Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007

Ασπρα καράβια τα όνειρά μας



Λές και ήταν χθές, το αγαπημένο τραγούδι της γιαγιάς μου. Συνάντησα μία μπλόγκερ σε ένα καφέ με θέα θάλασσα. Την So Far.
Μέχρι χθές αναρωτιόμουνα τι μου δίνει τελικά αυτή η γραπτή μπλογκο-ομφαλοσκόπηση. Μέχρι χθές.
Η γλυκιά συζήτηση με ανθρώπους που έχεις μάθει να εκτιμάς γραπτώς ξάφνου παίρνει σάρκα. Αποκτά υπόσταση, είμαι εδώ και το παλεύω. Την ώρα της ανταλλαγής απόψεων σπουργίτια μπαινόβγαιναν απο τα ανοιχτά παράθυρα στην αίθουσα, κυνηγιόντουσαν ανάμεσα στα πόδια μας. Αφοβα, όπως θα ήταν ωραίο να συναλλασόμασταν στην ζωή μας ο ένας με τον άλλο.
Μόνο για να συναντώ αγαπημένους φίλους αξίζει όλο αυτό το γράψιμο.
Σε ευχαριστώ πολύ Μ.

6 σχόλια:

An-Lu είπε...

Πολλά φιλιά γλυκιά μου!
Είναι μεγάλη η λίστα των υποψηφιοτήτων για καφέ φαντάζομαι!

So_Far είπε...

Υποκλίνομαι.....

ViSta είπε...

μια που έπεσε η κουβέντα για καφέ... τι κάνεις το Πάσχα; θα χαιρόμουν αν καταφέρναμε να συναντηθούμε. Να είσαι καλά :-)

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

:) Να δώ πότε θα πιούμε και μαζί έναν καφέ!

Marina είπε...

An lu, είσαι για έναν καφέ?

vista, το Πάσχα συνήθως με βρίσκει αλλού,μη φανταστείς όμως για πολύ καιρό, απο Μ. Πέμτη έως το πολύ Δευτέρα. Εχουμε και δουλειές..Βεβαίως αν έρθεις θα χαρώ να σε δώ

georgia-is-coming-to-town, πότε ε? πότε?

Katerina ante portas είπε...

Νόστος μου μυρίζει! Για το κέντρο μιλώ. Μου αρέσει η περιγραφή και το γεγονός!