Πρέπει πάντα να λέμε την αλήθεια?
Η να λέμε ψέμματα?
Υπάρχει επιλεκτικό ψέμμα και επιλεκτική αλήθεια?
Η λέμε ότι θέλει να ακούσει ο άλλος?
Και ποιά αλήθεια είναι επιτρεπτή?
Να λέμε ότι σκεφτόμαστε ή να μην το λέμε?
Πότε η αλήθεια πληγώνει? και πότε το ψέμμα διορθώνει?
Υπάρχουν άνθρωποι που σιχαίνονται το ψέμμα, μπορούν όμως ν' αντέξουν την αλήθεια?
Υπάρχουν επίσης κι άλλοι που ελίσσονται, μερικά ψέμματα, μερικές αλήθειες όλα ανακατεμένα.. είναι όμως έτσι?
Ποιός δεν ψεύδεται?
Ο Μάρκ Τουαίν λέει "πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τα ψέμματα γιατί θα μας τσακώσουν. Κι αν αυτό γίνει δεν θα είμαστε ποτέ πιά οι ίδιοι στα μάτια των άλλων, των καλών και των αγνών. Η γνώμη μου είναι ότι οι νέοι θα πρέπει με μετριοπάθεια να επιδίδονται στο ψέμα, μέχρι να αποκτήσουν με την πρακτική και την πείρα, την αυτοπεποίθηση, την κομψότητα και την ακρίβεια που μπορούν να καταστήσουν το όλο εγχείρημα επωφελές".
Αρα χρειάζεται να εκπαιδευτούμε στα ψέμματα..
Βαρύ.
Αν είναι να φάω εκπαίδευση, γιατί να μην γίνει για κάτι άλλο?
Με άλλα λόγια, πετάμε πέτρες στους ψεύτες, κεραυνούς, βρισίδι, ό,τι έχει ο τορβάς του καθενός, τα ψεμματάκια μας όμως τα λέμε.. όπου μας παίρνει.
Το πόσο παίρνει ο χαρακτήρας του κάθε ενός απο εμάς..μερικοί ψεύδονται ασύστολα, άλλοι λένε ωμές αλήθειες..
Και τα δύο πονάνε
Πολύ
Μέσος όρος δεν υπάρχει?
21 σχόλια:
"Αυτός που θέλει να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα πρέπει να έχει επαρκή ιδέα περί του τι είναι αλήθεια και ψέμα".
Μπαρούχ Σπινόζα
Ωωωω μεγάλο θέμα έπιασες πάλι.
Εγώ είμαι οπαδός της αλήθειας (ίσως είναι και της ηλικίας ακόμα), αλλά ορισμένες φορές το ψέμμα μπορεί να είναι και για καλό. Είτε για το δικό μου καλό, είτε για το καλό άλλων.
Είναι βαριά λέξη το "ψέμμα", αν και δεν είναι τόσο βαρύ το αμάρτημα πάντα.
Φυσικά υπάρχει μέσος δρόμος Μαρίνα, αλλά θέλει πιο πολλή προσπάθεια:)
Και κυρίως τη στοιχειώδη ευαισθησία να σκεφτείς ότι αυτό που λες έχει επιπτώσεις στον άλλο..
Γενικά πάντως προτιμώ την αλήθεια έστω και ωμή .
Xαίρεται,χαίρεται.Νομίζω πως καλό είναι να λέμε μόνο αλήθειες.Τα ψέματα μπορεί ενίοτε να σώσουν μια κατάσταση ή να βο΄λέψουν για λίγο, γεννούν όμως νέα ψέματα και μια ζωή γεμάτη ανασφάλεια και χωρίς καμία εμπιστοσύνη.Και πως να προχωρήσεις στη ζωή όταν δεν έχεισ εμπιστοσύνη σε κανέναν???
αααχχχχ αυτό που λες αναρωτιέμαι κι εγω και ιδιαίτερα για μια φίλη μου, που δνε ξέρω αν πρέπει να εκ΄φερω γνώμη ή όχι..
προσωπικά μπορώ να ΄γινω διπλωματική, αλλά είναι σχεδόν α΄δυνατο να μην πω την ειλικρινή μου αποψη ή να κρύψω την αλήθεια. Πολλές φορές με θεωρούν σπαστική όταν με πρωτογνωρίζουν, αλλά με τον καιρό καταλαβαίνουν ότι δεν κ΄ρυβω τίποτα πέρα απο αυτά που λέω.
argyrenia, σωστό μεν, όμως ο κάθε ορισμός είναι αποδεκτός σύμφωνα με το πώς ορίζει ο καθένας τι είναι αλήθεια και τι ψέμμα. Μερικοί θεωρούν ότι να πούν έναν μύωπα, στραβούλιακα τον βοηθάνε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, άλλοι το θεωρούν αυτό άπονη κακοήθεια.
Jason, όταν ήμουνα στην εφηβεία όλο ψευτιές έλεγα για να καλύπτω μιά απαίσια πραγματικότητα. Δεν ήθελα να διαφέρω απο τα άλλα παιδιά..άρα δεν είναι της ηλικίας, είναι καθαρά θέμα ανθρώπου. Αρα το ψέμμα είναι αμάρτημα?
citronella, τώρα πιά υποτίθεται ότι προτιμώ την αλήθεια..όμως είναι καμμιά φορά ωμή. Πόσο όμως ωμή? Πόσο θα πληγώσω έναν άλλο? Μπορεί να σηκώσει μιάν αλήθεια?
anonymous, Λές? Αν όμως οι αλήθειες καταρρακώνουν? Και τα ψέμματα να φτιάχνουν το κέφι?
mαριλίνα και εγώ σε παρεμφερές θέμα αναφέρομαι. Δεν έχω πρόβλημα να πώ ένα διπλωματικό ψέμμα, όμως την ειλικρινή μου γνώμη συχνά αναγκάζομαι να μην την λέω και αυτό μου κοστίζει. Οσες φορές την είπα γίναμε μπίλιες. Αλλά πάλι, μέσα στο ψέμμα - όπως λέεi ο ανώνυμος - τι νόημα έχει μιά φιλία..
Προβληματίζομαι
χθες πηγα να πάρω κάποιες εξετάσεις που έκανε ο πατέρας του συντρόφου μου.Έτυχε να βρω και τον γιατρό εκεί και λέ δε τον ρωτάω αν ρήκε τίποτα. Μου λέει λοιπόν άσχημα νέα, πολύ άσχημα. Στο δρόμο χτυπάει το τηλ και βλέπω οτι είναι ο Α. Τί κάνω? Το σηκώνω και του λέω την αλήθεια ή λέω ψέματα μέχρι να συννενοηθώ με τον άντρα μου? Τελικά δεν το σήκωσα.Για να καταλήξω , του είπαμε ψέματα.Κάποια στιγμή θα το καταλάβει. Αλλά δεν νομίζω οτι η αλήθεια θα του έκανε καλό...
Υπάρχουν διαοφρών ειδών ψέμματα. Ψέμματα που είναι "αθώα" και ψέμματα που δεν είναι.
Όπως και να έχει, η έννοια "αμάρτημα", βέβαια, δεν αναφέρεται με την έννοια που του δίνει η θρησκεία, αλλά από την πλευρά της ηθικής. Της προσωπικής μου ηθικής, εν προκειμένω.
Ναι,η αλήθεια είναι σκληρή...και πόσο μπορεί να την αντέξει ο καθένας;Κι αν πάλι,πείς ένα ψέμα για να προστατέψεις τον άλλο,ποιός σου εγγυάται ότι η κατάληξη θα είναι ομαλή;...Δύσκολο θέμα..
Το χειρότερο πάντως απ όλα είναι να σου λένε την αλήθεια, η οποία είναι όμως τόσο σοκαριστική, τόσο σκληρή, που δεν θες ή δεν αντέχεις να την παραδεχτείς...
Κι έτσι κάπως το μυαλουδάκι σου δημιουργεί, το ΖΩΤΙΚΟ ΨΕΥΔΟΣ και η ύπαρξη βουτά στη φουρτούνα της παραφροσύνης για να αντέξει και να συνεχίσει να ζει…
Το σκότωσα ε;!
Μεγάλο θέμα άνοιξες, μεγάλο και πονεμένο!
Είμαι οπαδός της αλήθειας ακόμα και αυτής που δεν μπορώ πάντα να μεταβολίσω.. με όποιο τίμημα, με όποιο κόστος, θέλω πάντα να ακούω την αλήθεια.. αλλά όταν έρχεται η ώρα να την πω.. Τα πάντα είναι πιο δύσκολα γιατί δεν ξέρω αν αυτός που θα την ακούσει θα την αντέξει.. αν θα τον πάρω στο λαιμό μου.. αν θέλω να έχω την ευθύνη του και τότε όλα γίνονται πιο δύσκολα!
convinsed, για θέματα υγείας διαφωνώ. Ο ασθενής έχει δικαίωμα να μάθει την αλήθεια, η ζωή του είναι, ότι θέλει την κάνει. Βέβαια η αλήθεια πρέπει να λέγεται απο γιατρό σε ασθενή, όχι μου είπε, του είπα κλπ...
jason, άρα πάμε στα "White lies"
evelina z13, πάς να προστατέψεις με ένα ψέμμα και βρίσκεσαι και απο κάτω "γιατί δεν μου το είπατε.." κλπ, λές μιάν αλήθεια και πάλι απο κάτω βρίσκεσαι.. Δύσκολη η διπλωματία
vita me barouak, Λυπηθείτε κύριε εμένα την ψεύτρα..Κυκλοφορεί ένα βιβλίο στα αγγλικά που έχει τίτλο " I lie for a living" και αφορά τη ζωή των μεγάλων κατασκόπων του 20ου αιώνα..Για σκέψου να είσαι επαγγελματίας Καλός Ψεύτης και να αμείβεσαι κιόλας!!!!
loukoumaki, σε αυτό μοιάζουμε. Θέλω να ακούω την αλήθεια, αλλά δεν λέω πάντα την αλήθεια στους άλλους. Ζυγίζω, μπορούν να την αντέξουν ή θα κάνω κακό? Παράδειγμα, αν μάθω απο γιατρό ότι ο Χ έχει καθολικό καρκίνο, και με ρωτήσει η κόρη του, τι λένε? Ενα ψέμμα, μιάν αλήθεια? Πώς πονάνε ένα παιδί?
Ο καθένας από εμάς έχει ένα βαθμό εντιμότητας άρα και μία αντίστοιχη συμπεριφορά απέναντι στην αλήθεια και το ψέμμα. Προσωπικά είμαι οπαδός της αλήθειας και ας είναι πικρή. Απλά ενώ θέλω να την ακούω στακάτη και ξερή όταν τη λέω προσπαθώ να τη λειαίνω. Τον εαυτό μου τον ξέρω, τους άλλους δεν τους ξέρουμε πάντα.
ΑΧ, ΤΙ ΝΑ ΠΩ Κ ΕΓΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ.ΟΜΩΣ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΩ.ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΡΕ ΜΑΡΙΝΑ.ΠΝΙΓΟΜΑΙ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Το ψέμα σίγουρα δεν είναι ωραίο αλλά είναι μερικές φορές που δεν μπορεις να κάνεις αλλιώς..
καλημέρα!!!
Κάτω οι ψεύτες...
(χικ)
Το αποφεύγω αλλά χρειάζεται, πώς να το κάνουμε!
Η αληθεια πρεπει να λεγεται παντα,οσο σκληρη και αν ειναι...
To απόκρυψη της αλήθειας θεωρούσα οτι ήταν καλύτερη...
Τώρα τελευταια όμως η αλήθεια είναι πιο λυτρωτική. Πέρασα κάποια φάση που έπρεπε να πω όλη την αλήθεια για να ανοίξω ένα νέο μέλλον... γονάτησε και με πιάσαν τα ζουμια... ήταν απο τις χειρότερες στιγμές μου... τώρα όμως δεν έχω κανένα βάρος, δεν κρύβομαι και είμαι πολύυυυυυυυυυυυ καλύτερα
καλό μήνα
Κι όμως Μαρίνα. Υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που αν μάθουν την αλήθεια θα σταματήσουν να πολεμούν, θα κολλήσουν στο μάταιο του αγώνα, στο μοιραίο. Και μπορεί να χάσουν καλό χρόνο ζωής με τους αγαπημένους τους. Μια τέτοια περίπτωση ζούμε με τον πατέρα μου, που αν και γιατρός ο ίδιος, δε θέλει να δει την αλήθεια και ο γιατρός του μας συμβουλεύει να μην του την πούμε, γιατί μόνο πόνο και παραίτηση θα του φέρει. Έτσι λοιπόν κάνουμε σχέδια για του χρόνου. Ποιός ξέρει; Κανονικά, ούτε φέτος "έπρεπε" να είναι εδώ.
so far, προτιμώ τα γλυκά έστω και μη αληθινά πράγματα..
vassilis-kozani, ούτε εμένα μου αρέσουν εν τούτοις τα λέω
tassoula, σωστή και εσύ
darthiir΄, κάτω οι κλέφτες (ψίτ)
allitnil, μαζί σου!
preza TV, διαφωνώ, όλα γίνονται σύμφωνα με τις περιστάσεις
fibi, στη ζωή έρχονται τα πράγματα και τρώμε τα ψέμματα με το κουτάλι και λέμε και ευχαριστώ.. Αν μπορείς ν' αντέξεις την αλήθεια, ΟΚ
juanita, κάπως έτσι φαντάστηκαν οι γονείς μου πώς ήμουνα εγώ και δεν μου έλεγαν τίποτα για τον μπαμπά μου..γιατί όταν το έμαθα, μετά τους ποταμούς των δακρύων παραιτήθηκα, έχασα πάσα ελπίδα, ήξερα ότι είναι ζήτημα μηνών να πεθάνει..που δεν έγινε τουλάχιστον γρήγορα. Εντούτοις έτσι πίστευα
Δημοσίευση σχολίου