Η βόλτα της γιορτής

Χθές το μεσημέρι, πήραμε μαζί όλο το σόϊ να φάμε έξω, λόγω της επικείμενης γιορτής του Κ. Πήγαμε βορειοανατολικά σε ένα μέρος με θέα τον Ευβοϊκο. Η διαδρομή με πανέμορφους εναλλασόμενους ουρανούς, πότε μουντοί, πότε με ηλιαχτίδες, πότε έβρεχε, πότε ουράνια τόξα μας έδειχναν που να ψάξουμε..για θησαυρούς. Σύννεφα σαν παχύ μπαμπάκι αρμένιζαν. Μετά άδειαζαν και δημιουργούσαν τοπικές καταιγίδες και μετά όλα ξάνοιγαν. Κάτω είναι η παραλία της περιοχής..θαλασσοδαρμένη και ευτυχής. Κοχύλια και διάφορα άλλα μικρο-πλάσματα στόλιζαν την ακτή και πολλά χρωματιστά βότσαλα. Μιά εποχή μάζευα βότσαλα, αλλά ποτέ δεν είχαν το ίδιο χρώμα μέσα στη γυάλα απ' όταν ήταν μέσα στο κύμα. Εκαστος στο χώρο του.

Φάγαμε ψάρια σε αυτή την ταβέρνα. Οι τοίχοι στολισμένοι με ζωγραφιές και δίχτυα. To be or to have? That's the question! Ξεκινήσαμε με ουζάκι και μεζεδάκια και μετά δικό τους ροζέ κρασί. Στο τσακίρ κέφι, βγήκαμε έξω στη βροχή...να συνέλθουμε και να βγάλουμε φωτογραφίες.Ο γυρισμός μας επεφύλασσε κι άλλη έκπληξη. Βαριά και ασήκωτη ομίχλη που αλαφροπατώντας μας πλησίασε, μας μάγεψε, μας τύλιξε. Οι γιαγιάδες τρόμαξαν λίγο όταν μας κατάπιε η αντάρα, ευτυχώς βλέπαμε τον δρόμο μπροστά μας (καμμία σχέση με την αντίστοιχη ομίχλη του Δομοκού πέρυσι), ήταν σαν γκρίζα υγρή κουνουπιέρα που μας στοίχειωσε. Για λίγο. Βγήκαμε πάλι στις πεδιάδες και απολαύσαμε χοντρές στάλες βροχήςΤα ουράνια τόξα έσχιζαν τους αιθέρες, όταν φθάσαμε σπίτι.