Τετάρτη, Οκτωβρίου 04, 2006

Μεταλλάξεις


Θυμάμαι παλιά στο Δημοτικό που είχα διαβάσει μιά ιστορία για το πώς "Η μηλιά δεν έγινε μηλέα" όπου το φουκαριάρικο παιδί έτρωγε ξύλο γιατί ενώ είχε μαθει τη Μηλιά, σαν μηλιά ο δάσκαλος που πρέσβευε την καθαρεύουσα, του έλεγε ότι η μηλιά δεν είναι μηλιά αλλά μηλέα.. χωρίς να του εξηγήσει τη μετάλλαξη..
Μιά τέτοια μετάλλαξη έχω πάθει τον τελευταίο καιρό, τι τελευταίο δλδ, απο τότε που γεννήθηκα υποπίπτω σε αλλαγή ταυτότητος.
Μιά ζωή ήμουνα η "μικρή", ποτέ " η μπέμπα", πάντα η μικρή που θα πάει εδώ θα κάνει αυτό ή το άλλο.
Τη μισούσα "τη μικρή" ήθελα να είμαι μεγάλη. Τους μεγάλους τους υπολογίζουν, τους μικρούς τους έχουν για καρπαζοεισπράκτορες. Προσπαθούσα να μεγαλώσω με κάθε τρόπο, να βάφομαι με τα μακιγιάζ της μαμάς μου πασαλείβοντας όλο το πρόσωπο καμμιά φορά και τα ρούχα μου και εισπράτοντας μερικούς μπάτσους, να δανείζομαι τα παπούτσια της σπάζοντας ή γδέρνοντας τα τακούνια..κι άλλοι μπάτσοι, κάνοντας διάφορες κακουργίες με τα ρούχα της και τα αξεσουάρ, αλλά το ποθητό αργούσε να γίνει..
Κάποτε όμως έγινα "δεσποινίς" και δεν ήταν γιατί ψήλωσα ή απέκτησα στήθος, ήταν στην Α' Γυμνασίου που με φώναξε έτσι ένας καθηγητής.. ούπς! νέο συναίσθημα, έγινα επιτέλους κάποια, έχω υπόσταση δεν είμαι πιά για τα μπάζα.. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ δικαιώθηκα, έπαψα να είμαι η μικρή της παρέας, έγινα μεγάλη!!
Χαρά πολύ και όνειρα άπειρα.. Αφού η "μικρή" ηλικία βάστηξε τόσο, η "δεσποινίς" θα βαστήξει για πάντα, έλεγε η άπειρη νέα..
Χμμμ! Πέρασε κάμποσος καιρός και σε ένα κατάστημα ακούω την πωλήτρια να λέει στον ταμία "λάθος τιμή δώσαμε στην "κυρία" διόρθωσέ το κλπ. Κύτταξα γρήγορα γύρω μου για να δώ την κυρία για την οποία μιλούσαν και διαπίστωσα ότι μόνο εγώ ήμουνα εκεί... ?????????? τάχασα, σαν να έφαγα μία μπαστουνιά, πώς ξαφνικά απο μηλιά έγινα μηλέα, ε? Τα ίδια ρούχα είχα με πρίν λίγες μέρες, το ίδιο βάρος, η φάτσα μου η αυτή..τι έγινε λοιπόν?
Στο κατάστημα βεβαίως δεν ξαναπάτησα, ούτε λόγος, με έπιασε μιά κατήφεια, μιά στραβομουτσουνιά, ένα πράμα...........με πόνο ψυχής άκουγα και άλλους "κυρία" να με λένε..
λές να γέρασα? Ασπρες τρίχες βέβαια δεν έχω, δεν υπάρχουν ούτε πόδια χήνας, ούτε ρυτίδες, ούτε τίποτα..
Ετσι έγινα "κυρία" με απίστευτα νεύρα το δέχτηκα..απογοήτευση.. αχ.. αναρωτιώμουνα για πόσο καιρό θα υποφέρω. Μόνο γριά δεν ένοιωθα, είχαμε πεί να μεγαλώσω αλλά όχι και να γίνω κυρία, αναρωτιώμουνα αν θα γινόμουνα και "κερία" η "κυρία της αυλής"..ούφ, φρικτές προοπτικές. Μούτρα
Σήμερα όμως έγινε ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ.. άλλαξα πάλι κατηγορία, ένας μηχανόβιος σταμάτησε δίπλα μου και ρώτησε "κοπελιά μήπως ξέρεις που είναι το...?" ΟΥΑΟΥ, έγινα άνθρωπος πάλι, ξαναγεννήθηκα ψαρούκλες.. απο την στυγνή κυρία, η κοπελλιά έχει μέλλον στη ζωή της, αναστήθηκα απο τις στάχτες της μπούτας που καθόταν και περίμενε τον κορτάκια που είχε φετίχ με τα ακριβά τσόκαρα, να την παντρευτεί .
Ελπίζω να μείνω στην κατηγορία αυτή κάμποσα χρόνια..
Σαν τα γενέθλιά μου νομίζω ότι είναι, να μοιράσω γλυκά?

21 σχόλια:

An-Lu είπε...

Άσε! Σήμερα κερνάω εγώ!!!!!

vanesssa είπε...

και εις ανώτερα εύχομαι!την επόμενη φορά να σου πουν "εεεειι κουκλίτσααα!"
:-)

Ανώνυμος είπε...

Παίζει ρόλο το σύστημα αναφοράς, γαι την πωλήτρια κυρία, για τον μηχανόβιο κοπελιά. Εσύ διαλέγεις..
Πιστεύω να τα δο διαβάσει η κουφάλα ο μαγαζάτορας.

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Unknown είπε...

Εσύ τα παίρνεις βαριά...
Σκέψου δηλαδή να σε πούνε και γιαγιά...

Απαπαπαπα

Jason είπε...

Το ότι κι εσείς κάνατε στο σχολείο το "Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα" του Βιζυηνού θα μπορούσε να αποτελεί απόδειξη για τον εκσυγχρονισμό που έχει υποστεί το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες... Αλλά επειδή το συγκεκριμένο διήγημα είναι από τα σπουδαιότερα ελληνικά διηγήματα, δε θα πιάσουμε πάλι τις γκρίνιες...

Αυτά που λες τα λέει και η μάνα μου, ακόμα και ο πατέρας μου, ο οποίος τις προάλλες χάρηκε όταν στα 50 του τον είπαν "νεαρό"...

Εγώ, πάλι, θυμάμαι την πρώτη φορά που μου μίλησαν στον πληθυντικό. Ήμουν 6η Δημοτικού και πήγα να πιω νερό στις βρύσες του σχολείου, όπου με ρώτησε ένα τρομαγμένο 1άκι...: "Εσείς δεν είστε ο αδερφός της Νεφέλης...;". Καλά, κουφάθηκα... Όπως μου φαίνεται περίεργο στο πανεπιστήμιο που μου λένε οι καθηγητές "κύριε συνάδελφε" κλπ. κλπ.... Δε θα τα συνηθίσω ποτέ αυτά... Παιδάκι είμαι εγώ και σας παρακαλώ πολύ να μου το αναγνωρίζετε...

Chrisa είπε...

Μαρίνα μου έχω την αίσθηση ότι το δεσποινίς έχει καταργηθεί και πως πλέον όλες τις γυναίκες άνω των 18-20 τις λένε κυρίες...
Άρα μην στεναχωριέσαι!!! Γιατί υποθέτω πως η πωλήτρια στο είπε για λόγους ευγένειας!!

Marina είπε...

An-lu, τα χρόνια πολλά τα είπα ήδη, η σαμπάνια σου ήταν όνειρο.

vanessa, απέχουμε δυστυχώς ακόμη, που ξέρεις όμως..

kαπιταλιστικό κουμμούνι, στα μαγαζιά όλες οι πελάτισσες κυρίες είναι..πλάκα κάνω πάλι

darthiir, νάι μωρέ πολύ βαριά παίρνουμε τους χαλκάδες, νταλκάδες..χάλια μαύρα

jason, Δεν θυμάμαι αν το είχα διδαχθεί στο Δημοτικό ή απλά διαβάσει, μου είχε κάνει εντύπωση όμως. Ωστε εσείς είστε ακόμη Πήτερ Πάν..καλά περίμενε..σε λίγα χρόνια θα γίνεις κύριος..αν ασπρίσουν λίγο τα μαλλιά σου θα σε λένε παππού ακόμη και αν είσαι 35 ετών..αν αρχίσεις να οδηγείς αργά θα σου λένε "ξύπνα μπάρμπα"..θα δείς..και θα φρίξεις.

chrisa, η πωλήτρια ήταν πολύ ευγενής, όπως είπα και πιό πάνω όλες τις γυναίκες κυρίες τις λένε, απλά ήταν φαινεται η στιγμή της συνειδητοποίησης..

tassoula είπε...

χθές στο τρένο μια κοπέλα της ηλικίας μου (30) μου μιλαγε στο πληθυντικό!και αυτό γιατι έχω παιδί!!άσε γιατι με κάνουν και αισθάνομαι λες και είμαι 50!

Crucilla είπε...

Κερά- Μαρίνα, μη χολοσκάς! Βάλε κάτι ξέκωλο, βγες μπαρότσαρκα και παιξ'το πιπίνι. Μια χαρά θα την ξεχάσεις και την κυρία και τη δεσποινίδα!
Αλλά ρε γμτ, γιατί να μας επηρεάζει πάντοτε μια λέξη των άλλων, όποια και αν είναι αυτή;

Ανώνυμος είπε...

κοπελιάααααααααααααααα,

πολύ ωραίο το κείμενο σου, με εμένα συμβαίνει τώρα το περίεργο, τη μια μέρα κάποιος μου είπε 'ε ψιτ κοριτσάκι' και δύο μέρες μετά ένας ταξιτζής με ρώτησε "που πάει η μανδάμ?!"

φιλούθια

Marina είπε...

tassoula, γρήγορα συμπεράσματα..στα 50 σου όμως μπορεί να φαίνεσαι μικρότερη, ποτέ δεν ξέρεις.

crucilla, μπαρότσαρκα? Τι είναι αυτό? Ποτέ μου δεν το έχω κάνει.
Είδες όμως με τις λέξεις, πόσο εύκολα ένα τίποτα μπορεί να μας χαλάσει?

argyrenia, ένα γιατρό γρήγορα, έχεις πρόβλημα ταυτότητας..τι θα είσαι τελικά? Μήπως φοράς τα λάθος ρούχα? Τη μιά μέρα "αμάν (κουκλάρα μου) και την άλλη "μανδάμ"?

Unknown είπε...

Fisika kai prepei na moiraseis glika. Den ginontai kathe mera auta!!!!
Meanwhile, dont forget, Age is just a number

Σταυρούλα είπε...

Κοπελιάάάά, μια χαρά είσαι! Μη χαλιέσαι! ;)

Ανώνυμος είπε...

ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ....ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΝΟΥΝ ΤΑ ---ΑΝΤΑ΄' ΠΩΣ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΩΝΟΥΝ...ΜΑΝΤΑΜ- ΚΥΡΙΑ-ΩΜΟΡΦΟΥΛΑ-Ε..ΨΙΤ-ΔΙΣ.........

Marina είπε...

Anonymous, δεν ξέρω. Αυτό αφορά την ίδια τη γυναίκα, τι τύπος είναι. Σε μερικές το να τις λένε κυρίες είναι κοπλιμέντο, άλλες προτιμούν το δεσποινίς. Σίγουρα όμως το "σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ" είναι ότι καλύτετρο θα μπορούσαν να ακούσουν ανεξαρτήτου ηλικίας.

J. είπε...

Ωραίο post, κοπελιά... Πάντως η αλήθεια είναι ότι προσωπικά προτιμώ τον πληθυντικό από το
"ρε μαλάκα".

vasvoe είπε...

κοπελιάααα!! αυτή η προσφώνηση μου αρέσει και μένα...

Ανώνυμος είπε...

Ναι...το κοπελιά έγινε της μοδός τελευταία. Παρ'όλαυτά καταλαβαίνω απολύτως τι εννοείς. Είμαστε πάντα η αντανάκλαση μας στους άλλους.
Μετά απλά σταματάμε να την κοιτάζουμε. Δεν έχει και πολύ σημασία!

snikolas είπε...

Την πρώτη φορά που μου μίλησαν σε καφέ στον πληθυντικό μ’ έπιασε κατάθλιψη.

ViSta είπε...

όταν μου μιλάν στον πληθυντικό τα φοιτητάκια με τα οποία παίζω μπάσκετ, νοιώθω γριά.
όταν συζητώ με τους συναδέλφους νοιώθω παιδάκι
όταν μιλώ με πελάτες νοιώθω κυρία
όταν κάνω χαζομάρες με το παιδί, νοιώθω και εγώ το ίδιο.
Να κεράσω και εγώ; Μετά χαράς... τι λές για χαμόγελα; :-) :-) :-)