Πέμπτη, Φεβρουαρίου 07, 2008

Ενσωμάτωση σε τοπική κοινωνία

Οσο είμαστε τουρίστες που πηγαίνουμε σε διάφορα μέρη και περνάμε καλά είναι πολύ ωραία. Μερικές φορές όμως τυχαίνει να κολλάμε σε ένα μέρος, είτε μας αρέσει το τοπίο, είτε γιατί έχουμε αναμνήσεις, είτε γιατί είναι κοντά στη πόλη που μένουμε και βολεύει, για 1000 λόγους θα μπορούσε να μας αρέσει ένα μέρος και να το προτιμάμε απο τα άλλα.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αποφασίσουμε ν'αγοράσουμε κάτι στο μέρος της αρεσκείας μας. Να δηλώσουμε μία μονιμοποίηση στην εξοχή που αγαπάμε. Το ευκολώτερο είναι η αγοραπωλησία το δυσκολώτερο είναι η ενσωμάτωση με τους κατοίκους της περιοχής. Ο ντόπιος ΣΠΑΝΙΑ θέλει να δεί τον τουρίστα μόνιμο κάτοικο της περιοχής του. Προτιμάει να τον αρμέγει σε τακτά διαστήματα, αλλά να μη τον βλέπει, ακούει, ανέχεται. Απαξ και γίνουμε γείτονες, χαλάει η σούπα. Ξαφνικά αποκτάμε γνώμη για τα πάντα που αφορούν το εξοχικό μας/τη γή μας. Αρχίζουμε και ρωτάμε, να ζητάμε, να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Και οι ντόπιοι αρχίζουν να βαρυγκομούν. "Ηρθαν τώρα και οι πρωτευουσιάνοι..να διώξουν τα ήμερα.. "

ΦΑΣΗ Α
Αρχίζει"η κολοκυθιά". Θέλεις να βρείς ένα μάστορη? Ρωτάς το γείτονα..Πρόβλημα..Δεν θέλει να μπερδεύεται στα εσωτερικά σου, αλλά δεν σου λέει και όχι. Σου λέει ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο. Δεν υπάρχουν υδραυλικοί, ο κόσμος εδώ δεν έχει τουαλέττες, χέζει στην ύπαιθρο και τα σκεπάζει με ένα φτυαράκι. Εχω έναν γνωστό βέβαια, που δεν είναι εδώ ζεί...(στου διαόλου τη μάνα), να του πώ νάρθει όποτε μπορεί..και θα σου ζητήσει τα μαλλιά της κεφαλής σου, ΑΝ βρεθεί ανταλλακτικό..ΟΠΟΤΕ. Ολα είναι δύσκολα, για να μη πώ αδύνατα. Ο ένας μάστορας χαλάει τη δουλειά του άλλου. Το γεφύρι της Αρτας γίνεται συνώνυμο με το σπίτι σου. Ασε που με το πρώτο σκάψιμο, πέφτεις σχεδόν πάντοτε σε Αρχαία..οπότε την πάτησες.. δεν θα κτίσεις..άρα γλύτωσαν απο σένα.
Αν τα καταφέρεις κάτοχε εξοχικού σε επαρχία, να τα βρείς με τους λογείς μαστοράντζες και να κάνεις και τη δουλειά σου..οι ντοπιοι νευριάζουν πολύ. Τους μπήκες στη μύτη. Ιδιαίτερα αμα τους κουβαλάς την αστυνομία κάθε λίγο επειδή μπάζουν το γάϊδαρο στο κήπο σου "να βοσκήσει"με τα λουλούδια που εσύ πληρώνεις ή κτίζουν μαντρί δίπλα στη κρεββατοκάμαρά σου (βρωμάνε τα πρόβατα).

ΦΑΣΗ Β
Ενα σπίτι αφύλαχτο, κλειστό τον περισσότερο καιρό είναι κράχτης. Δεν οργανώνουν οι ίδιοι τη διάρρηξη, απλά διαδίδουν τι υπέροχο σπίτι έφτιαξες..τι ωραία πράγματα έχεις.. και όταν προκύψει να σου ανοίξουν κλέφτες το σπίτι.. είναι πολύ στενοχωρεμένοι που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε ότι μπήκαν κλέφτες και τρεχάτε γιατί σπάσανε, πόρτες, παράθυρα λαμπόγιαλο..κλπ, κλπ... Ηδονίζονται να σου περιγράφουν τα σπασμένα..τα κλεμμένα, τα διαλυμένα..και όταν με το καλό τα καταφέρεις να πάς να δείς τι γίνεται..με τι χαρά σου ξαναπεριγράφουν πώς οι 40 κλέφτες, είπαν "άνοιξε Σουσάμι" και επειδή δεν άνοιγε, σπάσανε τη πόρτα, με ματσούκια, με μπαλτάδες, με δυναμίτη..και δεν αφήσανε αποτυπώματα..πήραν τα απορρυπαντικά και φύγανε. Φυσικά κανένας δεν άκουσε τίποτα..είχαν σιγαστήρα οι μπαλτάδες!
Μετά βέβαια να οι συναγερμοί, να οι φύλακες, οι αστυνομίες..μήπως αρχίσεις και αφήνεις τα κλειδιά σε κανά γείτονα? Το ιδεώδες..γιατί αργά-ή -γρήγορα θα μάθει πότε πηγαίνεις..θα σου προσφέρει υπηρεσίες π.χ. η γυναίκα του να σου καθαρίζει, αυτός να ποτίζει και εν τω μεταξύ πλένει και το αυτοκίνητό του, ή τραβάει το λάστιχο και ποτίζει τον κήπο του με το δικό σου νερό, βουτάει τις ελιές σου, τα πορτοκάλια, τα λεμόνια..τα χόρτα....και τι έγινε..προστασία πουλάει. Και αν πείς και τίποτα...τα πουλιά φάγανε τα πάντα και τσιγγάνοι σύρθηκαν κάτω απο το σύρμα..το έκοψαν κιόλας, να βάλουμε καινούργιο..να μου δώσετε χρήματα να το αγοράσω..1 χιλιόμετρο κοτετσόσυρμα με αξία επίχρυσου (για τα 4 μέτρα πρόσοψη).
Δυστυχώς είσαι και χοντρόπετσος, ηλίθιος και καπού-λαμάκας. Δεν καταλαβαίνεις Χριστό. Σου αρέσει το μέρος και το θέλεις παρά τα προβλήματα. Εδώ θα μείνω...που λέει και το άσμα!

ΦΑΣΗ Γ.
Αφού κάνανε τα πάντα για να πάρεις πόδι, τώρα αρχίζουν να σε τσιγκλάνε με άλλο τρόπο. Ενώ εσύ αγαπάς την ησυχία, το μάτι σου να πλανιέται στο μπλέ (θάλασσα), στο πράσινο (βουνό), στην αχάνεια μακριά απο τις πολυκατοικίες βρε αδελφέ, φροντίζουν να βρωμίζουν τα νερά με λύμματα, τα βουνά με μπάζα και να κτίζουν με τα μανίας παντού, δίπλα σου. Επίσης τον Αύγουστο που θέλεις να πηγαίνεις εκεί διακοπές, σου κόβουν το νερό (όχι γιατί δεν το πλήρωσες, κάνουν οικονομία) , σκάβουν το δρόμο μπροστά σου ώστε να μην περνάς, κτίζουν το βουνό απέναντί σου και έχουν το τριβέλι του κομπρεσέρ απο την ανατολή μέχρι το μεσημέρι, και σου κάνουν ΑΝΟΙΧΤΕΣ πλέον προτάσεις για εξαγορά της γής σου.. Και λέω

Υποτίθεται ότι η Ελλάδα αγαπαει τους επενδυτές, είτε τους ξένους είτε τους ντόπιους. Επειδή είμαι λίγο χαζούλα...πώς δλδ τους αγαπάει? Πώς δείχνει την αγάπη της?
Τι πρέπει να κάνουμε άλλο δλδ με τον γείτονα καράβλαχο, είτε είναι μορφωμένος, είτε αμόρφωτος?
Αει στο διάλο απο εδώ..

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μακριά από επαρχία έστω και τουριστική. Ρώτα και αυτούς τους Ντόπιους που έφυγαν ή αναγκάστηκαν να φύγουν.

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Τί θα έκανα εγώ?Θα πουλούσα το σπιτάκι και θα ησύχαζα. Ακούγεται ωμό, το ξέρω, αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν αλλάζουν.

Ανώνυμος είπε...

Δε χρειάζεται να πουλήσεις κάτι. Χρειάζεται να μην αγοράσεις ή να μη φτιάξεις. Αν αποφασίσεις να φτιάξεις θα πρέπει να βρεις ένα οικόπεδο μακριά από ντόπιους και να μην έχεις επαφές με κανένα. Τα πάντα εισαγόμενα σα να είσαι σε νησί. Από τρόφιμα μέχρι μαστόρια. Οι άνθρωποι είναι γκαου. Έχουν φύγει όλοι οι ικανοί κι έχουν μείνει τα ζώα. Εγώ που είμαι από τουριστική επαρχία όταν πρέπει να πάω για να δω τη μάνα μου και τον πατέρα μου με πιάνει κατάθλιψη. Οι γεννηθέντες σε πρωτεύουσα δεν το καταλαβαίνουν αυτό. είτε όμως το θέλουμε υπάρχουν τουλάχιστον δύο Ελλάδες. Μία των αστών και των υπολοίπων. Αν θες διαχωρίζεις την Ελλάδα των αστών σε Ελλάδα των μικροαστών, νεόπλουτων, κολωνακιωτών κλπ. οπότε πήγαινε βγάλε άκρη.

patsiouri είπε...

Oι προλαλήσαντες τα είπαν όλα. Κι εγώ λατρεύω τον τόπο καταγωγής μου και θα με συνέφερε πολύ οικονομικά και εργασιακά να γυρίσω πίσω. Αποκλείεται όμως. Προτιμώ να πεθάνω της πείνας παρά να συναναστραφώ έστω και 10 μέρες του χειμώνα συνεχόμενες μ'αυτά τα ύπουλα ζώα. Θα τους τεμαχίζω στα κρυφά έναν έναν όπως ο Τζόνι Ντέπ στην ταινία.

YO!Reeka's είπε...

νπμίζω ότι το περιέγραψες τέλεια!!! ειδικά το (2) το έχω δει... με φίλους ή συγγενείς -και μάλιστα οι περισσότεροι δεν ήταν και εντελώς άσχετοι με το χωριό, είχαν λ.χ. καταγωγή, ή μια γιαγιά. το χειρότερο μου είναι (προσθήκη στο (3) να ακούς ατάκες του στυλ "έρχεστε 3 φορές το χρόνο οι αθηναίοι
-και θέλετε να μας πείτε τι να κάνουμε στον τόπο μας",
-και θέλετε να μείνει άχτιστο το μέρος να το βλέπετε"
-νομίζετε ότι η επαρχία είναι πάρκο για τους αθηναίους"

Sourotiri είπε...

Στην αρχη νομιζα οτι το κειμενο σου ειχε μεγαλη δοση υπερβολης, αλλα μετα καταλαβα οτι μιλας σοβαρα...

OH

MY

GOD!!!

Marina είπε...

Ανώνυμε, εν δι'άύτη περιπτώση δεν πρέπει ποτέ κανείς να απολαμβάνει τίποτα, μόνιμα σπίτι να κλαιγόμαστε.

Georgia, μου είναι πολύ δύσκολο αυτό, ήταν το σπίτι του παπού, έχω περάσει εκεί γλυκές στιγμές. Βέβαια τα τελευταία χρόνια περνάμε ξυνές, στραβές και ανάποδες με αυτά τα ζώα δίπλα μας..έχουμε μπεί στη φάση να μη μας αρέσει η περιοχή πιά..τόσο άσχημα είναι τα πράγματα. Είναι απίστευτη η συμφεροντολογία και η πιθηκιά!

Ναυαγέ, κάπως έτσι έγινε και με μάς, όσες φορές τολμήσαμε για ντόπιο μάστορα..δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι ηλίθιοι, τον φωνάξαμε να φτιάξει ένα καζανάκι και δεν έφερε μαζί τα εργαλεία του..δλδ, τι ήρθε να κάνει να μας δείξει το μπόϊ του? Υστερα ακόμη και τη κορυφή του βουνού να κτίσεις, πάλι θα υπάρχει θέμα ασφάλειας..δεν κινδυνεύεις απο τους περιστασιακούς, απο τον Νο. 1 γείτονα κινδυνεύευεις που θέλει να σε διώξει.
Ακόμη η επαρχία δεν μας χαλάει, κάτω απο το αυλάκι μας χαλάνε λίγο οι άνθρωποι. Βόρεια είναι εντάξει.

patsiouri, μπρρρ! Υπάρχουν λοιπόν πολύ χειρότερα, ε? Και φαντάζομαι στον τόπο καταγωγής σου μεγάλωσες, πήγες σχολείο εκεί κλπ..να σου φέρονται τόσο άσχημα!!! Εγώ μεγάλωσα Αθήνα, καμμία σχέση με επαρχία.. έτσι δεν είχα πείρα, την αποκτάω τώρα με τον κακό τρόπο.

Yo! reeka's, σωστός, αυτό με το να μείνουν τα μέρη άκτιστα για να χαίρεται ο Αθηναίος φύση..είναι και το κυρίως παράπονό τους. Οταν ήμουνα παιδί οι γονείς μου ΄πήγαιναν στο Τολό (Αργολίδα), σε ξενοδοχείο μέναμε. Ενα χωριουδάκι κουκλί, υπέροχες παραλίες, ψαράκι, ησυχία..ένα κόσμημα. Οι ντόπιοι όμως δεν το έβλεπαν έτσι..Απο τη δεκαετία του 70 ξεκίνησε τσιμεντοποίηση, μπουζουκοποίηση και εκμετάλλευση. Την τελευταία φορά που πήγα ήταν αγνώριστο, παντού rooms to let, όσοι είχαν σπίτι, βάζανε και ένα room to let οπουδήποτε..ξάφρισμα του τουρίστα να του πάρεις και το δέρμα..Αθλιότης σκέτη. Το κατέστρεψαν! Αυτή είναι η επαρχία μας, αμα δεν μας αρέσει στο εξωτερικό αν πάμε θα μας έρθει και φθηνώτερα.

Sourotiri, δυστυχώς, μιλάει η πείρα και η απογοήτευση

Marina είπε...

Συγνώμη, στο Τολό, απο τη δεκαετία του '80 ήθελα να γράψω

xaos είπε...

Βρε Μαρινάκι, μήπως υπερβάλεις λίγο? Γιατί μωρέ να τα κάνουν όλα αυτά?
Δε νομίζω.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ποτέ δε θα έφτιαχνα εξοχικό σε καμιά επαρχία. Θα έβρισκα ένα διαμερισματάκι για ένα μήνα για διακοπές κι αν δε μου άρεσε αλλού. Επίσης όλα αυτά που γράφεις συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Πήγα στη νότιο Γαλλία και η κατάσταση είναι ΟΚ.

Marina είπε...

Χελώνα, 10 χρόνια παλεύουμε με δαύτους! Νισαφι!. Να τον πάρουν τον τόπο τους και να τον ..έτσι κι αλλιώς τον έχουν γαμ..κάτι με τη βρώμα των λυμμάτων, τις διακοπές νερού σε high season, την τσιμεντοποίηση και τους υψηλούς δείκτες δόμησης, την αχρεία συμπεριφορά και την αρπάχτρα..που λές δεν είναι δυνατόν! Κρίμα γιατί απο πλευράς τοποθεσίας, είναι όνειρο..οι κάτοικοι όμως..σκατά! Η ιδέα του ναυαγού, καθόλου άσχημη!

Ανώνυμε, μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν σίγουρα πράγματα, εχω ζήσει Αγγλία, έχω πάει σε άλλες χώρες και φτωχότερες που τους τουρίστες τους χαϊδεύουν, για να έρχονται και να ξανάρχονται..αμα δε θέλουν και να μένουν..πόσο φιλικοί και φιλόξενοι γίνονται..μόνο εμείς παραμένουμε βάρβαροι!

patsiouri είπε...

Δεν είναι ότι μου φέρονται άσχημα, εκτός από τις βρώμες που σκάνε από το πουθενά για όποιον ανύπαντρο τολμήσει να κυκλοφορήσει έξω, είναι η κουτοπονηριά και η στενομυαλιά τους!
Ακόμη και άτομα της ηλικίας μου με συμβουλεύουν να μην πάω στην τάδε καφετέρια γιατί "ρίχνουν κοκαινη μέσα στον καφέ για να έχει καλύτερη γεύση και να έρχονται πάλι οι πελάτες αφού θα εθιστούν"!

Σ'όποιον το λέω το βρίσκει αστείο, εγώ το βρίσκω τραγωδία...
Και ο έμπορος που θα του πείς να ρίξει το εμπορευμά του στον καφέ του καθενός αντί να το πουλήσει για 50 το γραμμάριο επίσης θα λιώσει στα γέλια φαντάζομαι!

Marina είπε...

patsiouri, αίσχος! Αυτά για τους ανύπαντρους..τα έχω ακούσει, συμβαίνουν στις μικρές κοινωνίες όπου όλοι ξέρουν όλους.
Το φθινόπωρο είχαμε πάει μιά εκδρομή στο Βαλτεσίνικο, ένα χωριό της Πελοπονήσσου κοντά στη Βυτίνα. Μπήκα σε ένα μαγαζί να πάρω τοπικά προϊόντα, μου λέει η κουτοπόνηρη υπάλληλος "Μήπως έίσθε ξένη?" για να με διπλο-τριπλο-πενταπλο χρεώσει εφόσον δεν ήμουνα απο τη περιοχή! Μια φορά πατάς, μετά ρίχνεις πετρούλες!

Marina είπε...

Αυτό με την κοκαϊνη είναι ΤΡΑΓΙΚΟ! Πώς και δεν τον καταγγέλουν?

Lina είπε...

μαρινάκι σου χω μια πρόσκληση στο μπλογκ μου =)

Σοφία είπε...

Στην Ελλάδα γενικά όχι μόνο στην επαρχία, αλλά περισσότερο στην επαρχία, η ξενοφοβία αγγίζει τα όρια της κωμωδίας (ίσως και της τραγωδίας, αναλόγως των αντοχών). Όσο για την αγάπη προς τους επενδυτές, αυτό είναι ανέκδοτο έτσι; Δεν μπορεί να το λες σοβαρά...

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα Σοφία εγώ έκανα φαντάρος στη Ρόδο. Η μονάδα μου ήταν καλή και μπορούσα να βγαίνω έξω. Κατά τύχη συνάντησα κάποιους ντόπιους συμφοιτητές. Οι άνθρωποι σε αυτό το τουριστικό μέρος δεν ήθελαν ξένους και δεν ήθελαν να φύγουν από τον τόπο τους. Το αποτέλεσμα ήταν να παντρεύονται μεταξύ τους. Δεν επρόκειτο για ξενοφοβία αλλά για επιλογή που παρόλο που το μέρος ήταν τουριστικό είχε κρατήσει το ντόπιο πληθυσμό αναλλοίωτο. Άλλο όμως αυτό κι άλλο να σου ρημάζουν το σπίτι. Αυτό δεν είναι ξενοφοβία αλλά καφρίλα.

Ανώνυμος είπε...

Απαντώντας στον Ναυαγό, ως Ροδίτισσα έχω να πώ ότι μεγάλο (μεγάλο λέμε) ποσοστό Ροδιτών έχουν παντρευτεί ανθρώπους από άλλα μέρη της Ελλάδας. Επίσης στην Ρόδο μένουνε και πάρα πολλοί που ήρθαν για εποχιακή δουλειά και τελικά έμειναν εκεί μια ζωή, κάνοντας δουλειές κλπ. Δεν υπερασπίζομαι κανέναν γιατί και εκεί υπάρχουν πολλά κακά αλλά για το ότι δεν θέλουνε τους ξένους και παντρεύονται μεταξύ τους, είναι λάθος!

An-Lu είπε...

Δυστυχώς το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αδιαφορείς...αφού σου φέρονται ως ξένη,να μην τους απευθύνεις καν το λόγο...at least you get peace of mind this way ;-)

Ανώνυμος είπε...

Mikou Σαφώς κι έχουν παντρευτεί αρκετοί από τη Ρόδο μη ροδίτες. Αποκόμισα όμως την εντύπωση ότι δεν είναι τόσο μεγάλο το ποσοστό και ότι η κοινωνία παραμένει κλειστή. Ξαναλέω ότι δεν το βρίσκω κακό. Αν δεν είχαν αυτές τις άμυνες θα είχαν πάψει να είναι Έλληνες αλλά κάτι ανάμεικτο όχι τόσο φυλετικά αλλά σε επίπεδο νοοτροπίας.

Marina είπε...

@Mikou + Ανώνυμο, να σας απαντήσω σχετικά με τη Ρόδο. Εχω ένα φιλικό ζευγάρι που ζεί και εργάζεται στη Ρόδο. Είναι Αθηναίοι και επέλεξαν τη Ρόδο λόγω εργασίας. Στην αρχή η τοπική κοινωνία δεν τους πλησίαζε , είναι κλειστοί άνθρωποι, προσεκτικοί με τους ξένους, στη πορεία όμως μιά χαρά τα πηγαν οι φίλοι μου, δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως αλλά οι σχέσεις είναι καλές, χωρίς προβλήματα. Τους παρομοιάζουν συχνά με τους Αγγλοσάξωνες που και εκεινοι δεν ανοίγονται στους ξένους απο την αρχή όπως οι λοιποί Ελληνες, αλλά μαλακώνουν στη πορεία και στο τέλος γίνονται αυτοκόλλητοι. Αγάλι-αγάλι.

Ανώνυμος είπε...

Κάπως έτσι είναι Μαρίνα. Επειδή έχω αλλάξει πολλές πόλεις έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι χρειάζεσαι τουλάχιστον 3 χρόνια μόνιμης διαμονής κάπου για να αρχίσεις να ενσωματώνεσαι. Βοηθάει επίσης και μια ερωτική σχέση με ντόπιο-ντόπια κι ακόμη καλύτερα να παντρευτείς έναν τέτοιο. Τότε σε υιοθετούν αμέσως.