Μεταλλάξεις

Θυμάμαι παλιά στο Δημοτικό που είχα διαβάσει μιά ιστορία για το πώς "Η μηλιά δεν έγινε μηλέα" όπου το φουκαριάρικο παιδί έτρωγε ξύλο γιατί ενώ είχε μαθει τη Μηλιά, σαν μηλιά ο δάσκαλος που πρέσβευε την καθαρεύουσα, του έλεγε ότι η μηλιά δεν είναι μηλιά αλλά μηλέα.. χωρίς να του εξηγήσει τη μετάλλαξη..

Μιά τέτοια μετάλλαξη έχω πάθει τον τελευταίο καιρό, τι τελευταίο δλδ, απο τότε που γεννήθηκα υποπίπτω σε αλλαγή ταυτότητος.

Μιά ζωή ήμουνα η "μικρή", ποτέ " η μπέμπα", πάντα η μικρή που θα πάει εδώ θα κάνει αυτό ή το άλλο.

Τη μισούσα "τη μικρή" ήθελα να είμαι μεγάλη. Τους μεγάλους τους υπολογίζουν, τους μικρούς τους έχουν για καρπαζοεισπράκτορες. Προσπαθούσα να μεγαλώσω με κάθε τρόπο, να βάφομαι με τα μακιγιάζ της μαμάς μου πασαλείβοντας όλο το πρόσωπο καμμιά φορά και τα ρούχα μου και εισπράτοντας μερικούς μπάτσους, να δανείζομαι τα παπούτσια της σπάζοντας ή γδέρνοντας τα τακούνια..κι άλλοι μπάτσοι, κάνοντας διάφορες κακουργίες με τα ρούχα της και τα αξεσουάρ, αλλά το ποθητό αργούσε να γίνει..

Κάποτε όμως έγινα "δεσποινίς" και δεν ήταν γιατί ψήλωσα ή απέκτησα στήθος, ήταν στην Α' Γυμνασίου που με φώναξε έτσι ένας καθηγητής.. ούπς! νέο συναίσθημα, έγινα επιτέλους κάποια, έχω υπόσταση δεν είμαι πιά για τα μπάζα.. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ δικαιώθηκα, έπαψα να είμαι η μικρή της παρέας, έγινα μεγάλη!!

Χαρά πολύ και όνειρα άπειρα.. Αφού η "μικρή" ηλικία βάστηξε τόσο, η "δεσποινίς" θα βαστήξει για πάντα, έλεγε η άπειρη νέα..

Χμμμ! Πέρασε κάμποσος καιρός και σε ένα κατάστημα ακούω την πωλήτρια να λέει στον ταμία "λάθος τιμή δώσαμε στην "κυρία" διόρθωσέ το κλπ. Κύτταξα γρήγορα γύρω μου για να δώ την κυρία για την οποία μιλούσαν και διαπίστωσα ότι μόνο εγώ ήμουνα εκεί... ?????????? τάχασα, σαν να έφαγα μία μπαστουνιά, πώς ξαφνικά απο μηλιά έγινα μηλέα, ε? Τα ίδια ρούχα είχα με πρίν λίγες μέρες, το ίδιο βάρος, η φάτσα μου η αυτή..τι έγινε λοιπόν?

Στο κατάστημα βεβαίως δεν ξαναπάτησα, ούτε λόγος, με έπιασε μιά κατήφεια, μιά στραβομουτσουνιά, ένα πράμα...........με πόνο ψυχής άκουγα και άλλους "κυρία" να με λένε..

λές να γέρασα? Ασπρες τρίχες βέβαια δεν έχω, δεν υπάρχουν ούτε πόδια χήνας, ούτε ρυτίδες, ούτε τίποτα..

Ετσι έγινα "κυρία" με απίστευτα νεύρα το δέχτηκα..απογοήτευση.. αχ.. αναρωτιώμουνα για πόσο καιρό θα υποφέρω. Μόνο γριά δεν ένοιωθα, είχαμε πεί να μεγαλώσω αλλά όχι και να γίνω κυρία, αναρωτιώμουνα αν θα γινόμουνα και "κερία" η "κυρία της αυλής"..ούφ, φρικτές προοπτικές. Μούτρα

Σήμερα όμως έγινε ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ.. άλλαξα πάλι κατηγορία, ένας μηχανόβιος σταμάτησε δίπλα μου και ρώτησε "κοπελιά μήπως ξέρεις που είναι το...?" ΟΥΑΟΥ, έγινα άνθρωπος πάλι, ξαναγεννήθηκα ψαρούκλες.. απο την στυγνή κυρία, η κοπελλιά έχει μέλλον στη ζωή της, αναστήθηκα απο τις στάχτες της μπούτας που καθόταν και περίμενε τον κορτάκια που είχε φετίχ με τα ακριβά τσόκαρα, να την παντρευτεί .

Ελπίζω να μείνω στην κατηγορία αυτή κάμποσα χρόνια..

Σαν τα γενέθλιά μου νομίζω ότι είναι, να μοιράσω γλυκά?