο τραπέζι δίπλα τους για να παρακολουθώ και να μαθαίνω. Επαιζαν και έλεγαν διάφορα, χωράτευαν, έλεγαν και κανένα κουτσομπολιό, έρριχναν και μία χριστοπαναγία στον αχαίρευτο, (σε ένα σόϊ όλο και κάποιος αχαίρευτος θα υπάρχει), τσιμπούσαν μεζεδάκια που όλο και ερχόντουσαν. Επιναν και τα κρασάκια τους φυ-σι-κά...και αυτό συνεχιζόταν ώσπου να έρθουν να με πάρουν οι γονείς μου.
Τα θυμάμαι αυτά με στοργή, γεγονότα φευγάτα μαζί με καλούς στοργικούς παπούδες που όλο και με έπαιζαν «31» ή την απλή ξερή, μιά εποχή μου έδειξαν και τάβλι «πόρτες», κάτι έκανα, πιστεύω ότι επίτηδες με άφηναν να κερδίζω, μήπως και μου αρέσει το σπόρ.
Ατύχησαν.
Ουδέποτε με τράβηξε το χαρτί, παρόλλες τις φιλότιμες προσπάθειες όλων. Ξαφνικά έγινε κάτι και στην ξερή όχι μόνο δεν κέρδιζα αλλά εισέπραττα και σφαλιάρες «στραβομάρα, το χαρτί αυτό ΔΕΝ έχει περάσει», μπιρίμπα προσπάθησαν να με μάθουν όλες μου οι φίλες αλλα απεδείχθην τσιμεντόλιθος. Στην πόκα, μου είναι αδύνατο να ποντάρω γιατί δεν θέλω να χάνω λεφτά και αντίστοιχα στενοχωριέμαι αν κερδίσω γιατί αυτό σημαίνει ότι παίρνω τα λεφτά των φίλων μας.. Μιά εποχή μεταξύ συζύγων, είχα πάει με μία αντίστοιχα χωρισμένη φίλη μου να μάθω μπρίτζ..το μπρίτζ το μάθαμε αλλά βαριόμαστε να πάμε να παίξουμε..τραγικό, απλά τραγικό..και βέβαια χωρίς πρακτική το ξεχάσαμε. Το πρόβλημά μου είναι ότι μου είναι αδύνατο να κάτσω σε ένα τραπέζι και να δαπανήσω έστω και 2 λεπτά κυττώντας τραπουλόχαρτα. Το θεωρώ ότι κλέβω χρόνο απο τη ζωή μου, καλύτερα το ΠιΣιού, όπου μιλάω με κόσμο, που μαθαίνω πράγματα, που σερφάρω, καλύτερα να πάω σινεμά, θέατρο, να δώ ταινία, να ακούσω μουσική, να κάνω πάζλ..οτιδήποτε απο το να δαπανήσω στιγμές πάνω σε τσόχα.
Το έχω ζήσει στην προσπάθεια να κάνω τον εαυτό μου να μου αρέσει και αποτυγχάνω.
Εχουν δημιουργηθεί άπειρες φιλίες επάνω σε τσόχες, με ζήλια της κυττάω αλλά δεν μπορώ να συμμετέχω. Δεν μου βγαίνει.
Δεν είναι κρίμα?
9 σχόλια:
Τι λες παίζουμε μια παρτίδα;
Ό,τι νάναι. Να είσαι σίγουρη ότι θα με κερδίσεις :-)))
(για κοίτα που δεν είμαι ο μόνος που δεν παίζει χαρτιά ή τάβλι... !!! )
Καλησπέρα Μαρίνα
Χριστός Ανέστη.
Χρόνια Πολλά
Χρόνια πολλά, τα χαρτιά τα βαριέμαι εκτός αν είναι για το παιχνίδι γαϊδούρα που έχει γέλιο και γίνεσαι ντίρλα ;)
Μαρίνα Χρόνια Πολλά.
Είναι κρίμα, αν κάτι δεν σου
πάει μην το κάνεις.
Βρίσκω αυτό το ποστ εξαιρετικό.
Μάλλον επειδή περίπου την ίδια φάση
έχω περάσει κι εγώ.
κι εγλω καμία σχέση με την τράπουλα. υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να περάσω την ώρα μου. το μόνο μου βρίσκω θετικό είναι το socialising του πράγματος.
καθόλου κρίμα δεν είναι! Πως θα έστηνες μπλογκ αλλιώς? Πως θα σε γνωριζαμε; Ε;;;;;; Πως;;;;;
Χρόνια Πολλά Μαρινάκι!
Άσε, τα χαρτιά τα βαριέμαι αφάνταστα, ποτέ δεν μπόρεσα να πωρωθώ. Είμαι και παντελώς άσχετη και ατάλαντη επίσης, όσες φορές και να μου δείξουν απλά i don't get it!! Αλλά, τα drinking games (never have I ever κλπ) τα γουστάρω πολύ!
Κάποτε έπαιζα καμιά μπιρίμπα, ένα γάϊδαρο (γέλιο), μια αγωνία...
Τώρα τα βαριέμαι.
Marko, μπά μην είσαι τόσο σίγουρος. Αντί για την παρτίδα, θα πιάσουμε την κουβέντα, θα φάμε κανένα μεζεδάκι, θα πιούμε και κάτι, μετά μάλλον για βόλτα, οτιδήποτε απο το να στηθώ και να παίξω..
street spirit, τι είναι το παιχνίδι γαϊδούρα?
cafegreco, συμφωνώ μαζί σου. Μόνο που μερικές φορές νοιώθω αποκομένη, ιδιαίτερα όταν όλοι μου οι φίλοι παίζουν χαρτιά..Το αστείο είναι ότι με τίποτα δεν με παίζουν γιατί λένε ότι κοιμάμαι ώσπου να έρθει η σειρά μου..τόσο χάλια δηλαδή.
vasvoe, για αυτό το socializing ήταν και ο λόγος..αλλά δεν μου βγήκε.
an-lu, το blogging είναι ένας τρόπος ξεφορτώματος για μένα, γράφω ότι δεν μπορώ να πώ, τα πάντα βγαίνουν στο χαρτί/στην οθόνη, ενώ προφορικά...στρειδι.
despoina, εντάξει και εμένα μου αρέσουν τα online games, τύπου invaders, arcade, jigsaw, solitaire, τώρα για αυτά που αναφέρεις..δηλαδή για να πιούμε πρέπει να το κάνουμε και θέμα..?
juanita, και εγώ κάποτε έπαιζα, φιδάκι, μονόπολη, μουτζούρη. Αλήθεια τι είναι ο γάϊδαρος? (το παιχνίδι εννοώ)
morgana, μία απο τα ίδια, ούτε τον δικό μου τον κατσικώνω, σε τσόχες κ.ά
Τα χαρτιά τα απολαμβάνω (αν και σπανίως έχω την ευκαιρία πια). Ισως επειδή τα έχω συνδέσει με μάζωξη φίλων, ίσως επειδή σπούδασα πόκα μπιρίμπα και πρέφα σαν φοιτητής και... μου 'μεινε :)
Δημοσίευση σχολίου