Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2007

Ηχοι περιπάτου

Σήμερα το βράδυ, για πρώτη φορά πήγα βραδυνή βόλτα. Περπάτησα σε δρόμους πολυσύχναστους, απο το οδόστρωμα πρέπει να πώ, μια που τα πεζοδρόμια αποτελούν παγίδες για τους πεζούς, είτε οι πλάκες είναι κακές, είτε η άνοδος των αυτοκινήτων επάνω τους εμποδίζουν είτε ο φωτισμός ελλιπής, τα αποφεύγω όσο μπορώ.
Μιά βόλτα στη πόλη, όχι πολύ αργά, ούτε πολύ νωρίς. Τα μαγαζιά κλειστά, τα περίπτερα πάντα ανοιχτά, καθώς και η κάβα, ψιλικατζίδικο της γειτονιάς.
Ο μπαμπάς μου πήγαινε βραδυνές βόλτες, ξεκίναγε στις 21.00 και γύριζε σε μία περίπου ώρα το καλοκαίρι και το χειμώνα πρίν να δύσει ο ήλιος. Ο πεθερός μου το ίδιο κάνει μέχρι σήμερα.
Πάντα αναρωτιόμουνα τι προσφέρουν οι βόλτες αυτές, μέχρι σήμερα που πήρα μία. Με μπόλικο σαντιγύ πλήζ και ίχνη σοκολάτας.Στην αρχή του περιπάτου σκέφτεσαι το δρόμο μπροστά σου. Η έννοια όλη είναι ο δρόμος, που να μη πατήσεις, που να πατήσεις.
Μετά ερχεται το θέμα της ημέρας. Τι ήταν πιο σημαντικό σήμερα? Σήμερα η Μαρίνα έκανε μαγνητική τομογραφία για τη μέση της που πονάει εδώ και 5 μήνες. Ακόμη ακούω τη φασαρία που κάνανε οι μαγνήτες που χτυπιόντουσαν. Σαν να βρισκόμουνα σε εργοστάσιο , με κομπρεσέρ άνοιγαν τρύπες , έκοβαν φέτες τις αλουμινόπλακες, οξυγόνωναν τα κομμάτια. Σαν να ήμουνα σε μεταλλείο. Ναί δούλευα παλιά σε μεταλλευτική εταιρεία. Φαίνεται ότι οι εμπειρίες πάντα γυρνάνε. Σαν κοτόπουλο βγήκα απο την τομογραφία τ' αυτιά μου να βουϊζουν απο τις οξυγονοκολλήσεις. Προβάλλουμε στους ήχους αυτό που έχουμε μέσα μας. Ξύπνα! Το μεταλλείο είναι πίσω σου. Είσαι άλλος άνθρωπος τώρα.
Τα αποτελέσματα θα τα πάρω αύριο. Ελπίζω να μην είναι τίποτα σοβαρό. Εν τούτοις φοβάμαι. Είμαι ευάλωτη (παρόλλο που κρύβομαι π'ισω απο μία πολύ cool μάσκα) και φοβάμαι.
Μετά το πρόβλημα άρχισα να βλέπω γύρω μου τα πρόσωπα των ανθρώπων που συναντούσα. Μαμάδες με παιδάκια πηγαιναν-γύριζαν απο διάφορα ιδιαίτερα, βιαστικοί επαγγελματίες παρκάριζαν και όδευαν στο σπίτι τους. Πήρα και ένα παγωτό. Μπανάνα. Παιδικό παγωτό. Γιατί να χαρακτηρίζεται ένα παγωτό σαν παιδικό, εφηβικό, ώριμο, σαραντάρικο, γεροντικό? Marketing darling wake up! Προσπαθώ. Νομίζω.
Γύρισα με ελαφριά τη καρδία.


Καλό σας βράδυ

10 σχόλια:

AVRA είπε...

μια γλυκεια καλημερα απο μενα! (σαν τη σοκολατα σου ) και μην ανησυχεις αλλα να την προσεχεις τη μεσουλα απο εδω και στο εξης !....:-))

Sisyfina είπε...

Τίποτα δεν είναι τόσο σοβαρό ώστε να σου βαρύνει την καρδιά. Άντε πες για τα αποτελέσματα.

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Ελπίζω να μην είναι τίποτε σοβαρό και να μην χρειαστεί να κάνεις άλλη μαγνητική. Αλλά αν χρειαστεί (που δεν το εύχομαι), άφησε πίσω σου το μεταλλείο και κοιμήσου. Και στο λέω εγώ, που πριν επτά χρόνια στο ΚΑΤ, με αποκαλούσαν "η γκόμενα του μαγνήτη" (δεν θυμάμαι πόσες είχα κάνει, ίσως επειδή μετά την δεύτερη κοιμόμουν κανονικότατα!)

An-Lu είπε...

Πάντα βολτούλες κούκλα μου! Κάνουν καλό ;-)

Γ.Π. είπε...

Περαστικά για τη μεσούλα.Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μια μικρή αδιαθεσία με έχει κρατήσει δυο μέρες στο κρεβάτι και πρόλαβα να ξαναβρώ τα σημαντικά της καθημερινότητας που εύκολα υποτιμούμε. Μια βολτούλα, ένα παγωτό, ένας καφές (όταν δεν κάνει να τον πιείς) είναι σπουδαιότερα από κάθε λογής πολυτέλειες. Να είσαι καλά να μας κρατάς συντροφιά.

Marina είπε...

Πήρα τα αποτελέσματα της μαγνητικής. Φλεγμονή στο δίσκο. Μου δώσανε αντιφλεγμονώδη, θεραπεία 10 ημερών τουλάχιστον, πολυ ξεκούραση (να δώ πώς θα προκύψει αυτό) και με ξαπέστειλλαν.

Unknown είπε...

Εγώ πάλι αποφεύγω πάντα τα πεζοδρόμια γιατί βρίσκω τα δέντρα πολύ κοντά και κουτουλάω....

Ωραίες οι βραδυνές βόλτες...

Δυστυχώς η μέση δεν φτιάχνει εύκολα...

Υπομονή και περαστικά

μιχαλησ είπε...

Οι βραδινές βόλτες πάντα, μα πάντα, αποτελούν τον καλύτερο τρόπο χαλάρωσης. Οι εναλλαγές των εικόνων και ο δικό σου χρόνος, λειτουργούν σαν βάλσαμο. Η μαγνητική είναι κουραστική, το ξέρω.
Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά.

Καλημέρα

snikolas είπε...

Τα περαστικά μου. Α… να μην το ξεχάσω, δεν υπάρχει παιδικό παγωτό, δεν υπάρχει παγωτό ενηλίκων, υπάρχει μόνο το παγωτό και το λατρεύουν όλοι.

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Να κάνεις ό,τι σου είπαν (ξέρω δεν είναι απλό), για να περάσει η φλεγμονή και να μην έχεις άλλα! Φιλιά