"Ποτέ μη λές ποτέ"

Με κάλεσε σε αυτό το παιχνίδι η So far, να γράψω κάτι για μία έκφραση που λέω αρκετά συχνά και κατά κάποιο τρόπο με χαρακτηρίζει. Εσπασα το κεφάλι μου τι να γράψω γιατί πολλές είναι οι φράσεις που τις έχω ψωμοτύρι, ο τίτλος όμως του άρθρου κέρδισε τον αγώνα με διαφορά μεγαλύτερη του στήθους..

Πόσες μα πόσες φορές έχω βγάλει κλισέ συμπεράσματα ότι "ποτέ πλέον δεν θα κάνω αυτό" , "ποτέ πλέον δεν θα αισθανθώ εκείνο" και κάθε φορά τρώω κάτι ανάποδες, κάτι φάσκελα που λέω και καλά να ήμουνα 15 ετών χωρίς τη πείρα της ζωής να τρώω τις ανάποδες, αλλά ακόμη και τώρα που είμαι αυτή που είμαι..είναι ανήκουστο να συνεχίζει το βιολί του μεταλλαγμένου ποτέ.

Προφανώς θεωρώ ότι η εμπειρία είναι μία, ανεπανάληπτη με τον τρόπο που την αντιλαμβάνομαι στη δεδομένη στιγμή!

Αγγούρια καλαβρέζικα

Ερχεται η επόμενη στιγμή, η επομενη εμπειρία και μου βάζει τρικλοποδιά. Πέφτοντας λοιπόν μονίμως ανάσκελα, ατενίζω τον ουρανό και δεν πιστεύω ότι την πάτησα για μία ακόμη φορά..

Μερικά παραδείγματα

Ελεγα παλιά

1) "ποτέ δεν θα κάνω κάμπινγκ, είναι κουραστικό"

Μετά πήγαμε με μία συμφοιτήτριά μου σε ένα νησί, στήσαμε μετά απο ώρες τη σκηνή σε λάθος έδαφος, ήρθε η θάλασσα και μας πήρε..την ξαναστήσαμε και έβρεξε και την ξαναστήσαμε και το έδαφος είχε πετρούλες, μυρμηγκάκια, βαθουλωματάκια και εμείς κοιμώμασταν κάτω χωρίς στρώματα που δεν είχαμε μαζί μας. Γυρίσαμε στο σπίτι μας σαν να μας είχε πατήσει μπουλντόζα.

2) "Ποτε δεν θα πάω σε μπάρ ασυνόδευτη χωρίς άντρα, είναι μπελάς"

Πήγαμε με μία φίλη μου στις Σπέτσες σε ένα μπάρ παρόλλες τις αντιρρήσεις μου, μπελάδες βρήκαμε γιατί ήπιαμε κάτι μπόμπες, Μετά δεν καταλαβαίναμε ποιοί ήσαν αυτοί που μας συνόδεψαν στο ξενοδοχείο μας, που σκούπισαν τον εμετό απο το πάτωμα, μας ξέντυσαν, μας βάλαν να κοιμηθούμε και εκείνοι ξάπλωσαν στις πολυθρόνες (γιατί στοματάκια μετά απο ρουκέττες..ζεχνουν) και μας σέρβιραν το πρωϊνό στο κρεββάτι. Εμείς να έχουμε ανοίξει τις ΜΑΤΑΡΕΣ μας ΤΟΟΟΟΣΕΕΕΕΣ! (Τελικά ο ένας παντρεύτηκε τη φίλη μου).

3) "Ποτέ δεν θα κόψω το τσιγάρο, μου είναι αδύνατον"

Καλά! Ο πρώτος μου άντρας δεν κάπνιζε..μαγείρευε όμως ωραία. Εκοψα το τσιγάρο και έγινα μπαούλο. Αδυνάτισα, το ξανάρχισα το κάπνισμα και ήρθα στα ίσια μου όταν χώρισα. Η δεύτερη πεθερά όταν τη γνώρισα κάπνιζε αρειμανίως κάτι χόρτα, Παναγία μου τι πράγμα ήταν αυτά βρώμαγε όλο το δωμάτιο και εκείνη μαζί. Συνείσφερα και εγώ στο τεκέ, όχι σαν τα δικά της, εμένα μου άρεσε απο τα Ελληνικά τσιγάρα το άφιλτρο Αρωμα (φαντάζομαι ότι δεν κυκλοφορεί πιά) και κανένα Marlboro κάπνιζα πότε-πότε. Και μετά έφαγα φλασιά με τη γυμναστική. Δεν μπορούσα όμως να τρέξω γιατί λαχάνιαζα. Ετσι το μείωσα το τσιγάρο μέχρι που το σταμάτησα τελείως..και τόρριξα στις τσίκλες. Καφάσια μάσαγα συνέχεια. Τώρα πιά..τόκοψε και η πεθερά. ..τέλος.

4) "Ποτέ δεν θα μάθω κομπιούτερ, είναι κινέζικα για μένα"

Χαχα! Δεν χρειάζονται εξηγήσεις εδώ!..Πιο πολύ με το ΠιΣιού ασχολούμαι παρά με τον άντρα μου! (Αυτό το λέει εκείνος)

Ποτέ μη λέτε ΠΟΤΕ γιατί τα ποτέ σας η ζωή θα σας τα τρίψει στη μούρη

Αν θέλουν να συνεχίσουν το θεάρεστο αυτό παχνίδιον let's nominate the following

Sotiris, Citronella, una mama, Yoryia, an-lu, marialena, kitsosmitsos, Radio Marconi, Zoyzoyna, Georgia (too-far-away-from-home), Lina, Panagiota, Kwlogria, vista, patsioiuri, Elisavet, Jojo, της τρελλής, Ελληνίδα, Παυσίλυππη.