Σκαλοπάτια

Μου κάνανε πρόσκληση να γράψω για τα 8 πράγματα που με επηρέασαν το 2007 που πέρασε. Εκεί που έλεγα ότι θα τη γλυτώσω, φρέσκο-φρέσκο ήρθε το Σουρωτήρι απο τη Πράγα, άνοιξε ως καθηγητής τα κιτάπια του "για να δούμε ποιά μου γλύτωσε και δεν την εξέτασα στα μαθηματικά...α! η Μ" Πρώτη ημέρα στα θρανία σήμερα.. ΜΠΑΜ! Δεν αρνιέσαι εύκολα σε κοτζάμ καθηγητή, ωραίο παιδί.. γλυψ, γλύψ μη μας βάλει και μιά μονάδα παραπάνω γιατί στις διακοπές δεν άνοιξα βιβλίο..τι να λέμε τώρα.

1) Η προηγούμενη χρονιά σημαδεύτηκε απο τη μετακόμιση που κάναμε. Στο παλιό σπίτι μπήκαμε νιόπαντροι, μείναμε 15 χρόνια εκεί. Δέθηκα με τους τοίχους, με τις μυρωδιές, με τους μικρούς χώρους, με τα κοπάδια των αδέσποτων ζώων που τάιζα και με τους γείτονες. Αυτοί οι τελευταίοι ήταν πηγή απίθανου γέλιου απο τότε που εμφανίσθηκαν το 2006 έως ότου φύγαμε εμείς το 2007. Αλλά και το νέο σπίτι έχει και τα αντίστοιχα μπιζουδάκια.

2) Η μετακόμιση πήγε περίφημα, δεν λέω, αυτό που πήγε χάλια ήταν η μέση μου που για πρώτη φορά μου έδειξε τα δόντια της. Σφάχτες απίθανοι. Και όλα αυτά για ένα βαράκι/κουτάκι 10 κιλών. Εγινα καλά μετά απο μαγνητικές και θεραπείες..όμως μου κόστισε. Γιατί εξαιτίας της
3) σταμάτησα να πηγαίνω στο Γυμναστήριο. Δεν είχε νόημα μετά και κατά τη διάρκεια της μετακόμισης. Κάθε μέρα έκανα 5-6 χιλιόμετρα κουβαλώντας πράγματα. Εχασα απίθανο βάρος εφαρμόζοντας μία δική μου δίαιτα εδώ..και ποτέ δεν ξαναπήρα κιλά, αντίθετα στένεψα όλα μου τα ρούχα.

4) Ο θάνατος του φίλου μας του Ιρλανδού, που ήταν πατέρας 2 παιδιών με συνεκλόνισε. Πίστευα ότι άνθρωποι σαν και εκείνον, νέοι, με κέφι για ζωή, με καλωσύνη και όρεξη και αγάπη για τους άλλους ζούν για πάντα, ξέχασα φαίνεται τη παροιμία ότι "οι καλοί πεθαίνουν νέοι". Μου λείπει πολύ. Το γεγονός ότι η χήρα του δεν αντέδρασε όπως το περίμενα αλλά μας έσπρωξε έξω απο τη ζωή της, πόνεσε αντίστοιχα πολύ.

5) Μετακόμιση σε δικό μας σπίτι. Οι μαστόροι να μπανοβγαίνουν, ένα να φτιάχνουν 2 να χαλάνε. Να γίνεται της τρελλής. Τον Αύγουστο είχαμε ησυχία και μετά ώς τα Χριστούγεννα..χαμός. Μαθαίνεις πράγματα βλέποντας τον κόσμο να δουλεύει, να μας δουλεύει, να υπόσχεται και να αθετεί, να στήνει, να μας τη λέει και απο πάνω. Κατ' άλλα η Ελλάδα λιμοκτονεί.

6) Εφαγα μεγάλη χυλόπιττα σχετικά με τις προσδοκίες μου. Πίστευα ότι η κα Π επειδή είναι αδελφή της μητέρας μου θα ήταν αντίστοιχα στοργική απέναντί μου. Αισθανόμουνα μεγάλο κενό χωρίς τη μητέρα μου (πέθανε το 2001) και ήλπιζα μήπως το καλύψω. Απατήθηκα. Η κα Π δεν ενδιαφέρεται για μένα, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να περνάει εκείνη καλά με οποιοδήποτε κόστος. Για εκείνη μιά μονάδα είμαι που της προσφέρει.

7) Συγκατοίκηση στην ίδια πολυκατοικία με τα πεθερικά. Τα φοβάμαι λίγο έως πολύ γιατί τα έχω δεί να ανακατεύονται στις ζωές των άλλων. Της συνυφάδας μου, του αδελφού του Κ και των ανηψιών μου. Ενας αέναος αγώνας εξουσίας. Για τα πεθερικά η κατάκτηση της εξουσίας σημαίνει περισσότερο κέφι για ζωή, "εχουμε με κάτι να ασχολούμαστε" για τους εξουσιαζόμενους είναι πέτρα στο λαιμό τους, πίκρα και κυρίως οργή. Δεν μ'αρέσει αυτό που βλέπω και κρατάω τις αποστάσεις μου.

8) Πέταξα το κόσκινο και βγήκα έξω με μερικούς bloggers, κυρίως γυναίκες. Και παρόλλες τις προφυλάξεις μου, ήταν πάρα πολύ ωραία. Απίθανα, ασυναγώνιστα, χαλαρά με άπειρα γέλια και γλυκιές στιγμές. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό ίσως περισσότερο απο το σουβλάκι με γύρο. Οποτε μου δίνεται η ευκαιρία..το επαναλαμβάνω.

Αυτάααα! Να το ξέρετε οτι δεν θα έγραφα τίποτα αν δεν μου το ζήταγαν..ποτέ δεν μετανοιώνω για τα λάθη που κάνω. Με μία γόμα τα σβήνω όλα και πάω για τα επόμενα.

Μήπως θα ήθελαν οι So far, John Boys, Katerina ante portas, patsiouri, nyctolouloudo και Snikolas να γράψουν κάτι για πέρυσι?