Το Δημόσιο σαν Ανέκδοτο

Χθές το πρωί είχα δουλειές. Κατ' αρχήν στην εφορία. Πρίν γράψω τι καλά που πέρασα θα σας βάλω στο κλίμα με ένα ανέκδοτο

"Ηταν κάποτε ένας άντρας που απο ατύχημα είχε χάσει τους όρχεις του. Παρακάλεσε λοιπόν έναν γνωστό του βουλευτή να του βρεί μιά θέση στο Δημόσιο σαν ανάπηρος που ήταν, έτσι ο φίλος του τον έβαλε σε μία Εφορία. Χαρά αυτός, ευχαριστήρια κλπ. Πέρασε καιρός, λέει ο βουλευτής.

"Δεν πάω να δώ πώς τα πάει ο προστατευόμενός μου" σηκώνεται λοιπόν και πάει, τον ζητάει, του λένε έφυγε. Ηταν η ώρα 10.οο το πρωϊ. Απόρησε ο βουλευτής,

"πώς έφυγε, τόσο νωρίς".

Ξαναπάει μιά άλλη φορά, το ίδιο του λένε έφυγε. Τσαντίστηκε ο βουλευτής.

"Για δές λέει, εγώ τον διόρισα και αυτός κοπανατζής". Πάει λοιπόν χαράματα μιά μέρα και τη στήνει έξω απο την Εφορία, που θα πάει θα έρθει. Και πράγματι ώρα 7.00 εμφανίζεται ο προστατευόμενος. Τον αρχίζει ο βουλευτής στο μάλωμα, που την κοπανάς κλπ.

"Είμαι αθώος κύριες βουλευτή μου. Ερχομαι στη δουλειά κάθε μέρα στις 7.00, πίνω τον καφέ μου, διαβάζω την εφημερίδα μου και διεκπεραιώνω τα 1-2 φύλλα δουλειάς. Μετά όλοι οι συνάδελφοί μου αρχίζουν και ξύνουν τα αρχίδια τους. Έτσι και εγώ, που δεν έχω αρχίδια όντας ανάπηρος, σηκώνομαι και φεύγω".

Στην Εφορία όποτε πάω βλέπω πάντα την ίδια ιστορία. Στους 10 σχετικά ευγενικούς υπαλλήλους θα υπάρχει πάντα το ένα μουλάρι, συνήθως γένους θηλυκού.

Που θα καπνίζει φουγάρο σε κλειστό, μικρό χώρο χωρίς εξαερισμό.

Ο καπνός θα γαργαλάει το λαρύγγι των κακόμοιρων φορολογουμένων, νέων, γέρων..

Η μουλαρίνα θα τρώει παράλληλα ενώ ψίχουλα θα ραίνουν τις αιτήσεις και δηλώσεις που έχει μπροστά της. Ευτυχώς που υπάρχει το προστατευτικό τζάμι που κόβει κάπως τον εξεσφενδονισμό τους στα πρόσωπά μας. Γιατί δεν θα περιορίζεται στο μάσημα, θα μιλάει κιόλας. Για να μας πείθει ότι μπορεί να κάνει 2 πράγματα συγχρόνως.

Δυστυχώς οι οσμές περνάνε απο πάνω και απο κάτω απο το τζάμι. Εχει φάει σκόρδο, είτε προχθές, είτε το έκανε γαργάρα το πρωϊ. Πολύ σέξυ, κάνε μου λιγάκι μουουου!

Για να διώχνει κόσμο.

Αντί να μας ξαποστέλνουν ότι τα χαρτιά μας δεν είναι εντάξει, μας εξαπολύουν το μπουλντογκ του σκόρδου...νέα πολύ επιθετική πολιτική. Μας την υποσχέθηκαν άλλωστε.

Αγρίεψα βέβαια και της τα είπα ένα χεράκι. Προσωρινά το βούλωσε. Με ξαπόστειλλε γρήγορα-γρήγορα αφού φρόντισε να κάνει ότι της ζήτησα, μήπως και ξανάρθω. Οχι πως με φοβήθηκε, απλά βαριόταν να με ακούει.

Μετά άρπαξε τον επόμενο απο εμένα που δεν είχε επιθετικό στύλ. Μιά κοπελίτσα. Το τι της ζήτησε δεν λέγεται. Εκλαιγε το κακόμοιρο το κοριτσάκι.

Ακόμη και όλους να τους απέλυαν, πολύ φοβάμαι ότι το Δημόσιο μόνο τέρατα γεννάει. Οι αιτήσεις κάθε χρόνο βουνά.

Ρε μήπως θέλετε όλοι σας να μεταλλαχθήτε σε ?