Πέμπτη, Φεβρουαρίου 14, 2008

Καθημερινές διαδρομές

Περπατάω στους δρόμους και κυττάω τα πρόσωπα του κόσμου που βιαστικά περνάει απέναντί μου. Κοινό σημείο. Ενώ οι ηλικίες παίζουν, από τους πολύ νέους μέχρι τους ηλικιωμένους, όλοι έχουν ένα βαρύ και ασήκωτο ύφος, συνοφρυωμένο, κατσούφικο. Πολλά προβλήματα, δύσκολοι οι καιροί, θα μου πείτε, όλοι όμως να έχουν μούτρα? Νέα κορίτσια και να είναι μουρτζούφλικα και μουτρωμένα. Τι κι αν είναι στα μαγαζιά, τι κι αν δοκιμάζουν ρούχα και αξεσουάρ, το πρόσωπό τους δεν φωτίζεται ποτέ. Απορώ, άραγε τα χαμόγελα τα φυλάνε για τους/τις εκλεκτές του κύκλου τους;
Το φοβερώτερο είναι ότι άπαξ και είσαι κατσούφης, όλοι σε αποδέχονται, ενώ άμα είσαι χαμογελαστός όλοι σε κοροϊδεύουν, σε λένε χάχα.
Ο αντίποδας έρχεται απο ένα γκρούπ αλλοδαπών. Τους άδειασε το πούλμαν μπροστά στο Κέντρο Αττικα για να ψωνίσουν πράγματα. Μεγάλης ηλικίας άνθρωποι, με έντονα χαραγμένες τις ρυτίδες του γέλιου στα πρόσωπά τους. Χαρωπές μορφές ακόμη και όταν κυττούν τα εμπορεύματα. Γελάνε οι ξένοι περισσότερο απο εμάς?

Απίστευτο σπρωξίδι στους δρόμους. Δεν περπατάει ο κόσμος ίσια, πέφτουν πάνω σε άλλους ανθρώπους συνέχεια, όλοι βιαζόμαστε αλλά δεν θα τσαλαπατηθούμε κιόλας για ένα φανάρι! Και δεν φτάνει που πέφτουν πάνω σου, σε βρίζουν και απο πάνω, η συγνώμη δεν υπάρχει, ενω το αει στο διάλο δίνει και παίρνει. Δεν είναι δυνατόν αυτό που βλέπω..σήμερα ξαμολύθηκαν όλοι οι ανισσόροποι?

Με τον ίδιο τρόπο οδηγούμε στο κέντρο της Αθήνας. Πλήρης πανζουρλισμός. Μήπως φοβήθηκαν τον σεισμό και χάσανε τον έλεγχο!!! Μπααα! Οσα μαζέψει ο κώλος μας έχουμε γίνει. Βάλανε κολωνάκια στη Σόλωνος για να μη παρκάρουν στα πεζοδρόμια και τώρα παρκάρουν κανονικά στο δρόμο κόβοντας λωρίδες, πότε τη μιά πότε την άλλη. Ολοι έχουμε γίνει άσοι στα σλάλομς, τα δε λεωφορεία παίρνουν βραβείο.
Αστυνόμευση? Καλά. Γυαλίσου!Μ' αρέσει που φωνάζουν κάποιοι ηλίθιοι για τις κάμερες που παρακολουθούν..τι άραγε? Τους δρόμους πάντως αποκλείεται, τον τρόπο που οδηγούμε που πετάγεται τσούπ το ένα μηχανάκι απο αριστερά (χωρίς φλάς, χωρίς κράνος, με 2 μέτρα γλώσσα και πλατιά μούτζα), τσούπ το άλλο μηχανάκι δεξιά, σφυρίγματα μπρός-πίσω, ξαφνικά μεταφέρθηκα στην Ινδία, η αγελάδα λείπει να μασουλιζει τα χορτάρια του Εθνικού Κήπου. Οι κάμερες μπήκαν και ατόνισαν, όπως όλα τα μέτρα στην Ελλάδα. Αμα ψοφίσει κανένας επώνυμος θα τις ανάψουν (όσες θα δουλεύουν ως τότε).
Πλήρης μπαχαλοποίηση!. Και που να πιάσουνε και οι ζέστες!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με βρίσκεις σύμφωνο!
Δυστυχώς κι εγώ αυτό βλέπω.
Θες οι σύγχρονοι ρυθμοί της ζωής;
Θες τα προβλήματα που έχει ο καθένας μας;
Τι να πω; Πολύ βαρύ κλίμα.
Στο δρόμο και ειδικά στο κατάστημα που δουλεύω, εισπράττω αυτήν την αντιμετώπιση από τους πελάτες. Πολλοί δε λένε ούτε καλημέρα. Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω. Πιστεύω ακράδαντα ότι η ωριμότητα μιας κοινωνίας μπορεί να φανεί από αυτά τα απλά πλην όμως σημαντικά πράγματα.
Ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα αλλά μπορει να αγοράσει τα πάντα!

Ανώνυμος είπε...

Έτσι όπως τα λες είναι σε όλη τη γηραιά ήπειρο(εννοώ την Ευρώπη). Η απομόνωση των ανθρώπων προχωράει γοργά και ασταμάτητα. Θες η τηλεόραση και το διαδίκτυο, θες ο καταναλοτισμός και η αιώνια μοχθηρία του ανθρώπου. Όλα συμβάλλουν στο να γίνει ο άνθρωπος ρομπότ.
Αλλά υπάρχει ακόμα ελπίδα! Εσύ, εγώ και πολλοί άλλοι είμαστε ακόμη ζωντανοί και με τα χαμόγελά μας μπορούμε να αφυπνήσουμε τους πάντες γύρω μας! Κι αν δεν είναι όλοι ας είναι ένας.
Ας αρχίσουμε τώρα.

faraona είπε...

Μμμμμ!Εμεις εδω δεν εχουμε τετοια.Ενας δρομος ολος κι ολος με παλια Βενετσιανικα σπιτια του 1700,και γυρω παντου και μεσα στα παραθυρα του μπανιου ακομα η φυση.Οργιωδης.Οι κατοικοι ολοι μαζι 120 ατομα.Σιωπη,ησυχια και γαληνη!Σας αγχωσα μηπως?Η μηπως δεν επρεπε να πω τιποτα?Φιλια!

o geros είπε...

@ Faraona: που είναι αυτό να έρθω κι εγώ; Να φέρω και την παρέα μου και τη δουλειά μου και τα αμάξια μας και...;

Όσο πιο παλιά, τόσο πιο καλά ! ;

cartoon είπε...

συμφωνώ!

faraona είπε...

Αχ Μακαρρρρρρι!Που ειστε ?να το αποφασισετε και να ερθετε βρε παιδια.Ζουμε στον παραδεισο εδω!Τι αλλο να πω!
Μακαρι.Μαρινα μου κοπελα μου πολλα φιλια και καλη σου μερα!

patsiouri είπε...

Μια μέρα περίμενα το τρένο και ανακοίνωσαν πως ο επόμενος συρμός θα αργήσει είκοσι λεπτά. Ήταν πρωί.
Μετά από λίγγο αρχισαν να συζητάνε κάτι τύποι πως κάποιος είχε αυτοκτονήσει πέφτοντας στις γραμμές, εξ'ού και η καθυστέρηση. Το νέο έκανε γρήγορα το γύρο της πλατφόρμας και μετά από κανα πεντάλεπτο άκουσα τον αγχωμένο γιάπη δίπλα μου να ουρλιάζει στο κινητό: " Παρακάλεσε τον κ.Γενικό να δείξει κατανόηση, έπεσε ένας και αυτοκτόνησε μέσα στις γραμμές. ΜΑ ΤΩΡΑ ΒΡΗΚΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ????"

ΝΑΊ ΡΕ ΦΙΛΑΡΆΚΙ, ΤΏΡΑ ΒΡΉΚΕ, ΚΙ'ΑΠΌ ΚΕΊ ΠΆΝΩ ΘΑ ΣΕ ΚΡΆΖΕΙ ΜΑΛΆΚΑ ΨΥΧΩΤΙΚΈ...δυστυχώς έτσι καταντήσαμε...

alloparmenos s.a. είπε...

...κούκλα μου,αυτό συμβαίνει μόνο στη Αθήνα!Τα χριστούγεννα που πηγα Κρήτη να δώ τουσ δικούσ μου,είδα εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους..όταν ανέβηκα και ξαναστάθηκα όθιος στισ κυλιόμενες σκάλες του μετρό καθώσ ανέβαινα παρατηρούσα ακφράσεις προσώπων που κατεβαίνουν από τις δίπλα κυλιόμενες...όλοι είχαν την ίδια μίζερη έκφραση...
ΕΓΩ ΌΜΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΑ!!
....ΦΙΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΠΑΡΜΕΝΑ