Ταξίδι

Από Θεσσαλονίκη σε

Καβάλα. Μείναμε 2 μέρες. Πήγαμε περπατώντας στην παλιά πόλη, που ήταν πολύ γραφική, φάγανε φρέσκο ψαράκι, τσακωθήκαμε λίγο με τους ντόπιους που δεν φημίζονται για τους τρόπους τους, ιδιαίτερα (στους τουρίστες που έρχονται να σας τα ακουμπήσουν ρεεεε) σε αθηναϊκές πινακίδες, είδαμε και το Ιμαρέτ που μας έχουν φάει τα αυτιά οι φίλοι μας, φάγαμε λιχουδιές πολλές και την άλλη μέρα πήγαμε

Κομοτηνή. Την Ξάνθη την παρακάμψαμε, ίσως να μπορέσουμε να πάμε του χρόνου. Η Κομοτηνή γεμάτη κόσμο, ως επί το πλείστον τουρκάλες που σέρνοντας μικρά παιδιά ψώνιζαν μετά μανίας.. Ψιλοχαθήκαμε στους μαχαλάδες, μπορέσαμε όμως να αγοράσουμε τοπικές λιχουδιές, λουκούμια, στραγάλια, καφέ, κάτι μυρωδικά που μου γυάλισαν, χωθήκαμε σε έναν τούρκικο καφενέ (μόνο για άντρες) μας αγρυοκύτταξαν λίγο, εμείς κάναμε τους άσχετους, για να δοκιμάσουμε γνήσιο τούρκικο καφέ..πήρα και λίγο σαλεπάκι..ήδη ονειρεύομαι τις κρύες βραδυές που θα το απολαμβάνω.. Οι Ιρλανδοί φίλοι μας αγόρασαν έναν αργιλέ και μυρωδάτο καπνό με αρώματα μήλου, βερύκοκου, μπανάνας (μπλιάχχ!) για να καπνίζουν στην πατρίδα τους και μετά μου ζήτησαν να εντοπίσω ένα original τουρκικό φέσι..αντε να εξηγήσεις ότι δεν υπάρχουν φέσια (σαν καπέλα, γιατί χρηματικά..), δρόμο να παίρνουν, δρόμο να αφήνουν, να ρωτούν για το φέσι φάντασμα..να μας στραβοκυτάζουν οι ντόπιοι..πάμε να φύγουμε τους λέω, θα φάμε ξύλο.. με τα πολλά βολεύτηκαν με μαντήλες που αγόρασαν σε ένα μαγαζί, να τις κάνουν τραπεζομάντηλα (!!!!) . Σταματήσαμε κάπου και φάγαμε πατάτες τηγανιτές..σκέτη γλύκα. Πουθενά δεν έχω φάει τέτοιες πατάτες..

................................................΄

Στο ενδιάμεσο κάναμε κάποιες βουτιές στη Χαλκιδική, στην Ψακούδια μιά θάλασσα τεράστια, απέραντη και ζεστή σαν σούπα..

Περάσαμε και απο τη Βόλβη, όπου σταματήσαμε να φωτογραφήσουμε τη γαλήνη του υδροβιότοπου, τα άφοβα πουλιά και το μπλέ..

Βεργίνα. Ο θησαυρός των θολωτών τάφων ασσύληπτος. Μπήκαμε μέσα στα σκοτάδια και φωτίστηκαν τα μάτια μας απο το μεγαλείο, το χρυσάφι που μοναχικά τοποθετημένο σου έκοβε κάθε όρεξη για κουβέντα.. τα μάτια ατένιζαν με δεος το παρελθόν..Μόνο για τη Βεργίνα άξιζε όλο αυτό το ταξείδι..

Ο σκοπός ήταν απο τη Βεργίνα να πάρουμε την Εγνατία Οδό ως τα Γρεβενά, μετά την παλιά Εθν. Οδό ως τη Καλαμπάκα όπου θα μέναμε μία νύχτα. Η Εγνατία όμως ήταν κλειστή λόγω έργων, μας είπαν, έργα που είχαν αποφασίσει απο δικού τους και ξέχασαν να μας το πούν στη Θεσσαλονίκη όταν ρωτήσαμε.. έτσι γυρίσαμε πίσω, πήραμε τον παλιό δρόμο Θεσσ-Αθήνα μέχρι τη Λάρισα, μετά Τρίκαλα και τέλος Καλαμπάκα..

Οι όγκοι των Μετεώρων αντάμειψαν την όποια ταλαιπωρία..αυτές οι αετοφωλιές πάνω στις κορυφές φτιάχτηκαν για να συνομιλούν οι κάτοικοί τους με τους αγγέλους.. Αίσθηση γαλήνης και υπέρτατης δύναμης. Δεν είχαμε χρόνο να ανεβούμε τα σκαλιά, σκοτείνιαζε. Ισως μιά άλλη φορα.

....................................................

Την άλλη μέρα άρχισε η επιστροφή πρός Αθήνα. Οσο πιό αργά μπορούσαμε. Από Τρίκαλα, πήγαμε Καρδίτσα, κάτσαμε λίγο εκεί, μετά Λαμία, στρίψαμε δεξιά πρός Παρνασσό, υπέροχα δροσερά ήταν τα βουνά, στο υψος της Γραβιάς έβρεξε κιόλας, Αμφισσα, Ιτέα. Μετά πήραμε την παλ. Εθν. Οδό, Θήβα, Ερυθρές, Κιθαιρώνας, Μάνδρα, Αθήνα...

Περάσαμε πολύ όμορφα στην εκδρομούλα μας

ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΕΒΑΖΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΛΛΑ Ο ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΑΡΝΕΙΤΑΙ...Γκρρρρ!