Πέμπτη, Ιουλίου 20, 2006

Μικρές καθημερινές ιστορίες


Η χθεσινή μέρα κύλησε αργά. Πολλές εξωτερικές δουλειές που όλες θέλανε την ώρα τους για να γίνουν. Η ώρα πάλι όταν στέκεσαι στην ουρά, κυλάει αργά. Ουρά είναι αυτή, ολοι καμωνόμαστε τους αδιάφορους όταν στεκόμαστε σχετικά κοντά στους άλλους, μπαίνοντας ίσως στον προσωπικό τους χώρο.
Πρώτη στάση Ταχυδρομείο. Παραλαβή δέματος και κάτι πληρωμές. Καλά σήμερα θα στείλετε όλοι σας δέματα, μέρες Χριστουγέννων είναι και δεν το έχω καταλάβει? Νο. 228. Στον φωτεινό πίνακα καλούν το 195, πάλι καλά, το πολύ κανά τεταρτάκι να κάτσω. Κάθομαι πίσω. Μπροστά μου δύο κύριοι, μάλλον αρκετά γνωστοί. 55άρηδες στο νερό. Λίγη κοιλίτσα επιμελώς σκεπασμένη, γκρίζα μαλλιά αραιά εδώ και εκεί. Χωρίς να θέλω, ακούω μέρος της κουβέντας τους..
"Βάζω που λές τους χρωματιστούς φακούς, φοράω το σφιχτό μποξεράκι που σου είπα, απλά ρούχα και πάω στο κλάμπ.. Μαλάκα, για πότε τις ρίχνω..μιά ματιά με τις ματάρες μου και μένουν ξερές να γλαρώνουν.. και μετά σέξ στο ημίφως χαμπάρι δεν παίρνουνε, έχουν μείνει στο μύθο" Δεν πιστεύω στα αυτιά μου, ΑΥΤΟΣ να ρίχνει την κάθε γκόμενα, ΑΥΤΟΣ με τις ρυτίδες, την κουρουπίτσα και το συνηθισμένο λούκ.. Μιά ιστορία δημιουργείται μέσα στο μυαλό μου, χαρτί και μολύβι αμέσως.. θέμα illusions.
Μετά πάω για τράπεζα, άλλη ουρά εκεί, όρθιοι σαν μπριτζόλες στον γάντζο στεκόμαστε, ακίνητοι και αγέλαστοι, κανείς δεν μιλάει, τι να πεί και σε ποιόν..σκέφτομαι την κα Π και την καταννόηση. Μεγάλη στην ηλικία, κοντά 85, κάνει τα δικά της γιατροσόφια, τις δικές της εξετάσεις, χωρίς να θέλει να πάει στο γιατρό, νομίζει ότι τα ξέρει όλα, όμως κάποια στιγμή διαπιστώνει με τον κακό τροπο ότι την πάτησε.. και τα γιατροσόφια δεν έπιασαν.. βοήθεια, ένα γιατρό, τη 12 ώρα.. Ο Μάρκος μου το είπε "οι μεγάλοι χρειάζονται χώρο, χρόνο και κατανόηση απο τους μικρούς", συμφωνώ, έλα όμως που μου έρχεται να κάνω μικρούς φόνους, όταν τη βλέπω να πασαλείβεται σαχλαμάρες για να φύγει η αναφυλαξία που μπορεί να προέρχεται απο τη βαφή, τη γάτα, κάποιες τροφές, κάτι τη τσίμπησε, κάτι τι που μόνο ο γιατρός μπορεί να πεί.. Το βουλώνω όμως για χάρη της κατανόησης.. Ας το πάρει το κύμα..
Επειτα φαρμακείο.. άλλη ουρά εκεί. Ο φαρμακοποιός έχει γίνει φίλος, δάσκαλος, σύμβουλος, συντρέχει, προσπαθεί.. ευτυχώς που η προσωπικότητά του βοηθάει, σε προσκαλεί να μπείς στη επιχείρησή του, όμως θυμάμαι τον πατέρα του. Μορφή στο Π. Φάληρο. Απίθανος. Αθυρόστομος μέγας εφ' όσον τον έπαιρνε.. όχι όμως πρόστυχος, κύριος. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην τον είχε πειράξει.. Εμπαινες στο φαρμακείο του και δεν ήθελες να φύγεις. Το τι έλεγε δεν λέγεται, για την πολιτική, την καθημερινότητα, ανέκδοτα σύννεφο. Είχε και καρέκλες και ένα τραπεζάκι για τους μόνιμους.. νομίζω ότι έφτιαχνε και καφέδες στα ιδιαίτερα. Το καλύτερο ήταν όταν καμμία κυρία ήθελε να της κάνει ένεση..τους έβγαζε όλους έξω, κατέβαζε τις κουρτίνες "Τώρα Χειρουργώ!" έλεγε.. και την επομένη έκανε διάλεξη για τα γυναικεία οπίσθια και τη γλύκα τους..
ΚΕΠ. Εχει αλλάξει το σέρβις. Ανάλογα πάει με τον υπάλληλο. Αν πέσω σε σωστούς υπαλλήλους που σέβονται τον εαυτό τους η δουλειά μου θα γίνει. Χθές όμως έπεσα στον κύριο Πολυθρόνα. Αδύνατον να σηκωθεί. Ο πισινός του φαίνεται είχε κολλήσει με το ύφασμα. Οχι δεν ήταν χοντρός. Στοχαζόταν. Καθόταν ευθυτενής, μασώντας τον μύστακα και ατένιζε το άπειρο. Μιά απλή βεβαίωση, το γνήσιο της υπογραφής.
"Μήπως μπορώ να έχω ένα φωτοαντίγραφο για την δεύτερη βεβαίωση"? ρώτησα
"Μαϊστα, να πάτε δύο δρόμους πιό κάτω, απέναντι απο το Δημαρχείο έχει φωτοτυπικό", λέει
"Μά πίσω σας είναι το φωτοτυπικό, μήπως θα ήταν εύκολο, θα σας πληρώσω τη φωτοτυπία"..λέω η αδαής.
"Αδύνατον. Δεν βγάζω φωτοτυπίες.. είπε ο Πολυθρόνας..
Ετσι απευθύνθηκα σε μία κοπελλιά (καθισμένη σε καρέκλα) δίπλα που βεβαίως μου έβγαλε την φωτοτυπία και μου την σφράγισε αντίστοιχα.
Πάω για το σπίτι.. πέρασα και απο τον Κινέζο και πήρα ένα μπλουζάκι, 3 ευρώ.. πολύ καλή τιμή..

16 σχόλια:

Unknown είπε...

Μετά το τελευταίο, στην θέση σου θα φοβόμουν να μην πάθεις εσύ πλέον αναφυλαξία. Ελπίζω το μπλουζάκι σου να μην έχει κόκκινο χρώμα τουλάχιστον. Αυτό είναι το πιό επικίνδυνο...

Psipsinel είπε...

haha tosi ora diavaza mpoukalaki anti mplouzaki, ke mpika na stilo minima na matho ti idos mpoukalaki ine afto ke stixise 3 euro.... :)

ONOMATODOSIA είπε...

akomh noumera tra?ate?
balkan ,balkan...noumero sto taxudromeio?

Jason είπε...

Νούμερα στην Ελλάδα έχουμε παντού, ονοματοδοσία...

Μεγάλα νούμερα...

tassoula είπε...

απο νουμερα καλά πάμε....
καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

πολλοί βρίζουν το Δημόσιο(οι περισσότεροι κατ'εμε),άλλοι θέλουν να βολευτούν στο Δημόσιο(οι περισσότεροι κατ'εμε γιατί οκ ο άλλος στην επιχείρηση σε διώχνει σε χρόνο d.t δεν του κοστίζεις και τίποτα εξάλλου,ενω στο Δημόσιο δεν σε "κουνάει" κανένας απαξ και έχεις θέση).Αλλά και οι άμοιροι Δημόσιοι υπάλληλοι,έχετε ιδέα τι ακούνε απο τους διάφορους πολίτες καθημερινά?Τους έχει σκεφτεί κανείς τους Δημόσιους υπαλλήλους?που έρχονται σε επαφή με ενα σωρό ιδιότροπους κάθε μερά?

Ανώνυμος είπε...

Να λυπηθώ τον πολυθρόνα???
Ε όχι.
Αυτός δυστυχώς είναι η εικόνα του κρατικού λειτουργού.
Όλα, λάθος όλα, φτάνει.
Τα χαιρετίσματά μου στην αγαπημένη Κα Π.

Chrisa είπε...

Χα χα δηλαδή είχες μια γεμάτη μέρα!!!

Katerina ante portas είπε...

Mε γειές το μπλουζάκι!! H ιστορία των ..κυρίων καταπληκτική (αλλά και η δική σου θεϊκή)!

αερικο είπε...

Σκεφτομαι αυτα που ειπε ο "κοντος" παραπανω αλλα δεεεε μου βγαινει καμμια λυπηση για τους 'αμοιρους δημοσιους' .. κι οι ιδιωτικοι που εχου δουλειες που εχουν σχεση με κοσμο τα ιδια περνανε κι ομως η συμπεριφορα τους συνηθως ειναι ευγενικη και τυπικη και εξυπηρετικη εε;

An-Lu είπε...

κι όμως.....
βρήκα φωτό σου!!!




η παπαρατσο-γοργόνα!

Juanita La Quejica είπε...

Μήπως φορούσε και χρωματιστούς φακούς ο κύριος Πολυθρόνας;

Σταυρούλα είπε...

Έζησες την ελληνική γραφειοκρατία σ' όλο της το μεγαλείο ε;
Περαστικά!! ;))

Markos είπε...

Όχι.
Δεν είχα πάει στην τράπεζα εκείνη την ημέρα !!!
:-)))))

Marina είπε...

Τα προηγούμενα σχόλιά μου δεν εμφανίσθηκαν οπότε τα ξαναγράφω

Darthiir, τώρα που το λές..χρίτς, χρίτς σαν κάτι να με τρώει..

psipsinel, αν βρείς ωραίο μπουκαλάκι με 3 ευρώ, θέλω και εγώ ένα..πώς πάει ο έγγαμος βίος?

onomatodosia, νούμερα είμαστε, νούμερα τραβάμε..Εσείς πώς διευθετίζετε τις ουρές?

Jason, Tassoula, απο νούμερα άλλο τίποτα..

kοντέ, συμφωνώ και διαφωνώ. Υπάρχει μεγάλη ροπή των εργαζόμενων για μιά θεσούλα στο Δημόσιο και μετά να κάάάθονται. Υπάρχουν Δημ. υπάλληλοι που κάνουν άριστα τη δουλειά τους όπως υπάρχουν και πολίτες που συμπεριφέρονται πολύ άσχημα. Το θέμα είναι όλοι να μπορούν να συνυπάρχουν με καλές και ευγενικές σχέσεις χωρίς καταχρήσεις.

brainsick, ούτε εγώ τον λυπήθηκα την επόμενη φορά που πήγα..Ευχαριστώ για τα χαιρετίσματα, θα της τα διαβιβάσω. Τι κάνει το μωρό?

chrisa, όπως κάθε εργάσιμη μέρα.

Katerina ante portas, ευχαριστώ πολύ που σου άρεσε

aερικό, συμφωνώ. Απαξ και μπείς στο δημόσιο λές και χάνεις τους καλούς σου τρόπους. Πάρε παράδειγμα τα διόδια. Στην Αττική Οδό, σου λένε καλημέρα και ευχαριστώ και καλό ταξίδι. Στις εθνικές οδούς δεν λένε τίποτα, ίσως καμμιά φορά να μουγκρίσουν κιόλας "άντε, άντε, προχώρα".

An-lu, που τη βρήκες τη φωτό γλυκιά μου?

Juanita, δεν τους φορούσε..σκέτος-νέτος ήταν. Δυσάρεστος, στοχαζόμενος νεολέρος

Renata, σμ δεν είναι περαστικά! Είναι η καθημερινή μου δουλειά που καταλήγει στην τρέλλα (εξ' ού και το μπλόγκ)

Marko, Ουάου! "Τα μάτια σου, πράσινα νάναι ή μαβιά, αχ τα μάτια σου".. πώς θα μ΄εριχνες!!

Ανώνυμος είπε...

Κάνει διακοπές και μεγαλώνει έχει αρχίσει τα γελάκια και με αποτέλειωσε :))